محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1832863368
پای سریال‌های سیاسی ایرانی به تلویزیون باز می‌شود
واضح آرشیو وب فارسی:الف: پای سریال‌های سیاسی ایرانی به تلویزیون باز می‌شود
تاریخ انتشار : شنبه ۲۰ تير ۱۳۹۴ ساعت ۱۰:۰۸
فریدون جیرانی این روزها سخت مشغول کار است تا سریال «تعبیر وارونه یک رویا» را به پخش شبکه یک برساند.این سریال که با موضوع ترور دانشمندان هسته‌ای ایران و جاسوسی درباره تاسیسات هسته‌ای ساخته می‌شود یکی از معدود آثار نمایشی است که می‌توان آن را در ردیف سریال‌های سیاسی قرار داد؛ موضوعی که تاکنون در آثار نمایشی تلویزیون کمتر به آن توجه شده است.جام‌جم آنلاین نوشت: کنکاش در فهرست سریال‌های تلویزیونی‌ای که در سال‌های اخیر روی آنتن رفته و به مسائل روز سیاسی پرداخته باشد، شاید جستجوگر را به آثاری کمتر از تعداد انگشتان دو دست برساند؛ سراب، راستش را بگو، پازل، خواب بلند ، ارمغان تاریکی، پروانه و با کمی اغماض، چک برگشتی و ماتادور.همه مجموعه‌های نمایشی تلویزیون است که بر مبنا یا با نگاهی به مسائل سیاسی روز ساخته شده است تقریبا به همین چند اسم خلاصه می‌شود.حلقه مفقودهدر حالی که در جهان امروز سیاست و مسائل مرتبط به آن حرف اول و آخر را در بسیاری از مناسبات داخلی و فرامرزی کشورها می‌زند و آثار نمایشی متعددی، چه سینمایی و چه تلویزیونی، بر مدار و اساس آن شکل و جان می‌گیرد اما کمتر نشانه و ردی از این سیاست می‌توان در سریال‌ها و مجموعه‌های تلویزیونی خودمان گرفت.نگاهی هر چند گذرا و کوتاه به روند سریال‌سازی در دهه‌های اخیر موید این نکته است که بسیاری از مسائل و مقولات اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی دستمایه ساخت آثار نمایشی تلویزیون قرار گرفته، سیاست اما حلقه مفقوده این ترکیب است و در سریال‌ها و مجموعه‌هایی که تا امروز از رسانه ملی به نمایش درآمده است، کمتر سراغی می‌توان از آن گرفت.البته همه آنچه گفته شد مربوط به مسائل سیاسی روز است و تاریخ گذشتگان و حتی معاصر را باید از این اشکال قلم گرفت که بسیاری از سریال‌ها و مجموعه‌های نمایشی تلویزیون بر اساس یا با نگاهی به رویدادها و اتفاقات سیاسی- تاریخی ساخته شده است.نمونه‌هایش هم سربداران، امیرکبیر، هزاردستان، تبریز در مه، میرزا کوچک خان، مدرس، در چشم باد، کلاه پهلوی و... از جمله آثار در دست تولید هم می‌توان به سریال معمای شاه اشاره کرد که به یک گستره نسبتا بلند تاریخی، به تخت نشستن تا افول محمدرضا پهلوی، آخرین شاه ایران می‌پردازد.هجمه‌ها مانع ورود استکارگردان سریال در حال ساخت معمای شاه معتقد است هجمه‌ها و حواشی است که کارگردانان را از ورود به حوزه ساخت سریال‌های سیاسی بازمی‌دارد.محمدرضا ورزی در این‌باره می‌گوید: خودم هم از این واهمه دارم که پس از نمایش سریال معمای شاه چه حرف و حدیث‌هایی که پشت سر من و بازیگران و عوامل گفته شود. با این حال به کاری که کرده‌ام اعتقاد دارم حتی اگر مورد شماتت واقع شوم. رسانه ملی هم وظیفه دارد از آثار این‌چنینی و کارگردانانشان حمایت و پشتیبانی لازم را صورت دهد.