واضح آرشیو وب فارسی:ایسنا: دوشنبه ۲۸ اردیبهشت ۱۳۹۴ - ۱۸:۳۴
«سیاهان جنوب ایران» جدیدترین مستند فرهاد ورهرام نقد و بررسی شد. به گزارش ایسنا،چهارمین جلسه از دوره جدید کانون فیلم سینماحقیقت، عصر دیروز (یکشنبه 28 اردیبهشتماه) در مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی برگزار شد. مازیار فکری ارشاد (منتقد) در ابتدای این نشست مستند «سیاهان جنوب ایران» را اثری درخور توجه عنوان کرد و گفت: فیلم خوش ساخت و خوبی است. اما عدم وجود نریشن در فیلم باعث میشود اطلاعات بدرستی به مخاطب انتقال پیدا نکند. در همین راستا از مهرزاد دانش میخواهم تا بحث خود را درباره این نقطه ضعف فیلم آغاز کند. مهرزاد دانش نیز گفت: مستند «سیاهان جنوب ایران» دارای شناسههایی است که می تواند ارتباطی میان سیاهان مناطق مختلف ایران به وجود آورد. به طور مثال تصاویر ضبط شده از طبیعت، انسانها و رفتار روزمره آنها فضای یکپارچهای را در روح واحد تداعی میکند که شاید مربوط به سالیان گذشته و اجداد آنها باشد و برخلاف آقای فکری ارشاد معتقدم عدم وجود نریشن نقطه ضعف فیلم به حساب نمیآید. زیرا ریتم فیلم به خوبی از طریق افراد سیاه پوست منتقل میشود و تاکید کارگردان روی دست افراد موقع نواختن موسیقی، پختن نان و نگاه موسیقیایی کاملا جای خالی نریشن را پر کرده است. ورهرام در ادامه افزود: ریتم، کاملا در زندگی افراد تاثیرگذار است. حتی رنگ پوست کف دست آنها تقریبا سفید است و حرکت دست آنها به فیلم ریتم داده است. من نیز سعی کردم از گداگرافی پرهیز کنم و بیشتر فرمالیست شوم. به همین منظور روی این حرکت فیزیکی و انسان شناسی جسمانی تمرکز کردم. وی خاطرنشان کرد: درباره موسیقی فیلم نیز باید بگویم تمام موسیقی جنوب تحت تاثیر سیاهان است. حتی مراسم اربعین و عزاداری بوشهر سابقهای 70 ساله دارد و از آفریقا به هند رفته و از طریق ناخدایان به ایران منتقل شده و به صورت فرم عزاداری در کشور ایران جای گرفته است. در ادامه این نشست مهرزاد دانش اذعان داشت: تاکید کارگردان روی زندگی روزمره و بررسی جزء به جزء زندگی این افراد همراه با فضای موسیقی، حال و هوای شاعرانهای را به نوع معیشت آنها گره زده است. به خاطر دارم در قسمتی از فیلم، فردی مشغول لیکوخوانی بود و من بعد از جستجو درباره لیکو خوانی متوجه شدم چقدر شبیه به هایکوخوانی ژاپنی است و این هم از مشخصات مستند «سیاهان جنوب» است، زیرا بعد از اتمام فیلم، کششی برای مخاطب به وجود می آورد که همچنان به دنبال واژه و مفاهیم درون فیلم باشد. وی افزود: جنس شاعرانه دیدن در کنار فضای کپرنشین خیلی متجلی است، اما در مواردی فیلم از منطق درونی فاصله میگیرد و سوژهها ارتباط چشمی نزدیکی با دوربین پیدا میکنند. ورهرام در این زمینه گفت: این نگاه درست است. سکانسی از فیلم که کودکان فوتبال بازی میکنند و خود را مقابل دوربین معرفی می کنند جدا از کلیت فیلم است و مهدی باقری تدوینگر این اثر هم اصرار داشت این سکانس حذف شود ولی من هم به همان اندازه اصرار داشتم این سکانس باقی بماند! دانش در ادامه بحث با اشاره به اینکه مخاطب با دیدن فیلم مستند نباید سطحینگر باشد، افزود: در این مستند شاهد توالی تصاویری هستیم که شاید خیلی بیربط با یکدیگر بوده و در نگاه سطحی معنی منطقی در برنداشته باشد. ولی برعکس دقیقا در این قسمت لحن شاعرانه بروز میکند، آنهم با هنرمندی تمام. لحظهای سیلاب زمین را فرا میگیرد و پلان بعدی زنانی که مشغول شستن رخت هستند یا گرمای تنور هنگام پختن نان کات میشود به لحظهای که کودکان روی هم گِل می پاشند تا خنک شوند. فیلم پلان های مکمل، متضاد و شبیه به هم زیاد دارد! ورهرام در ادامه این نشست یادآور شد: این مستند راهگشای مستندسازان جوان است. امیدوارم بعد از دیدن این فیلم سوالهایی برای جوانان شکل گیرد و سعی کنند وجوه دیگری از زندگی سیاهان را به تصویر بکشند. مهرزاد دانش در پایان این نشست ضمن جمعبندی صحبتهای خود افزود: مستندی مردم شناسانه و شاعرانه که علی رغم وجود نریشن، جنبه اطلاع رسانی هم دارد! سکانسهایی تکراری که با تغییر جغرافیا حرف تازهای دارند و میتوانند لحن تازهای هم داشته باشند. کارگردان خوشبختانه خود را مقید نکرده، تفکیک بندی ندارد و به تناوب طبیعت، زندگی سیاهان و رفتارهای آنها را بیان می کند. جلسات نمایش و نقد فیلم کانون سینماحقیقت، هر هفته یکشنبهها ساعت ۱۷ در مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی واقع در خیابان سهروردی شمالی، میدان شهید قندی، پلاک ۱۵ برگزار میشود. انتهای پیام
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایسنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 136]