محبوبترینها
با چاپ روی وسایل یک کسب و کار پرسود بسازید
قیمت دیگ بخار و تولیدکننده اصلی دیگ بخار
معروف‌ترین هدیه و سوغاتی یزد مشخص شد!
آشنایی با انواع دوربین مداربسته ضد آب
پرداخت اینترنتی قبوض ساختمان (پرداخت قبض گاز، برق و آب)
بهترین دوره آموزش سئو محتوا در سال 1403 با نام طوفان ۱۴۰۳ در فروردین ماه شروع می شود
یک صرافی ارز دیجیتال چه امکاناتی باید داشته باشد؟
تعمیرگاه مجاز تعمیر ماشین لباسشویی در شرق تهران
تعمیرگاه مجاز تعمیر ماشین لباسشویی در شرق تهران
جراحی و درمان ریشه دندان عفونی با خانم دکتر صفوراامامی
چه مواردی بر قیمت کابین دوش حمام تاثیر دارند؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1798383265
چرا «مرگ در حمام بنفش» به صحنه نمی‌رود؟
واضح آرشیو وب فارسی:ایسنا: دوشنبه ۹ شهریور ۱۳۹۴ - ۱۴:۲۲
حسین کیانی با اعتقاد به «فضای بسته و بیخودی حساس شده فرهنگی» گفت: ما به گشایش و سعه صدر فرهنگی نیاز داریم و خوب است تصمیم‌سازان فرهنگی کمی تاریخ فرهنگی این مملکت را مطالعه کنند. به گزارش خبرنگار تئاتر ایسنا،این کارگردان قرار بود نمایشی با نام «مرگ در حمام بنفش» را در تئاترشهر به صحنه ببرد اما با وجود اینکه حدود یک ماه و نیم تمرین این گروه انجام شده بود، اجرای آن به زمان دیگری موکول و نمایش قدیمی «مضحکه شبیه قتل» جایگزین آن شد. کیانی در نشستی خبری که 9 شهریورماه در تئاترشهر برگزار شد، در این باره توضیح داد: نوشتن متون اجتماعی همیشه برای نمایشنامه‌نویسان سخت است و تصویب آن هم برای شورای نظارت و ارزشیابی سختی خود را دارد. همان‌طور که چند سال پیش هم گفتم نمایشنامه‌نویسی اجتماعی ایرانی تبعید شده و به عقب رانده شده است. وی ادامه داد: این در حالی است که ما اگر می‌خواهیم بازتاب شرایط اجتماعی و رفتارهای خود را در ادبیات نمایشی ببینیم باید اجازه دهیم نمایشنامه‌های اجتماعی نوشته شوند و به صحنه بیایند. اما اگر می‌خواهیم صرفا تئاتر کار کنیم، می‌توانیم متون ترجمه‌ای را اجرا کنیم که البته آن‌ها متن‌های بدی نیستند. ولی مسئله اینجاست که در حال حاضر آثار ترجمه شده‌ای روی صحنه می‌رود که نویسندگان آن‌ها در گوشه دیگر از دنیا اصلا نمی‌دانند ایران کجاست. این نمایشنامه‌نویس و کارگردان تئاتر اظهار کرد:ما تا خودمان صاحب نمایشنامه‌های خود نباشیم و دغدغه‌های پیرامون‌مان را در ادبیات نمایشی درج نکنیم، صاحب تئاتر نمی‌شویم چون بنیان تئاتر، ادبیات نمایشی است و هیچ نویسنده بزرگی در دنیا نیست که مسائل بومی خود را در نمایشنامه‌هایش درج نکرده باشد. کیانی افزود: شرایط ما در اینجا به گونه‌ای است که وقتی می‌خواهیم مسائل اجتماعی و فرهنگی را مطرح کنیم آنقدر با تنگنا روبرو می‌شویم که ترجیح می‌دهیم اصلا ننویسیم. در این اوضاع می‌توانم حداقل 10 نمایشنامه‌نویس معاصر را معرفی کنم که سال‌هاست چیزی ننوشته‌اند و یا اگر هم نوشته‌اند خیلی ویژه نبوده است، چون چاپ و به اجرا رساندن این نوع متن‌ها بسیار سخت است. او با تأکید بر اینکه ما نباید اینقدر نسبت به طرح مسائل در نمایشنامه‌ها