تبلیغات
تبلیغات متنی
پرواز از نگاه دکتر ماکان آریا پارسا
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
تجهیزات و دستگاه های کلینیک زیبایی
محبوبترینها
سررسید تبلیغاتی 1404 چگونه می‌تواند برندینگ کسب‌وکارتان را تقویت کند؟
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1852130361
- روایت روزنامه شهروند از زندگی بیماران مزمن روانی در دو موسسه روانی کردستان
واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: روایت روزنامه شهروند از زندگی بیماران مزمن روانی در دو موسسه روانی کردستان روزنامه شهروند در گزارشی با عنوان "قربانیان ناملایمات پنهان اجتماعی" که امروز منتشر شد، به بررسی زندگی بیماران مزمن روانی در دو موسسه روانی کردستان پرداخته است.
در ادامه این مطلب به قلم "شیروان یاری" آمده است: ورود به جهان ناشناخته ذهن های ناآرام، رعشه بر بدن می اندازد. ساکنان این چهار دیواری های محبوس، در تفکیک وتمیز واقعیت از ناواقیعت دررنج وعذاب اند. در ذهن آنان همه چیز نرمال است و واقعی، در این جهان، مرز گریه وخنده، شادی و غم همچون حقیقت و واقعیت بهم گره خورده است.
ساکنان این سرزمین، از انس ومصاحبت با غریبه ها هراس دارند و توهم بی اعتمادی مواجهه وگفت وگو با چهره های غریبه چنگ بر روح آنها می اندازد.
دری بسته با قفل بزرگ سنگین، نرده های عمود برهم پنجره ها وحصارهای مرتفع سیم خادار نما،خط مرزی دو جهان عقل وجنون است. برای ورود به دیارآشفته ذهن- اسکیزوفرنی ها-، باید کلید، کلیداران در قفل دروازه های ضخیم زنگ زده آهنی بچرخد، تا در سلول های فیزیکی این زندان روح وجسم، اثیری را تجربه وبه کام دل، طعم گس عاقبت زندگی را در دهان عقلانیت مزمزه کنید. هریک از زنان ومردان این سرزمین تافته جدا بافته از اجتماع، به تمیز نیاز ذهنی در گوشه ای از راهروهای تنگ وباریک یا حیاط عریض سیمانی سر در گریبان تنهایی فرو برده اند، یا اینکه مات وملول بر تخت بخت زندگی دمر شده اند؛ آرام وبدون هیچ تحرک خطر آمیزی!
اینجا پشت این دیوار های بلند سیم خارداری، انسان های زندگی می کنند که از منظرعلم روانشناسی وروانپزشکی به آنان بیماران مزمن روانی گفته می شود بیمارانی که از حیات رها وآزاد در اجتماع بریده شده اند وبه حکم بیماری جنون در چهار دیواری دیوانگی، محبوس شده اند.
صبحدم هر روز، دهها قرص تجویزی آرام بخش روان پزشکان، برای بازیابی حداقل آرامش نسبی به روح وروان از هم گسیخته آنان به اجبارخورانده می شود.آثارشیمیایی این قرص ها، شور،هیجان واحساس بیماران سیاه بخت را نسبت به گرمای طلوع و سرمای غروب خورشید، یکسان می سازد. رنگ امیال و آرزو در ذهن شهروندان سرزمین سکوت وپرهیاهوی دیوانگی رهایی است نه عصیان، فریاد آنان از عاقلان آن طرف دیوار جنون، تنها پذیرش است با طعم محبت، نه طرد وحبس با رنگ سیاه شقاوت.!
آدم های این آسایشگاه ها گرچه از منظرما عاقلان آن سوی مرز جنون، بیمارند؛ اما باور کنید! شماری از آنان عاقلانه ومنطقی تراز هر انسان به ظاهر عاقلی ماهیت واصالت وجود انسان و فلسفه حیات را درپروسه بازی شطرنج، تحلیل وکیش ومات می کنند.
حضور تمام ساکنان این خانه های غریب مهجور، دستاورد ظلم انسان به انسان حتی - پدر و مادر- به فرزند است. این عبارت ویااین جمله ناخوشایندرا، به سهولت می توان بر پیشانی پر چین وچروک «حیدر» و«صادق» دو توانخواه موسسه خیریه درمان وتوانبخشی بیماران مزمن روانی بهارسنندج خواند.
