تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1837243368
پول فروش نفت در آینده هم بلوکه می شود!؟
واضح آرشیو وب فارسی:فرهنگ نیوز:
پول فروش نفت در آینده هم بلوکه می شود!؟ از آنجا که بر اساس توافق ژنو ما نتوانستیم به پول های حاصل از فروش نفت خام خود دست پیدا کنیم و تنها ماهیانه ۷۰۰ میلیون دلار برای ایران آزاد می‌شد، لذا این نگرانی ایجاد می شود که بر اساس توافق جامع سرنوشت پول ایران چه خواهد شد؟
به گزارش فرهنگ نیوز،کیهان نوشت:بارها از سوی مسئولان اقتصادی دولت و شخص رئیس جمهور اعلام شده بود که با مذاکره می توان تحریم های ظالمانه علیه ملت ایران را برداشت و بعد از آن وضعیت اقتصادی کشور رو به بهبود خواهد رفت، تا جایی که مردان اقتصادی دولت کارهای اساسی خود را موکول به بعد از توافق کردند. به طور مشخص رئیس کل بانک مرکزی وعده تک نرخی کردن قیمت ارز را به بعد از حصول توافق هسته ای حواله داد. در میان تحریم های مختلف و پیچیده ای که بر ملت ایران تحمیل شده بود، تحریم فروش نفت خام یکی از دو تحریم اصلی و به عبارت دیگر ستون اصلی ساختمان تحریم ها بود. دلیل آن نیز بسیار روشن است. اقتصاد ایران وابستگی شدید به پول نفت داشته و دارد و دولت ها فارغ از گرایش های سیاسی شان و شعارهایی که در زمان انتخابات می دهند، به طور جدی تمایل به استفاده از پول نفت برای انجام برنامه های مد نظر خود دارند. دولت یازدهم نیز علی رغم وجود تحریم در حوزه فروش نفت، از همان ابتدا سرمایه گذاری سیاسی قابل توجهی بر حوزه نفتی داشت. روحانی به همین منظور زنگنه که فردی پرحاشیه - به دلیل پرونده کرسنت- بود را به عنوان وزیر معرفی کرد و در دفاع از او سنگ تمام گذاشت. مشخص است که روحانی روی عملکرد زنگنه در تولید و فروش نفت حساب ویژه باز کرده و از طرف دیگر به برداشته شدن تحریم های نفتی از طریق مذاکرات که توسط ظریف انجام می شد، امید فراوانی بسته است. کارشناسان و تحلیلگران سیاسی و اقتصادی می دانند که مهم ترین امتیاز دولت که در مذاکرات به دنبال آن بود، برداشتن محدودیت در فروش نفت و دسترسی پیدا کردن به پول های نفتی است. اگر مشکل دسترسی به پول های نفتی برطرف شود، مباحثی همچون دارایی های بلوکه شده ایران در خارج از کشور دیگر مسئله خاصی نیست، چرا که میزان فروش نفت در یک سال بیش از تمام اعداد بیان شده خواهد بود.
اما سوال مهم که با بررسی متن جمع بندی توافقنامه یا همان برجام برای کارشناسان ایجاد شده است این است که آیا ایران با پذیرش توافق نامه می تواند به پول های حاصل از فروش نفت خود در گذشته و نفتی که در آینده خواهد فروخت، دسترسی داشته باشد؟ ادعای این گزارش تحلیلی آن است که متاسفانه علی رغم زحمات تیم مذاکره کننده، آمریکا و طرف های دیگر مذاکرات از دادن این امتیاز خودداری کرده و برجام نیز به صورت آشکاری درباره سرنوشت پول های نفتی و لغو تحریم های مربوط به آن ساکت بوده و در نتیجه رویه گذشته که در آن پول های نفتی محصور (Locking Up) می شد ادامه پیدا خواهد کرد. این ادعا در ادامه به همراه ارایه اسناد حقوقی از توافق نامه و قوانین مرتبط با تحریم نفتی اثبات می شود. هرچند بیان این ادله کمی پیچیده و طولانی است اما به دلیل اهمیت بسیار، لازم است خوانندگان گرامی آن ها را مطالعه کنند. تلاش می شود به صورت گام به گام این ادله بیان شود تا درک آن آسان تر شود؛ 1. اولین نگرانی که از بررسی متن توافق نامه و بند مربوط به تحریم نفتی ایجاد می شود، ادبیات نوشتاری است که بسیار شبیه به آن چیزی است که در توافق ژنو نوشته شد. در توافق نامه جامع در بند ۴.