واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: هفتاد سال پیش در چنین روزی بیانیه استقلال اندونزی قرائت شد دوره 70 ساله اندونزی، از بیانیه استقلال تا قدرت اقتصادی نوظهور کوالالامپور – ایرنا – 17 اوت (26 مرداد) 70 سال پیش "احمد سوکارنو" در پیامی استقلال اندونزی را اعلام کرد و به حضور استعمار در این کشور جنوب شرق آسیا پایان داد، تا اندونزی راه توسعه را طی کند و امروز خود را به عنوان یک قدرت اقتصادی نوظهور نشان دهد.
به گزارش ایرنا، "احمد سوکارنو" ساعت 10 صبح روز جمعه 17 اوت سال 1945 در پیامی، گفت: ما مردم اندونزی بدینوسیله استقلال خود را اعلام می کنیم. موضوعات مرتبط با انتقال قدرت و مسائل دیگر با دقت و در کوتاه ترین زمان ممکن انجام می شود.اعلامیه استقلال اندونزی آغازگر مقاومت مسلحانه و دیپلماتیک انقلاب ملی اندونزی علیه نیروهای هلندی بود که تا سال 1949 که استقلال اندونزی به صورت رسمی اعلام شد، ادامه یافت. در سال 2005 دولت هلند از تصمیم خود به منظور پذیرش غیررسمی 17 اوت سال 1945 به عنوان روز استقلال اندونزی خبر داد. اما در سال های اخیر چالش هایی بین اندونزی و هلند بر سر زمان استقلال وجود دارد که مقامات جاکارتا خواستار پذیرش رسمی سال 1945 به عنوان زمان استقلال این کشور هستند، اما سازمان ملل روز 27 دسامبر سال 1949 را زمان استقلال این کشور می داند.سند استقلال اندونزی توسط "سوکارنو" به عنوان رییس جمهوری و "محمد هاتا" به عنوان معاون وی امضا شد.متن استقلال اندونزی تنها چند ساعت پیش از اعلام آن و ساعات پایانی روز 16 اوت در خانه "مائدا تاداشی" افسر بلندپایه نیروی دریایی ژاپن در جاکارتا تهیه شد که امروز از آن به عنوان موزه "اعلام استقلال" اندونزی یاد می شود.این مقام بلندپایه نیروی دریایی ژاپن نقش مهمی در استقلال اندونزی داشت و روز پیش از قرائت بیانیه استقلال اندونزی خانه خود را برای نوشتن متن این بیانیه در اختیار رهبران اندونزی گذاشت. سوکارنو در ابتدا قصد داشت پیام استقلال را در میدان بزرگی در مرکز شهر جاکارتا قرائت کند، اما به دلیل برخی نگرانی ها از تخریب احتمالی ژاپنی ها، این مکان به خانه "سوکارنو" تغییر یافت و وی پیام 50 ثانیه ای استقلال این کشور را در خانه خود قرائت کرد. هلندی ها که از اوایل قرن 16 اندونزی را مرکز مناسبی برای تجارت یافتند، حضور خود را در این کشور مستحکم کردند تا اینکه در اواسط قرن 20 و پس از حمله ژاپن به بندر "پرل هاربر" و آغاز جنگ با آمریکا، ارتش ژاپن به جزایر هند شرقی حمله کرد و این سرزمین ها را به اشغال خود در آورد. ارتش هلند سال 1942 تسلیم نیروهای ژاپنی شد. حضور ژاپنی ها در اندونزی اگر چه به نسبت هلندی ها وضعیت بهتری برای مردم این کشور ایجاد نکرد، در برخی موارد ژاپنی رفتار خصمانه تری نسبت به هلندی ها داشتند، اما در همین دوران جنبش استقلال خواهی اندونزی شکل گرفت. در سپتامبر سال 1945 نیروهای بریتانیا به همراه نیروهای هلندی به اندونزی حمله کردند و توانستند با استفاده از حضور دیرینه هلندی ها در این کشور، تشکیلات استعماری هلند را دو باره برقرار کنند. از آنجایی که هلندی ها در مقایسه با بریتانیا منافع زیادی در اندونزی داشتند، نیروهای بریتانیایی در سال 1946 تصمیم به ترک خاک اندونزی گرفتند و این امر نیروی محرک قوی ایجاد کرد که اندونزی با تلاش برای رهایی خود از دست استعمار، هلندی ها را در سال 1949 مجبور به پذیرش استقلال کامل خود کند.