زندگی ساکنان این آسایشگاه نمایشنامه ای است تراژدی! اما تحلیل پرونده فرایند زندگی حیدر فاجعه ایی است انسانی. حیدربه دلیل ظلم وجنایت پدر ومادرش توانایی سخن گفتن در مورد زندگی اش را ندارد وموقع گفت وگو تنها با دندان شکسته زرد رنگ و رخساری مشحون از سرگذشتی تلخ، به موزاییک کف آسایشگاه زل می زند ودر حالی که با نوک دمپایی تابه تایش به زمین شوره زار سرنوشتش می کوبد، زیر لب غرولندی می کند ومی گوید:« من هیچی از زندگی ام نمی دانم از آقا مدیر بپرسید» البته زبانش در گفتار این چند واژه نیز الکن است ودر بیان ساختار جمله به تته پته می افتد آنچه در ادامه سطور روایت زندگی حیدر می خوانید تنها بازخوانی پرونده 16 سال حیات وحبس اجباری تلخ وی در طویله است.
به گفته مدیرعامل موسسه نگه داری وتوانبخشی بیماران مزمن روانی بهار، حیدر در سیزده سالگی در میدانچه آبادی غفلت می کند و برای بار نخست شلوار حیا وآبرویش را چند سانتی متر پایان می کشد. آنگاه مردم روستا، نزد پدرومادر حیدر شکوه می کنند. رخسار والدین از رفتار زشت حیدر سرخگون می شود وکودک بخت برگشته را بازبان طعنه و تنبیه فیزیکی از استمرار این رفتار به زعم خود – نابهنجار- برحذر می دارند. اما ذهن حیدر از فرط اختلال وبیماری روانی اسکیزوفرنی، پند واندرز والدین را هضم نمی کند و باری دیگر در کوچه پس کوچه های روستا شلوار حفظ حیثیت را در می آورد؛ این بار والدین به تنبیه بدنی حیدر رضایت نمی دهند واین کودک نگون بخت را در گوشه ای از طویله مماس با گاو وگوساله ها، به غل وزنجیر می بندند. به گفته «مرتضی گزانی زاد» 16 سال از عمر 40 ساله حیدر همنشین با حیوانات گذشته است.
به روایت راوی، هنگامی که حیدر دراسفند ماه سال 82 با گزارش اهالی روستا وبا همیاری مددکار بهزیستی از همزیستی وحبس زندگی اجباری در جوار -گاوها - نجات پیدا می کند،از گفتار وتکلم عاجزبوده و این بیمار مبتلا به اسکیزوفرنی با رفتار وکردارگاو وگوساله ها همذات پنداری می کرد وچون چهارپایان راه می رفت.
به گزارش او،این توانخواه که در ابتدا چهار دست وپاراه می رفته و زبان او برای ارتباط با دیگران سخت الکن بوده است، امروز بعد از گذشت سالها با انجام فرایند درمان فیزیوتراپی، راست قامت بر کف دو پای زخمی سرنوشت با صلابت بر زمین خدا گام برمی دارد وعلیرغم احراز ظلم ظالمانه پدر ومادر، حیدر ناباورانه برای دیدار والدین واعضای خانواده اش بی تاب است وچشم انتظار، به چرخیدن پاشته در ملاقات آنان دوخته است.
صادق، توانخواه و جوان 30 ساله ساکن این مرکز روانی نیز که به جرم شکستن تلویزیون، پدرش اورا با خشم وکتک از خانه می رهاند واین جوان درمانده، ناگزیردرخیابان های تهران کاسه گدایی به دست می گیرد؛ از جمله همین آدم هاست، که ظلم وافر بر او رفته است، او امروز در این خانه، چشم به راه پدر ومادری قیوم است، صادق با صداقت می گوید: «پدرش تنها در موقع برداشت محصولات کشاورزی برای مرخصی او اقدام می کند وبعد ازبرداشت هویج او را بی رحمانه درآسایشگاه بهارتا تابستان وخزانی دیگررها می کند..»
صادق که صدای کلید های آویزان بر کمرش همچون جرس کاورانچیان راه ابریشم در فضای آسایشگاه می پیچید ونگهبان وکلید دار درب ورود وخروج است با تلخند می گوید:« من دیوانه نیستم تنها من را به خاطر شکستن تلویزیون اینجا زندانی کرده اند»
آرزوی این توانخواه جوان رهایی از زندان مرکز بیماران مزمن روانی وازدواج با «پریسا» دختر همسایه روبروی اشان است.
