تبلیغات
تبلیغات متنی
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
بهترین دکتر پروتز سینه در تهران
دستگاه آب یونیزه قلیایی کره‌ای
محبوبترینها
راهنمای انتخاب شرکت‌های معتبر باربری برای حمل مایعات در ایران
چگونه اینورتر های صنعتی را عیب یابی و تعمیر کنیم؟
جاهای دیدنی قشم در شب که نباید از دست بدهید
سیگنال سهام چیست؟ مزایا و معایب استفاده از سیگنال خرید و فروش سهم
کاغذ دیواری از کجا بخرم؟ راهنمای جامع خرید کاغذ دیواری با کیفیت و قیمت مناسب
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
آفریقای جنوبی چگونه کشوری است؟
بهترین فروشگاه اینترنتی خرید کتاب زبان آلمانی: پیک زبان
با این روش ساده، فروش خود را چند برابر کنید (تست‌شده و 100٪ عملی)
خصوصیات نگین و سنگ های قیمتی از نگاه اسلام
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1871812139
نگاهی به نمایش «تونل» به کارگردانی سیامک احصایی صندلی هایی که به مدد بازیگران چهره‌اش پر می‌شود/ درجه خلاقیت در «تونل» پایین است
واضح آرشیو وب فارسی:فارس: نگاهی به نمایش «تونل» به کارگردانی سیامک احصایی
صندلی هایی که به مدد بازیگران چهره‌اش پر می‌شود/ درجه خلاقیت در «تونل» پایین است
نمایش «تونل» در رساندن مفهوم به شعار می‌افتد البته بازی کردن در این نمایشنامه شعاری برای بازیگرانش و کارگردان آن سیامک احسایی به خودی خود سخت است اما حال که گروه انتخاب خود را کرده چرا درجه خلاقیت اجراکنندگان «تونل» پایین است؟!
به گزارش خبرنگار تئاتر فارس،نمایش «تونل» به کارگردانی سیامک احصایی با بازی فاطمه معتمد آریا، شبنم مقدمی و روح‌الله حق گوی لسان پیش از آنکه به روی صحنه برود مخاطبان خود را به دلیل حضور بازیگر شناخته شده ای چون معتمد آریا یافته بود و شبنم مقدمی هم که این روزها پرکار و در جشنواره ها جایزه بگیر شده است توانسته مخاطبان خود را پیدا کند از این رو دغدغه به حق گروه برای استقبال مخاطبان از این نمایش تا حدود زیادی حل شده به نظر می‌رسد. فارس باقری نویسنده این نمایش است که در آن به موضوع جنگ می‌پردازد. او همچون بسیاری دیگر می خواهد با قلم خود در این نمایشنامه به مخاطب نشان دهد که جنگ پدیده شومی است. وی برای رسیدن به مفهومی که ذهنی است شروع به خلق ذهنی هم می کند تا به کمک اجرای یک گروه نمایشی که سرپرستی آن را سیامک احصایی برعهده دارد بتواند دغدغه ذهنی خود را تا حدودی به عینیت تبدیل کند. او در این مسیر به خلق سه کاراکتر می‌رسد که یکی از آن ها دارای «تروماتیک» است. «تروماتیک عبارت است از مجموعه ای علائم که در پی مواجهه با عامل فشار آسیب زای بسیار شدید پیدا می شود . این مواجهه می تواند به صورت دیدن ، حضور ، یا شنیدن باشد . فرد به صورت ترس و درماندگی به این تجربه پاسخ می دهد . واقعه را در ذهن خود مجسم می کند و در عین حال می خواهد از یادآوری آن اجتناب کند» .بازیگری که قرار است این شرایط را با بازی خود برای مخاطب به نمایش بگذارد روح‌الله حق گوی لسان است. برای درمان این نوع بیماری باید اجازه داد فرد بیمار از نظر عاطفی تخلیه شود ، او را باید تشویق کرد تا آزادانه تجربه ناراحت کننده خود را بازگو کند . بیمار می تواند این کار را در جریان روان درمانی فردی ، گروهی یا تحت تاثیر هیپنوز انجام دهد .ظاهراً کسی که در این نمایش عهده دار این قسمت است تا بیمار را با محبت و توجه در مسیر بهبودی قرار دهد فاطمه معتمد آریا است. این آسایشگاه نیاز به یک پزشک و یا مراقبت کننده خواهد داشت که شبنم مقدمی در این جایگاه ایفای نقش می‌کند. در طراحی صحنه تماشاگر شاهد فضایی است که به شکل «اِل» مانند به دو قسمت تقسیم شده است. دیوار های دو طرف صحنه با لباس های نظامی پوشیده شده در دو فضای قسمت شده دو کانال کولر دیده می شود. در یک طرف که متعلق به بازیگری که در نقش بیمار آسیب دیده از جنگ ظاهر است یک میز گرد و سه صندلی را شاهد هستیم که بر روی دو صندلی لباس های نظامی دیده می‌شود و در همین بخش به صورت «اِل» شاهد بسیاری پوتین رنگی هستیم.