با کسب استقلال کامل اندونزی، "احمد سوکارنو" در ماه اوت سال 1950 به عنوان نخستین رییس جمهوری این کشور کار خود را آغاز کرد و تا سال 1967 رهبری این کشور را در اختیار گرفت. "محمد سوهارتو" دومین رییس جمهوری اندونزی نیز در کودتایی علیه "احمد سوکارنو" در سال 1967 نخستین رییس جمهور و بانی استقلال اندونزی را از قدرت برکنار کند و تا سال 1998 زمام امور پرجمعیت ترین کشور اسلامی را در دست داشت. "جوکو ویدودو" اکنون هفتمین رییس جمهور اندونزی است و از حدود یک سال پیش سکان هدایت این کشور را در دست گرفته است.مردم اندونزی طی 70 سال مسیر سختی را طی کرده اند تا امروز کشورشان به عنوان کشور نوظهور اقتصادی مطرح شود و بخشی از رشد اقتصادی جهان را به خود اختصاص دهد.مدیریت اقتصادی اندونزی برای رسیدن به قدرت اقتصادی در برنامه های توسعه پنجساله نهفته است و نخستین برنامه توسعه پنجساله این کشور مربوط به سال های 1969 تا 1974 است. هدف اصلی نخستین برنامه، احیای اقتصاد این کشور جنوب شرق آسیا با تاکید بر افزایش محصولات کشاورزی و ترویج تسهیلات و سیستم های آبیاری و حمل و نقل بود.هدف دومین برنامه بالا بردن سطح زندگی مردم و ایجاد فرصت های شغلی، برنامه توزیع عادلانه دستاوردهای توسعه، رشد اقتصادی و حفظ ثبات سیاسی و اقتصادی بود و برنامه سوم به توسعه یکپارچه کشاورزی تاکید داشت و برنامه های پس از آن برای توسعه صنعت و افزایش رشد اقتصادی و رفاه مردم پیگیری شد تا این که اندونزی را در کنار قدرت اقتصادی نوظهوری مانند هند و برزیل قرار داد.اندونزی یک مجمع الجزایر متشکل از بیش از 17 هزار و 500 جزیره و 33 استان است که به عنوان یک قدرت اقتصادی نوظهور تلاش کرده است به رغم کندی رشد اقتصادی در جهان بین بازار صادرات و اقتصاد مصرفی خود توازن ایجاد کند.پایگاه خبری بلومبرگ تاکید دارد اندونزی تا سال 2030 به عنوان سیزدهمین اقتصاد برتر جهان مطرح می شود و این کشور در این سال بیش از دو هزار میلیارد دلار تولید خواهد داشت. همچنین پیش بینی شده است این کشور تا سال 2050 جایگاه چهارم اقتصاد جهان را کسب کند.با توجه به بحران های اقتصادی کنونی کارشناسان پیش بینی کرده اند رشد اقتصاد اندونزی در سال جاری میلادی به رغم کاهش جهانی رشد اقتصادی و بحران های موجود باردیگر رشد 5.8 درصدی را تجربه کند.مردم اندونزی امروز در حالی پرچم قرمز و سفید خود را در روز استقلال در آسمان این کشور حرکت می دهند که امید دارند در سال های پیش رو به قدرت بزرگی در اقتصاد جهان تبدیل شوند و حرف بیشتری برای گفتن داشته باشند.آساق**241**1611
26/05/1394
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 13]