شهروندان دیار جنون هریک شناسنامه ای دارندوروزگاری نه چندان دورهم رنگ وهم سنخ مردم سالم، در متن وبطن جامعه حیات کرده اند؛اماروزی بنا به دلیل روئیت تصاویر نامرئی، هذیان گویی وتوهم ذهنی به پزشک مراجعه ودر نهایت سر از این جهان درآورده اند.
در پس دیوارهای خانه سرد آسایشگاه بهار، 44 مرد از هر سن، قشر وطبقه ایی از جامعه وجوددارند؛ یکی تحصیل کرده فرنگ است با مدرک دو دکترای روزنامه نگاری وپزشکی از دانشگاه روسیه، روان او به دلیل جدایی وخیانت همسر،از هم گیسیخته وساکن اجباری این سرا می شود. این چهره علمی از گفت وگو با خبرنگار ویا افراد غریبه هراس دارد ومعتقد است که هرچهره نا آشنایی که به حیاط آسایشگاه وارد می شود قصد جان او را دارد واین توهم توطئه چنگ درروح وجسم او می اندازد. «عزیز» پیرمرد گوژپشت شیرین سخن نیز روزی از ورزشکاران نام آوازه شهرش بوده است ومدال های افتخار او موجب سربلندی اقوام ونیاکان بوده است؛ اما امروز همه خویشاوندان سببی ونسبی خط بطلان بر تصویر ونفس های حیات او می کشند. عزیز درحالی آهی سرد از درونی زخمی بیرون می دهد تف به زمین می کند ومی گوید:« این زندگی نکبت بار به هیچ کس وفا ندارد دکترا می گویند که من مریضم و اختلال روانی دارم اما من می دانم که اونا بیمارند که چنین انگی به من می زنند.»
این توانخواه عکس های دوران مدال آوری وزنه برداری اش را به رخم می کشد و سرمن داد می زند «تو بگو به این قیافه وبازوی قوی می یاد که بیمار روانی باشه.»
«محمد» توانخواهی است 40 ساله از اهالی شهرهای اطراف سنندج، او که با صدای دلنشین حزین ترانه های محلی کردی می خواند؛ می گوید: « پدر ومادرش مرده اند واو نیز روزی در خانه نشسته بود که احساس کرد که روح مادرش از غیب با او مدام حرف می زند.»
محمد می افزاید «من را به دلیل اینکه با عالم غبیب ومردگان در ارتباط هستم وتصاویر ارواح را می بینم می در این خراب شده حبس کرده اند»
به استناد تحلیل پرونده های این مرکز،بیماری از طایفه مشهور «خمیس» عراق نیز بعد از رهایی از زندان صدام دچار توهم می شود وازمرز کردستان عراق به سرزمین امن ایران می گریزد. شدت توهم واختلال شخصیت «محمد» در خیابان سنندج، سرنوشت او را به مرکز نگه داری بیماران روانی پیوند می دهد. او بعد از سال ها قرص خوری، خوشبختانه از بیماری جانکاه – اسکیزوفرنی - رهایی می یابد وبا نامه نگاری مسئولان اموراتباع خارجی استانداری کردستان و سفارت عراق به کشور باز می گردد وگفته می شود که وی هم اکنون در اربیل عراق ازدواج کرده وصاحب دو فرزند است.
رعایت نکات ایمنی در آسایشگاه بیماران مزمن روانی بسیار مهم وقاعده مند است تختخواب ها ، پنجره ها ، دیوارهای محوطه همه حفاظ دارند وبخاری اتاق ها نیز در محفظه های آهنی محصور شده اند تا از طریق این محدودیت ها از جان وجسم بیماران روانی در برابر بلایای سقوط وسوختگی صیانت ومحافظت شود.
