واضح آرشیو وب فارسی:فارس: گزارش فارس از کنسرت گروه «داماهی»
جنوب از جنوب غربی
گروه موسیقی «داماهی» در این کنسرت سعی کرد با بهره گیری از موسیقی قوی، پر رنگ و خوش ضرب حاشیه خلیجفارس، صدا و فضایی تازه را در موسیقی امروز ایجاد کند.
به گزارش خبرنگار موسیقی فارس، گروه موسیقی داماهی طی دوشب در برج آزادی روی صحنه رفت. این گروه که اعضای آن رضا کولغانی (خواننده)، دارا دارایی (گیتار بیس)، حمزه یگانه( پیانو، کیبورد و بِنجو)، ابراهیم علوی (عود و گیتار) و شایان فتحی (درامز) تشکیل میدهند، اجرایشان را با تاخیر 45 دقیقهای آغاز کردند. گروه موسیقی «داماهی» در این کنسرت سعی کرد با بهره گیری از موسیقی قوی، پر رنگ و خوش ضرب حاشیه خلیجفارس، صدا و فضایی تازه را در موسیقی امروز ایجاد کند. موسیقی که «داماهی» ارایه میدهد با این که ریشه های عمیقی از موسیقی جنوب غرب ایران را در دل خود دارد اما در عین حال راه خود را از موسیقی بومی هم جدا میکند. دارا دارایی و گروه همراهش در واقع رنگواره هایی را از موسیقی جنوب می گیرند و در بستر موسیقایی متفاوت، دست به بسط و گسترش آن میزنند و با سازبندی نسبتا هوشمندانه که هسته اصلی آن را گیتار، عود، گیتاربیس، پرکاشن و کیبورد تشکیل میدهد، قطعاتشان را در فضایی متفاوت خلق می کنند.
رضا کولغانی که در این آلبوم نقش خواننده را ایفا می کند، صدایی خاص با ویژگی های منحصر به فرد ندارد؛ صدای او نه وسعت و حجمی قابل تامل دارد و نه جنس خاص و ویژه ای که به سرعت نظر شنونده را جلب کند. اما صدای او یک ویژگی خاص دارد که بسیاری از خواننده های امروز ندارند و آن صمیمیت و احساسی است که در صدای او وجود دارد و همین صمیمیت و سادگی صدای اوست که باعث می شود، شنونده علی رغم برخورد با یک صدای کاملا معمولی و در پارهای از مواقع فالش و نپخته، تا پایان با او همراه شود. البته ضعف اصلی او وقتی اوج میخواند عیان میشود و او علیرغم کنترل نسبی که بر حنچرهاش دارد، نمیتواند پس از اوج، به درستی فرود آید.
اما نکته دیگر درباره کولغانی و شیوه خوانش اش، برخورد متفاوت او با ترانه و شعر است. او در بسیاری از مواقع ابیات شعر را جا به جا می کند؛ گاهی اوقات هم بر روی کلمات خاصی می ایستد و مدام بر روی آن ها تاکید می کند. البته مهمترین ویژگی کولغانی، درآوردن لحن شعر است. او لحن و بیان شعر را به درستی ادا میکند و سعی میکند بار معنایی کلمات را با ترجمهای موسیقایی ارایه دهد.
اما شاید مهمترین ضعف گروه داماهی که در این اجرا در چند مقطع عدمهماهنگی بین نوازندگانش مشهود بود، عدم خوانش کلام و موسیقی است. در برخی از قطعاتی که داماهی در این کنسرت به اجرا گذاشت، کلام و موسیقی کاملا در پارادوکس و تضاد حرکت میکردند و به عبارتی و کلام و موسیقی حرف همدیگر را زیاد متوجه نمیشدند.
گروه داماهی قطعا یک اتفاق ویژه در موسیقی امروز نیست و بی تردید نمی توان گفت که آنچه که این گروه ارایه میدهد، تکان دهنده و ماندگار است؛ «داماهی» از منظر موسیقایی هیچ چالشی را پیش روی قوه شنیداری مخاطبش نمی گذارد و شنونده تنها مجموعه ای از ریتم ها و ضربان های دوار، ساده و تکرار شونده را میشنود که به طرز محافظه کارانه ای کاملا همراه و مطیع ملودی حرکت می کنند. اما با همه این احوالات، مهمترین ویژگی «داماهی» این است که حال خوب تزریق میکند و به واسطه صمیمیت، سادگی، لطافت و خوانش متفاوتی که از موسیقی جنوب ارایه می شود، همراهی تا انتها با این گروه کار سختی نیست و حتی تا ساعت ها پس از شنیدن آهنگهایشان، صداها کماکان در ذهن میچرخند و ریتمها مدام تکرار میشوند. انتهای پیام/
94/06/21 - 12:03
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 37]