محبوبترینها
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1844930780
همه مصائب یک مجری تلویزیونی
واضح آرشیو وب فارسی:جام جم آنلاین: درباره احسان علیخانی و ماه عسلش
همه مصائب یک مجری تلویزیونی
تاریخ انتشار : یکشنبه 14 تیر 1394 ساعت 15:25 | شماره خبر : 2006358717182773540 تعداد بازدید: 11
پ پ
دقیقا یادم نیست که این جمله را چه کسی گفته اما حرف، حرف حسابی است. این‌که برخی را حتی اگر دشمنت باشد می‌توان قبول نداشت، اما نمی‌توان انکارش کرد و نادیده‌اش گرفت. حال احسان علیخانی و ماه عسل به جایگاهی رسیده که می‌توان نقدش کرد و اصلا باید نقدش کرد حتی دوستش نداشت یا فراتر از این از آن متنفر بود، اما نمی‌توان انکارش کرد.
نمی‌توان نادیده‌اش گرفت. همین که برنامه تاک‌شو و ترکیبی آن هم یک برنامه یک ماهه مناسبتی توانسته به جایگاهی برسد که با هر برنامه‌اش یا کوچک‌ترین حاشیه‌اش موجی از طیف‌های مخالف و موافق راه بیفتد و در فضاهای مجازی و شبکه‌های اجتماعی درباره‌اش بحث و جدل شود از حیث رسانه‌ای و برنامه‌سازی اگر نگوییم موفقیت، دست‌کم یک امتیاز محسوب می‌شود. کم نیستند برنامه‌های ترکیبی و مناسبتی و گفت‌وگومحور که در طول سال پخش می‌شود تا با بهره‌گیری از هزینه‌های ساخت و طراحی و دکور جذاب و دعوت از کارشناسان و مهمانان بتواند یک ایده، یک الگو یک مدل اخلاقی را در جامعه ترویج داده و فرهنگسازی کند، اما چندان موفق نبوده‌اند البته این به این معنی نیست که ماه عسل موفق به فرهنگسازی شده اما دست کم آنقدر در ذهن و دل مخاطبانش نفوذ دارد که آنها را به تامل درباره پیام‌های برنامه وادارد و اتفاقا به دلیل همین جایگاه و تاثیرگذاری است که گاه ممکن است برداشت‌های مختلفی از برنامه‌اش شود و این کار احسان علیخانی را سخت‌تر می‌کند. مسئولیت او نه به اندازه زمانی است که روی آنتن دارد و نه سی روز ماه مبارک رمضان بلکه به اندازه همه کسانی است که این برنامه را تماشا می‌کنند و آن را باور دارند. جمله‌ای است که می‌گوید تا آخر عمر در مقابل کسی که عاشقش کردیم مسئولیم و این برنامه دست‌کم در برابر طرفداران و علاقه‌مندانش چنین مسئولیتی دارد. این روزها به سالگرد زنده‌یاد خسرو شکیبایی نزدیک می‌شویم. بازیگر اسطوره‌ای که خیلی‌ها می‌گویند آدم نمی‌فهمد خسرو شکیبایی هامون بود یا هامون خسرو شکیبایی. از بس که این شخصیت (شکیبایی) با آن کاراکتر (هامون) عجین شد و گویی به یگانگی رسید. شاید گزافه نباشد که بگوییم چنین نسبتی اکنون بین احسان علیخانی و ماه عسل برقرار است چنانچه می‌توان این نسبت را بین برنامه نود و عادل فردوسی‌پور نیز برقرار کرد. اگرچه برنامه‌های تاک‌شو بشدت مجری محور بوده و اساسا هویتی اجرایی دارد، اما همه برنامه‌های گفت‌وگومحور به مجری خود تکیه نداشته و اعتبار خود را از آن نمی‌گیرد و با اجرای افراد دیگر هم چیزی از آن کم نمی‌شود، اما انصاف بدهیم که همین برنامه ماه عسل در یک دهه گذشته مجریان مختلفی داشته اما این احسان علیخانی بوده که در نهایت آن ترانه را عینیت بخشیده که من این ماه رو ماه عسل می‌کنم. این سخنان را کسی می‌گوید که اتفاقا اجرای علیخانی چندان مورد پسندش نبود و شکل اجرای او را تقلیدی می‌دانست، اما علیخانی طی دست‌کم چهار سال اخیر به خوبی توانست اجرای مستقل خود را پیدا کرده و به هویت‌مندی در اجرا