آیینه بازناب زندگی زنان در«آسایشگاه خصوصی بیماران مزمن روانی نوا» خدشه دارتر از بیماران مزمن روانی مرد درموسسه خیریه بهاراست. جوان ترین بیمار ساکن موسسه خیریه درمان وتوانبخشی بیماران مزمن روانی بهار، مردی 31 ساله وپیرترین آن 64 ساله است این درحالی است که در مرکز نگه داری بیماران مزمن روانی بخش خصوصی زنان سه دختر متولد 70 و63 حیات دارند، که یکی از این دخترها کاردانی گرافیک است وبه گفته خود تمام تصاویر رئال وانتزاعی زیبایی شناسانه فن گرافیک را مواد شیمیایی قرص های روانی پاک کرده است.40 بیمار روانی مزمن زن ساکن خانه – نوا- بیشتر از مردان اقامتگاه - بهار- چشم به راه مه آلود سرنوشت زندگی هستند. شماری از آنان برای دیدن فرزند ویا اعضای خانواده دل تنگی می کنند وسر به نرده های ضخیم وسرد، پنجره اتاقک مسدود ومحبوس زندگی می سایند. چهره فرتوت وخسته آنان از آیینه، آرایش،آراستن وخرامان رفتن با کفش های پاشنه بلند مارک دارو، ناخن های لاک زده ،گیسوان رنگین ومانتوهای کوتاه وتنگ مدروز بیزارند وچشم های بیماران این خانه از فرط قرص خوراندن اجباری در گودی حدقه گم شده است وهیچ سرمه ایی از سرمه دان نامهربانی چرخ بدکارزمان وخانواده قلب شکسته آنان را، به وجد نمی آورد.هریک از این بیماران، بنا به ارتکاب جرم دیدن تصاویر موهوم، هذیان گویی، روان پریشی، روان نژندی ویا توطئه قتل خانواده به این زندان تبیعید شده اند. از میان جمعیت زنان این خانه، ذهن «فهمیه» گرافیست و«مرضیه» نقاش 31 ساله متمایز از دیگر ساکنان است. رنج آنان از برچسپ بیماری روانی، مضاعف تر از «قمر ناز» پیر زن 60 ساله است. در ذهن فهمیه وزهرا رهایی از اتهام جنون به مثابه مرگ جوانی است واز نگاه قمر ناز برگشت دو دختر فرنگ رفته از اتریش وانگلیس، پایان جنون وآغاز لذت های زندگی است. قمر ناز هرگزاز سنگی که بامدادان برسر شوهرش در خواب کوفت واو را به اغما برد، نادم وبیمناک نیست وتنها از دوری دو فرزندش هراسناک است. در ذهن قمر ناز سنگ انداختن بر سر شوهر عصبانی/ شرور حق است وسزای چنین همسری مرگ است؛ حتی اگرسزای این سنگ کوفتن برسر همسر، -انگ وبرچسپ بیمارروانی- باشد،خوشایند است.
برای شرافت 57 ساله که خس خس سینه اش درد زمان را چون ناله نی فریاد می زند، تمنای رنگ بهبودی بی رنگی است؛ چون اوزندگی درپس این خانه با دیوارهای بلند را می پسندد وغروب آفتاب زندگی از دریچه پنجره های این مرکز را دلربا تر ازجهان آشفته بیرون می داند.
شرافت با موهای ژولیده،لباسی ژنده ،نفس های سنگین وریه های عفونی در گفت وگو با من از سرنوشت زندگی اش نمی گوید بلکه او تنها در اندیشه رسیدن داروهایی است که قرار است خادم آسایشگاه برایش از داروخانه بیاورد.
صدیقه 40 ساله که شوهرش او را به بهانه هذیان گویی به این مرکز آورده است بر عکس شرافت شیک پوش ومرتب است او در حالی که نوک زبانش به سقف دهانش می چسپد وواژه ها را می جود می گوید «من هیچ گناهی ندارم بلکه تنها گناه من حساسیت وآلرژی به رنگ لباس شوهرم بود من از رنگ های تیره وسیاه متنفر بودم واین مسئله کفر من را درمی آورد ومن ناگزیر سر شوهرم جیغ می کشیدم که این لباس ها را نپوشد اما اون می پوشید ولجم را در می آورد.»
صدیقه که به ناخن هایش لاک قرمز متمایل به زرشکی زده است ولباس کردی سفید آمیخته به زنگ بنفش پوشیده است به من می تازد که به دلیل اینکه لباس تیره پوشیده ام از من متنفر است ودستور می دهد که باری دیگر پیراهنی به رنگ سفید یاآبی بپوشم وگرنه حق ورود به آسایشگاه را ندارم.
