تبلیغات
تبلیغات متنی
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
بهترین دکتر پروتز سینه در تهران
دستگاه آب یونیزه قلیایی کره‌ای
محبوبترینها
راهنمای انتخاب شرکت‌های معتبر باربری برای حمل مایعات در ایران
چگونه اینورتر های صنعتی را عیب یابی و تعمیر کنیم؟
جاهای دیدنی قشم در شب که نباید از دست بدهید
سیگنال سهام چیست؟ مزایا و معایب استفاده از سیگنال خرید و فروش سهم
کاغذ دیواری از کجا بخرم؟ راهنمای جامع خرید کاغذ دیواری با کیفیت و قیمت مناسب
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
آفریقای جنوبی چگونه کشوری است؟
بهترین فروشگاه اینترنتی خرید کتاب زبان آلمانی: پیک زبان
با این روش ساده، فروش خود را چند برابر کنید (تست‌شده و 100٪ عملی)
خصوصیات نگین و سنگ های قیمتی از نگاه اسلام
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1870799588
«دریادلان» از آن هر کشور دیگری بود به آن بودجه‌های کلان می‌دادند
واضح آرشیو وب فارسی:مهر: یادداشت مهمان
«دریادلان» از آن هر کشور دیگری بود به آن بودجه‌های کلان می‌دادند
شناسهٔ خبر: 2925303 - یکشنبه ۵ مهر ۱۳۹۴ - ۰۹:۴۷
هنر > تئاتر
حمیدرضا نعیمی کارگردان تئاتر در یادداشتی درباره نمایش «دریادلان» نوشته است، به راستی اگر نمایشِ «دریادلان» متعلق به هر کشور دیگری بود برای زحمتِ هنرمندان اجراکننده آن بودجه‌ای کلان اختصاص نمی‌دادند؟ به گزارش خبرنگار مهر، نمایش «دریادلان» به نویسندگی و کارگردانی امیرحسین شفیعی این شب ها در محوطه تئاتر شهر و با محوریت شهدای غواص اجرا می شود. حمیدرضا نعیمی در یادداشتی که در اختیار خبرگزاری مهر قرار داده است به شهدای هشت سال دفاع مقدس و نمایش «دریادلان» پرداخته و بیان کرده است که این نمایش به بسیاری از نمایش های خارجی پهلو می زند.یادداشت این نویسنده و کارگردان تئاتر بدین قرار است: «افتخار هر آب و خاکی به مردمان آن سرزمین است... و من سرزمینم را دوست می‌دارم. به‌خاطرِ مردمانش، به‌خاطرِ اسطوره‌هایش، تاریخِ پرفراز و نشیبش، مظلومیتش، اقتدار و صلابتش... من این سرزمین را به خاطر فردوسی و حافظ و سعدی و مولانا دوست می‌دارم... من، عاشقانه این آب و خاک را دوست دارم به خاطر شهیدانش. هر شهید این سرزمین ندایِ بیدارباشِ ما خفتگان است که: «به کدامین گناه کشته شدند؟» کشته شدند فقط به جرمِ «عاشقی» شهیدانِ ما، شرف و آبروی ما هستند. و چه خوب، چه پاکند نفوسی که قدردانِ ایثارِ شهدایند.در طولِ این سال‌ها هنرمندان و نویسندگان همواره با خلقِ آثارِ ارزشمندی یادِ آن بزرگ‌مردان و بزرگ‌زنان را گرامی داشته‌اند. هنرمندِ ایرانی هرجا که احساس کرده جانی بی‌گناه به خاک و خون کشیده شده، بی‌تفاوت و ساکت نمانده و بنا بر وظیفه و آزادمنشی‌اش ادای دین کرده... از سردشت و حلبچه تا بوسنی و هرزگوین، از ایران تا ویتنام، از الجزایر و فلسطین تا ایرلند و مجارستان. هیچ‌کدام از نگاهِ تیزبینِ او دور نمانده تا مبادا آیندگان سرزنش کنند که چرا نگفت و ننوشت؟نمایشِ «دریادلان» به نویسندگی و کارگردانی امیرحسین شفیعی، اثری باشکوه و حماسی است در رثای صد و هفتاد و پنج شهید ایرانی. همان صد و هفتاد و پنج فریادی که هنگامِ زنده‌به‌گور شدن به دست جانیانِ بعثی و مزدورانِ صَدام نیز هرگز خاموش نشدند. همان صد و هفتاد و پنج نخلِ باصلابت، همان صد و هفتاد و پنج فرشِ جاودانه ایرانی، همان صد و هفتاد و پنج رودخانه خروشان که هرگز نمرده‌اند و نمیرند.نمایشِ «دریادلان»، حاصلِ عشق و ایثارِ هنرمندانِ بزرگِ تئاتر ایران است. گروهی عاشق و فداکار که کارشان پهلو می‌زند به بهترین نمونه‌های نمایش‌های خارجی که با بهترین امکانات و بودجه‌ها و حمایت‌ها اجرا می‌شوند. به راستی چه کسی یا کسانی در دنیا این‌گونه جان‌بازی می‌کنند؟ بیست و سه بازیگر در هوای خنکِ پاییزی، در حوضِ پارکِ دانشجو قدم بر آبِ سرد می‌گذارند تا لحظاتی درخشان و زیبا را با موسیقی و حرکت به نمایش بگذارند. نمایشی که لحظه‌لحظه‌اش زیبا و فراموش‌ناشدنی‌ست.باعثِ خرسندی است که سازمانِ فرهنگی هنری شهرداری و حوزه هنری بخشی از حمایت‌های مادی و معنوی این اثر را به‌عهده گرفته‌اند اما بیاییم کمی منصفانه به این ماجرا نگاه کنیم. هنرمند تئاتر ایرانی چه کار باید بکند تا مسئولان و سازمان‌ها به خود بیایند؟ آیا هر شب یک ساعت از وقتِ پانصد تا هفتصد تماشاگر را به اجرای اثری فاخر درباره شهدا معطوف کردن کارِ کمی است؟ آیا اجرای چنین نمایش‌هایی مبارزه با تهاجم فرهنگی نیست؟ به راستی اگر نمایشِ «دریادلان» متعلق به هر کشور دیگری بود، برای زحمتِ هنرمندان اجراکننده آن بودجه‌ای کلان اختصاص نمی‌دادند؟ آیا نباید از این اثر در مقامِ قیاس با صدها سریال و فیلمی که ده‌ها میلیارد تومان را به خود اختصاص داده‌اند، برای اجرا در سه ماهِ تابستان حمایتِ مالی کرد و از تک تکِ هنرمندان آن برای خلقِ چنین اثری تجلیل کرد؟ ای کاش مسئولان می‌دانستند «تئاتر» چه چیزِ گران‌بهایی است. ای‌کاش با هنر تئاتر و هنرمندان آن مهربان‌تر بودند... ای کاش نمیریم تا روزی برسد که نگوییم ای کاش.در پایان باید به گروهِ اجرایی نمایشِ درخشانِ «دریادلان» گفت: شما فرزندان و هنرمندانِ راستینِ این آب و خاک هستید. بمانید تا ابدالآباد...»
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: مهر]
[مشاهده در: www.mehrnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 20]
-
سینما و تلویزیون
پربازدیدترینها