۳.۱ از ضمیمه دوم آمده است که «آمریکا تلاش ها برای کاهش فروش نفت خام ایران شامل محدودیت ها بر مقدار فروش نفت خام ایران و کشورهایی که می توانند نفت خام ایران را بخرند» را متوقف می کند. 4،3،1 Efforts to reduce Iran،s crude oil sales، including limitations on the quantities of Iranian crude oil sold and the nations that can purchase Iranian crude oil در توافق ژنو نیز بند مربوط به تحریم نفتی این گونه بیان شده بود: آمریکا و اروپا «تلاش ها برای کاهش بیشتر فروش نفت خام ایران را متوقف می کنند. مشتری های فعلی ایران می توانند میزان میانگین فعلی خرید خود از ایران را ادامه دهند.» JPOA: Pause efforts to further reduce Iran›s crude oil sales، enabling Iran›s current customers to purchase their current average amounts of crude oil مشاهده می شود که ادبیات دو متن کاملاشبیه به یکدیگر است. از آنجا که بر اساس توافق ژنو ما نتوانستیم به پول های حاصل از فروش نفت خام خود دست پیدا کنیم و تنها ماهیانه ۷۰۰ میلیون دلار برای ایران آزاد می شد، لذا این نگرانی ایجاد می شود که بر اساس توافق جامع سرنوشت پول ایران چه خواهد شد؟ با بررسی بیشتر این نگرانی متاسفانه چنین برداشت می شود که قرار نیست پول نفت ایران آزاد شود. 2. بند فوق تنها ایجاد نگرانی کرده و لزوما به معنای اثبات ادعا نیست. اما ادله حقوقی وجود دارد که ادعای عدم آزاد شدن پول های نفتی ایران را اثبات می کند. برای فهم بهتر لازم است مروری بر نحوه اعمال تحریم نفتی از سوی آمریکا و چگونگی محصور شدن پول های نفتی ایران در کشورهای وارد کننده نفت، داشته باشیم. این اتفاق در سه مرحله اصلی قابل بررسی است: الف) کاهش تولید نفت ایران
ب) کاهش و کانالیزه کردن فروش نفت ایران
ج) محدودیت دسترسی ایران به درآمدهای نفتی بارها از سوی دولتمردان آمریکایی اعلام شده بود که هدف از اعمال تحریم ها، کاهش درآمدهای دولت ایران و افزایش فشار بر آن برای ایجاد تغییر در رفتارش است. تا قبل از تشدید تحریم ها، ایران روزانه 2/4 میلیون بشکه در روز نفت خام می فروخت و در حدود ۱۰۰ میلیارد دلار درآمد نفتی سالانه داشت. ایران نفت خام خود را از طریق شرکت ملی نفت می فروخت و درآمدهای آن به حساب های بانک مرکزی واریز می شد. آمریکا نیز این مسیر را به خوبی شناسایی کرده بود.
اولین قانون تحریمی در این باره قانون اختیارات دفاع ملی مربوط به سال ۲۰۱۲ بود که در ادبیات تحریم به NDAA شهرت دارد. در این قانون و در بخش ۱۲۴۵ (1245 sec) تحریم های ایران بیان شده است. بخش فرعی d از بند فوق، مربوط به تحریم نفتی ایران است. آمریکا برای کاهش فروش نفت خام ایران یک پازل ۴ قطعه ای ایجاد کرد. 1- از یک طرف بانک مرکزی ایران را تحریم و هرگونه تعامل با آن را ممنوع کرد. (NDAA sec 1245 (d)(1
2- همزمان موسسات مالی و حتی بانک های مرکزی کشورهایی که در تراکنش مالی مربوط به نفت ایران درگیر باشند را تحریم کرد (NDAA sec 1245 (d)(3
3- همچنین خود تراکنش مالی که با موضوع نفت خام و سایر محصولات نفتی ایران باشد را نیز تحریم کرد. (NDAA sec 1245 (d)(4