وقتی اسامی نامداری در کنار هم قرار می‌گیرند تا نمایشی را به روی صحنه ببرند قطعاً انتظار تماشاگر برای دیدن اثری با کیفیت بالا به حق خواهد بود، اما متاسفانه این انتظار در اجرای این نمایش تحقق پیدا نمی‌کند که البته ضربه ابتدایی این نمایش را نویسنده اثر با دیالوگ های تکراری و در اصطلاح نمایشی بر پیکر آن وارد کرده است. هر اثر هنری باید دارای جذابیت باشد تا آن را از شرایط عادی دور کند. جذابیت با روش های مختلفی ایجاد می‌شود. گاهی با طنز، گاهی بایک درام قوی، گاهی با بیان جدید از یک موضوع و گاهی هم با بازی بازیگران و یا کارگردانی خلاقه، یک اثر نمایشی کسالت آور را می توان به نمایشی پر جاذبه تبدیل کرد. در این نمایش با گذشت بیش از 20 دقیقه همچنان مخاطب شاهد کنش خاصی نیست تا در درونش التهابی برای ترغیب شدن به وجود بیاید تا با انگیزه ادامه نمایش را ببیند در چنین شرایطی که شاهد کنش نیستیم انتظار می‌رود برایش جایگزین مناسبی در نظر گرفته شده باشد همچون انتقال یک حس زیبا که خبری هم از آن نیست. بر توانمندی بازیگری چون فاطمه معتمد آریا و تسلط وی بر ابزارهای بازیگری شکی نیست و او با حضور در فضاهای مختلف در آثاری گوناگون بارها نشان داده که توانمندی خوبی در بازیگری دارد و می تواند سخت‌ترین کاراکترها را به نمایش بگذارد اما در این نمایش معتمد آریا حس و جنسی از بازی را ارائه می دهد که تکراری است و بیش از این بارها از وی دیده‌ایم زنی خسته و در مانده و البته دلسوز و مهربان این صفات به خودی خود برای یک بازیگر تکرار نیست شیوه ارائه این احساسات است که او را به تکرار می‌کشاند. البته نباید از نقش کارگردان که وظیفه هدایت بازیگر را برعهده دارد گذشت بازیگری که دارای توانمندی است. اگر به بازیگری چون معتمد آریا به خوبی خواسته مورد نظرمان را انتقال دهیم و شیوه اجرایی را که در ذهن داریم با او درمیان بگذاریم قطعاً می توان دریافت خوبی هم از او داشت اما گویا در این بخش یا کوتاهی شده یا کارگردان اثر متوجه تکرار این نوع بازی نیست به واسطه پیشنهاد نقش های تکراری به معتمد آریا که گاهی راه فرار هم از آن ها امکان پذیر نیست ندارد. «نمی توان انکار کرد، کارگردان بر اثر سابقه ذهنی که از بازیگران دارد آن ها را برای نقش ها انتخاب کرده است سابقه ذهنی که از توانایی و مطلع بودن بازیگران از حرفه خود نشأت نمی‌گیرد بلکه این سابقه برخاسته از نقش هایی است که این بازیگران بازی کرده اند» شاید یکی از جذابیت های موجود در این نمایش می‌توانست جابه جایی نقش هایی باشد که معتمد آریا و شبنم مقدمی در آن ها حضور دارند. معتمد آریا نه تنها خود در این نقش به کشف جدیدی نمی رسد تا آن را برای تماشاگر به تصویر بکشاند بلکه در اجرای نقش هم همچون دانشجویان جوان در رشته بازیگری به روی صحنه حضور دارد. بازی های تئاتری نگاه تئاتری قدم زدن تئاتری آکسیون های تئاتری نه در همه لحظه ها «البته با اعتقاد بر این که کلمه تئاتری باید معنای اصولی و درست داشته باشد دراین جا برای رساندن مفهوم از کلمه تئاتری استفاده شده است». «به حق در توانمندی بازیگرانی چون فاطمه معتمد شکی نیست اما در مسیر بازیگری وی منتقدانی زیادی وارد نقد بازیگرانی از این دست نمی شوند و گاهی از بازی بازیگران «نه شخصیت بازیگر» تابویی ساخته می‌شود تا کسی وارد نقد جدی این هنرمندان پیشکسوت نشود و این خود اولین گام برای از بین بردن هنر هنرمندان توانمند است.» شبنم مقدمی در روزهایی به سر می‌برد که به خوبی دیده می‌شود. روزهایی که برای وی تندیس بازیگری از جشنواره های مختلف را به همراه دارد. او پیش از این در چنین نقش های مشابهی حضور داشته است نقش‌هایی که وی برای ارائه آن ها از اولین ابزاری که استفاده می‌کند نگاه از بالا به پایینش به کاراکترهای مقابل خود است «که اگر هم این مورد نقطه مشترکی در تمام نقش هایی است که وی بازی کرده اما باید گفت اجرای او دیگر به شکل تکراری دیده می‌شود. موضعی نشأت گرفته از حس برتری که در بسیاری از نقش‌هایی که او بازی می‌کند وجود دارد و متاسفانه شکل اجرایی آن ها تکراری شده است» این حس و نوع اجرا در اجرای وی در نمایش «تونل» نیز دیده می‌شود البته بهترین صحنه ای که شبنم مقدمی از خود در این نمایش «ساده» به اجرا می‌گذارد صحنه‌ای است که با فاطمه معتمد آریا بر سر یک میز نشسته‌اند، نگاه و سکوت دلسوزانه وی به خوبی منتقل می‌شود.
