واضح آرشیو وب فارسی:ایسنا: دوشنبه ۲۲ تیر ۱۳۹۴ - ۰۹:۵۴
یکی از بزرگترین فیلسوفان قرن 11 هجری "میرزا رفیعا نائینی" است که در فقه، فلسفه، تفسیر و حدیث استاد مسلم عصر خود بود. به گزارش خبرنگار خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)- منطقه اصفهان، میرزا محمد رفیع طباطبایی نائینی مشهور به میرزا رفیعا فرزند سید حیدربن زین الدین در سال 998 قمری، مقارن با سومین سال سلطنت شاه عباس اول، در زواره به دنیا آمد و پس از 85 سال عمر با برکت، در اصفهان، در سال 1082 رخ در نقاب خاک کشید. نسب وی از طرف پدر به امام حسن (ع) و از طرف مادر به امام حسین (ع) میرسد. میرزا ابوالحسن جلوه از حکمای بزرگ دوره قاجار نسبش به این فیلسوف عالی قدر میرسد. "سید الحکماء المتالهین" لقب بارزِ میزا رفیعا میرزا رفیعا یکی از بزرگترین فلاسفه و علمای عصر صفویه است. اساتید او شیخ بهایی، میرفندرسکی و میرداماد بودهاند. از شاگردان برجسته میرزا رفیعا علامه مجلسی، شیخ حر عاملی و سید نعمت الله جزایری را میتوان نام برد. علامه مجلسی در کتابهایش از این فیلسوف بزرگ با احترام یاد میکند و با عنوان " سید الحکماء المتالهین" او را میستاید. میرزا رفیعا در فقه، فلسفه، تفسیر و حدیث استاد مسلم بود. از آثار ارزشمند او میتوان "شجره الهیه" در اصول عقاید به فارسی، "شرح اصول کافی" و "شرح صحیفه سجادیه" را نام برد. وی در علوم عقلی و نقلی به درجه کمال رسید و رشته مطالعاتش در تحقیقات فلسفی و حکمت افزون بود و تاریخ العلماء او را به عنوان حکیمی الهی میشناسد، زیرا در فلسفه و حکمت و کلام و منطق ید طولایی داشت. او در اصفهان حوزه درسی مهمی داشت که دانشمندان و فضلای این شهر از آن بهره گرفتند که از جمله آنان "علامه ملامحمد باقر مجلسی"، "سید نعمت الله جزایری" و"میر محمد معصوم حسینی قزوینی" قابل ذکر هستند. میرزا رفیعا تالیفات ارزشمندی از خود به جای نهاده است که از جمله "اقسام التشکیک و حقیقه" ، "حاشیه بر اصول کافی"، "حاشیه بر شرح اشارات خواجه نصیرالدین طوسی، "الشجره الالهیه" و "ثمره" در تلخیص شجره الهیه را میتوان نام برد. تدریس فلسفه مشاء با ذوق اشراقی او از نظر فلسفی پیرو اساتید خود "میرداماد" و "میرفندرسکی" بوده و فلسفه مشاء را آمیخته با ذوق اشراقی تدریس میکرده است. از دیگر جنبههای تخصص این دانشور شیعه، تسلط بر تفسیر قرآن است، گرچه وی اثر مستقلی در تفسیر ندارد، ولی اگر در مباحث فلسفی و کلامی او دقت شود، برداشتهای عمیق او از آیات قرآن آشکار است. میرزا رفیعا گاهی شعر هم میسرود که در تذکرهها اندکی از آنها آمده است. پس از وفات این عالم بزرگ در سال 1082 هجری قمری پیکرش را در تخت فولاد به خاک سپردند و به دستور شاه سلیمان صفوی بقعهای با شکوه با گنبدی دارای کاشیکاری بر سر مزارش ساخته شد. بقعه میرزا رفیعا در انتهای قسمت جنوبی تخت فولاد که امروز محدوده نیروی هوایی سپاه قرار دارد، واقع شده است. معماری این بقعه به شکل یک بنای هشت ضلعی با گنبد دو پوش است. مزیت گنبد دو پوش، آن است که علاوه بر کاستن فشار زیاد گنبد بر روی بنا، به استحکام و طول عمر آن نیز میافزاید. گنبد ناری شکل آن با کاشیکاری اشکال هندسی گوناگون تزیین شده است. رنگ سفید بر زمینه گنبد بر سایر رنگها برتری دارد. در گردنه گنبد دو ردیف کاشیکاری وجود دارد. ردیف اول به خط بنایی مشکی بر زمینه کاشی" آیة الکرسی" و اسامی محمد و علی تزیین شده است و در ردیف دوم به خط بنایی اسماء الله شامل "یا برهان، یا غفران، یا سبحان و یا منان" تزیین شده است. در بدنه دیوار بقعه نیز به خط بنایی بر زمینه رنگ سفید اسامی محمد و علی تکرار شده است. انتهای پیام
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایسنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 28]