محبوبترینها
مزایای آستر مدول الیاف سرامیکی یا زد بلوک
سررسید تبلیغاتی 1404 چگونه می‌تواند برندینگ کسب‌وکارتان را تقویت کند؟
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1854106594
روایت تاریخی دعایی از فراز و نشیب‌های روزنامه اطلاعات/35 سال بدون شکایت
واضح آرشیو وب فارسی:ایسنا: یکشنبه ۱ شهریور ۱۳۹۴ - ۱۰:۳۵
35 سال میانه روی،35 سال دوری از تندروی، 35 سال دوری از حاشیه سازی، 35 سال حفظ حرمت و کرامت و35 سال اعتبار و آبرو راز پایداری دیرپاترین روزنامه کشور است که به بیان سید محمود دعایی در این سالها یک دفعه هم به دادگاه احضار نشده است. به گزارش خبرنگار بخش رسانه ایسنا، فقط یک شکایت پس گرفته به حق علیه اطلاعات، حکم امام و بنی صدر برای رفتن دعایی به اطلاعات، کمک شهید بهشتی برای دعایی در اطلاعات، استفاده از نیروهای مورد اعتماد دبیرخانه شورای انقلاب در اطلاعات، مصادره اموال خاندان مسعودی و خاندان مصباح زاده، رفتن بهرام مسعودی از ایران، مواجه با شورای اختاپوسی در بدو ورود به اطلاعات، شایعاتی که علیه دعایی در اطلاعات مطرح شد، وقتی که ماشین اطلاعات توقیف شد، ماجرای ادغام کیهان و اطلاعات، صاحب خانه کردن 90درصد پرسنل اطلاعات، جذب محمود شمس‌الواعظین و جلال رفیع به اطلاعات، پدیده جالب از گزارش تیراژ در موسسه کیهان، مجرای اندیکاتور نویسی سید محمود دعایی ، کلنگ موسسه جدید اطلاعات و رمز پایداری اطلاعات از جمله عناوینی است که سید محمود دعایی در میهمانی ایسنا به این نکات اشاره کرد. روایتی که به لحاظ تاریخی جذاب و شنیدنی بود. او برگ هایی از تاریخچه حضور در روزنامه اطلاعات و مدیریتش را که یک سند تاریخی محسوب می شود، روایت کرد. *** سید محمود دعایی روحانی و سیاست‌مدار ایرانی، از اعضای مجمع روحانیون مبارز، سرپرست مؤسسهٔ اطلاعات از سال ۱۳۵۹ تاکنون، و نمایندهٔ شش دورهٔ ابتدایی مجلس شورای اسلامی تا سال ۱۳۸۲ بوده‌است. او یکی از همراهان امام خمینی(ره) در دوران اقامت وی در شهر نجف و همچنین سفیر ایران در عراق بین سال‌های ۱۳۵۷ تا ۱۳۵۹ بود. حجت‌الاسلام دعایی درباره‌ی رمز پایداری روزنامه اطلاعات که به تازگی پا به سن 90 سالگی گذاشته است و از این رو لقب «دیرپاترین موسسه مطبوعاتی در ایران» را دارد، نیز سخن گفت. او اعتدال، میانه‌روی، دوری از تندروی، دوری از چپ‌روی و حفظ حرمت و کرامت افراد را به عنوان صفاتی عنوان کرد که موجب شده «اطلاعات» با تلاش در جهت رعایت آنها، عنوان پایاترین روزنامه ایرانی را به خود اختصاص دهد. *** «وقتی وارد موسسه اطلاعات شدم با یک شورای اختاپوسی ناامن ناصالح و وضعیتی روبرو شدم که به دست من سپرده شده بود...» سید محمود دعایی جمله ی بالا را در در روایت تاریخی اش از فراز و نشیب‌های روزنامه اطلاعات عنوان کرد و یاداور شد: وقتی حکم امام صادر شد به موسسه«اطلاعات » آمدم. قبل از آن به حاج احمد اقا گفتم «آقای حاج احمد آقا من قبل از انقلاب در تهران نبودم اگر هم بودم درکرمان و قم بودم و هیچ آشنایی با محیط تهران ندارم. مسئولیت موسسه‌ای را هم که به من عطا کردند، درونش را ندیدم و هیچ اطلاعی از آن ندارم. قطعا من نیاز به همکاران ویژه‌ای دارم که در این مسیر من را کمک کنند. من در انتخاب یاران و همکاران سراغ آقای بهشتی خواهم رفت. سراغ آقای هاشمی رفسنجانی خواهم رفت. سراغ آقای خامنه‌ای خواهم رفت، سراغ آقای باهنر خواهم رفت فردا نگویید که چرا سراغ اینها رفتید؟» یک شکایت به حق دعایی از دوران حضور در موسسه اطلاعات گفت،از سالهایی که فقط یک شکایت به از حق نسبت اطلاعات از او شده است و گفت: من در ظرف 35 سالی که مسئولیت موسسه اطلاعات را دارم یک دفعه به دادگاه احضار شدم، یعنی شکایت علیه موسسه اطلاعات یا نشد یا اگر شد بی‌دلیل بود و به انجام نرسید. فقط یک شکایت بود و آن هم اینکه در پایان انتخابات دوره اول آقای خاتمی، ستاد انتخابات آقای ناطق نوری به حق از ما شکایت کردند که ما در تبلیغات انتخاباتی مان نه تنها جانب رقیب ایشان را گرفتیم، بلکه علیه ایشان هم تبلیغ کردیم. منتهی به دلیل جوانمردی و فتوتی که آقای ناطق داشتند دستور دادند شکایت پس گرفته شود. به غیر از او از ما شکایتی نشد، امیدوارهستم پایمان به دادگاهی نرسد. سرپرست موسسه اطلاعات با اشاره به این ایام که مصادف است با نودمین سال انتشار روزنامه اطلاعات، گفت: من چون به نوعی مسئولیت اداره‌ی این روزنامه را برعهده دارم و سئیات آن روی پای من گذاشته می‌شود و حسنات آن مربوط به یاران و دوستانی است که در هم مسیر بودیم، بد نیست بعضی خاطرات را بیان کنم. به گزارش ایسنا،آنچه در زیر می خوانید، روایت تاریخی سید محمود دعایی از فراز و نشیب‌های روزنامه اطلاعات است: وقتی حکم امام و بنی صدر صادر شد به اطلاعات آمدم دعایی گفت: ابتدای پیروزی انقلاب، از عراق که برگشتیم، وقتی که پیشنهاد مسئولیت‌هایی به من شد، یادآوری کرده بودم که آرزو دارم یک طلبه در مسیر فعالیت‌های بعد از انقلاب باشم به همان نحو طلبه باشم و در خدمت مرجعیت و حوزه باشم. طبیعتا برگشتم مجددا دفتر امام(ره) رفتم و آنجا بودم. یک روز حاج احمد آقا آمد و به من گفتند که امام(ره) تصمیم گرفتند که شما بروید «موسسه اطلاعات» و در آنجا سرپرستی را برعهده بگیرید، منتهی ما تصمیم گرفتیم که با حکم آقای بنی صدر شما آن جا بروید. من گفتم من با حکم ایشان نخواهم رفت. من طلبه و تابع مرجعیت هستم و اگر امام حکم ندهند من نمی‌روم. ایشان استدلالی کردند و گفتند به این دلیل‌ها تصمیم گرفتیم «اطلاعات» را با حکم بنی صدر منصوب کنیم. البته امام هم به شما حکم خواهند داد اما من گفتم تا حکم امام نباشد من نمی‌روم؛ استدلال این بود که امام قبل از «اطلاعات» برای «کیهان» آقای دکتر یزدی را انتخاب کرده بودند و آقای بنی صدر و آقای دکتر یزدی از قبل با هم رقابت‌های شدیدی داشتند و آقای بنی صدر تصورش این بود که مدیریت «کیهان» را که در اختیار دکتر یزدی داده‌اند، تریبونی در اختیار رقبای سیاسی ایشان قرار گرفته و اعتراض کردند که چرا امام(ره) دخالت کردند و مسائل این چنینی در حیطه تصدی دولت است و برای جبران این و برای عمل مشابهی را که اگر خلاف به فرض نیست را انجام می‌دهد حاج احمد آقا سیاستش این بود که آقای بنی صدر هم مرتکب این عمل شود و لذا آقای بنی صدر گفتند به شما حکم می دهند. وی ادامه داد: وقتی حکم امام و بنی صدر صادر شد، به موسسه «اطلاعات » آمدم و قبل از آن هم به حاج احمد اقا گفتم «آقای حاج احمد آقا من قبل از انقلاب در تهران نبودم اگر هم بودم درکرمان و قم بودم و هیچ آشنایی با محیط تهران ندارم. مسئولیت موسسه‌ای را هم که به من عطا کردند، درونش را ندیدم و هیچ اطلاعی از آن ندارم. قطعا من نیاز به همکاران ویژه‌ای دارم که در این مسیر من را کمک کنند. من در انتخاب یاران و همکاران سراغ آقای بهشتی خواهم رفت. سراغ آقای هاشمی رفسنجانی خواهم رفت. سراغ آقای خامنه‌ای خواهم رفت، سراغ آقای باهنر، خواهم رفت فردا نگویید که چرا سراغ اینها رفتید؟» زمانی که برای اولین بار محضر شهید بهشتی رفتم دعایی که به گفته‌ی خودش در این سخنانش به نکته‌ی خوبی اشاره کرده و برای تاریخ ماندگار است، ادامه داد: من برای اولین بار محضر شهید بهشتی رفتم و به ایشان گفتم که مسئولیت این چنینی به من واگذار شده است و من شرط کردم که از طریق شما یارانی را انتخاب کنم. به من فرمودند من شخصی را به شما معرفی خواهم کرد که آن شخص به همه چیز آگاه و مشرف است. آن موقع من یادم است در افشای دربار به مفاسد دربار به خصوص خواهران شاه و به خصوص اشرف مسائلی را بیان کردیم که طبیعتا نسبت‌هایی هم داده و شد و در این خصوص امام فرمودند که شما سعی کنید با صمیمیت و ادب صحبت کنید و از ناسزاگویی بپرهیزید.نفس کلام منطقی تایید خودش را دارد. این اولین توصیه‌ای بود که خدا رحمت کند مرحوم امام به ما داشتند که در بیان سعی کنیم رعایت اصول اخلاقی حفظ شود و اضافه گویی نشود. مدیر مسئول موسسه اطلاعات در رابطه‌ی حفظ حرمت و کرامت افراد نیز به بیان خاطره‌ای پرداخت و گفت: همه می‌دانید که امام(ره) از جمله پیشوایانی بود که در جهان اسلام پیشگام بودند. ایشان در صدور فتوای حمایت از سازمان‌های آزادی بخش فلسطین و به عنوان یک پیشوا و یک مرجع تقلید اجازه دادند که از وجوه شرعیه در مسیر کمک به افراد مجاهدان فلسطینی کمک شود و وجوه شرعیه را مردم می‌توانستند در این مسیر صرف کنند. این فتوا در مجامع مذهبی صدا کرد و باعث خوشبختی خیلی‌ها شد، چون عده‌ای علاقه‌مند بودند که به فلسطینی‌ها کمک کنند منتها نگران بودند که از نظر شرعی امکان دارد یا نه؛ به هر حال آنها اهل سنت هستند و مسائلی از این قبیل، اما این صدور فتوا راهگشا بود. از طرفی یک روحانی در تهران مدعی شده بود که من از طرف امام دستور دارم یا مجوز دارم که وجوه کمک به فلسطینی‌ها را جمع آوری کنم و برای کمک به آنها بفرستم، منتهی این روحانی کسی نبود که در حدی باشد که امام او را برای چنین کار بزرگی مامور کرده باشند. علاقه‌مندان ما هم تعجب کرده بودند، مرحوم آقای مطهری ، آقای هاشمی رفسنجانی، مرحوم آقای طالقانی تعجب کرده بودند که چرا این شخص تعیین شده است، احتیاطا بنا گذاشتند که از امام سوال کنند. خاطرم است که این سوال را آقای کروبی آن موقع از طرف دوستان مبارز قم طی نامه‌ای برای من فرستادند که من از امام در نجف جوابش را بگیرم. من نامه را محضر حضرت امام(ره) بردم ، ایشان وقتی فهمیدند، گفتند من به این نامه جواب نمی‌دهم. وقتی پرسیدم چرا؟ فرمودند این شخص از بستگان یکی از مراجع نجف است. شما سوالتان را اینطور بپرسید که آیا شما فردی را برای دریافت وجوهات تعیین کرده‌اید یا خیر. ما هم سوال را تغییر دادیم و یک سوال کلی پرسیدیم و ایشان هم فرمودند خیر. تعیین نکردم و مومنان خودشان می‌توانند از راه‌هایی که تشخیص می‌دهند اقدام کنند. دعایی با اشاره به آموزنده بودن این رفتارهای ادامه داد: امام(ره)، انسان خطاکاری را که شیادی می‌کرد و به بهانه جمع آوری وجوهات از فلسطینی‌ها وجوهات از مردم را در مصادف خود خواسته‌ای صرف می‌کرد، سعی کردند ضمن رد ادعای او طوری عمل کنند که به اعتبار شخصیت خاندان او و به تبع او و به شخصیت ارجمند دیگری صدمه نخورد. به هر حال برای ما در عمل آموزنده بود. ما در مسیری که حرکت می‌کردیم سعی می کردیم رعایت احترام افراد، رعایت آبروی افراد، کرامت و شخصیت وابسته