تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1834429869
وضعیت کیمیایی، بیضایی، حاتمی کیا در دهه۶۰ چگونه بود | خبرگزاری ایلنا
واضح آرشیو وب فارسی:ایلنا: در نشستی در خانه سینما مطرح شد: وضعیت کیمیایی، بیضایی، حاتمی کیا در دهه۶۰ چگونه بود ایلنا: در دهه ۶۰مسئولان از فیلمسازان مراقبت می‌کردند اما امروز توقع دارند که سینماگران از مدیران مراقبت کنند.
به گزارش خبرنگار ایلنا اولین نشست از سلسه نشست‌های آسیب‌شناسی سینمای ایران با موضوع بررسی مدیریت سینمای ایران در دهه ۶۰ توسط انجمن منتقدان و روزنامه نگاران شب گذشته چهار شنبه ۳۰ اردیبهشت در خانه سینما برگزار شد. منوچهر محمدی: تنها دوره‌ای که برنامه مدون در سینمای ایران وجود داشت دهه ۶۰ بود. منوچهر محمدی طی سخنانی با اشارهبه آشنایی خود با سید محمد بهشتی پیش از انقلاب گفت: روزی در سال ۵۴ در منزل شهید بهشتی بودم و آنجا افرادی همچون انوار، هاشمی طبا و مهندس بهشتی را دیدم و از همان زمان آن‌ها به فکر سینما بودند. سال‌ها بعد و بعد از انقلاب نیز در منزل طاهره صفارزاده محمد بهشتی را دیدم و دوستی ما بیشتر شد. وی کسی است که فرهنگ و سینمای کشور را دوست دارد و تلاش کرد تا آنرا رشد دهد. وی با اشاره به اینکه نقدهایی که به دهه ۶۰ وارد می‌شود بعضا منصفانه نیست گفت: دو نوع نقد وجود دارد یک نقد سیاسی که هیچ نسبتی با فرهنگ ندارد و دسته دوم نقدهایی هستند که به مشکلات سینما می‌پردازند و می‌توان آن‌ها را جدی گرفت. محمدی ادامه داد: با وجود همه نقد‌ها تنها دوره‌ای که برنامه مدون و مشخصی با هدف گیری روشن در سینمای ایران وجود داشت در دهه ۶۰ بود و سینمای ایران که سال‌ها قبل از انقلاب ۵۷ دچار بیماری شده بود در این دهه سامان گرفت. تهیه کننده «فرشته‌ها باهم می‌آیند» با اشاره به اینکه رفتار گلخانه‌ای با سینما در دهه ۶۰ اجتناب ناپذیر است گفت: بعد از انقلاب سینمای ایران به عنوان یک نهال تازه مجدد تاسیس شد و لازم بود تا از این نهال خوب مواظبت شود تا روی پای خود بایستد. محمدی با ذکر خاطره‌ای پیرامون حمایت بهشتی از فیلمسازان گفت: روزی جوانی با لباس رزمندگان به دفتر بهشتی امد و فیلمی را به وی داد بهشتی از این فیلم کوتاه خوشش امد اما اطلاعاتی از فیلمساز نداشت به همین دلیل به دنبال آن جوان در مساجد و پایگاه‌های بسیج گشت تا وی را پیدا کرد و نامش ابراهیم حاتمی کیا بود و اسن آن فیلم نیز فیلم صراط بود. وی ادامه داد: اما امروز شاهد هستیم که حتی از سینماگران باسابقه نیز کسی یادی نمی‌کند. امروز مدیران روحیه فیلمسازان را تضعیف می‌کنند اما در دهه ۶۰ مدیران از سینماگران حمایت می‌کردند زیرا بهشتی معتقد بود سینما آمیخته با بحران است و مدیریت ینما مانند مدیریت سازمان آتش نشانی است. وی ادامه داد: در دهه ۶۰ جریان‌های بولتن نویس وجود نداشت و مدیران بالادستی به بهشتی و انوار اطمینان داشتند از طرف دیگر سینما بالا‌تر از تلویزیون قرار داشت و مردم نیز برای دیدن فیلم به سینما هجوم می‌آوردندو تهیه کننده طلا و