برسد. شاید بتوان گفت او اکنون به جایگاه «مجری مولف» نزدیک شده که سبک و امضای خاص خودش را دارد. جذب کردن تعداد زیادی مخاطب با دو تا صندلی مقابل هم و یکساعت واندی گفت‌وگو کردن با مهمانان کار چندان ساده‌ای نیست و آنها که کار اجرا و اساسا فعالیت‌های رسانه‌ای را تجربه کرده‌اند این را خوب می‌فهمند. طبیعتا همه سوژه‌ها به اندازه هم جذاب نیست یا همه سوژه‌ها برای همه جذاب نیست و این برنامه را باید از حیث محتوایی در کلیت آن سنجید و ازحیث اجرایی نیز به مولفه‌های اجرا رجوع کرد. در این بازخوانی البته شاه بیت غزل خودمجری است و به نظر می‌رسد که تمام بحث و جدل‌ها و موافقت و مخالفت‌ها دقیقا از همین نقطه برمی‌خیزد، به قول قیصر امین‌پور «زدست عشق عالم در هیاهوست، تمام فتنه‌ها زیر سر اوست». بیشتر نقدهای مثبت و منفی از نزدیکی و دوری حسی به علیخانی برمی‌خیزد یعنی از این سر طیف شیدایی تا آن سر طیف نفرت، میدان و ساحت این تائید و تکذیب‌هاست. مساله یادداشت حاضر نقد محتوایی و حتی ساختاری ماه عسل نیست که از این حیث این برنامه قطعا نیازمند نقد آن هم از نوع جدی‌اش است، اما آنچه نگارنده قصد دارد برآن تاکید کند به نوعی شاید ارجاع به نظریه مرگ مولف رولان بارت باشد. به این معنی که در نقد ماه عسل رویکرد مرگ مولف را در نظر بگیرم اگرچه خود مجری و شیوه اجرا آن هم در یک برنامه تاک‌شو یکی از مهم‌ترین شاخص‌های نقد است. برای فهم دقیق‌تر این معنا بهتر است به جای مرگ مولف از واژه‌ای مثل فقدان یا توقف مجری استفاده کنیم. واقعیت این است که بسیاری از ما اگر از مجری یک برنامه به هر دلیل خوشمان یا بدمان بیاید برنامه‌اش را نیز مبتنی بر این احساس نقد می‌کنیم. این نگاه دو قطبی شیدایی و نفرت به احسان علیخانی به عنوان مجری او را در دو قطب منجی یا مجرم قرار می‌دهد. به این معنی که هواداران دو آتشه‌اش او را تا مقام یک منجی و فرشته نجات، اسطوره، ستاره، قهرمان شکست‌ناپذیر ارتقاء می‌دهند که خطاهای طبیعی و انسانی او در اجرا را از سوی منتقدانش برنمی‌تابند و بر آنها می‌تازند و از طرفی مخالفان دوآتشه نیز چنان با نفرت از او به نقد برنامه‌اش می‌نشینند که او را از یک مجری به مجرم تنزل می‌دهند. این دو طیف که علیخانی را از چشم محبوب یا منفور می‌نگرند نمی‌توانند نگاه درست نه به برنامه او داشته باشند نه به خودش! این نگرش مرده‌باد و زنده‌باد نمی‌تواند مبنای یک نقد درست و منطقی قرار بگیردو قطعا احسان علیخانی و برنامه‌اش از هر دو سو ضربه می‌خورد. برمی‌گردیم به سخن ابتدایی این مطلب و می‌گوییم می‌توان با احسان علیخانی مخالف بود، اما نمی‌توان انکارش کرد. او مجری موفقی است و البته مثل هر مجری موفق دیگری مصون از خطا و اشتباه حرفه‌ای نیست. به جای نگاه‌های سانتی‌مانتالیستی به او چه از نوع منفی چه از نوع مثبت رویکردی رئالیستی به او و برنامه‌اش داشته باشیم و او را به عنوان یک مجری نقد کنیم نه منجی یا مجرم! سید رضا صائمی - قاب کوچک (ضمیمه روز شنبه جام جم)
تاریخ انتشار : یکشنبه 14 تیر 1394 ساعت 15:25 | شماره خبر : 2006358717182773540 تعداد بازدید: 11
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جام جم آنلاین]
[مشاهده در: www.jamejamonline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 123]
-
سینما و تلویزیون
پربازدیدترینها