تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
سه برند برتر کلید و پریز خارجی، لگراند، ویکو و اشنایدر
مراحل قانونی انحصار وراثت در یک نگاه: از کجا شروع کنیم؟
چگونه برای دریافت ویزای ایران اقدام کنیم؟ مدارک لازم و نکات کاربردی
راهنمای خرید یو پی اس برای مراکز درمانی و بیمارستانی مطابق الزامات قانونی
آیا طلاق توافقی نیاز به وکیل دارد؟
چگونه ویزای آفریقای جنوبی را به آسانی دریافت کنیم؟ راهنمای قدم به قدم
همه چیز درباره ویزای آلمان و مراحل دریافت آن
چرا پاسارگاد به عنوان یکی از مهم‌ترین آثار تاریخی ایران شناخته می‌شود؟
خرید انواع خودکار و روان نویس شیک و ارزان
خرید انواع خودکار و روان نویس شیک و ارزان
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1820617446
آتشفشان خاموش پيونگ يانگ
واضح آرشیو وب فارسی:خبرگزاری موج:
۸ خرداد ۱۳۹۴ (۱۶:۲۸ب.ظ)
آتشفشان خاموش پيونگ يانگ موج - گروه بين الملل خبرگزاري موج؛
برخي نظريه هاي سياسي با رد طرح جهان ميهني در عرصه بين المللي، مدافع تضاد و کشمکش هميشگي بين نهاد هاي سياسي براي به دست آوردن منافع خود در زمين بازي سياسي هستند.
کشورهايي مانند، ژاپن و آلمان در جريان جنگ جهاني دوم و عراق (دوره صدام) و ليبي در سال هاي گذشته، خود را در عرصه جهاني، يک نهاد سياسي متعارض و غير هم سطح با همه نهاد هاي بين المللي معرفي کردند و براي برخورداري از منافع تعريف شده خود دست به هر اقدامي زدند.
اين نهادها در طول تاريخ هميشه براي صلح جهاني دردسر ساز بوده اند و سرانجامي جز نابودي آن هم به شديدترين شکل ممکن را تجربه نکرده اند.
تاريخ بين الملل هيچ گاه از حضور اين نهاد ها خالي نبوده است و در همه ادوار تاريخي شاهد حضور يک يا چند نمونه از اين کشورها در نقاط مختلف جهان، با قدرت ها و رويکردهاي مختلف بوده ايم.
اين کشورهاي متعارض را که مي توان ويژگي هايي مانند: برخورداري از يک ارتش مجهز و پر تعداد، پي گيري سياست هاي تهاجمي در عرصه بين الملل، سيستم داخلي پيچيده و کنترل شده و انزواي بين المللي را براي آنها برشمرد، در عرصه جهاني همچون کوه هاي آتشفشان هميشه خود را در معرض فوران نشان مي دهند که برخي فوران مي کنند و برخي ديگر هيچ گاه فوران نمي کنند.
کره شمالي در منطقه شمال شرق آسيا، نمونه حاضري است در جهان امروز که در گروه کشورهاي متعارض و دردسر ساز طبقه بندي مي شود.
اين کشور با انجام آزمايش هاي هسته اي و نظامي در منطقه به عنوان عنصري خطرناک شناخته مي شود.
در کره شمالي که يکي از بزرگترين يگان هاي زير دريايي و زميني را در جهان داراست، از هر 25 نفر يک نفر نظامي آموزش ديده وجود دارد که اين کشور را نسبت به جمعيت خود، چهارمين نيروي نظامي در جهان معرفي مي کند.
کره شمالي در سايه اولويت دادن به اقدامات نظامي در طول حيات خود، شديدترين سرکوب ها و فشار ها را به مردم خود تحميل کرده است که نيازي به بر شمردن داستان هاي تاسف باري که از پشت مرزهاي اين کشور مخابره شده است، نيست.
معضلي که غرب در برخورد با کره شمالي دارد اين است که کره شمالي کشوري خاص است و ديگر چيزي براي از دست دادن ندارد.
اين کشور سال هاست که خود را از يوغ کمونيست و اعتقادات لنين آزاد کرده است و با ايدئولوژي جديدي به نام «جوچه» راه خود را ادامه مي دهند.