خروج بیماران مزمن روانی ازآسایشگاه تنهایی وبی کسی، تنها با ضمانت نامه قیم امکان پذیر است، که به گفته مدیران دو مرکز نگه داری بیماران روانی زنان ومردان مورد گزارش، بیش از 80 درصد آنان بی قیم هستند وکسی از اعضای خانواده حاضر به پذیرش قیومیت آنان نیست! حتی گفته می شود که شمار زیادی از اعضای خانواده، بعداز اسکان بیمارشان با اطمینان از مرکز وموسسه می گریزند وشماره اعلام شده در پرونده را خاموش می کنند ویا به شماره های این دوخانه پاسخ نمی دهند.
مرگ بیماران روانی در آن جهان غریب، غریبانه اتفاق می افتد. اگر قیم حاضر به مراسم تدفین جنازه بیمار باشد؛ افزون بر برگزاری مراسم ترحیم، سنگ مزاری نیز به احتمال کم برایستگاه آخر سرنوشت او خواهندکاشت؛ اما در غیر این صورت، جنازه بیماران روانی با آمبولانس شهرداری بدون گریه وزاری به ناکجا آباد، بی هیچ نشان وسنگ قبری رهسپار می شود.
محیط زندگی بیماران در موسسه خیریه درمان وتوابخشی بیماران مزمن روانی بهار (مردان) سنندج ومرکز نگه داری بخش خصوصی نوا (زنان) این شهر مطلوب ورضایت بخش بود ودر مرکز بهار افزون بر تمییزی محیط رعایت استاندارد های زندگی از جمله آشپزخانه، کارگاه کاردرمانی، استحمام آزاد، مشارکت بیماران در نظام مدیریت، انجام ورزش های صبحگاهی وبرگزاری اردوهای تفریحی -زیارتی تحسین برانگیز است واین موارد در خصوص مرکز بخش خصوصی نوا نیز صادق است.
اجاره ندادن منازل بزرگ مسکونی به مراکز بخش خصوصی نگه داری وتوابخشی بیماران روانی نشان از عدم حذف فقر فرهنگی در جامعه ماست، که امیدواریم شهروندان با فرهنگ یاریگری ومشارکت دلسوزانه، تیمارگر ذهن بیماران روانی باشد؛ نه اینکه با نام گذاری القاب زشت ازجمله کوچه - دیوانه خانه یا شیتخانه- بر این زخم عمیق نمک بپاشند.
مراکز نگه داری بیماران روانی مزمن، چشم به راه مهربانی مردم
مدیرعامل موسسه خیریه درمان وتوانبخشی بیماران مزمن روانی بهار سنندج سابقه خیرخواهی وهم نوع دوستی شهروندان کردستانی را بی نظیر می داند وابراز امیدواری می کند که با کمک خیرین ومدیران تدبیر وامید گره ای از مشکلات بیماران این مرکز باز شود.
«مرتضی گزانی زاد» افزود: اختصاص زمین برای ساخت ساختمان بیماران مزمن روانی از مهمترین مشکلات این موسسه است که سال هاست این گره کور با چنگ ودندان باز نمی شود.
وی با اشاره به سیستم بروکراسی ملال آور دربرخی از ادارات دولتی گفت: بعد از سال ها پیگیری خستگی ناپذیر وطاقت فرسا قطعه زمینی به مساحت 37 هزار و939 متر مربع برای احداث ساختمان بیماران مزمن روانی این موسسه خیریه اختصاص یافته است که پرونده آن به دلیل ادعای معارضین، هنوز در دادگاه مفتوح و در دست بررسی است.
وی خواستار رسیدگی خارج از نوبت این پرونده مهم برای آسایش بیماران مزمن روانی در مراجع قضایی استان شد وگفت: ارتقای امنیت روحی وروانی بیماران اسکیزوفرنی وشیزوفرنی از مهمترین کارکردهای این موسسه است.
گزانی زادبا اشاره به هزینه های سنگین فرایند درمان وتوانبخشی بیماران مزمن روانی افزود: ماهانه بیش از 150 میلیون ریال هزینه جاری ودرمان این موسسه است که با پرداخت یارانه دولت به ازای هر بیمار، کمک خیرین وتلاش هیات مدیره به سختی تامین می شود.
وی از تاثیر کادردرمانی بر روان بیماران تاکید کرد وگفت: شماری از بیماران در کارگاه کار درمانی برای شکوفایی خلاقیت وآرامش نسبی توپ فوتبال می دوزند که متاسفانه تعدادی از مدیران در حین بازدید ازموسسه توپ دست دوز بیماران را می برند وپول زحمت وعرق ذهن وروح بیمارآنان را پرداخت نمی کنند.