حسن فتحی که سریال‌هایی مانند مدار صفر درجه و شب دهم را ساخته، چرا باید از تلویزیون کوچ کند و به شبکه نمایش خانگی روبیاورد.ورزی در مورد لزوم سریال‌سازی درباره تاریخ معاصر و بخصوص دوران پهلوی‌ها تصریح می‌کند: در ۳۷ سال گذشته چه تلویزیون و چه سینما آن‌طور که باید و شاید و به صورت عمیق به این دوران و بخصوص دوره سلطنت پهلوی دوم نپرداخته‌اند. اتفاقا این مهم در حال حاضر ضرورت بیشتری دارد. باید سطح بصیرت نسل چهارم انقلاب را بالا برد. آشنایی این نسل با انقلاب و دوران پیش از آن در حداقل میزان ممکن است.رهبر معظم انقلاب چند سال پیش در بازدیدشان از سازمان صدا و سیما گلایه داشتند که درخصوص پهلوی دوم کم‌کاری شده است. این گلایه بجا و واردی است. فیلمسازان مختلف باید به این عرصه ورود کنند؛ چه در ساخت آثار نمایشی و چه مستند. این یک نیاز است که در شرایط فعلی بیشتر احساس می‌شود. رسانه‌های بیگانه با پخش مستنداتی به تحریف تاریخ می‌پردازند و باید با آنها مقابله کرد. مثلا در مستند رضاشاه که از یکی از شبکه‌های معاند نظام پخش شد، دلیل زخم صورت او را حضورش در جنگ اعلام کردند، در حالی که رضاشاه اصولا در هیچ جنگی حاضر نبوده و زخمش هم در اثر درگیری در جریان یک بازی قمار بوده است. باید واقع‌بینانه و بر اساس اسناد موجود معتبر به تاریخ پرداخت و واقعیات را گفت.نباید از بداخلاقی سیاسی واهمه داشتچرا عوامل سریال‌سازی در رسانه ملی از فیلمنامه‌نویس، کارگردان و تهیه‌کننده کمتر سراغ عالم سیاست رفته و به نوعی از آن غافل مانده‌اند؟ این کم‌کاری به بی رغبتی خودشان بازمی‌گردد و این که سیاست را دارای جذابیت‌های دراماتیک و داستان‌پردازانه نمی‌دانند یا معذوریت‌ها و تنگناهایی را در پیش روی خود می‌بینند و از بیم حواشی و حرف و حدیث‌های احتمالی زمان پخش است که ترجیح می‌دهند سری را که درد نمی‌کند دستمال نبندند و سراغ سوژه‌ها و موضوعات بی‌حاشیه و کم دردسرتر بروند؟به نظر مصطفی رستگاری فیلمنامه‌نویس، نپرداختن به موضوعات سیاسی به هراس و واهمه حاکم بر مدیران حوزه‌های مختلف فرهنگی بازمی‌گردد و اینکه هر چیز باید صددرصد تعیین شده و ذیل گفتمان رسمی باشد تا قابلیت پرداخت، طرح و پخش از رسانه‌های عمومی را پیدا کند.رستگاری با تاکید بر اینکه در حوزه سیاست هم آسیب و بداخلاقی وجود دارد، می‌گوید: این معضلات هم جزو واقعیت‌های سیاسی داخلی و خارجی است و نباید از پرداخت به آنها واهمه داشت.البته ممکن است یک مدیر فرهنگی بر این باور باشد که تا راه‌حلی برای یک موضوع سیاسی پیدا نشده بهتر است از طرح آن خودداری شود.این ترس و واهمه مسئولان شاید قابل درک باشد اما برای مخاطب چندان مقبول و منطقی به نظر نمی‌رسد.باید در بزنگاه و زمان مناسب خودش به یک‌سری از مسائل وارد شد و به آنها پرداخت وگرنه از زمانش می‌گذرد و حتی ممکن است از مطالبه در سطح عمومی جامعه به یک سرخوردگی و عقده تبدیل شود.