ايده چوجه به زبان ساده يعني تکيه بر توانمندي هاي بيکرانه انسان؛ انساني که از مشکلات خودش هر چقدر هم بزرگ باشد، بزرگتر است و از پس هر خطري برمي آيد.
اين اعتقادات قوي و تاثير گذار که تمام مراحل زندگي مردم اين کشور را در بر داشته است، با اين تبليغات همراه است که بايد به اين باور برسيد که هرچه داريد از خلق و رهبري است.
هر اقدامي که به عنوان عادت و رويکرد در عرصه بين المللي از سوي هر کشوري انتخاب مي شود را نمي توان يک انتخاب کوتاه مدت دانست، چرا که در گزينش هر عملي، علاوه بر نهادهاي سياسي و اجتماعي، افراد و ايدئولوژي هاي حاکم در طول سال ها و دهه ها هستند که به سياست خارجي شکل مي دهند.
براي بررسي سلسله رفتارهاي تنش زايي که در سال هاي گذشته از سوي کره شمالي انتخاب و اعمال شده است، مي بايد به نقش هم پيمانان گذشته و حال اين کشور و هم چنين حضور کشورهاي فرا منطقه اي در نزديکي مرزهاي اين کشور توجه ويژه اي داشت.
کره شمالي که هميشه آمريکا را در مقابل خود به عنوان دشمن اصلي مي بيند را مي بايد با ژاپن و آلمان دهه 1940 مقايسه کرد. کشورهايي سرخورده در عرصه بين الملل که براي جبران انزواي تحميل شده، قدرت افروزي در عرصه بين الملل را با معرفي دشمن هاي خارجي مختلف، خط مشي خود قرار دادند.
اما؛ آيا بايد همه تهديدها و اخبار کره شمالي در مورد وضعيت مردم اين کشور را باور کنيم؟ آيا حجم گسترده اخبار ضد پيونگ يانگ در عرصه بين المللي را مي توان امري برنامه ريزي شده و توجيهي براي حضور آمريکا در منطقه دانست؟ آيا بايد براي متوقف کردن اقدامات هسته اي کره شمالي، امتيازات بيشتري به اين کشور داد يا اينکه بايد با حمله همه جانبه، تهديدي به نام کره شکالي را براي هميشه در نطفه خفه کرد؟
چيزي که مشخص است، اين است که نمي توان با انتخاب گزينه جنگ به نتيجه مثبتي در منطقه شرق آسيا دست يافت.
گفتني است؛ در همه تنش هاي ايجاد شده از سوي کره شمالي اين آمريکايي ها بودند که با انجام دادن اقداماتي حساسيت مقامات پيونگ يانگ را بر انگيخته اند و سپس از آن بهره برداري رسانه اي کرده اند.
به غير از کره جنوبي به عنوان هم پيمان اصلي آمريکا در منطقه هيچ کدام از کشورهاي ديگر تهديدات کره شمالي را در درجه اول تهديدات ملي دسته بندي نمي کنند و اين کشور را بسيار ضعيف تر از چيزي که ادعا دارد معرفي مي کنند.
ريچارد ويتز، رئيس مطالعات سياسي نظامي انستيتوي پژوهشي هادسن، تهديد کره شمالي به ژاپن و نيز حمله هسته اي آن به آمريکا را جدي نمي داند و مي گويد: پيونگ يانگ تا اين اندازه قدرتمند نيست.
براي شفاف سازي عملکرد کره شمالي در منطقه و تهديدهايي که هميشه از سوي اين کشور براي حمله به کره جنوبي و پايگاه هاي آمريکايي مستقر در منطقه اعلام شده است، مي توان از بررسي روابط آمريکا و کره شمالي به عنوان آغاز تنش هاي منطقه اي شروع کرد.
دکتر محسن شريعتي‌نيا، تحليل گر مسائل شبه جزيره کره و چين در مورد حضور آمريکا در شرق آسيا و نيت اين کشور از افزايش حضور خود در اين منطقه، معتقد است:« اولويت آمريکا در آسيا کره شمالي نيست، بلکه اولويت اين کشور در حقيقت حفظ موقعيت برتر نظامي است، به همين دليل بعيد است که نقطه کانوني برنامه هاي اوباما براي آسيا کره شمالي باشد.»