به افراد را حفظ کنیم. حتی ممکن است یک کسی صحیح هم باشد که مورد اتهام واقع و این شود، اما خب فرزندان او، بستگان او، فامیل او چه گناهی کردند. طبیعتا باید تمام ملاحظات را در این زمینه کرد. اینها نکاتی بود که در این مسیر برای دوستانی که تصدی «اطلاعات« و اخبار دارند، بیانش بد نباشد. البته ایمان دارم دوستانی که در این جهت در جریان ایسنا خدمت می‌کنند همگی متعهد هستند. استفاده از نیروهای مورد اعتماد دبیرخانه شورای انقلاب در اطلاعات دعایی به بیان خاطره‌ای از استفاده از نیروهای مورد اعتماد دبیرخانه شورای انقلاب در اطلاعات پرداخت و گفت: پایان امر شورای انقلاب بود و در دبیرخانه انقلاب، شورای روابط عمومی یک سری نیروهای مورد اعتمادی بودند که طبیعتا با تعطیلی شورای انقلاب فراغت داشتند، گفتند این نیروها را ما در اختیار شما قرار می‌دهیم. روز بعد از آن بنده در دفتر هیات رئیسه مجلس قراری با آقای مهندس موسوی که سردبیر روزنامه «جمهوری اسلامی» بودند، آمدند و یکسری توصیه‌های خوبی را به من کردند. یکی از توصیه‌هایشان این بود که جایگاه سرپرست و سردبیر روزنامه باید در نزدیک ترین محل اتاق تحریریه باشد، گفتند اگر حتی در تحریریه بتوانی یک اتاق شیشه‌ای را تعبیه کنی و آن اتاق دفترت باشد که اشراف داشته باشی به تحریریه و مرتبا نظارت داشته باشی خیلی بهتر است. باز از توصیه‌هایی که کردند این بود که نسبت به نیروهای کاردان و باتجربه با احتیاط عمل شود. یک دفعه همه ترد نشوند و درعین حال مسئولیت و ابتکار عمل را دست آنها قرار نده. دو سه نیروی خوب مثل آقای سعید اسماعیلی از جمله نیروهایی بودندکه مورد اعتماد مهندس بودند و ایشان او را به ما معرفی کردند و ما او را به عنوان سردبیر انتخاب کردیم .دوستان دیگری بودند از جمله آقای جواد مظفری، بهرام قاسمی، آقای التک بودند که بعدا اسمشان را عوض کردند و دکتر عباس‌نژاد شدند. حدود 20 نفر بودند که ما آنها را در قسمت‌های مختلف مجلات و روزنامه و فنی و روابط عمومی گذاشتیم و گفتیم ما خط سبزی دور نیروهای قدیم می‌کشیم و از الان می‌خواهیم که اگر با صمیمیت باما کار کردند در خدمتشان هستیم و اگر خدای نکرده برنتابیدند و به هر حال مقاومت‌هایی داشتند جایشان در جای دیگری است. دورانی که قدر اطلاعات را ندانستند مدیر مسئول روزنامه‌ی اطلاعات سپس گفت: آن موقع که ما مسئول اطلاعات بودیم، اطلاعات شورای کارگری کارمندی خود ساخته‌ای در خود موسسه بود. البته بعد از انقلاب برای اطلاعات یک موقعیت ویژه‌ای به وجود آمده بود که این موقعیت را هم مسولان وقت، هم اطلاعات و هم بنیاد قدر ندانستند. ***مصادره اموال خاندان مسعودی و خاندان مصباح زاده وی درباره‌ی مصادره کردن موسسات «کیهان» و «اطلاعات» نیز گفت: خدا مرحوم آقای آذر قمی را رحمت کند. ایشان موسسات کیهان و اطلاعات را مصادره کردند، کلیه اموال و چیزهایی که در اختیار خاندان مسعودی و خاندان مصباح‌زاده بود را مصادره کردند. یعنی حتی فرزندان و بستگانشان هرچه را داشتند مصادره کردند. طبیعتا سرپرست وقت موسسه اطلاعات فرزند عباس مسعودی بود. آقای بهرام مسعودی، مسعودی دو پسر داشت یکی فرهاد و دیگری بهرام. فرهاد خیلی فاسد بود لذا قبل از انقلاب هم فرار کرد. البته سرپرستی موسسه را بعد از پدرش او داشت و پدرش قبل از انقلاب فوت کرده بود و موسسه به بهرام مسعودی واگذار شده بود. رفتن بهرام مسعودی از ایران دعایی درباره‌ی «بهرام مسعودی» که پیش از این مدیر مسئول روزنامه اطلاعات بود یادآور شد: بهرام آدم منزه و سالمی بود. ایشان سرپرست فنی بودند. حتی در جریان انقلاب هم اعتصاب طولانی مطبوعات را همراهی و مدیریت کرد. وقتی که اموالش مصادره شد و اموال پدرش به بنیاد مستضعفان واگذار شد، بنیاد مستضعفان هم مسئولانی را انتخاب کرده بودند ایشان آن موقع به سرپرست بنیاد مستضعفان آقای خاموشی بودند نامه‌ای دادند که من شرایط انقلاب را درک می‌کنم و می‌پذیرم که موسس وابسته به ما در اختیار انقلاب قرار بگیرد. من چون به این موسسه که بنیان گذارش پدرم بود علاقه مند هستم اگر به تخصص من و اشراف من نیازی باشد من آمادگی دارم به مصابه یک کارمند در اختیار شما باشم و خدمت کنم. آنها هم فردی را معرفی کردند که آن فرد از مبارزان و مجاهدان و اعضای هیات موتلفه بود، آقای بنکدار. ایشان انسان متدین، شریف و زندان رفته بود. منتهی کار فکری فرهنگی در حد یک موسسه بزرگ را نکرده بود و به همراه جمعی از همگنان خودش آمده بود و طبیعتا شرایط امنیتی آن موقع هم اقتضاءمی‌کرد که فرد مسلحی همیشه همراه ایشان باشد و اگر که در قسمتی از موسسه وارد می‌شود قبلا آن جا را چک کنند. با این شرایط و در آن محیط فرهنگی که برنتابید و تحمل نکرده بودند. بعد از مدتی هم یک سری عناصر فرصت طلب و موقعیت شناس به عنوان افراد خیرخواه دور ایشان را گرفته بودند، سعایت علیه بهرام مسعودی و علیه بعضی دیگران را داشتند. ایشان در یک مقطعی به بهرام مسعودی گفتند شما اگر می‌خواهید خدمت کنید به کیهان بروید و مسعودی گفت که موسسات کیهان و اطلاعات از قدیم رقیبان هم بودند، طبیعتا در آنجا هم مرا تحمل نخواهند کرد. بنکدار گفت به هر حال ما نمی‌توانیم شما را تحمل