تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1835885865
برای یکی از یادگاران مظلوم کربلای۴
واضح آرشیو وب فارسی:مهر:
برای یکی از یادگاران مظلوم کربلای۴
شناسهٔ خبر: 2758072 - شنبه ۲ خرداد ۱۳۹۴ - ۱۳:۱۵
مجله مهر > دیگر رسانه ها
می گفت "عمو گریه نکن، ببین مثل اولش شد" بعد دوباره نگام می کرد می گفت " وقتی گریه می کنی خوشگل می شی ها...چونت می لرزه". مشرق نوشت: لحظات کودکی من... وقتی برا بار نمی دونم چندم، عروسکمو از دست پسرا نجات می داد و دوباره گردنشو با کوکهای درشت برام می دوخت.می گفت "عمو گریه نکن، ببین مثل اولش شد" بعد دوباره نگام می کرد می گفت " وقتی گریه می کنی خوشگل می شی ها...چونت می لرزه".به قول خالد حسینی آدما گاهی یه جا می مونن برا همیشه و من حس می کنم هنوز تو اتاق زیرزمین خونه مادر بزرگم موندم و هنوز دارم به دستاش که هنوز مردونه نشده نگاه می کنم.می گم عمو همه ازت عصبانی هستند که می خوای دوباره بری جبهه. بلند می خنده "هیچی نمی شه عمو من مواظبم"، باور می کنم ...خبر کربلا چهار می یاد...بابا می ره برا شناسایی جسد. می گن هیچی از اجساد نمونده اکثراً متلاشی شدند. بابا می گه تو پاش ترکش داشت پیداش می کنم. صدها جسد متلاشی و نیمه خورده شده رو می بینه. نیست...جلال، عمو دیگه، می گه می رم جهبه پیداش می کنم. چند هفته بعد بابا می ره یه تیک گوشت سوخته چسبیده به یه پلاک رو به جای جلالش تحویل می گیره....خداحافظی از مسعود ولی رو دلمون می مونه...و انتظار...می گن صد و هفتاد و پنج نفر بودند، کربلا چهار...اگر بین اونا بوده باشه...دلم پاره پاره می شه....این غربت غریب هم بیشتر بهمم می ریزه...همکارم می پرسه چرا گریه می کنی؟ می گم بهش...با چشمهای آبی خالی خوشبختش نگام می کنه می گه نمی فهمم، خیلی ازم دوره...می رم کنار راین آبی خالی می گم "آخه چرا اینجا؟ چرا اینجوری؟" چشمامو می بندم، تو اتاق کم نور زیرزمین خونه مادربزرگ هستم انگار همیشه اونجا بودم...خم می شم دستهای هنوز مردونه نشدشو که داره عروسکمو می دوزه می بوسم...می گم خداحافظ عمو...می گه "وقتی گریه می کنی خوشگل می شی ها...چونت می لرزه" مسعود شادکام،16ساله از مشهد،یکی از اون 175نفر
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: مهر]
[مشاهده در: www.mehrnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 104]
-
سینما و تلویزیون
پربازدیدترینها