تبلیغات
تبلیغات متنی
پرچم تشریفات با کیفیت بالا و قیمت ارزان
پرواز از نگاه دکتر ماکان آریا پارسا
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
تجهیزات و دستگاه های کلینیک زیبایی
محبوبترینها
سررسید تبلیغاتی 1404 چگونه می‌تواند برندینگ کسب‌وکارتان را تقویت کند؟
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1850166066
نقش های امنیتی بازیگران ایرانی
واضح آرشیو وب فارسی:برترین ها:
نقش های امنیتی بازیگران ایرانی
بررسی بازنمایی تصویر ماموران امنیتی و فضای ترسیم شده از وزارت اطلاعات، در فیلم های سینمایی و سریال های تلویزیونی؛ از «روز شیطان» تا «تعبیر وارونه یک رویا»؛ کدام موفق بوده اند و کدام نه؟
روزنامه هفت صبح: در سینما و تلویزیون ما فیلم های ترازی که بتوان از آن به عنوان نمونه های موفق در بازنمایی چهره ماموران امنیتی نام برد اندک یافت می شود. دلیل اصلی تولیدات کم با این موضوعات است که چرایی مسئله گزارش پیش رو نیست.
این شب ها «تعبیر وارونه یک رویا» تلاش کرده تصویری تازه از ماموران امنیتی نشان دهد. اصلا این تصویر چیست و برای سنجش موفقیت آن سنگ محکی هست؟ طبعا ملاک ارزیابی، میزان باورپذیری رفتار و گفتار کاراکترها است که خوب می دانیم بخش زیادی از این کنش و واکنش ها پایه دراماتیک و نمایشی دارند و اصلا چه بسا ربطی به عالم واقع نداشته باشند؛ پس روی این گزارش فضای حاکم بر آثار تولید شده است و سعی می کند ضمن واکاوی درونمایه اصلی فیلم ها و سریال ها، میزان باورپذیری نقش مامور امنیتی را ارزیابی کند.
می شد آثار دیگری از سینما و تلویزیون را به این جمع افزود: مثل «ارتفاع پست» یا سریال «پیدا و پنهان» اما هشت مورد که از درجه اهمیت بیشتری برخوردارند را گزینش کرده ایم.
تعبیر وارونه یک رویا/ فریدون جیرانی/ 1394
* بازیگر نقش: امیر جعفری/ داریوش ارجمند
* فضای کلی اثر: پایه اصلی سریال فریدون جیرانی مسائل ماموران امنیتی است؛ چه در زمینه کاری و چه در بعد خانوادگی. کارگردان برای ایجاد تفاوت و جذاب کرد قصه اش، داستانک های فرعی سریال را بر پایه مسائل عشقی، خواستگاری و ... قرار داده. الان آنچه بیش از همه سر زبان ها است ماجرای خیانت یک مرد و ازدواجش با عشق قدیمی اش است.
* چگونگی ارائه: مامورانی که در «تعبیر وارونه یک رویا» می بینیم، نکته و ویژگی فراتری نسبت به نمونه های پیشین ندارند. انگار باید برای نشان دادن تفاوت خود از بقیه آدم های جامعه، حتی در یک تعقیب ساده، سگرمه در هم بکشند، خود را نگران نشان دهند و طوری رفتار کنند که اگر کسی در چند قدمی شان باشد به ماجرا شک کند؟
در این میان وضع برای داریوش ارجمند بدتر هم هست. در قسمت های اول تغییر تن صدا و میمیک چهره این بازیگر نوید از تصویری متفاوت از ماموران امنیتی می داد اما در ادامه کلیشه ها غالب شدند. حالا مهربانی بیش از حد او، به اغراق تنه می زند و نمایشی بودن کاراکتر را به رخ می کشد. بازی روان و بدون تکلف امیر جعفری اما برگ برنده سریال است و باعث می شود بیننده او را باور کند.