کنیم. دعایی در ادامه یادآور شد: این پدیده مبارک و میمون که یک نفر از بنیان‌های جریانات قبل از انقلاب که اموالش مصادره می‌شود و با انقلاب همراهی می‌کند و در خدمت انقلاب می‌تواند قرار بگیرد درک و تحمل نشد. به ایشان حتی اجازه ندادند بیاید و با کارگران و با دوستان خداحافظی کند. بیرون آمد. فرزند سناتور مسعودی ، پاک سازی شده، اموالش مصادره شده در این کشور نه دیگر جایگاهی دارد و نه اعتباری. تصمیم گرفت که از کشور به همراه خانواده خارج شود. اما به فرودگاه که رسید متوجه شد که ممنوع الخروج است علت ممنوع الخروجی‌اش هم این بوده که سه میلیون یا 10 میلیون از اموال موسسه را برداشته بود. پس نداده بود و این خیلی تلخ بود، اعلام جرم علیه کسی که از اموال پدری و اموال خودش مبلغی را داشته و پس نداده است. افسرده شد به کردستان رفت. نزد دوستان پدری‌اش از مرز خارج شد و رفت. دعایی همچنین اظهار کرد: این شیوه اداره موسسه از طریق آقای بنکدار جواب نداد و عناصری که در موسسه لانه کرده بودند و حضور داشتند، نوعا عناصر توده‌ای بودند و برخی مرتبطان با ساواک بودند، اینها آمدند یک شورایی را به اسم شورای کارگری کارمندی تشکیل دادند، آن ایام تب شوراها هم بالا گرفته بود. خدا رحمت کند آقای مرحوم طالقانی را که موید این امر بودند و به هر حال یک جریان مطلوبی تلقی می‌شد. یک شورایی تشکیل دادند و خودشان امور را دست گرفتند. یک روز هم همان آقای بنکدار را گرفتند که کتکش بزنند و آن هم فرار کرد و نیامد. همین شورا را به بنیاد مستضعفان عرضه کردند و بنیاد مستضعفان آنها را به رسمیت شناخت و یک نماینده فرستاد که در کنار اینها از طرف بنیاد باشد و اینها موسسه را اداره می‌کردند. مواجهه دعایی با شورای اختاپوسی سید محمود دعایی گفت: ما وقتی وارد موسسه اطلاعات شدیم با یک شورای اختاپوسی ناامن ناصالحی روبرو شدیم. اولین برخوردی که این شورا با ما کرد این بود که شما آیا ما آن را رسمیت می‌شناسیم یا نه. یعنی این سوال که آیا نماینده امام که آمده، ایشان امر شوراها قبول دارد یا نه یا شورا را به هم می‌زند و می‌گوید که خودم همه کاره هستم؟ من با هوشمندی گفتم که هنوز مطلع نیستم که چه قدر این شورا منبعث واقعی از آراست. من باید مطالعه کنم چند روز باید اینجا باشم، ارتباطاتی با همکاران داشته باشم و ببینم این شورا چه قدر اصالت دارد. او ادامه داد: یکی از کارگران موسسه انسان خیلی متدین و شریفی بود، خدا رحمت کند مرحوم آقای بیگ زاده، یک روز پیش من آمد و از داخل جورابش یک کاغذی درآورد و به من داد و گفت، این را داشته باشید به درد شما می‌خورد خیلی ارزشمند است من نگاه کردم و دیدم کارت تبریکی است که در چهارم آبان 57 یعنی چند ماه قبل از انقلاب، همان ایامی که مردم در خیابان‌ها مواجه با گلوله‌های شاه بودند. فردی به نمایندگی از کارکنان شرکت ایران چاپ موسسه اطلاعات میلاد فرخنده ذات ملکوکانه اعلی حضرت آریا مهر فلان فلان شده را تبریک گفته بود و آرزوی سلامتی و دعای عمر کرده بود. فردی یکی از گرانندگان اصلی شورای منبعث از کارکنان ماست. در همین راستا ما یک روز صبح مواجه شدیم با اعلامیه‌ای که در سطح موسسه توزیع شده بود. بدون اطلاع ما یک اعلامیه چاپ و پخش کرده بودند و در آن اعلامیه هم آورده بودند که ما از نماینده جدید رهبری که منصوب شده بودند، درخواست کرده بودیم که به مساله شورا نظر بدهند که ما را به رسمیت می‌شناسند یا نه. ایشان تا به الان تعلل کردند و ما از این به بعد دیگر مسولیتی نداریم و استعفای خود را اعلام کردیم و اعلام می‌کنیم که مسائل رفاهی و حقوق و همه مسائلی که شما دارید دیگر ربطی به ما ندارد. تقریبا می‌خواستند، موجی را در موسسه به راه بیندازند که اولین واکنش به حضور ما باشد. من هم بلافاصله گفتم دوستان در سالن اجتماعات جمع شوند. صحبت مقدماتی کردم و گفتم من که بدو امر آمدم خواسته بودم که دوستان با صمیمت و صفا و لطف دست به دست هم دهیم و موسسه را اداره کنیم. اما دوستانی که مدعی بودند که نمایندگان شورای کارگری و کارمندی هستند، بدون اطلاع ما اعلامیه چاپ و پخش کردند که خطا و کم لطفی بود و من هم به آنها گفته بودم که در حال مطالعه هستم تا به نتیجه برسم که این شورا واقعیت دارد یا نه. من در آنجا متنی را که به نمایندگی از کارکنان نوشته شده است را خواندم اما اسم کسی را که زیر آن را امضا کرده بود نیاوردم. این متن در آبان 57 دو سال قبل روزی که هم وطنان ما مقابل گلوله‌های شاه مقاومت می‌کردند، نوشته شده بود. همان طور که من می‌خواندم این بنده خدایی که زیر آن متن را امضا کرده بود، زرد شد، قرمز شد، سیاه شد، یک دفعه موج فریاد بلند شد که بگویید آن فرد چه کسی بوده؟ من هم گفتم نمی‌گویم ولی به هر حال ایشان یکی از دوستانی بودند که مدعی بودند به نمایندگی از شما شورا را اداره می‌کردند ، شما این شورا را قبول دارید؟ گفتند نه و تمام شد و رفت. شایعاتی که علیه دعایی در اطلاعات مطرح شد دعایی سپس در باره‌ی شایعاتی که علیه او در اطلاعات مطرح شد، عنوان کرد: گذشت و گذشت و بعد از آن شایعه کردند که اینها تیمی هستند که آمدند بخورند و ببرند. ما نزدیک 30 نفر نیروهایی بودیم که آمده بودیم و تا شش ماه از موسسه حقوق نگرفتیم و خاطرم است که دو مرتبه به آقای رفسنجانی مراجعه کردم و خدا به سلامتشان ببرد، مبالغی را ایشان برای تقسیم بین دوستان گرفتم برای دوستانی که نیاز داشتند و موسسه سامان گرفت. دوستان خوبی بودند به شایستگی موسسه را هم قبضه کردند و هم اداره، تا اینکه بعد از 6 ماه که جا افتادیم و می توانستیم به عنوان یک همکار رسمی در کنار همکاران قدیم قرار بگیریم، لیستی را تهیه کردیم و اسامی دوستان جدید را در مقابل جدولی بود که به اندازه نیازشان بنویسند که چقدر برایشان حقوق در نظر بگیریم. کمترین مبلغ را دوستان انتخاب کردند یک موردش را می‌گویم که برای دوستان جالب است. خدا رحمت کند مرحوم املایی یکی از همرزمان و روحانیت مبارز در عراق بود که با هم آمدیم و در یک حادثه ای آسیب دید. خدا رحمت کند مرحوم منتظری را که معتقد بود ایشان شهید است. همسر ایشان در روابط عمومی مشغول بودند و ایشان در مقابل لیستش نوشته بودند من ماهی 300 تومان می‌خواهم و ما تعجب کردیم که چرا این مبلغ؟ ایشان گفتند، من روزی 5 تومان تا کسی می‌گیرم و می‌آیم و 5تومان تا کسی می‌گیرم و می‌روم و 10 تومان بیشتتر خرج ندارم. ماهی 300 تومان کافی است. گفتیم خب زندگیت چه می شود؟ گفت بنیاد شهید حقوق می‌دهد و دیگر نمی‌خواهم. پس با کمترین مبلغ دوستان موفق شدند و پذیرفتند که آنجا را اداره کنند. وقتی که ماشین اطلاعات توقیف شد مدیرمسول روزنامه اطلاعات گفت: روزهای اولی که ما در اطلاعات بودیم، با یک مراجعه خیلی معناداری مواجه شدیم. از طرف بانک صنعت و معدن یک نفر برای پلمپ کردن ماشین روزنامه آمد. گفتیم که مساله چیست و آنها گفتند کار فرمای قبلی ایران چاپ، وامی از بانک ما گرفته و آن را نپرداخته و ماشین آلات را گرو گذاشتند. ما آمده‌ایم ماشین را توقیف کنیم. آن موقع ما هم شوخی کردیم و گفتیم اگر جرات داری برو و توقیف کن آن وقت روزنامه تعطیل می‌شود و در جامعه انعکاسش مطلوب نیست. ما پاسخ دادیم اموال مسولان موسسه که قبلا از شما وام گرفتند در اختیار بنیاد مستضعفان است طبیعتا پاسخگوی شما بنیاد مستضعفان است به عنوان صاحب آن اموال شما به آنجا مراجعه کنید. آنها به بنیاد مستضعفان مراجعه کرده بودند و بنیاد گفته بود که هیچ چیزی در اختیار ما نیست. اینها باز سراغ ما برگشتند من می‌دانستم که برخی اموال در اختیار بنیاد مستضعفان است، من جمله ساختمانی در خیابان بهار پشت ورزشگاه شهید شیرودی، سازمان جوانان و دوشیزگان بود. یک باشگاهی بود که سالن سینمایی داشت استخر، امکانات ورزشی و تفریحی داشت و کارکنان موسسه ماهی یک دفعه به آنجا می‌رفتند. این باشگاه را بنیاد مستضعفان اجاره داده بود. بخشی از آن را به روزنامه آقای دکتر پیمان روزنامه امت،اجاره داده بود. آقای امیرخانی مسئول امور مالی و دفتری روزنامه امت بود و ما با ایشان آشنا بودیم من به ایشان گفتم که این ساختمان را شما از بنیاد اجاره کردید و ایشان هم گفند بله و هر ماه هم اجاره میپردازیم. گفتم هر ماه که اجاره را می‌پردازید فیش و سر رسید می‌گیرید؟ گفتند بله، گفتم ممکن است شما رونوشت اجاره نامه و کپی یکی از رسیدهای اجاره تان را به ما بدهید. نامه‌ای هم که بنیاد برای بانک صنعت و معدن نوشته بود که هیچ چیزی در اختیارمان نیست، را هم گرفتیم، هر دو اینها را در روزنامه چاپ کردیم و این نموداری از اداره مسولانه و آگاهانه بنیاد براموال مستضعفان بود. ماجرای ادغام کیهان و اطلاعات وی همچنین در ادامه خاطراتش در جمع خبرنگاران ایسنا گفت: آن موقع آقای کریمی مسولیت اموال بنیاد را داشتند ایشان اعتراض کردند که شما چرا این کار را انجام دادید و من هم گفتم شما چرا آن طور جواب داده بودید. اموال موسسه پیش شماست بدهی‌های موسسه را ما باید بپردازیم؟ در یک موقعیتی ما محاسبه کردیم و دیدیم که ما مواجه هستیم با 250 میلیون تومان بدهی‌هایی که مربوط به اموال مسعودی‌هاست و برگردن ماست. این بدهی‌ها یا معوقه مالیاتی بود که نپرداخته بودند و همین طور تصاعدی بالا مانده بود یا بدهی‌هایی بود که به بیمه و بازنشستگی باید می‌پرداختند و نپرداخته بودند و بعضی از بانک‌هایی که به هر حال به اسم موسسه بود، 250 میلیون بدهی را برای ما گذاشته بود و کلیه اموال را خودشان در اختیار گرفته بودند و ما با برنامه ریزی دقیقی که کردیم، خدا رحمت کند مرحوم شهید رجایی را وقتی که رئیس جمهور شدند، ما به اتفاق آقای دکتر شیرانی که مدیریت موسسه را داشتند خدمت آقای رجایی برای عرضه مشکلات رفتیم و به آقای رجایی گفتیم که موسسه مصادره شده از هم پکید‌ه‌ای را در اختیار داریم. این موسسه این همه بدهی و مشکلات دارد ولذا گروهی پرسنل هستند که حقوقشان مثل قانون اساسی تعطیل بردار نیست باید پرداخت شود و آمده‌ایم که کمک بگیریم. آقای رجایی هم با همان قاطعیتی که داشتند خیلی خشک و قاطع گفتند که کمک به موسسه کیهان و اطلاعات را از گوشتان بیرون کنید. ما هیچ آمادگی و توان کمک به شما را نخواهیم داشت. موسسات کیهان و اطلاعات یکی شان زائد است و هر دو باید با هم ادقام شوند و خودشان خودشان را اداره کنند. دعایی ادامه داد: جواب شهید رجایی جواب بسیار تلخی بود. وقتی این جواب را شنید‌م خدمت