دست به عصا و حساس باشیم، گفت: مهمترین وظیفه نمایشنامه‌نویس توجه دادن مخاطب به مسائل پیرامون خود است و ما تا وقتی نتوانیم مسائل را رک و واقعی بیان کنیم، نمایشنامه‌نویسی ما رشد نمی‌کند. بنابراین ترس از چنین موضوعی باعث می‌شود نمایشنامه‌نویس دیگر ننویسد و اگر هم کسی مثل من پیدا شود که متن را بنویسد با توصیه اجرا نکردن روبرو می‌شود. وی در این باره ادامه داد: متن نمایش «مرگ در حمام بنفش» را پس از حدود دو، سه ماه صرف وقت به نگارش درآوردم و بیش از یک ماه هم گروه آن را تمرین کرد اما پس از آنکه متن توسط شورای نظارت و ارزشیابی خوانده شد و تمرین گروه را هم دیدند، توصیه شد که فعلا برای اجرای نمایش دست برداریم تا در فرصت مقتضی یعنی ابتدای سال آینده آن را به صحنه ببریم و فکر می‌کنم پاسخ اینکه چرا این توصیه مطرح شد را با اجرایی شدن نمایش بتوانم دریافت کنم. کیانی خاطرنشان کرد: من روی قول شورای نظارت حساب می‌کنم و مطمئنم سال آینده به نمایش «مرگ در حمام بنفش» اجازه اجرا داده می‌شود. با این حال به دلیل منتفی شدن این کار عمدا تصمیم گرفتم در نمایش «مضحکه شبیه قتل» تعداد شخصیت ها برابر با تعداد بازیگران «مرگ در حمام بنفش» باشد چون نسبت به آن‌ها احساس تعهد داشتم. وی همچنین گفت: در اتفاق پیش آمده ایرادی به شورای نظارت و ارزشیابی نمی‌بینم و گلایه و انتقادی از مسوولان فعلی تئاتر ندارم بلکه مشکل را در فضای بسته فرهنگی می‌بینم چون وقتی با مصلحت‌اندیشی‌ها اینچینی روبرو می‌شوم این سوال برایم پیش می‌آید که در تاریخ صد و چند ساله تئاتر ایران کدام نمایش، جامعه را دچار بحران اخلاقی، اقتصادی و هنجارشکنی کرده است؟ به همین دلیل معتقدم تصمیم‌سازان فرهنگی مملکت باید کمی تاریخ فرهنگی کشور را مطالعه کنند. حسین کیانی درباره نمایش «مضحکه شبیه قتل» که 12 سال پیش برای اولین بار اجرا شده بود، بیان کرد: این نمایشنامه یکی از پرمخاطره‌ترین مقاطع تاریخ ایران را روایت می‌کند که آن هم ترور ناصرالدین شاه به دست میرزا رضا کرمانی است. این ترور یک قتل عادی و کشتن یک ظالم توسط یک مظلوم نیست بلکه طلیعه انقلاب مشروطه ایران است که از تپانچه میرزا رضا شروع می‌شود او ادامه داد: هر نمایشی که در دوره‌ای اجرا می‌شود، براساس ضرورت‌هایی است که در طول زمان ممکن است تغییر پیدا کند اما آنچه باعث شد «مضحکه شبیه قتل» نوشته شود ضرورت‌هایی است که هنوز هم در جامعه ما وجود دارد. بنابراین این اثر از جمله نمایشنامه‌های خودم بودم که قصد بازتولید آن را داشتم ولی هیچ وقت با توجه به تجربه‌های قبلی بازتولید شده توسط دیگران نمی‌خواستم نعل به نعل نمایشنامه را دوباره اجرا کنم. وی افزود: به همین دلیل با تغییراتی در متن و نیز در کارگردانی تمرین نمایش را شروع کردیم ضمن اینکه سه شخصیت فرعی نمایش اکنون به سه کاراکتر اصلی تبدیل شدند و یک کاراکتر دیگر هم به نمایش اضافه شده است. به این ترتیب تم مجموعه تحت تأثیر قرار گرفته و در کنار تغییر میزانس‌ها برای صحنه بزرگی همچون سالن اصلی تئاترشهر، پایان‌بندی هم نسبت به اجرای قبلی