واضح آرشیو وب فارسی:ایسنا: چهارشنبه ۴ شهریور ۱۳۹۴ - ۰۳:۵۶
عباس رافعی - از تهیهکنندگان و کارگردانان صداوسیما - که به گفته خودش چهار سال پیش بازنشسته شده است و اکنون ارتباط تنگاتنگ و مستقیمی با تلویزیون ندارد، میگوید: متأسفانه تلویزیون طی این سالها به جز بخش خبرش در بخشهای دیگر هنوز پویایی لازم را که باید به دست میآورد، به دست نیاورده است. وی معتقد است: تلویزیون فقط در بخش خبر تحولاتی را به وجود آورد و سعی کرد اعتمادزایی کند، بهروز باشد و سریعتر خبرها را در معرض افکار عمومی قرار بدهد. این کارگردان و تهیهکننده پیشکسوت در گفتوگو با خبرنگار سرویس تلویزیون و رادیو ایسنا، در نقد عملکرد صداوسیما طی مدتی که رییس سازمان صداوسیما تغییر پیدا کرده است، خاطرنشان کرد: در بخش تولیدات نمایشی اکنون خیلی زود است که بخواهیم عملکرد مدیران جدید سیما را ارزیابی کنیم؛ چراکه تولیدات نمایشی که اکنون در حال پخش هستند تولیداتی هستند که از زمان آقای ضرغامی تولید و برنامهریزی شدهاند و فکر میکنم از پاییز امسال تولیدات جدید نمایشی مدیران جدید مورد قضاوت و ارزیابی قرار بگیرند اما در بخش تولیدات اجتماعی، گزارشهای تلویزیونی، بخش خبر و برنامههای زنده تلویزیونی میشود کار تلویزیون را ارزیابی کرد که آیا تفاوتی در پخش برنامههای تلویزیون به وجود آمده است یا خیر. او در ادامه همین مطلب بیان کرد: قبل از اینکه این سوال را از خودمان بپرسیم که آیا تغییر مدیریت در سازمان صداو سیما به خاطر تغییر در روشها و برنامهسازیهای صداوسیما بوده است یا اینکه مدت مأموریت آقای ضرغامی تمام شده بود و باید مدیر جدیدی میآمد، یعنی آقای ضرغامی به دلیل اینکه مدت مدیریتش از لحاظ زمانی به اتمام رسیده بود باید جای خودش را به فرد دیگری میداد. در نهایت فردی که در حال حاضر سکاندار سازمان صداوسیماست، فردی از بدنهی خود سازمان است و کسی است که در تولید و پخش برنامههای برونمرزی فعالیت داشته و در بدنه تلویزیون بوده است. به همین دلیل نباید انتظار تغییرات عجیبی در سیستم تولید و پخش برنامههای تلویزیونی داشته باشیم؛ یعنی کسی از کُره دیگری و یا از سازمان دیگری وارد صداوسیما نشده که بگوید من به برنامههای آقای ضرغامی انتقاد دارم و الان در جهت تغییرات آمدهام. این کارگردان سپس به کمبود بودجه در سازمان صداوسیما اشاره کرد و یادآور شد: آقای سرافراز، سازمان صداوسیما را با انبوهی از بدهیها تحویل گرفتند؛ ضمن اینکه همه تهیهکنندگان هم از سازمان طلبکار بودند و دیگر هیچگونه رغبتی به تولید برنامه نداشتند؛ بنابراین ما با یک سازمانی روبهرو هستیم که تهیهکنندگان حرفهای و موثر تلویزیون هیچ انگیزهای برای تولید برنامه ندارند و تنها کسانی انگیزه برنامهسازی دارند که یا اسپانسر میگیرند و یا اهداف تبلیغاتی در کارشان دارند و یا جویای نام و نشان هستند، بنابراین کارکردن با این گروه و هدایت آنها در چنین شرایطی بسیار دشوار است. رافعی سپس تصریح کرد: سازمان صداوسیما در بحثهای مختلف مجبور میشود آنتنش را به نهادها، سازمانها و حتی شرکتهای تبلیغاتی بفروشد و زمانی هم که آنتن فروخته میشود دیگر نمیتواند سیاستگذاری خودش را اعمال کند؛ به عنوان مثال وقتی ما آنتن تلویزیون