مرحوم شهید بهشتی آمدم و به ایشان گفتم که ما مواجه هستیم با مشکلات این چنینی و پاسخ قاطع این چنینی هم داریم و اگر حمایت نشویم و راهنمایی نشویم، نمی‌توانیم موسسه را اداره کنیم. ایشان گفتند ما جلسه سران سه قوه را داریم ایشان تاریخی را تایین کردند و گفتند به این جلسه که در دفتر آقای رفسنجانی است، بیایید. مرحوم شهید بهشتی بود، با هنر، مرحوم رجایی بودند، بهزاد نبوی و آقای هاشمی رفسنجانی هم بودند. من هم به اتفاق آقای شیرانی به آنجا رفتم. مرحوم آقای بهشتی گفتند که دو موسسه کیهان و اطلاعات، موسسات فرهنگی هستند که برای انقلاب به ارث رسیده‌اند و اگر ما نتوانیم این دو موسسه را به شایستگی مدیریت کنیم ناتوانی خودمان را در اداره امور فرهنگ کشور اثبات کرده‌ایم. این دو موسسه باید مستقلا و به زیبایی اداره شوند. این دو موسسه در کنار فعالیت‌های مطبوعاتی امکانات فنی و فرهنگی دارند. این دو موسسه چاپ خانه‌های متعددی دارند صحافی دارند، امکانات توزیع دارند و شما باید با مدیریت شایسته و دقیق و خوب بتوانید از امکاناتی که در اختیار ماست،استفاده کنید. ایشان با راهنمایی هایی که کردند ما مطمئن شدیم که پا برجا هستیم باید باشیم و برنامه‌ریزی کنیم. برای اداره دقیق کار آمدیم و اعلام کردیم که آمادگی پذیرش سفارش چاپ داریم می‌خواستیم کسب درآمد کنیم. آن موقع چاپ خانه اطلاعات یک شیفت کار می‌کرد و فقط برای چاپ روزنامه بود. ما برنامه‌ریزی کردیم که شیفت اضافه کنیم و کارکنانمان را برای بهره گیری حتمی از امکانات چایخانه آماده کنیم. وقتی اعلام کردیم که می‌خواهیم شیفت اضافه کنیم مواجه شدیم با مقاومت کسانی که قرار بود شیفت اضافه کار کنند. من هم گفتم که بسیار خب شما بنویسید و امضا کنید که نمی‌توانید کار کنید. آنها هم نوشتند ما به دلیل ناتوانی آمادگی اداره شیفت‌های بعدی را نداریم و امضا کردند. من هم گفتم به تمام افرادی که گفتند آمادگی نداریم بگویید دیگر وارد اطلاعات نشوند. یک اعلامیه‌ای هم در روزنامه زدیم که به تعدادی مسئول چاپ با این مشخصات نیاز داریم. آنها دیدند که اخراج شدند و کسانی جایگزینشان می‌شوند اظهار پشیمانی کردند و نامه‌ای نوشتند که ما آماده هستیم در هر شیفت و هر وقتی که کار فرمای ما درخواست کرد آمادگی کار داشته باشیم. همه نوشتند آن شخص را که پیشوای آنها بود و حزب‌الهی بود و این پیشنهاد کرده بود، راه ندادیم هرچه التماس کرد گفتیم نه دیگر جای تو اینجا نیست. این اولین برخورد قاطعی بود که ما برای برنامه‌ریزی دقیق کردیم و سه شیفت‌کاری را تنظیم کردیم و موفق شدیم ظرف یک سال و نیم نه تنها تمام بدهی‌ها را تقسیط کردیم و پرداختیم. صاحب خانه کردن 90درصد پرسنل اطلاعات دعایی از راه اندازی مجدد صحبت کرد و اینکه با سیاست دو شیفته کردن کارکنان «اطلاعات» موفق به کسب درآمد بالا شده‌اند و یادآور شد: با این سیاست درآمدی کسب کردیم که من در سال 65 در یک سال متوجه شدم اندوخته‌ای در حد 500 میلیون در حسابمان هست که می‌توانیم آن را برای نیازهای حتی خودمان تامین کنیم. به این فکر کردم که ما به جای اینکه پول را در حساب‌های بانکی نگه داریم بیاییم. کمک کنیم برای مسکن همکارانمان. پیشنهاد دادیم به همکارانمان که مسکن ندارند مسکن متناسب با شان خودشان را انتخاب کنند و به رهن موسسه بگذارند موسسه هزینه‌اش را به اندازه‌ی قسطی که الان برای اجاره می‌پردازند،پرداخت می‌کند. با این سیاست موفق شدیم تقریبا 90 درصد پرسنل را صاحب خانه کنیم .قسط‌هایشان را می‌دادند و پول‌هم بر می‌گشت تا اینکه ما مواجه شدیم با یک پدیده ناشایست در این مجموعه و آن این بود که چون ما برای تامین نیازهایمان هر سفارش چاپ که می‌آمد و مجوز جمهوری اسلامی را داشت، قبول می‌کردیم. مثلا ما روزنامه انقلاب اسلامی بنی صدر را چاپ کردیم، «فاراب» را چاپ کردیم، «سخن» را چاپ کردیم تمام مجلاتی را که آن موقع مجوز داشتن و به هر حال در جهت و جریان دیگری بودند ولی جمهوری اسلامی اجازه داده بود که منتشر شوند، چاپ کردیم . سرپرست سابق کیهان با من تماس گرفت و گفت به تو تبریک می‌گویم گفتم چرا؟ گفت که مرور کردم 90 درصد نشریات پر تیراژی که در تهران چاپ می‌شود «ایران چاپ» چاپ می‌کند و شما موفق شدید به عنوان یک نهادی که پاسخگوی کشور است خدمت کنید. منتهی ماشین آلات چاپ و موسسه عمر مفیدشان اکثرا تمام شده بود. تنها یک ماشینی بود که موقعیت بهتری داشت و بقیه ماشین آلات عمر مفیدشان تمام شده بود و کیفیت چاپ پایین آمده بود. در یک گزارش که از دوستان وزارت اطلاعات به ما دادند در مکالمه تلفنی که یکی از همین سفارش دهندگان به ما که مجلشان پیش ما چاپ می‌شد با دوستانشان در خارج از کشور که مکالمه کرده بودند وضعیت صنعت چاپ کشور را تشریح کرده بودند و گفته بودند تنها ایران چاپ بود که پاسخگو هست. از عمر ماشین آلات ایران چاپ هم کاسته شده و در آینده نزدیک با بحران چاپ در کشور مواجه خواهیم شد. وقتی این را به ما گفتند ما با یک پدیده‌ی خیلی پلشتی مواجه شدیم. ما در کنار سفارشاتی که می‌پذیرفتیم الویت را به نشریات نهادی داده بودیم. مثلا نشریاتی برای بنیاد شهید بود، نشریاتی که برای جهاد دانشگاهی بود، منتهی مسولان