تحريک ها و اقداماتي که کره شمالي انجام مي دهد، سبب مي شود که حضور نظامي آمريکا در آسيا توجيه پذيرتر باشد. بنابراين اقداماتي همانند آزمايش هسته اي جديد و پرتاب موشک سبب مي شود تا آمريکا بتواند سپر دفاع موشکي که در شمال شرق آسيا در حال انجام آن است را بهتر توجيه کند.
آلمان نازي که شروع کننده جنگ جهاني دوم در اروپا بود را زاده پيمان ورساي مي دانند که اين کشور را با انزوايي شديد در عرصه بين المللي روبرو کرد.
کره شمالي بعد از پايان جنگ جهاني دوم و قرار گرفتن در آغوش شوروي و چين کمونيست، رويکرد متعارض و شباهت گونه خود به امپراطوري ژاپن و آلمان نازي را در سال 1950 و با تلاش براي اتحاد دو کره با حمله به سئول و تحميل جنگي همه جانبه با حضور آمريکا ، چين و شوروي مشخص کرد.
در اين جنگ که دوميليون انسان کشته شدند، پيونگ يانگ به اين نتيجه رسيد که عرصه جهاني با ورود بمب اتم به به عنوان يک ابزار بازدارنده تغيير کرده است و در صورت در دست داشتن اين کارت برنده است که مي تواند ضعف هاي خود را پوشش دهد و با نفوذ آمريکا در منطقه که بعد از جنگ کره با ايجاد تاسيسات هسته اي در کره جنوبي ابعاد تازه اي به خود گرفته بود، مقابله کند.
تا سال 1991 که شاهد سقوط شوروي هستيم، کره شمالي از حمايت شوروي و چين برخوردا بود که اين امر مشکل چنداني را متوجه اين منظقه نمي کرد.
اما؛ بعد از سقوط شوروي، کره شمالي خود را رها تر در عرصه بين المللي يافت و در صدد سرعت بخشيدن به فعاليت هاي هسته اي خود که در دهه 1960 و با همکاري متخصصان شوروي در اين کشور ايجاد شده بودند، برآمد.
گفته مي شود که پيشرفت برنامه هسته اي کره شمالي صرفا ناشي از کمک هاي مسکو نبود، بلکه فن آوري بومي و تلاش هاي دانشمندان اين کشور نيز نقش بسزايي در اين زمينه داشته است.
کره شمالي کشوري است که نمي توان رفتار آن را در کانال هاي مرسوم در ديپلماسي جهان جا داد؛ رفتاري منفعل، بدون پشتوانه، احساسي و تهديد آميز از نمونه هاي رفتاري اين کشور محسوب مي شود.
رفتاري که تحليل گران و کشورهاي منطقه از آن بيم دارند، عملي است که از اين کشور بدون برنامه ريزي و فقط براي انجام عملي مخرب صورت گيرد.
پس نتيجه اي که مي توان از نوع بازخود رفتاري مقامات پيونگ يانگ و محيط منطقه گرفت، اين است که در صورت وجود تنش هاي بيش تر در شرق آسيا امکان اقدام تلافي جويانه از سوي اين کشور بيشتر خواهد شد.
به طور قطع تنش هايي را که آمريکا و چين در منطقه شرق آسيا به آن دامن مي زنند محيطي را براي عکس العمل کره شمالي مهيا مي کند که مطمئنا نتيجه مطلوبي به ارمغان نخواهد آورد.
با بررسي تاريخ روابط خارجي اين کشور چيزي که ملموس به نظر مي رسد، بي ثباتي در روابط بين المللي است، هر بار که اين کشور خود را در وضعيت تهديد و فشار احساس کرده است اقدام به آزمايش هسته اي کرده است.
کارشناسان هسته اي آمريکا بر آورد مي کنند که کره شمالي داراي 20 بمب هسته اي است که در 10 سال آينده اين رقم را، چند برابر افزايش خواهد داد.
اين خطر بالقوه را مي توان باز هم به ميز مذاکرات کشاند، همان طور که در سال 2003 اين اتفاق رخ داد.
علي دادخواه
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبرگزاری موج]
[مشاهده در: www.mojnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 84]
-
گوناگون
پربازدیدترینها