روباه/ بهروز افخمی/ 1393
* بازیگر نقش: آرش مجیدی
* فضای کلی اثر: بهروز افخمی پایه داستانش را به طور مشخص بر یک تریلر جاسوسی قرار داد. طبعا در این فضا باید همه عناصر فیلم در خدمت ژانر باشند؛ پس هم بد من ها کاملا مشخص اند و هم ماموری که قصد به دام انداختن آن را دارد. در «روباه» آنچه اصل قرار گرفت ژانر پلیسی - جاسوسی آن است.
* چگونگی ارائه: افخمی این بار هم بخشی از بذله گویی ماموران امنیتی «روز شیطان» را به «روباه» تزریق کرد. مامور اصلی (آرش مجیدی) اما بیش از بقیه در کارش مصمم بود و جدیت از او جدا نمی شد.
نکته ویژه این کاراکتر حس دلسوزی و تعهدش به امنیت کشور است که به شکل معقول و به اندازه لازم به بیننده منتقل می شد. اگر در لحظات حساس سگرمه هایش در هم می رفت یا بیش از حد خونسرد می نمود، جنس او به فانتزی های معمول پهلو می زد و به راحتی پاشنه آشیل فیلم به حساب می آمد.
در این میان اما کاراکترهای فرعی یادآور همان تصویری است که پیش تر دیده ایم؛ جوانانی دغدغه مند که زلالی شان روی پرده سینما به شدت هویدا است، حتی شوخی هایشان از همان شوخی های پاستوریزه و آشناست!
نوشدارو/ جواد اردکانی/ 1392
* بازیگر نقش: ناشناس
* فضای کلی اثر: سریال در دوره تحریم ها و مشکلاتی که در جامعه به وجود آورد ساخته شد. ماجرا از این قرار بود که گروهی از جهادگران دوران جنگ کنار هم جمع می شوند تا برای ساخت قطعه ای برای وزارت نفت فعالیت های علمی و پژوهشی انجام دهند.
در این میان از یکسری از جوانان نخبه هم در این امر استفاده می کنند. پای وزارت اطلاعات از جایی به ماجرا باز می شود که سیستم یکی از مهندسان جوانی که با پروژه همکاری می کند حک می شود و اطلاعات فوق سری آن به سرقت می رود و از کشور خارج می شود.
* چگونگی ارائه: وزارت اطلاعاتی که جواد اردکانی در سریالش به تصویر می کشد هم با باور مردم متفاوت است. حمزه به عنوان متهمی که پرونده امنیتی برایش درست شده وارد وزارت اطلاعات می شود. آنجا با احترام ویژه ای با او برخورد می کنند و حتی به او اجازه می دهند که سر کارشان بگذارد و بهشان تیکه بیندازد.
از طرف دیگر زمانی که هنوز این متهم به درستی تبرئه نشده به او اجازه می دهند به عنوان یک مهندس با وزارت نفت همکاری داشته باشد. البته همان زمان اردکانی در گفتگو با هفت صبح صراحتا اعلام کرده بود که وزارت اطلاعات دقیقا همان چیزی است که در سریالش به تصویر کشیده و تصور ذهنی دیگری که مردم از این سازمان داشته اند کاملا اشتباه است.
راستش را بگو/ محمدرضا آهنج/ 1391
* بازیگر نقش: آتیلا پسیانی
* فضای کلی اثر: چند جوان دانشجو برای ایجاد محبت و همدلی بین مردم در ایستگاه های مترو راه می افتند و از مسافران دلجویی می کنند. با آنها حرف می زنند، کمک می کنند و ... تصاویر آنها توسط دوربین های مترو ضبط می شود و وزارت اطلاعات به گمان اینکه آنها جاسوس هستند یا از بیرون کشور دستور می گیرند، نسبت به این جمع و کارهایی که انجام می دهند، واکنش نشان می دهد.