4- قطعه چهارم پازل، استثنا کردن برخی از کشورهای اصلی خریدار نفت بود که این کار را برای جلوگیری از بی ثباتی بازار نفت انجام داد. رئیس جمهور آمریکا هر شش ماه یک بار لیست کشورهای استثنا شده را اعلام می کرد. اما استثنا شدن این کشورها مشروط به «کاهش خرید نفت ایران» به صورت مستمر بود. با این کار فروش نفت خام ایران به صورت مستمر کاهش می یافت. با همه این ترفندها، بانک مرکزی ایران هنوز می توانست پول های نفتی را با ارزهای دیگر دریافت کند و به کشورهایی مانند امارات و یا ترکیه منتقل و با تبدیل آن به طلا، آنها را به داخل کشور منتقل کند. این مسیر برای مدت کوتاهی کارآمد بود اما با حساس شدن دولت آمریکا به واردات طلای ایران، دولت آمریکا با دستور اجرایی ۱۳۶۲۲ (جولای ۲۰۱۲- مرداد ۱۳۹۱) تجارت طلابا ایران را تحریم کرد. در نتیجه فروش طلابه نهادها و سازمان های دولتی ایران ممنوع و مشمول تحریم شد. سپس کنگره آمریکا با تصویب قانون کاهش تهدید ایران (TRA) علاوه بر تحریم طلاو فلزات گران بها، ادامه خرید نفت خام از ایران را مشروط به «بلوکه شدن درآمد حاصل از آن در کشور خریدار نفت» کرد. به عبارت دیگر شرط دیگری در کنار شرط کاهش مستمر خرید نفت خام از ایران قرار داد. بر اساس بخش ۵۰۴ این قانون (504 sec) این پول ها در حسابی به نام ایران در آن کشور واریز می شد و تنها ایران می توانست در تجارت دوجانبه و آن هم برای خرید اقلام بشردوستانه مانند غذا و دارو استفاده کند. ایران نمی توانست این پول ها را از آن حساب منتقل کند. دیوید کوهن در چهارم ژوئن ۲۰۱۳ در این باره به کنگره اینگونه توضیح می دهد: «اثر قانون NDAA با اقدام دیگری که در قانون کاهش تهدید ایران و حقوق بشر در سوریه، که از ۶ فوریه ۲۰۱۳ اجرایی شد، قرار دارد بیشتر شد. ذیل بخش ۵۰۴ این قانون هر کشوری که بر اساس قانون NDAA می تواند از ایران نفت بخرد، باید اطمینان حاصل کند که درآمد حاصل از آن تنها برای تجارت دوجانبه و یا خرید بشردوستانه استفاده شود. درآمدهای نفتی نمی تواند به ایران منتقل شود و یا به کشور ثالثی منتقل شود الابرای خریدهای بشردوستانه. این یک قانون قدرتمند است و درآمدهای ایران از معدود کشورهای خریدار نفت «محصور»«locks up» می شود.» اجرایی شدن این قانون سبب شد تا ایران نتواند پول های نفت خود را آن طور که می خواهد مصرف کند و لذا به پس انداز شدن آنها در حساب خود در کشور وارد کننده رضایت داد. هرکسی که کمی آشنایی با زبان انگلیسی داشته باشد با بررسی و جست وجو در متن برجام متوجه می شود که در هیچ بخشی از متن، صحبتی درباره پول های نفتی و لغو تحریم های مربوط به آن به میان نیامده است. همچنین هیچ ارجاعی به قانون (NDAA sec1245 (d)(4 و نیز به قانون «TRA sec504» نشده، بلکه تنها به بخش ۱ و ۳ از قانون NDAA اشاره شده است که بر اساس آن تنها قرار است تحریم بانک مرکزی ایران و موسسات مالی خارجی طرف حساب ایران، تعلیق شود و به عبارت ساده تر تحریم تراکنش مالی با موضوع نفت خام ایران هنوز پابرجاست. همچنین بر اساس قانون TRA شرط محصور شدن درآمدهای نفتی ایران (Locking Up Iran،s Oil Revenues) هنوز پابرجاست، چرا که بند مرتبط در قانون کاهش تهدید ایران (504 TRA sec) نیز مورد اشاره قرار نگرفته است. در نتیجه درآمدهای نفتی ایران چه آنهایی که در گذشته حاصل شده است و هم اکنون در کشورهای هند، چین، کره جنوبی، ژاپن و ترکیه است و چه آنهایی که در آینده قرار است فروخته شود، از دسترس ایران خارج شده و به صورت محصور (Locking Up) درخواهد آمد. باید اعضای تیم مذاکره کننده و دولتمردان دراین باره توضیح دهند که سرانجام پول های نفتی بعد از دو سال مذاکره به کجا رسیده است.
94/5/11 - 14:31 - 2015-8-2 14:31:41
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فرهنگ نیوز]
[مشاهده در: www.farhangnews.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 13]
-
اقتصادی
پربازدیدترینها