را به شرکت نفت، گاز و محصولات آرایشی و بهداشتی میفروشیم باید خودمان را با سیاستهای این اسپانسرها تطابق بدهیم. کارگردان فیلمهای سینمایی «فصل فراموشی فریبا»، «آفتاب بر همه یکسان میتابد»، «آزاد راه» و ... در ادامه گفتوگوی خود با ایسنا همچنین اظهار کرد: یک کار عجیب دیگر که در سازمان صداوسیما به وجود آمده، این است که تلاش کردند اداره کلی به نام اداره کل تولیدات نمایشی به وجود بیاورند؛ یعنی تمام تولیدات نمایشی شبکهها را در یک مرکز متمرکز کردند و وقتی که یک گروه برای کل شبکهها تصمیم بگیرند که چه برنامههایی ساخته شود و چه کسانی با چه فیلمنامههایی برنامهها را بسازند، این اتفاق یعنی یونیفُرم پوش کردن تمام شبکهها به یک شکل؛ یعنی همه شبکهها را به یک چشم و به یک فرم میبینند و یک سلیقه در تمام شبکهها حاکم میشود. زمانی هم که این اتفاق میافتد ما شاهد تنوع فکر، اندیشه، رنگ و فضا در شبکههای مختلف نیستیم. به نظرم این اقدام کمی شتابزده به نظر میرسد؛ یعنی تمام گروههای فیلم و سریالهای شبکهها زیر نظر یک فرد متمرکز شدند و همان یک فرد قرار است برای تمام شبکهها تصمیم بگیرد؛ این در حالی است که من این اقدام را فقط در کشورهای کُمونیستی دیدهام. در سفری که سالها قبل به یکی از کشورهای کمونیستی داشتم متوجه شدم که همه شبکههای تلویزیونیشان زیر نظر یک گروه و یک شخص هستند و این، برای جامعه پویایی مثل جامعه ما خطرناک است. این کارگردان همچنین به این نکته اشاره کرد: به عنوان مثال اگر شبکه یک کمی رسمیتر و دولتیتر است تماشاچی این انتظار را دارد که شبکههای دیگر مثل دو، سه و چهار فضای دیگری را داشته باشند. من اکنون شبکههای تلویزیونی را با روزنامههایی که منتشر میشوند مقایسه میکنم. به عنوان مثال همه روزنامههای منتشر شده در کشورمان زیر نظر جمهوری اسلامی ایران هستند و سیاستهای نظام جمهوری اسلامی ایران را قبول دارند اما روزنامههای مختلفی چون همشهری، کیهان، اطلاعات، شرق و اعتماد هیچ یک شبیه هم نیستند و هر کدام برای خودشان سمت و سوی جداگانهای دارند اما در نهایت همه آنها در کشور ایران منتشر میشوند و تلاش میکنند مخاطبان خودشان را داشته باشند و همه مخاطبان زیر چتر جمهوری اسلامی ایران هستند. کارگردان کارهای تلویزیونی «تلاقی» و «جنایات و مکافات» در عین حال تأکید کرد: ای کاش تلویزیون هم میتوانست چنین رویهای را پیش بگیرد و مثل همین روزنامهها و نشریات همه افراد مملکت را زیر چتر رسانه قرار دهد که هرکس هر سلیقهای که دارد به سراغ شبکه خودش برود. این کارگردان پیشکسوت در پایان گفتوگوی خود با ایسنا درباره کارهای جدیدش اعلام کرد: با وجود اینکه 29 سال است با تلویزیون همکاری میکنم و کارهای تهیهکنندگی و کارگردانی را به ویژه در شبکه اول انجام میدادم و اکنون چهار سال است که بازنشسته شدهام اما ارتباط تنگاتنگ و مستقیمی با تلویزیون ندارم و بیشتر کارهای سینمایی انجام میدهم ولی در حال حاضر هم به دلیل فضای سینما و مشکلاتی که در فیلمنامههای سینمایی به وجود آمده، فعلا کار سینمایی هم ندارم. انتهای پیام
کد خبرنگار:
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایسنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 33]