* چگونگی ارائه: تصویری که از وزارت اطلاعات و شخص مامور اطلاعات به مخاطب می داد کاملا با آنچه در ذهن همه بود، فرق می کرد. آتیلا پسیانی به عنوان مامور اطلاعات ابتدا کاملا شخصی غیرمنطقی نمایش داده می شد که حاضر به هیچ گونه تعامل نیست.
بعد از یک مدت تغییر موضع می دهد و مهر کاراکتر اصلی سریال یعنی علی مولا در دلش می نشیند. اینجاست که کلا تمام اصول حرفه ای نادیده گرفته می شود. او به راحتی از موضعش پایین می آید و به آنها اعتماد می کند.
فضای خود وزارت اطلاعات هم بسیار عجیب تصویر شده و از مسائل مختلف امنیتی در آن خبری نیست. علی مولا به راحتی برای دوربین های این سازمان دست تکان می دهد و بدون هیچ مشکلی، درها یکی یکی برایش باز می شود.
قلاده های طلا/ ابوالقالسم طالبی/1390
* بازیگر نقش: حمیدرضا پگاه، محمود عزیزی، امین حیایی
* فضای کلی اثر: قلاده هیا طلا یکی از مهمترین فیلم هایی است که به وزارت اطلاعات و جزییات و روابط میان مامورانش پرداخته است. ماجرا بعد از انتخابات 88 و در فضای متلاطم آن دوره اتفاق می افتد. گروهی از مخالفان به سرکردگی عوامل خارجی قصد دارند در ایران دست به شورش بزنند.
* چگونگی ارائه: اتفاق ها در خود وزارت اطلاعات می افتد. مسائل امنیتی کامل به تصویر کشیده می شوند و برخلاف سایر فیلم ها و سریال ها، کمتر تخیلی و ساختگی به نظر می رسد. مانیتورها لحظه به لحظه تمام اتفاقات سطح شهر را نمایش می دهند و کارمندان تک تک اتفاقات را رصد می کنند.
حمیدرضا پگاه که نقش یکی از اصلی ترین ماموران اطلاعات را دارد به نسبت سایرین بیشتر به کلیشه های رایج یک مامور اطلاعات نزدیک است. اتفاقا به دلیل همین شباهت است که آخر سر برملا شدن راز جاسوسی اش شوکه مان می کند.
محمود عزیزی هم دقیقا روی همان مسیر کلیشه ها حرکت می کند. تنها مامور غیرکلیشه ای سازمان، همان امین حیایی است که دقیقا به دلیل همین متفاوت بودن، انگ جاسوسی به او می زنند.
به رنگ ارغوان/ ابراهیم حاتمی کیا/ 1383
* بازیگر نقش: حمید فرخ نژاد
* فضای کلی اثر: هوشنگ با بازی حمید فرخ نژاد مامور می شود یکی از اعضای گروه سیاسی که اوائل انقلاب از ایران خارج شده را زمانی که برای دیدن دخترش به ایران می آید دستگیر کند.
* چگونگی ارائه: هوشنگ غیر از زمانی که پای دوربین و دستگاه و لپ تاپ مشغول رصد کردن خانه روبرو است یا اطلاعاتی را برای سازمان می فرستد، در سایر مواقع شباهتی به یک مامور اطلاعات ندارد. مثل آدم های معمولی زندگی می کند، لباس می پوشد، حرف می زند و ... البته بخشی از این ملموس بودن رفتار به نقشی است که او برای دانشجویان ایفاد می کند.
وجهه او به عنوان مامور اطلاعات از یک جایی به بعد کاملا شکسته می شود. عشق به ارغوان از این مامور آدم دیگری می سازد. اتفاقا برگ برنده «به رنگ ارغوان» به نسبت سایر فیلم هایی که به این مسئله می پرازند این است که به مامور اطلاعات به عنوان یک انسان نگاه کرده؛ انسانی که با وجود اهمیت شغلش، عاشق هم می شود و شاید این عشق، فعالیت حرفه ای اش را هم به خطر بیندازد. از این منظر «به رنگ ارغوان» یکی از معدود فیلم هایی است که به هیچ عنوان درگیر کلیشه ها نشده.