روح‌الله حق گوی لسان بازیگر جوانی که شاید بازی در این نمایش برای وی یک فرصت به حساب بیاید. این بازیگر جوان نقطه قوتش در اجرای نقش این است که علی رغم روال معمول تلاش نمی کند تا خود «خود بازیگرش» را به نمایش بگذارد او به آرامی در تلاش است نقش محول شده به وی به سلامت به سر منزل مقصود برسد. این بازیگر جوان در بازی‌اش به دنبال خودنمایی نیست و با زبانی بی زبانی در هیچ کجای نمایش به طرق مختلف نمی گوید:« ببین من چقدر خوب بازی می کنم، و دارای توانمندی و تسلط بر ابزار بازیگری هستم. متاسفانه کاری که همواره در لحظاتی از بازیگری شبنم مقدمی احساس می‌شود که شاید هم ناخاسته است البته با ذکر این نکته که این شرایط در بازی وی به صورت کلی وجود دارد که خوشبختانه در این نمایش به حداقل رسیده است.».
روح‌الله حق گوی لسان در اجرای چنین نقشی کاملاً مشخص است نمی خواهد به روال تکراری مرسوم در اجرای این نقش‌ها باب شده برسد و علاقه دارد از بازیگرانی که پیش از وی نقش هایی از این دست را اجرا کرده اند فاصله بگیرد اما متاسفانه نتوانسته به خلق جدیدی برسد. البته در لحظه های پایانی نمایش گرمای بازی وی بیشتر حس می‌شود او چشم‌هایش را به درستی به کار می‌گیرد اما بازی بدون حرارت، خلاقیت و ویژگی خاص، حق گوی را در ذهن تماشاگر ماندگار نمی کند البته همین که به دنبال ادعا و فشار آوردن به خود بر روی صحنه برای دیده شدن نیست نشان از شعور بازیگری او دارد. در مجموع نمایشنامه ای متوسط با اجرای گروهی کارکشته که دارای شناسنامه هستند را شاهد هستیم که خروجی ضعیفی دارد و انتظار تماشاگر را تامین نمی‌کند. یک سوال: اگر این نمایش با چنین کیفیتی توسط گروهی دانشجوی جوان به نمایش در می‌آمد تماشاخانه باران اجازه اجرای این نمایش در سالنش را می‌داد؟! طبیعتاً جواب منفی است. نمایش «تونل» در رساندن مفهوم به شعار می افتد البته بازی کردن در این نمایشنامه شعاری برای بازیگرانش و کارگردان آن سیامک احصایی به خودی خود سخت است اما حال که گروه انتخاب خود را کرده چرا درجه خلاقیت اجراکنندگانش پایین است؟! چه خوب می‌شود که مدیریت این تماشاخانه که دلسوزانه برای تئاتر تلاش می‌کند «آن هم در بخش خصوصی که شرایط سخت خود را دارد» جدا از این که بازیگران چهره و در اصطلاح بفروش در این نمایش حضور داشتند کمی هم بحث کیفیت آثار را مورد توجه قرار دهد آن هم بدون نام اسامی مطرح. تا حدود زیادی می توان اطمینان داشت که اگر این نمایش با همین کیفیت توسط افرادی که شناخته شده نبودند اجرا می‌شد در همان هفته اول اجرا، صندلی‌های خالی تکلیف آن را یکسره می کرد اما امروز به مدد نام‌هایی که در آن حضور دارند به مسیر خود ادامه می‌دهد. اگر در اثری که ادعای هنری دارد هنر و خلاقیت وجود داشته باشد قطعاً مخاطب خود را پیدا خواهد کرد. انتهای پیام/
94/04/02 - 13:12
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[مشاهده در: www.farsnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 149]
-
سینما و تلویزیون
پربازدیدترینها