واضح آرشیو وب فارسی:جوان آنلاین: ما در حال تجربه كردن سينماي ديني هستيم
نویسنده : محمدصادق كوشكي
از آنجايي كه ما الگوي عمومي و دقيقي در خصوص سينماي ديني نداريم و هنوز در حال تجربه كردن هستيم، طبيعي است كه در مسير توليد فيلمهايي كه بتوانند مصداق سينماي ديني باشند، دچار ابهامات بسيار ميشويم، اينكه اصلاً آيا سينما ميتواند ديني باشد يا خير، هنوز براي ما يك ابهام است. برخي معتقد هستند كه آري و بعضي بر اين باورند كه خير. پرسش ديگر اينكه فيلم ديني چه بايد باشد؟ اينكه فيلم ديني صرفاً بايد در خصوص تاريخ زندگي چهرههاي مقدس باشد يا هر فيلمي كه مفاهيم ديني را عرضه ميكند، لقب سينماي ديني را ميگيرد؟
زماني كه در عرصههاي كلي هنوز ابهام داريم و راه نرفته در برابرمان هست، در موارد جزئيتر و تكنيكي مانند نشان دادن تصاوير مقدسات جامعه هم دچار اختلافنظر هستيم و طبيعي است كه اقشاري از جامعه ممكن است با نمايش دادن چهره افراد مقدس دين ما مشكل داشته باشند و عدهاي ديگر نه. اين مسئله در حوزه مسائل شرعي هم وجود دارد مانند اختلاف فتواي مراجع تقليد و اين اختلافنظرها اتفاق تازهاي نيست.
نكته بعدي اين است كه چون ما در ابتداي مسير سينماي ديني هستيم بايد سعي كنيم برآيندها را محاسبه كنيم، مثلاً ميبينيم برخي از افراد جامعه مشكلي با نمايش دادن چهره مقدسان ديني ما ندارند و بعضي ديگر مشكل دارند كه در اين ميان احتياط ايجاد ميكند كه برآيند را در نظر بگيريم. تجربه سينماگران موفق حوزه ديني در طول تاريخ نشان ميدهد كه ميشود بدون نمايش چهره افراد مقدس ديني، مفاهيم دين را منتقل كرد. به عنوان مثال در يكي از ماندگارترين آثار سينماي ديني، فيلم محمد رسولالله، با اينكه با نگاه اهل سنت ساخته شده اما با همين شيوه عمل به احتياط سعي كرده است كه چهره مقدسان شيعيان را نشان ندهد. به عنوان مثال حضرت اميرالمؤمنين(ع) براي اهل سنت يكي از اصحاب پيامبر(ص) است و از چهرههاي خيلي مقدس به حساب نميآمد اما كارگردان فيلم محمد رسولالله(ص) در اقدامي معقول از آنجايي كه شيعيان حضرت علي(ع) را به عنوان يك چهره مقدس قطعي ميدانستند، از نمايش دادن تصوير ايشان خودداري كرد و به همين دليل عملاً يكي از دلايل محبوبيت اين كارگردان و اين فيلم در جهان اسلام، عمل به احتياط اين كارگردان بود كه احساسات هيچ بخشي از جهان اسلام را جريحهدار نكرد.
اگر در جامعه ما هم از ميان فيلمسازان كساني قصد دارند كه به اين عرصه خطير و حساس قدم بگذارند، طبيعتاً عمل به احتياط اتفاق معقولي است. ما ميدانيم كه در ميان مراجع شايد تنها يكي، دو نفر با نشان دادن چهره حضرت ابوالفضل مخالف بودند اما اگر كارگردان عمل به احتياط ميكرد و از تكنيكهاي سينمايي رايج براي نشان دادن كاراكتر آن حضرت، بدون نمايان شدن چهرهاش بهره ميبرد، بهتر بود؛ مانند اتفاقي كه در آثاري مانند امام علي(ع) و محمد رسولالله اتفاق افتاد و در مختارنامه هم تكرار شد و اگر كارگردان رستاخيز هم از اين شيوهها استفاده ميكرد، شايد هيچ تنش و اختلافي ايجاد نميشد.
در جريان اعتراضات هم زماني كه چند مداح به مسئلهاي اعتراض دارند، اين مسئله نبايد خللي در جريان اكران فيلم ايجاد كند، اما زماني كه مراجع تقليد به اين مسئله ايرادي وارد ميكنند، لازم است كه احترام آن مراجع حفظ شود كما اينكه آن مراجع با ساخت فيلم مخالفت نكردهاند و تنها با نمايش دادن چهرههاي مقدس در آن مشكل دارند. هنوز هم مشكلي به وجود نيامده و اگر صحنههايي كه چهره حضرت ابوالفضل(ع) مستقيماً به نمايش در ميآيد، با استفاده از تكنيكهاي خاص سينمايي به گونهاي بدل شود كه چهره آن بزرگوار به نمايش در نيايد، مشكلي ايجاد نخواهد شد كما اينكه در سريال امام علي(ع) ما ديديم كه كاراكتر امام علي به صورت كمرنگ با بازي مهدي فتحي به نمايش درميآمد كه اكثريت افراد جامعه پسنديدند و مشكلي هم ايجاد نشد.
منبع : روزنامه جوان
تاریخ انتشار: ۲۹ تير ۱۳۹۴ - ۲۰:۵۲
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جوان آنلاین]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 55]