آژانس شیشه ای / ابراهیم حاتمی کیا/ 1376
* بازیگر نقش: رضا کیانیان
* فضای کلی اثر: مسئله اصلی «آژانس شیشه ای» مامور امنیتی و فعالیت دستگاه اطلاعاتی نیست. دغدغه ابراهیم حاتمی کیا را باید کلی تر دید؛ او این بار رزمنده فیلمش را در تهران پس از جنگ در قاب نشاند که هنوز چیزی از جنگ نگذشته گویی در حال فراموشی است.
حاج کاظم در گوشه هایی از این شهر با کرایه کشی روزگار می گذراند و گله ای ندارد. با آمدن عباس و عیان شدن مظلومیت او، حاج کاظم عصیان می کند و برای اعزام او به خارج از کشور برای مداوا، دست به گروگانگیری می زند. حاتمی کیا در این آژانس خیلی ها را نواخت حتی مامور اطلاعاتی (سلحشور) که قرار است با حاج کاظم مذاکره کند.
* چگونگی ارائه: ظاهر سلحشور به مامور اطلاعاتی نمی خورد و از طریق نشانه ها و در دیالوگ است که موقعیتش عیان می شود. حاتمی کیا هوشمندانه ظاهر او را به شکل آدم های معمولی جامعه درآورد که نه جور دیگر حرف می زند و نه به شکلی متفاوتر فتار می کند.
در واقع اتمسفر این شخصیت بود که از او یک مامور مقتدر امنیتی می ساخت؛ ماموری که به واسطه شغلش حتی در برابر حاج کاظم، اصولگرایی اش را کنار نمی گذارد. سلحشور در فیلم «آژانس شیشه ای» یکی از بهترین تصویرهایی است که از مامور امنیتی دیده ایم؛ بدون اغراق و تکلف های معمول.
روز شیطان/ بهروز افخمی/ 1373
* بازیگر نقش: علی دهکردی
* فضای کلی اثر: افخمی در اولین تریلر جاسوسی اش سراغ بحث خرابکاری گروه های سلطنت طلب در کشور رفت. طبعا فضای آن سال های کشور هنوز آمادگی پذیرش این قصه ها را داشت کما اینکه بعدا هم در فیلم و سریال های دیگر مورد توجه قرار گرفت.
افخمی به طور مستقیم سراغ ماموران امنیتی و چگونگی مواجه شان با یک تهدید یعنی نقشه بمب گذاری و احتمال به بار آمدن فاجعه انسانی رفت. با این همه «روز شیطان» را می توان فارغ از سوژه، یک فیلم جاسوسی تراز در سینمای ایران دید که در جاهایی حقیقتا نفس مخاطب را بند می آورد.
* چگونگی ارائه: در «روز شیطان» کارگردان تلاش کرده بود ماموران امنیتی را مثل مردم عادی نشان دهد که در عین داشتن مسئولیت های حساس کاری، مسئولیت خانواده ها را هم بر دوش دارند. از آن سو شوخی و سرخوشی شان هم دیگر عاملی بود که تاکید کند آنها الزاما چهره های عبوس نیستند؛ برای همین شخصیت های وزارت اطلاعات در این فیلم به باور مخاطب می نشینند.
در این میان کاراکتر علی دهکردی به عنوان نماد اصلی مامور امنیتی بیش از دیگران جدیت و دغدغه داشت. بده بستان ها با میرمحمد تجدد و شوخی با او البته یادآور الگوهای فیلم های جاسوسی است.
تاریخ انتشار: ۰۹ مهر ۱۳۹۴ - ۰۷:۴۶
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: برترین ها]
[مشاهده در: www.bartarinha.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 37]
-
سینما و تلویزیون
پربازدیدترینها