تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1834856566
هنر یک ودیعه الهی است
واضح آرشیو وب فارسی:جام جم آنلاین:
گفت‌وگو با یدالله کابلی، خوشنویس هنر یک ودیعه الهی است خوشنویسی از آن هنرهای با ریشه‌ای است که می‌گویند باید در آن آن قدر مشق کرد تا به درجه استادی رسید. حالا فکر کنید کسی آن قدر مشق کند تا به درجه استادی برسد. اصلا عضو عالی انجمن خوشنویسان ایران و دارنده گواهینامه درجه یک هنری شود. بعد احساس کند قدر نیم قرن تلاش و فعالیت هنری او نادیده انگاشته می‌شود.
بعد احساس کند دیگر نمی تواند در کشورش بماند. بعد تصمیم بگیرد کشور را برای گرفتن اقامت کانادا ترک کند و برود، اما بعد از دو سال احساس کند نمی تواند دوام بیاورد. احساس کند کانون عشق و مهرش زادگاهش است. قید اقامت را بزند و به کشورش بازگردد. این داستان واقعی یدالله کابلی است؛ یکی از بزرگ ترین استادان خوشنویسی کشور که داستانش را برای ما بازگو می کند. اغلب خوشنویسان امروز ایران، حتی آنهایی که برای خود اسم و رسمی پیدا کرده اند، یا از هم دوره ای های کابلی هستند یا از شاگردان او. کابلی ابداعات زیادی در خوشنویسی سنتی داشته است که از آن جمله ترکیب اقلام مختلف از غبار تا جلی و ششدانگ در یک صفحه است، به طوری که هر قطعه ای فرم و فضا و ترکیب خاص خود را پیدا می کند. پس از بازگشت کابلی از کانادا، گفت وگویی با او انجام دادیم. او در این گفت وگو از دلایل رفتنش، دلایل بازگشتش، فضای هنری جامعه، اقبال این روزهای حراج های جهان به نقاشیخط و مسائل دیگر سخن می گوید. خواندن این گفت وگو که در ادامه می آید، خالی از لطف نیست.
مدتی از شما بی خبر بودیم. این روزها مشغول چه کارهایی هستید؟ من ایران نبودم و زندگی کردن در غربت برای کسی چون من که تعلق خاطری بسیار به هویت های ریشه ای و تاریخی وطن خود دارد و نیز همه تار و پود وجودش پرورده این دیار گهرخیز است و در دل و جانش به فکر اعتلا و سربلندی نام ایران و ایرانی است، کار بسیار دشواری بوده است. همه بن مایه شور و شوق من متعلق به این فرهنگ و آیین دیرپای ایرانی است. اکنون خوشحال و خشنودم به عنوان خدمتگزاری دیرینه و معلمی دلسوخته که نزدیک به نیم قرن کار و کوشش و تجربه اندوزی و ارائه آثاری بسیار و نیز مسئولیت های گسترده در توسعه فضاهای آموزشی و ساختار انجمن خوشنویسان ایران همین طور شهرت و اعتبار برون مرزی جشنواره ها و همایش های فرهنگی و هنری خارج از کشور و نمایشگاه و سخنرانی در دانشگاه های معتبر کشورهای اروپایی و آسیایی، ایالت های فرهنگی آمریکا و دانشگاه های بزرگ کانادا به ایران بازگشتم. با توجه به این پشتوانه، دو سال در شهر ونکوور کانادا در جهت همین فعالیت ها و اشاعه هنر گرانقدر خوشنویسی با جامعه ایرانی و مردم هنردوست کشورهای غربی فعالیت داشتم. این فعالیت در حوزه آموزش و برگزاری نمایشگاه ها در شهرهای مختلف و دانشگاه های کانادا ادامه یافت و خوشحالم علاقه مندان بسیاری را به هنر خوشنویسی که یک هنر معنایی و ریشه ای است و به نوعی یکی از هویت های سرزمین ماست، آشنا کردم. به دعوت چه نهادی به کانادا رفته بودید؟ به دعوت کسی نرفته بودم. از اعتبار هنری و رزومه فعالیت های بین المللی ام استفاده کردم و ویزای کار و اقامت کانادا را گرفتم و عازم شدم. با هزینه شخصی خودتان رفته بودید؟ بله، من با مرکز فرهنگی ـ هنری نوا به مدیریت استاد بهروزی نیا که از مفاخر موسیقی سنتی ایران هستند در ونکوور کانادا مشغول به کار شدم. با توجه به این که خوشنویسی با خط فارسی آمیخته است، چطور هنردوستان غربی که به خط فارسی آشنا نیستند، می توانستند با خوشنویسی ایرانی ارتباط برقرار کنند؟ هنر یک ودیعه الهی است که در هر گوشه ای از عالم بدون خط و مرز جغرافیایی و سیاسی گرامی داشته می شود و بالاخص هنر خوشنویسی که به عنوان هنری قدسی شناخته شده و با کارنامه درخشان چندصد ساله و نقشی فراگیر و جهانی حافظ مواریث فرهنگی ما بوده و در ترویج علم و ادب و اخلاق و فضیلت و کلام بزرگان تاریخ کشورمان مسئولیت بزرگ را ایفا کرده است. یکی از اشتباهات مدیریت فرهنگی ماست که کشورهای حاشیه خلیج فارس فضای فرهنگی ما را هدایت می کنند. جای تأسف است جریان فرهنگی و هنری کشوری با تمدن چند هزار ساله را قدمت کشوری که سکه 50 ساله ندارد جهت بدهد هنر خوشنویسی ایران، هنری است که به عنوان خوشنویسی برای ایرانیان و به عنوان کالیگرافی در سطح جهانی برای همه کسانی که علاقه مند به فضاهای بنیادین هستند، مطرح می شود. این یک هنر پایه ای و همیشگی محسوب می شود. فرقی نمی کند کسی با خط فارسی آشنا باشد یا نباشد. کسانی هستند که به ذات هنر خوشنویسی علاقه مندند؛ حال این هنر به خط فارسی باشد یا به لاتین. بنابراین وقتی شما هنری اینچنینی برای آنها عرضه می کنید این علاقه مندی با توجه به آمیختگی آن با ادب فارسی و مضامینی که از روی آن خوشنویسی می کنید، هنری پدید می آورد که مرز نمی شناسد. هنر وقتی که متعالی می شود دیگر مرز نمی شناسد و ارج و قرب می یابد و دیگر فرقی نمی کند ایرانی باشید یا خارجی. چه اتفاقی افتاد که به ایران بازگشتید؟ دغدغه ارتباط گسترده با عزیزان و دلبستگانم در عرصه خوشنویسی و پیوند دیرینه با فرهنگیان و صاحب نظران که در طول دو سال دوری، لحظه ای از من جدا نبودند و با امکانات گسترده ارتباطات پیوسته در گفت وگو و همدلی بودیم. باعث شد، برگردم گرچه این توفیق و سعادت در خارج از ایران نیز با مشتاقان و جوامع بسیار ارزشمند ایرانی و خارجی نیز فراهم آمده بود ولی دلبستگی عمیق، این نیروی معنوی که مظهر عشق و مهر و وفا بود و راز بقا و حیات من با وجود آنها استمرار می یافت، مرا به سوی خانه ابدی ام و وطنم کشاند و من ناگزیر شدم به همین کانون عشق و مهر که برایم تعریف یک عمر کوشش را دارد، برگردم. گاهی برخی رفتن ها آمیخته با قهر و اعتراضی است جبران ناپذیر. جامعه فرهنگی و هنری به دلیل گسترش بی رویه آماری و گاه بی کیفیت و فضای تنگ رقابت های جاری و نبودن آگاهی در نقد و بررسی و مدیریت سلیقه ای شاخصه های هنری دچار مشکلاتی می شود که جوان ها و حتی میانسال ها در جای خودشان قضاوت نمی کنند و کوته نظری ها و بخل و حسادت ها فضای سالم و معنوی هنر و ارزش های جامعه هنری را مخدوش می کند. برای من بعد عمری تلاش این فضا غیرقابل تنفس و کار و تلاش شد. کم توجهی مسئولان در رفع این تنگناها عرصه را به بحران هایی کشاند که در فکر جای تازه ای افتادم که به دور از این جنجال ها زندگی کنم. چه عواملی باعث شده بود شما در اوج هنرمندی ایران را برای همیشه ترک کنید؟ البته اشاراتی به وضعیت نابسامان فرهنگی ـ هنری و کم توجهی مسئولان داشتید. می خواهم مصداقی تر صحبت کنید. آدمی که یک عمر با شور و عشق و انگیزه تحولات بنیادینی در یک هنر اصیل را فراهم آورده و به کارنامه هنری او مهر ماندگاری زده اند این انتظار را دارد که حرمت و شئوناتش مصون و محفوظ بماند و بقیه عمر را در فضایی آرام تر به کار و تلاش بپردازد. کار اقامت شما درست شد؟ درست می شد، اما ترجیح دادم برگردم. البته اقتصاد هنر ایران رشد چشمگیری داشته است. شما فکر می کنید حالا که برگشتید فضای هنر ایران در مقایسه با دو سال پیش که کشور را ترک کردید، چه تغییراتی داشته است؟ مدیریت هنر در کشور ما یک مدیریت سلیقه ای است، نه مدیریتی مبتنی بر کارشناسی، ولی زمانی که عده ای از پیشکسوتان هنر به عنوان نماینده رسمی از بالاترین ارکان هنری کشور منصوب می شوند و بعد از سال ها رنج و ریاضت و تجربه برای ارزشیابی هنرمندان کشور با صداقت و ایمان رای می دهند، بعد از یکی دو سال از گذشت این نظریه فنی و هنری، عده ای دیگر می آیند آن را نقض می کنند و هر چه برای دفاع از حیثیت خود و هنرمندان جوان این کشور تلاش می کنید هیچ جواب مثبتی دریافت نمی کنید و حیران و سرگردان که این چه اعتماد و اعتباری است! امروز شاهدیم در حراج های معتبر جهانی مانند بونامز، کریستی یا ساتبی نقاشیخط عرضه می شود، اما خوشنویسی سنتی نه. علتش از نظر شما چیست؟ همین مدیریت در اقتصاد هم ایجاد مشکلات کرده. انجمن خوشنویسان ایران به عنوان برجسته ترین مجموعه فرهنگی ـ هنری نیم قرن گذشته دستاوردهای بسیار تاریخی، هنری و فرهنگی داشته، با وجود بروز و ظهور چهره هایی درخشان در اقلام گوناگون خوشنویسی یکباره همه امکانات تبلیغاتی به سمت گرایش های نوین رفته و همه توجهات به بحث های کاربردی معطوف می شود گرچه همه آثار کاربردی هنرمندان ارزش و اعتبار خود را دارد ولی اگر امروز این کارها از سوی کمپانی های بزرگ کشورهای حوزه خلیج فارس و حراج های گوناگونی حمایت می شوند دلیل برتری و کیفیت و ارزشیابی های اصولی نیست.
فراموش نکنیم همه این دستاوردها تلاش های جانبی هنر اصیل خوشنویسی است که استادان پیشکسوت آن از این قدر و سهم مالی و اقتصادی بی بهره مانده اند. من شخصا همیشه مدافع کار تازه و خلاقیت و نوآوری در هنر بوده ام و یکی از مدافعان سرسخت گرایش های نوین جشنواره جهان اسلام سال 1375، ولی هیچ گاه فریب رنگ و فرم هایی که قرابتی با ریشه های اصیل خوشنویسی ایرانی را نداشته اند، نخورده ام. اعتقاد دارم که این حراج ها و جشنواره ها در ایران که مظهر و سرچشمه تاریخی این هنر است باید برگزار گردد و نظارت استادان ایرانی حاکم باشد. الان از همان استادان طراز اول انجمن خوشنویسان هم چهره های زیادی در میان هنرمندان نقاشیخط می بینیم که اتفاقا آثارشان در حراج های مختلف جهانی طرفداران زیادی دارد؛ مثل استاد شیرازی و استاد افجه ای. بله، چون اگر اینها در فضای سنتی و آکادمیک خوشنویسی تامین می شدند هرگز سراغ رنگ روغن نمی رفتند. منظور شما از تامین شدن چیست؟ یعنی از نظر مالی تامین می شدند. اینها با مشکلات مالی مواجه بودند که سراغ این فضاها رفتند. می دانید که ایران مظهر و پایگاه خوشنویسی جهان است. ما با توجه به حمایت و استقبال کشورهای حاشیه خلیج فارس مثل امارات دچار این فضاها شدیم و متاسفانه هنرمندان ما هر چه اثر داشتند بردند و در آن فضا عرضه کردند. این یکی از اشتباهات مدیریت فرهنگی ماست که کشورهای حاشیه خلیج فارس فضای فرهنگی ما را هدایت می کنند. خیلی درد دارد جریان فرهنگی و هنری کشوری با تمدن چند هزار ساله را قدمت کشوری که سکه 50 ساله ندارد جهت بدهد. این کار را مدیریت فرهنگی ما باید انجام دهد. فرهنگ و هنـر سجاد روشنـی
چهارشنبه 10 تیر 1394 ساعت 02:00
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جام جم آنلاین]
[مشاهده در: www.jamejamonline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 135]
-
فرهنگ و هنر
پربازدیدترینها