واضح آرشیو وب فارسی:جوان آنلاین: بودجه مدرسه عالي سينما را صرف راهاندازي «بيمارستان جامع سينماگران» كنيد
يكي از طرحهايي كه رئيس سازمان سينمايي دولت يازدهم به انجام آن همت گماشته، تأسيس مدرسه عالي سينماست.
نویسنده : حامد مظفري
يكي از طرحهايي كه رئيس سازمان سينمايي دولت يازدهم به انجام آن همت گماشته، تأسيس مدرسه عالي سينماست. حجتالله ايوبي در حكمي كه زمستان سال قبل براي اعضاي هيئت امناي اين مدرسه صادر كرد «نهادينه كردن تجربه گرانسنگ سينماي ايران و انتقال آن به نسل آينده» را اصليترين هدف اين مدرسه عالي دانسته بود. البته چنين هدفي نيز ميتواند هدفي زيبنده براي يك مدرسه عالي باشد اما مسئله بر سر فلسفه تأسيس چنين مدرسهاي توسط سازمان سينمايي است. مطابق آنچه در قانون اساسي ما آمده اين دو وزارتخانه آموزش و پرورش و علوم و تحقيقات و فناوري هستند كه وظيفه آموزش و شكوفايي استعدادهاي كشور و جهتدهي به آنها را برعهده دارند.
دقيقاً در همين راستا بوده كه از يكسو در هنرستانهاي ما آموزش هنرهاي نمايشي جايگاه يافته و از آنسو دانشگاههاي مختلف كشور از دانشگاههاي دولتي گرفته تا آزاد، پيام نور و علمي- كاربردي نيز در همه اين سالها تلاش كردهاند به تربيت نيرو براي هنر كشور بپردازند. بررسي اينكه خروجي اين سيستم آموزشي چقدر منطبق بوده با نيازهاي هنري كشور به جاي خود ميتواند مفيد فايده باشد اما بحث بر سر متولي تربيت نيروي كارآمد هنري است كه مطمئناً اين متولي نميتواند وزارت ارشاد باشد. اينكه سازمان سينمايي خودش شخصاً وارد فاز تربيت نيروي ماهر سينمايي شود، درست مانند آن است كه مثلاً وزارت جهاد كشاورزي به تربيت كشاورز يا مهندسين كشاورزي بپردازد يا وزارت راه و شهرسازي به تربيت مهندسين عمران بپردازد.
اينكه سازمان سينمايي در كنار اين همه گرفتاري كه با آن روبهروست بخواهد وارد حوزه آموزش سينما هم بشود فقط و فقط افزودن بر دامنه وظايف و البته در نهايت به كمال نرساندن اهداف اصلي سازمان است. طبيعي است كه وقتي مدرسه عالي سينما راهاندازي ميشود، بودجه ويژهاي هم براي اجراي آن درنظر گرفته ميشود؛ بودجهاي كه ميتوان آن را صرف بسياري از امور مغفول مانده سينما از سالنسازي در نقاط دور از مركز تا شرايطي براي پخش فراگير آثار ايراني در كشورهاي منطقه كرد.
مشكل جوانهاي مستعد در دنياي ارتباطات كنوني و با وجود اين همه مؤسسات آموزشي از نوع مجازي و حقيقياش، تعليم ديدن نيست، يأس و سرخوردگي از وضعي است كه بر سر فيلمها در اكران ميآيد، از كمبود سالن است كه اين همه فيلم چند سالن معدود در كل كشور داشته باشند و رأس هرم منزلت سينما را تعداد سانسهاي يك پرديس سينمايي تازه تأسيس مشخص كند و مافياي سانس جايگزين كلمه مافياي پخش شود، آن هم با اين هزينههاي بالا و اين فروشهاي نازل كه كل فروش سالانه اين سينما با اين همه معاون و مدير كل و... به اندازه قيمت يك مجتمع مسكوني چند طبقه در محلهاي نه چندان گرانقيمت نيست. آقاي ايوبي! دفاتر سينماي جوانان استانها بهخصوص استانهاي محروم را تجهيز كنيد و در همه جاي ايران استعداديابي كنيد، دفاتر سينماي جوان كه در چند دهه از آزمون استعداديابي سربلند بيرون آمده بودند اينك در فقر مادي و امكانات، نيمهتعطيل هستند. اصلاً چرا راه دور برويم؛ سينماگران ايراني سالهاست كه در حسرت يك نظام بيمه درماني درجه اول به سر ميبرند، بيمهاي كه آنها را بينياز كند از خرجهاي فراواني كه به هنگام بروز بيماري سراغشان ميآيد.
آيا نميشود بودجهاي را كه بناست صرف راهاندازي مدرسه عالي سينما شود، براي ساخت يك كلينيك درماني چندمنظوره براي سينماگران صرف كرد؟ كلينيكي كه اهالي سينما بتوانند با احترام كامل در آن ويزيت و با حداقل هزينه درمان شوند.
به دور و برمان نگاه كه كنيم ميبينيم كارمندان ارگانهايي مانند بانكها، وزارت نفت و حتي اين اواخر وزارت آموزش و پرورش از چنين امكاناتي برخوردارند اما دريغ كه براي اهالي سينمايي كه بيشتر از يك قرن از عمرش ميگذرد، هنوز چنين امكاني ايجاد نشده است. جناب ايوبي! اين يك پيشنهاد مفيد و خداپسندانه است؛ كار آموزش را به وزارتخانههاي متبوعش سپرده و بودجه مدرسه عالي سينما را صرف راهاندازي بيمارستان جامع سينماگران كنيد. اهالي شريف صنف سينما و بهخصوص كف صنف كه بهرهاي از ميلياردها پول ردوبدل شده در پروژههاي بالاييها نميبرند، حقشان است حداقل در زماني كه خود يا بستگانشان بيمارند به جز رنج بيماري، رنج ديگري را متحمل نشوند.
منبع : روزنامه جوان
تاریخ انتشار: ۱۴ مرداد ۱۳۹۴ - ۲۰:۴۷
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جوان آنلاین]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 41]