یک زنگ خطر جدیطرح و پرداخت یک‌سری از مسائل سیاسی شاید مناقشه‌برانگیز باشد، اما این فقط شامل۱۰درصد از موضوعات می‌شود و ۹۰درصد باقیمانده بدون اشکال است.همه می‌دانند در فضای سیاسی کشور بداخلاقی‌ها، بی‌انصافی‌ها و بی‌عدالتی‌هایی وجود دارد.این یک زنگ خطر جدی است که همین معدود پیشخوان‌های فرهنگی موجود در کشور کالایی ندارند که به درد مردم بخورد و پاسخگوی برخی شبهاتشان باشد.به سخره گرفتن گفتمان رسمی، این روزها در میان مردم طرفدار دارد و این یک تهدید و خطر جدی است.این گفتمان از واقعیت‌ها و مسائل روزمره زندگی مردم فاصله گرفته و فقط دوست دارد با همه چیزی شوخی کند.رستگاری درباره مصائب و مشکلات فیلمنامه‌های سیاسی توضیح می‌دهد: نوشتن فیلمنامه سیاسی بسیار مشکل است.سیاست از جنس طبیعت نیست که با تصویر بتوان درباره آن حرف زد؛ از جنس درام هم نیست که در آن کنش مشاهده شود.سیاست از جنس اندیشه و کلمه است و به همین دلیل پرداخت داستانی به آن کار مشکلی به نظر می‌رسد.در عین حال به دلیل دردسرساز بودنش، کمتر فیلمنامه‌نویس و کارگردانی تمایل دارد به این حوزه ورود کند.دلیل اینکه تعداد چنین سریال‌هایی به تعداد انگشتان دو دست هم نمی‌رسد هم همین حواشی و تبعات احتمالی بعدی است.سیاست تعریف خودش را دارد و علوم سیاسی با نگاهی آسیب‌شناسانه به تصویر و هویت انسان معاصر می‌پردازد.تسلط کارگردان، شرط اولیه و اصلیارمغان تاریکی یک مجموعه تلویزیونی است که سال ۱۳۸۹ به مناسبت دهه فجر از شبکه سه سیما پخش شد. سریال پروانه نیز در سال ۱۳۹۲ روی آنتن رفت.هر دو سریال هم با نگاهی به تاریخ و حوادث چند دهه اخیر و گروه‌های سیاسی فعال در این مقطع ساخته شده و نویسنده و سازنده هر دو هم جلیل سامان بود.جلیل سامان، اشراف کارگردان به فرآیند سریال‌سازی و تسلط بر موضوع را اولین مولفه و فاکتور در موفقیت اثر ذکر می‌کند و می‌گوید: در آثار نمایشی سیاست‌محور هم مانند هر کار دیگری تسلط لازم است و در غیر این صورت، فیلمساز دچار مشکل خواهد شد.اولین وجه یک سریال سیاسی داشتن یک داستان جذاب است که بتواند در وهله اول مخاطب را سرگرم کند.در صورت فراهم بودن فاکتورهای سرگرمی و داستان جذاب، محتوای سریال می‌تواند بر آن سوار شده و با مخاطب عام ارتباط برقرار کرده و او را تحت تاثیر قرار دهد.تلویزیون منعی ندارداین کارگردان درباره دلایل پرداخت اندک به موضوعات سیاسی در آثار نمایشی تلویزیون بیان می‌کند: در دو سریال ارمغان تاریکی و پروانه برای انتخاب بازیگر با مشکل مواجه بودم.برخی از بازیگران حاضر به همکاری نبودند و با وجود تثبیت نظام جمهوری اسلامی ایران، تصور می‌کردند ممکن است این نقش‌آفرینی برایشان دردسرساز شود.البته تعداد این بازیگران در مجموع زیاد نیست.وی تصریح می‌کند: دلیل اصلی اما این است که خود کارگردانان ترجیح می‌دهند کمتر سراغ چنین موضوعاتی بروند.