تفاوت دارد. به گزارش ایسنا در این نشست چند تن از بازیگران نمایش «مضحکه شبیه قتل» هم حضور داشتند که تقریبا همه آن‌ها نسبت به شرایطی که باعث شد نمایش «مرگ در حمام بنفش» پس از گذشت بیش از یک ماه تمرین به اجرا نرسد، انتقاد کند. حبیب دهقان‌نسب ضمن ابراز خوشحالی از اینکه توانسته پس از چند سال با حسین کیانی همکاری کند، بیان کرد: سی و چند سال از انقلاب می‌گذرد انقلابی که مبنای فرهنگی دارد اما هنوز تکلیف مسوولان مملکت با فرهنگ و هنر این کشور معلوم نیست. او ابرز عقیده کرد: ما جایی به اسم وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی داریم که در حوزه فرهنگ و هنر تصمیم‌گیری و برنامه‌ریزی می‌کند اما هر روز و هر سال می‌بینیم که اوضاع نسبت به روز و سال گذشته بدتر می‌شود. انگار تمام مشکلات و معضلات این مملکت در فرهنگ و هنر و هنرمند است. طوری که هر کسی می‌خواهد صدایی بلند کند، زورش به این عرصه می‌رسد. وی با اشاره به اینکه این حوزه وزیری دارد که مجلس شورای اسلامی به او رأی داده،یادآور شد: اگر ارشاد متولی فرهنگ و هنر است چرا نمی‌گذاریم کارش را انجام دهد و می‌بینیم که کنسرت‌ها در دقیقه 90 لغو می‌شوند. فیلمی که میلیاردها تومان برای آن هزینه شده از اکران پایین کشیده می‌شود و تئاتری که آماده اجراست اجازه اجرا نمی‌گیرد که البته این شرایط در حوزه‌های دیگر فرهنگی و هنری هم وجود دارد. این بازیگر سینما، تئاتر و تلویزیون بیان کرد: خلاصه اینکه ما هنرمندان در این مملکت خیلی بدبختیم و این یک تراژدی است که هنرمند نمی‌تواند کار خود را به منصه ظهور برساند، در حالی که دائم دم از آزادی بیان زده می‌شود. این مرگ تدریجی است که وقتی کاری را دوست داری نمی‌توانی انجام بدهی و وقتی صحبت از مسائل اجتماعی می‌شود هم انگ سیاه‌نمایی را می‌زنند. اصلا سیاه‌نمایی یعنی چه؟ جز این است که زندگی سیاه و سفید دارد و با همین‌ها قشنگ است؟ به گزارش ایسنا، رویا میرعلمی، علیرضا محمدی، ویدا جوان و نگار عابدی دیگر بازیگران این نمایش هستند که هر کدام در سخنانی اجازه اجرا ندادن به نمایش «مرگ در حمام بنفش» را سخت دانستند. رویا میرعلمی که 12 سال قبل هم در نمایش «مضحکه شبیه قتل» بازی کرده بود، گفت: بعد از اتفاقی که برایم افتاد و نتوانستم دو سال روی صحنه بیایم (شکستگی پا همزمان با اجرای نمایش «در شوره‌زار») دوست داشتم با کار جدیدی به صحنه بیایم ولی لطف شورای نظارت باعث شد، جلوی کار گرفته شود. علیرضا محمدی هم با اشاره به اینکه به نظر می‌رسید در یکی، دو سال قبل اوضاع بهتر شده و فضا تا حدودی باز شده است، درخواست کرد که اعتماد بیشتری وجود داشته باشد تا خیلی از مسائل حل شود. نگار عابدی هم حسین کیانی را یکی از نویسندگان نخبه در نمایشنامه‌نویسی معرفی کرد و ابراز تأسف کرد که چنین اشخاصی کم حمایت می‌شوند. انتهای پیام
کد خبرنگار:
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایسنا]
[مشاهده در: www.isna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 58]
-
سینما و تلویزیون
پربازدیدترینها