فنی سفارشات چاپی را که به خصوص در ایام عید ویژه نامه‌ها مرتبا بازار داشت و موقعیت داشت و اصرار داشتند که قبل از سال در بیاید ما با یک پدیده زشتی مواجه شدیم که مثلا وقتی مجله شاهد بنیاد شهید را برای چاپ می‌آوردند، می‌گفتند یک هفته دیگر آماده است اما فاراب که می‌آمد می‌گفتند فردا آماده است. من یک قاطعیتی را به خرج دادم و گفتم اول مجلات خودمان، دوم مجلات نهادی و آنهایی که مربوط به نظام جمهوری اسلامی است و وقتی کار آنها تمام شد، مجلاتی که سفارشات معمولی دارند را بپذیرید. این طور شد که ما با به دلیل مشکلاتی که پیش آمده بود با مراجعه مسولانشان مواجه شدیم و مشکلاتی که پیش آمده بود را حل کردیم. آنجا را پالایش کردیم و خوشبختانه موفق شدیم موسسه‌ای که در بدو ورودش مواجه بودیم با مراجعات توقیفی، بدهی‌های 250 میلیونی و بدهی انباشته‌ای که ناگزیر از پرداختش بودیم به شرایطی رسیدیم که خوشبختانه این توفیق را پیدا کردیم که برای تمام ماشین‌آلات خودمان جایگزین انتخاب کنیم و فضای جدید را برای تاسیس بنیان جدیدی که الان در میرداماد است و همگی با آن آشنا هستید. ماجرای جذب محمود شمس‌الواعظین و جلال رفیع به اطلاعات سید محمود دعایی با اشاره به برخی از جریانات موسسه جدید اطلاعات که در میرداماد واقع است، داشت و گفت: یک روز خدا رحمت کند دکتر ممکن را که مدیر مطبوعات داخلی بود. ایشان به من زنگ زدند و گفتند که دو نیروی توانا و قوی در کیهان هستند، آقای دکتر یزدی که آمده اینها را برنتابیده و بیرون کرده و من توصیه می‌کنم که این دو را شما بپذیرید و قدرشان را بدانید. خب ما هم از آنها دعوت کردیم. یکی از آنها آقای جلال رفیع بود و دیگری آقای محمود شمس الواعظین. این دو نفر آمدند و آقای رفیع مسول سخن روز شد و قلم به قلم جلو آمد و به عنوان یکی از نیروهای توانمد و ارزشمندی که الان به جلال اهل قلم به او اعتقاد داریم. وی ادامه داد: آقای دکتر یزدی به هر دلیلی از کیهان بیرون آمدند و تصمیم گرفته شد، جای آقای دکتر یزدی آقای خاتمی را انتخاب کنند. وقتی خاتمی برای کیهان انتخاب شد، در ایران نبود آن موقع نماینده مجلس بود و از طرف اقای شهید رجایی به دلیل آشنایی‌هایی که از کشور آلمان داشت، برای مذاکراتی ماموریت رفته بود. هم خود آقای خاتمی از آلمان به من تلگراف زد و هم از دفتر امام آقای صانعی به من زنگ زدند که آقا فرمودند تا زمانی که آقای خاتمی که بر می‌گردند شما کیهان را هم اداره کنید. من به کیهان رفتم و تیمی از اطلاعات را هم به کیهان بردم چون آقای دکتر یزدی که از کیهان رفته بودند همه نیروهایش را برده بودند و کسانی که به ایشان وفادار بودند با او رفته بودند طبیعتا بر احتیاط بود که ما نیروهایی را جایگزین کنیم و به آنجا قوام و ثباتی بدهیم. آقای سعید اسماعیلی را نیرویی که مهندس موسوی به ما داده بودند به عنوان سردبیر کیهان گذاشتیم. آقای شمس الواعظین، آقای محمدی و آقای مهدی و شعبان شهیدی را به عنوان کیهان انگلیسی گذاشتم. آقای هاشمی گلپایگانی را به عنوان کیهان عربی گذاشتم و خودم هم در دفتر سرپرستی کیهان مستقر شدم. پدیده جالب از گزارش تیراژ در موسسه کیهان او ادامه داد: یک روز با پدیده‌ی جالب و تکان دهنده‌ای در موسسه کیهان مواجه شدم معمولا سرپرست توزیع همه روزه گزارش و میزان نشر روزنامه و پیشنهاد تیراژ را می‌دهد. سرپست فنی و مسول توزیع کیهان برای اولین بار گزارش کار را به کسی می‌دهد که رغیب اصلی و تاریخی‌شان است. سرپرست اطلاعات هم نشسته و باید از اسرار جریان کیهان مطلع شود. او با یک حجب و ادب و با یک شیوه‌ای که به او تحمیل است آمد و یک پاکت جلوی من گذاشت. گفتم این چیست؟ گفت گزارش تیراژ است. یک چسبی روی میز بود برداشتم و روی آن پاکت را چسب زدم و گفتم این را شما نگه دار من این را نخواهم دید. این اسرار شماست. شما راضی نیستید که من مطلع شوم. شما امر تیراژ را خودتان با مسئولیت خودتان مدیریت کنید تا آقای خاتمی بیاید. وقتی این را گفتم یک نگاهی به من کرد و گفت:خیلی جوانمردی! گفتم که به هر حال ما حرمت دوستان را نگه می‌داریم. احتیاج باشد اندیکاتور نویس می‌شوم مدیر مسئول موسسه اطلاعات همچنین یاداور شد: آقای خاتمی که برگشت نیروهای ما را به ما پس نداد و همه را نگه داشت. گفتم که کاکای عزیز اگر احتیاج داشته باشید که من هم به عنوان اندیکاتور نویس دفترت بیایم، می آیم و خدمت می‌کنم. ما آرزوی موفقیت و توفیق برایتان داریم نزدیک سال شده بود و بنا شده بود که همه ما و هم کیهان حقوق پایان سال بدهیم عیدی را بدهیم و پاداش سال را بدهیم و با تنگ دستی مال آن روزها دچار بودیم به آقای خاتمی زنگ زدم که ما با مشکل این چنینی مواجه شده‌ایم شما چه کردید ایشان گفتند ما به سازمان تبلیغات مراجعه کردیم که آن موقع مسئولش آقای امامی کاشانی بود. ما هم به آنجا مراجعه کردیم و 10 میلیون تومان وام گرفتیم. پایان سال حقوق خوب دادیم عیدی خوب دادیم و کمر را راست کردیم و همان 10میلیون را هم خوشبختانه سفارش چاپ گرفتیم و خدمت کردیم . ماجرای کلنگ موسسه جدید اطلاعات دعایی درباره‌ی روند کلنگ زنی ساختمان جدید موسسه جدید اطلاعات نیز در جمع ایسنایی‌ها صحبت کرد و گفت: وقتی که بنا داشتیم ساختمان جدید موسسه اطلاعات را کلنگ بزنیم، یک روز به حاج احمد آقا مراجعه کردم و گفتم موسسه اطلاعات این همه مشکلات داشته، مسعودی‌ها اموال زیادی داشتند که در اختیار بنیاد است. شما اگر مصلحت می‌دانید از امام بخواهید که به بنیاد امر کنند که به ازای بدهی‌های موسسه که ما میپردازیم و قبول کردیم که بپردازیم از اموال موسسه چیزی در اختیار ما قرار دهند، آن موقع سرپرست بنیاد، مهندس موسوی بود. آقای مهندس موسوی هم ساختمان پشت شیرودی، نبش بهارا به ما واگذار کردند و سند آن را به نام ایران چاپ زدند. این ساختمان سه قسمت داشت یک قسمت آن نبش خیابان بهار بود که در اختیار سازمان تبلیغات بود و یک بخشی از آن وسط بود که انبار و سالن آمفی تئاتری بود که سوخته بود و ما به عنوان انبار از آن استفاده می‌کردیم و یک بخشی از آن امکانات ورزشی، استخر و باشگاهی بود که در اختیار نیروی دریایی سپاه بود. یعنی این ساختمانی که دو ثلث آن در اختیار دیگران بود را به ما واگذار کردند اما باز هم غنیمت بود. ما با آن بخش اول که در اختیار سازمان تبلیغات بود قرار دادی بستیم که مبلغی را به عنوان اجاره بدهند و ندادند. سپس مواجه شدیم با پدیده‌ای که دیدیم اینها در حیاط آنجا گچ‌کشی می‌کنند. معلوم شد که اینها تصرف ملکی می‌کنند و می‌خواهند روی آن ساختمان را بسازند. متوسل شدیم و این قسمت را از سازمان تبلیغات پس گرفتیم. سازمان تبلیغات هم به زحمت این قسمت را به ما پس داد یعنی راضی نبودند و سالها هم اجاره را عقب انداخته بودند. ما برای اجاره‌ای که نپرداخته بودند تشکیلات تکثیر آنجا را مصادره کردیم و گفتیم این تشکیلات به ازا بدهی که داشتند دریافت می‌کنیم. به کمک مرحوم صیاد شیرازی که بازرس فرمانده کل قوا بودند خدا رحمتشان کند، باشگاهی که در اختیار نیروی دریایی بود، پس گرفتیم و این قسمت را به هر حال توانستیم ریاست کنیم. تصمیم داشتیم در آنجا چاپخانه جدیدی را تاسیس کنیم. موسسه خیام هم گنجایش نداشت. تصمیم گرفتیم این فضا را که در اختیار داشتیم چاپخانه جدید کنیم رفتیم که مجوز بگیریم آقای کرباسچی گفتند که به دو دلیل مجوزنمی‌دهیم و این هم به نفع شما نیست و هم به نفع من ، به نفع شما نیست چون وقتی روزنامه می خواهید توزیع کنید در محدوده‌ای که ترافیک و ازدحام است کارتان دشوار می‌شود. به نفع هم ما نیست چون ترافیک بیشتر می‌شود. ایشان زمین‌های عباس آباد را پیشنهاد دادند آن موقع هم زمین‌های عباس آباد برنمی‌تابید یک آخوند آنجا چاپ خانه بزند، قبول نمی‌کردند خدا به سلامت دهد آقای مهندس آشوری را. ایشان خیلی مساعدت کرد تا آنجا ما 17 هزار متر زمین را خریدیم. آنجا تپه بود بالای تپه یک چادری زدیم و برای کلنگ زنی دعوت کردیم. مرسوم است موسسات فرهنگی- مطبوعاتی از وزیر مربوطه دعوت می‌کنند. آن موقع هم وزیر مربوطه آقای لاریجانی بودند، شایسته بود ما از ایشان دعوت کنیم برای کلنگ زنی اما من از آقای خاتمی دعوت کردم و گفتم ما شما را به عنوان یک فضیلت مظلوم میدانیم و شما بیایید کلنگ بزنید. ایشان پذیرفتند و آمدند. دعایی در عین حال گفت: وقتی آقای خاتمی، موسسه جدید اطلاعات را کلنگ را می‌زد، نه در مخیله او بود و نه در تصور ما بود که هشت سال دیگر ایشان که فردی منزوی است و در گوشه‌ای از کتابخانه ملی نشسته رئیس جمهور خواهد شد و اینجا را افتتاح خواهد کرد. ما موفق شدیم آنجا را با وضعیت بسیار مطلوبی با حدود 55 هزار متر زیربنا تاسیس کنیم و ایشان در پایان دوران اول ریاست جمهوری‌اش بود و تردید داشت که کاندیدا شود و کاش نمی‌شد و اگر نمی‌شد به عنوان یک ذخیره ماندگار می‌شد و برای کشور مفید‌تر بود، ایشان را برای افتتاح دعوت کردیم البته در محذور بود، چون در دوران چهار ساله ریاستش به هیچ رسانه‌ای سرنزده بود. برایش هم گران بود که به یک موسسه ای بیایند. من هم گفتم علی رغم اینکه شما بنا ندارید بیایید اما به دلیل اینکه خودتان کلنگ اینجا را زدید، خودتان افتتاح کنید و اگر هم نپذیرفتید ما نمی‌رنجیم و اشکالی ندارد. ایشان پذیرفت و آمد در حضورشان ما این افتخار را کردیم . وی یادآور شد: به آقای خاتمی گفتم، موسسه‌ای را که ما تحویل گرفتیم اگر مسعودی‌ها به عنوان بنیان گذار موسسه از صفر شروع کردند، ما با 250 میلیون تومان زیر صفر شروع کردیم و الان بنیان را تاسیس می‌کنیم که یکی از سرمایه‌های ملی کشور خواهد شد و آن روز با افتخار گفتیم که هیچ بدهی دیگری نداریم و تشکیلات معظم و ارجمندی برای نظام جمهوری اسلامی ایجاد کردیم و در اختیار گذاشتیم . سید محمود دعایی در پایان درباره‌ی رمز پایداری موسسه اطلاعات پس از 90 سال گفت: رمز پایداری ما اعتدال و میانه روی بود. دوری از تندروی و دوری از چپ روی بود و سعی کردیم حرمت و کرامت افراد را حفظ کنیم و به اعتبار و آبروی کسی صدمه نزنیم و مردم از ما راضی باشند و طبیعتا رضایت مردم رضایت خدا خواهد بود. امیدوار هستیم خداوند توفیق بدهد این مسیر را برویم . انتهای پیام
کد خبرنگار:
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایسنا]
[مشاهده در: www.isna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 19]
-
فرهنگ و هنر
پربازدیدترینها