آنها مایل هستند سراغ سوژه‌هایی بروند که بیشتر جنبه سرگرم‌کننده داشته و آسان‌تر بتوان به آنها پرداخت.کارگردانان زیادی دغدغه موضوعات سیاسی را ندارند و به همین دلیل به آن نمی‌پردازند.گمان نمی‌کنم از سوی تلویزیون و مدیرانش مانعی برای ساخت چنین مجموعه‌هایی باشد.سیاست درهم تنیده با اجتماعسال گذشته سریال پازل به کارگردانی ابراهیم شیبانی و با بازی رضا کیانیان، آرش مجیدی، محسن بهرامی، شقایق فراهانی و ماه‌چهره خلیلی از شبکه یک سیما به نمایش درآمد.در این مجموعه به حفاظت از تاسیسات انرژی هسته‌ای کشور و دسیسه‌ها و اقدامات خرابکارانه‌ای که دشمنان و بدخواهان در جهت آسیب رساندن به این مراکز طرح‌ریزی می‌کنند، پرداخته شده بود.پازل را محمد پیرهادی تهیه کرده بود.پیرهادی تاکید می‌کند، مسائل مهم و جدی سیاسی که ارتباط قطعی با شرایط روز کشور و نسل آینده دارد باید در حوزه سریال‌سازی به شکل ظریف در مسائل اجتماعی تنیده شود تا اثرگذاری لازم را بر مخاطب داشته باشد.سیاسی شدن همه امور باعث می‌شود، خود مسائل سیاسی هم بدرستی در رسانه‌ها انعکاس پیدا نکند.باید مسائل جدی سیاسی را از امور عادی جامعه تفکیک کرد.به طور مثال، موضوع هسته‌ای را نباید تنها در قالب سیاست ارزیابی کرد و مورد تجزیه و تجلیل قرار داد، بلکه لازم است تا فواید و اثرات آن در زندگی عادی مردم و حوزه‌های علمی، پزشکی، کشاورزی و زیربنایی که به همه اقشار جامعه ارتباط دارد هم بیان شود.توجه به سیاست داخلی و خارجیوی تصریح می‌کند: یک کار جدی دیگر، تفکیک مسائل داخلی از خارجی و طرح نکردن این موضوعات در سریال‌ها و آثار نمایشی است.دلیلش هم این است که مسائل داخلی به مقاطع خاص محدود می‌شود و شاید با اتمام سریال و قبل از پخش آن، به طور کامل به دست فراموشی سپرده شده باشد.آثار نمایشی تلویزیون باید نگاه خود را بیشتر بر اتفاقات سیاسی که در عرصه بین‌الملل و منطقه خاورمیانه در حال رخ دادن است متمرکز کنند.از این منظر، یک خلط مبحث مشاهده می‌شود؛ هم از طرف مدیران و هم از سوی کارگردانان.در عین حال، سیاستی که جدا از اجتماع باشد مساله مردم نخواهد بود.در حوزه نمایش، باید امور سیاسی در مسائل اجتماعی تنیده شود و مردم از نقش و تاثیر آنها در زندگی‌شان آگاه شوند.این اتفاق البته باید خیلی دقیق و هنرمندانه در قالب درام و نمایش اتفاق بیفتد.تهیه‌کننده پازل درباره ساخت این سریال نیز توضیح می‌دهد: در پازل برای اولین بار به موضوع حفاظت از داشته‌های علمی و هسته‌ای کشور پرداختیم و اینکه چه مشکلاتی بر سر این راه وجود دارد.دشمنان علاوه بر محدودیت‌ها، اعمال تحریم‌ها و فشارهایی که بر فناوری علمی - هسته‌ای کشور وارد می‌کنند، در عین حال با روش‌های بسیار پیچیده و با استفاده از دستگاه‌های اطلاعاتی- امنیتی خود سعی در خرابکاری صنعتی در این حوزه را دارند.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: الف]
[مشاهده در: www.alef.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 105]
-
فرهنگ و هنر
پربازدیدترینها