به گفته وی یکی از وزرای دولت نهم ازموسسه خیریه بهار سنندج بازدید کرده ومبلغ یک میلیون ریال توپ دست دوز خریداری کرده است که علیرغم گذشت سال ها هنوزاین بدهی تسویه نشده است.
وی از فلیتر سازی خودروی پراید در این موسسه خبرداد وگفت: متاسفانه فروشگاه های قطعات یدکی در بازار از خرید این فلتیرهای دست ساز بیماران روانی با آرم موسسه بهار خودداری می کنند.
1582 بیمار روانی تحت پوشش بهزیستی
به گفته دکتر «مژگان مشفق» معاون توانبخشی بهزیستی کردستان یک هزار و582 نفر بیمار روانی تحت پوشش بهزیستی هستند که از این تعداد 132 نفر مرد و40 زن تحت درمان ونگه داری شبانه روزی در مراکز خیریه وبخش خصوصی هستند و48 نفر نیز به صورت روزانه از بهزیستی خدمات دروان وتوانبخشی دریافت می کنند.
آمارهای این گزارش تنها مربوط به بیماران روانی مزمن تحت پوشش بهزیستی است وافزون بر این آمار شمار زیادی نیز بیمار روانی حاد، تحت پوشش دانشگاه علوم پزشکی در بیمارستان قدس سنندج داریم که علیرغم تلاش وتکاپوی فراوان، دسترسی به آمار بیماران حاد روانی میسر نشد.
مشکلات اجتماعی زیربنای اختلالات روانی
به گفته کارشناس ارشد روانشناسی شخصیت،اختلالات روانی به هر شکل و در هر سطحی اگر مبنای کنشی و یا به عبارتی مبنای ژنتیک نداشته باشند، می توانند به دلیل فشارهای روانی ناشی از آسیب ها و مشکلات اجتماعی شکل بگیرند.
«حسین مهدوی» افزود:اختلالات روانی، به دسته های مختلف و با نشانه های متفاوت تقسیم می شوند. حاد ترین آنها پارگی افکار، بریدن از واقعیت، اختلال درقضاوت، عواطف، هیجان ها و شکل گیری نوع دیگری از نگاه به جهان بیرونی با همه آثار و تبعاتشان است.
وی افزود: آسیب ها و مشکلات اجتماعی باعث شکل گیری فشارهای روانی می شوند، فشارهای روانی ناشی از عملکرد جامعه نیز اختلالات روانی را باعث شده و یا به آن دامن می زند! به زبان دیگر عامل آشکار ساز می شود.
به عقیده وی بروز این وضعیت برای هر فرد متفاوت است. بنابر این نمی توان گفت، فشارهای روانی به عنوان عامل آشکارساز برای همه افراد یکسان عمل می کند و همه نیز به یک اختلال مشخص دچار می شوند!
از منظراین روانشناس، مولفه های مهم و اساسی که در زیست اجتماعی افراد جامعه به مرور تبدیل به فشار روانی و عامل آشکار ساز و یا شکل گیری اختلال های روانی می شود عبارتند از تبعیض، ریا، نفاق، دروغ و خرافات اما تبعیض هسته ای اصلی ماجراست! و سایر مولفه ها که باعث شکل گیری فشار روانی می شوند حول این محور قرار می گیرند.
به گفته مهدوی قریب به اتفاق افراد از نظر روانی تبعیض را هضم نمی کنند و به شکلهای مختلف نسبت به آن واکنش نشان می دهند.ریا کاری، رفتارمنافقانه و دروغگویی، رفتارهایی هستند، که فرد می خواهد با بکار بستن آنها ازتبعات تبعیض بگریزد و یا اجازه ندهد، که درگیر تبعیض شود.
به اعتقاد او نوسان خلق، پرخاشگری، بد دهنی، درگیری فیزیکی، میل به حقه و ترفند برای کسب منافع، هیجان های آسیب زا و متعاقب آن رفتارهای پرخطر و بی توجه به آسیبی که به دیگران وارد می شود، بروز حالت های کناره جویی، بدبینی و سوء ظن و در نهایت افسردگی و سایر مواردی که نیاز به درمان روانی در بیمارستان دارد نتایج قطعی روش های غلط در مقابله با تبعیض است!
گزارش از شیروان یاری به نقل از روزنامه شهروند
17/02/1394
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[مشاهده در: www.irna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 94]
-
اجتماع و خانواده
پربازدیدترینها