مس افزود: در دهه ۶۰ دو اشکال عمده وجود داشت ابتدا انکه تمرکز بیش از حد مدیران سینمایی بر امر تولید بود و به سالن سازی فکر نشده بود و زیرساخت‌ها توسعه پیدا نکرد. مساله دیگر انست که سپهر سیاسی آینده درست تحلیل نشد و آن راه ادامه پیدا نکرد. محمدی ادامه داد: وضعیت امروز سینما افق روشنی را در جلوی چشم‌های من نمی‌گذارد و ناقوس مرگ سینمای ایران به نوعی به صدا درآمد ه است. جواد طوسی: جنبه‌های مثبت و نقاط قوت دهه ۶۰ بیشتر از نقطه ضعف آن‌ها بود. جواد طوسی منتقد سینما نیز طی سخنانی گفت: جنبه‌های مثبت و نقاط قوت دهه ۶۰ بیشتر از نقطه ضعف آن‌ها بود. هویتمندی تدریحی برای سینمای ایران در این دهه شکل گرفت و درحالی که جنگ نیز بر کشور تحمیل شده بود با یک مدیریت درست سینمای ایران فعالیت می‌کرد. وی ادامه داد: با وجود آنکه علاوه بر بنیاد سینمایی فارابی بخش‌هایی همچون حوز ه هنری با مدیریت زم و یا بنیاد مستضعفان و جانبازان به صورت جدی فیلمسازی می‌کردند اما هرگز بین این سه نهاد هیچ تنشی بوجود نیامد. کمال تبریزی: اصغر فرهادی محصول سیاستهای سینمایی در دهه ۶۰ است. کمال تبریزی ریس کانون کارگردانان نیز با اشاره به وضعیت سینمای در دهه ۶۰ نیز گفت: در دهه ۶۰ تقسیم بندی بین فیلمسازان وجود نداشت زیرا سینماگران می‌دانستند که وزارت ارشاد تلاش دارد تا سینما را ارتقا دهد و ما نیز سعی داشتیم فیلم خوب بسازیم لذا خودمان می‌رفتیم و با مدیران ارشاد درباره سوژه‌ها و نحوه ساخت فیلم گفتگو می‌کردیم. وی با اشاره به اینکه در دفتر بهشتی و انوار همیشه به روی سینماگران باز بود گفت: ممیزی در آن دوره به معنی ممیزی و سانسور نبود بلکه یک نوع پیرایش و بهتر کردن فیلم بود. از طرف دیگر فیلم‌ها با دقت توسط مردم و مسئولان دیده می‌شد. کارگردان فیلم «طعم شیرین خیال» با اشاره به اهمیت سینماگران جوان در دهه ۶۰ گفت: جوانان فیلمساز در آن دوره متولی داشتند و هدایت می‌شدند و حتی می‌توان گفت فیلمسازانی مانند اصغر فرهادی که امروز خوش درخشیدند به نوعی محصول آن دهه هستند زیرا در ان دوران فیلم کوتاه می‌ساختند. تبریزی ادامه داد: اما امروز این امر دیده نمی‌شود و جنبه هدایتی جوانان وجود ندارد و همه جوان‌ها به نوعی یله و رها هستند. وی با تاکید بر اینکه منتقدان و خبرنگاران در دهه ۶۰ بسیار اهمیت داشتند گفت: هر نظر و مطلبی که منتقدان می‌نوشتند بسیار اهمیت و تاثیر داشت و جدی گرفته می‌شد زیرا بین کسانی که در بیرون از ارشاد بودند و کسانی که در ارشاد بودند و سینماگران تفاوت و دشمنی نبود و تعامل وجود داشت. کارگردان مهر مادری ادامه داد: در دهه ۶۰ مجموعه افراد با ارشاد احساس همراهی می‌کردند و خود را در سرنوشت سینما شریک می‌دانسند و حال اکثریت سینماگران خوب بود اما امروز همه احساس انزوا و تنهایی می‌کنند و اکثر سینماگران فکر می‌کنند که پشتشان خالی است البته این مسائل ارتباطی به حمایت‌های اقتصادی ندارد. تبریزی با اشاره به اینکه جشنواره فیلم فجر امروز اهمیت خود را از دست داده گفت: در دهه ۶۰ سینماگران جشنواره فیلم فجر را از خودشان می‌دانستند و حس خوبی د اشتند و موفقیت هر سینماگری چه در جشنواره فیلم فجر و چه در جشنواره‌های خارجی موفقیت همه سینما بود. وی ادامه داد: اما امروز اینگونه نیست و فیلمسازان به جشنوار هفیلم فجر بی‌حس شده‌اند و جشنواره امسال نیز نشان داد که انگار جشنواره سینمایی برگزار می‌شود که هیچ ربطی به کلیت سینما ندارد و حتی اگر سینماگران فیلمهاشیشان را به جشنواره ندهند شاید برایشان بهتر باشد. کارگردان طبقه حساس افزود: اگر شکل مدیریت در دهه ۶۰ امروز نیز ادام هداشت قطعا سینمای ایران می‌توانست بیشتر رشد کند و قله‌های تازه تری را فتح می‌کرد اما امروز سینمای ایران مانند فوتبال شده است و همه ۱۱ نفر تنها به این فکر می‌کنند که خودشان گل بزنند نه اینکه تیم برنده شود. عقیقی: تنوع موضوعی فیلم‌ها در دهه ۶۰ بسیار بیشتر از امروز بود. سعید عقیقی پژوهشگر و منتقد سینمایی نیز با اشاره به اینکه بعضی اصطلاحات همچون سینمای گلخانه‌ای و یا سیاه نمایی در بحث‌های پژوهشی فاقد ارزش هستند گفت: وقتی می‌گوییم در سینما سیاه نمایی وجود دارد و بعضی فیلم‌ها سیاه نما هستند یعنی در مقابل آن بعضی فیلم‌ها سفیدنمایی می‌کنند و به اصلاح ماست مالی می‌کنند که هر دو واژه درست نیست. وی ادامه داد: بحث سینمای گلخانه‌ای نیز درباره دهه ۶۰ بر اساس پژوهش درست نیست زیرا مثلا در بین سال‌های ۶۲ تا ۷۲ پرکار‌ترین فیلمنامه نویس فریدون جیرانی است که برای سینمای بدنه فیلمنامه می‌نوشت. عقیقی با اشاره به وضعیت سینما در سال‌های ۵۷ تا میانه دهه ۶۰ گفت: فرض اولیه در سال ۵۸ای نبود که ما یک سینمای کاملا بیمار و فاسد داریم و این سینما باید فرو بریزد و دوباره یک سینمای جدید تاسیس شود البته در کنار این تفکر یک جریان عمومی و اصلی نیز وجود داشت. وی ادامه داد: قبل از سال ۵۷ یعنی از سال ۵۲ محمدرضا پهلوی اجازه ورود فیلم‌ای خارجی را به بخ خصوصی داده بود و بخش خصوصی نیز اثار نازل سینمایی را وارد کشور می‌کرد که کمدی‌های سکسی ایتالیایی از جمله این موارد بود و این روند تا زمان انقلاب وجود داشت به شکلی که مثلا در سال ۵۸ در هنگام نمایش فیلم شعله در تهران به سختی بلیط فیلم پیدا می‌شد. عقیقی ادامه داد: با یک تدبیر درست در دهه ۶۰ فیلم‌هایی تولید شد که هرچند تعداد آن‌ها کم بود از نز لحاظ کمیت نیز نسبت به امروز کاهش داشت اما تنوع موضوعی فیلم‌ها بسیار بیشتر از امروز بود. سیروس الوند: امروز همه می‌گویند مواظب باشیم بلایی سر ایوبی نیاید. سیروس الوند نیز با اشاره به سیستم مدیریتی و رابطه سینماگران با مدیران در دهه ۶۰ گفت: در آن دهه مسئولان از فیلمسازان مراقبت می‌کردند اما امروز توقع دارند که سینماگران از مدیران مراقبت کنند. وی ادامه داد: در دهه ۶۰ مدیران مراقب بودند تا از افرادی همچون کمیایی بیضایی و تقوایی مواظبت و حمایت شود. اما امروز همه می‌گویند مواظب باشیم بلایی سر ایوبی نیاید. کارگردان این سیب هم برای تو افزود: در ابتدای دهه ۶۰ و پیش از آمدن سید محمد بهشتی گروهی از مسئولان معتقد بودند که باید سینما در کنار قمار، عرق خوری و مسائل دیگر زیر نظر منکرات و اماکن باشد اما با امدن بهشتی و انوار وضعیت بسیار بهتر شد. وی ادامه داد: هرچند در دوره بهشتی فیلم‌ها درجه بندی می‌شدند اما هرگز کسی کیمیایی، بیضایی و یا تقوایی را درجه بندی نکرد و آن‌ها کنار نرفتند و به فیلمسازی خود ادامه دادند. بنی اعتماد: در دهه ۶۰فکر‌هایمان باز می‌شد نه مثل حالا که فکر‌هایمان قیچی می‌شود. رخشان بنی اعتماد نیز گفت: فرق اساسی دهه ۶۰ با امروز این بود که در آن دوره سینما در حال شکل گیری بود و در نهایت حس می‌کردیم دعوای ما بر سر چیزی است که تازه می‌خواهد خلق شود. یعنی ما و کسانی که روبروی ما بودند با کمک یکدیگر آن را شکل دادیم اما بعد‌ها کسان دیگری از افتخارات سینما استفاده کردند و وجه المصالحه عده‌ای شد اما در دهه شصت به هیچ وجه سهم خواهی مطرح نبود و در گفت‌وگو‌هایی که با یکدیگر داشتیم فکر‌هایمان باز می‌شد نه مثل حالا که فکر‌هایمان قیچی می‌شود. وی ادامه داد: گرچه دو طرف میز بودیم اما حس می‌کردیم یک جا را نگاه می‌کنیم اما امروزه همه نگاه‌هایمان را گم کرده‌ایم هم ما و هم مدیران. انوار: ما تور بزرگی را پهن کردیم تا همه بیایند و فیلم بسازند انوار نیز طی سخنانی گفت: سینما مجموعه‌ای از نیروی انسانی، سرمایه و سالن و است که مسائل اجتماعی، سیاسی در آن دخیل است. وی ادامه داد: طرحی داشتیم برای گسترش سینما‌ها و برای اجرای آن با شهرداری، مجلس و دولت هم صحبت کرده بودیم اما دوره مدیریتمان سر رسید و این طرح اجرایی نشد. انوار افزود: ما تور بزرگی را پهن کردیم تا همه بیایند و فیلم بسازند و فیلمسازی آن قدر آسان شد که صدای خود فیلمسازان درآمد اما ما شرایطی فراهم کردیم که هر فردی می‌خواست بتواند فیلم بسازد و مدام تاکید می‌کردیم کسی جای کسی را نگرفته و همه باید کار کنند. و اگر حذفی صورت می‌گرفت حذف فیزیکی نبود بلکه حذف طبیعی بود به دلیل اینکه آن فرد توانایی فیلم سازی را نداشت. وی ادامه داد: اعتقاد نداشتیم که سینما باید متکی به سیستم دولتی باشد لذاخانه سینما را تاسیس کردیم و بسیاری از این امور را به این تشکل صنفی واگذار کردیم. انوار افزود: در دهه ۶۰ دیوار سنگینی درست کرده بودیم و اجازه نمی‌دادیم کسی از بیرون خدشه‌ای به سینما وارد کند و این دیوار را طوری ساخته بودیم و کسی نمی‌فهمید آن سوی آنچه خبر است. در این نشست افرادی همچون رضا میر کریمی، عبداله اسفندیاری، فرهاد توحیدی، رخشان بنی اعتماد، فرشته طائرپور، منوچهر شهسواری، حسن حسن دوست، جهانگیر کوثری، ایرج تقی‌پور، مصطفی احمدی، محمد زرین دست، علی اکبر ثقفی، کامبیز روشن روان، محسن سیف، خسرو دهقان، علیرضا شجاع نوری، شفیع آقا محمدیان، عای اصغر‌پور هاجریان، جعفر صانعی مقدم حضور داشتند.
۱۳۹۴/۰۲/۳۱ ۰۰:۰۱:۳۰
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایلنا]
[مشاهده در: www.ilna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 50]
-
فرهنگ و هنر
پربازدیدترینها