محبوبترینها
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1842827443
اول اردیبهشت روز «سعدی» هفتصد سال است ایرانیان به زبان سعدی سخن می‌گویند
واضح آرشیو وب فارسی:فارس: اول اردیبهشت روز «سعدی»
هفتصد سال است ایرانیان به زبان سعدی سخن می‌گویند
سعید تقدیری استاد زبان و ادبیات فارسی طی یادداشتی به مناسبت اول اردیبهشت روز سعدی نوشت: «هفتصد سال است ایرانیان به زبان سعدی سخن می‌گویند».
● گزارش تصويري مرتبط
-------------------------------
به گزارش خبرنگار کتاب و ادبیات خبرگزاری فارس، دکتر سعید تقدیری استاد زبان و ادبیات فارسی طی یادداشتی به مناسبت اول اردیبهشت روز سعدی یادداشتی را در اختیار خبرگزاری فارس قرار داد. درباره شیخ اجل سعدی شیرازی، محققان و پژوهشگران مطالب بسیاری نوشته یا گفته اند تا جایی که امروزه پایان نامه های زیادی در مقاطع کارشناسی ارشد و دکتری رشته زبان و ادبیات فارسی پیرامون مختصات سبکی و بررسی اندیشه های سعدی نوشته شده است و بلاشک بعد از این نیز نوشته خواهد شد. هم زمان با اول اردیبهشت ماه روز بزرگداشت سعدی نیز همایش های بسیاری درباره این شاعر بلند آوازه ایرانی برگزار خواهد شد و مدعوین آن به ایراد سخنرانی درباره اندیشه ها و شخصیت سعدی خواهند پرداخت. برخی نیز در این روز، سختی راه را به جان خریده و از شهرهای دور و نزدیک روانه شیراز می شوند تا با حضور بر سر تربت سعدی ارادت خالصانه خود را نشان دهند. اما به راستی با وجود این همه پایان نامه، کتاب، سخنرانی و مقالات متعدد در این عرصه ما سعدی را چگونه شناخته ایم؟ مگر سعدی چه گفته یا چه کرده است که اینگونه ایرانیان در حافظه تاریخی خود از او به نیکی و با احترام یاد می کنند؟ پاسخ به این سؤالات کار سختی نیست، بدون اغراق هرکسی اگر حتی یک بار آثار سعدی را تورق کرده باشد، می تواند بر این ادعا صحه گذارد؛ چراکه سعدی را تنها می توان در لا به لای برگ های گلستان و بوستانش یافت. خانه زندان است و تنهایی ضلال هرکه چون سعدی گلستانیش نیست علائق، دردها، نیازها و هرآنچه که ذهن سعدی بدان مشغول بوده است را می توان از مضامین پرتکرار آثار وی بیرون کشید. برای مثال او در جای جای کتاب گلستان، بوستان و یا غزلیات خود به وصف جمال پرستی و عاشق پیشگی خود می پردازد. سراسر غزل های او نشان از عشق بی نهایت اوست. سعدی در عشق بی واهمه است و سخنش را بی پروا بیان می کند: من اگر نظر حرام است، بسی گناه دارم چه کنم، نمی توانم که نظر نگاه دارم و یا مضمون شب زنده داری عاشق و ذکر شب نخوابی های او از موتیف های شعری اوست. سعدی پرچمدار غزل عاشقانه در تاریخ فارسی است. تعابیر او در عشق بی نظیر و منحصر بفرد است. او گاهی عشق ازلی را تا سرحدّ ابدیت می برد: همه عمر بر ندارم سر از این خمار مستی که هنوز من نبودم که تو در دلم نشستی وجهه دیگر شخصیت اخلاقی سعدی را از آنجا می توان شناخت که او تقریبا در زمانی پا به عرصه شاعری گذاشت که تقریبا کم و بیش افراط در مدح پادشاهان وجود داشت و شاعران برای دریافت صله و کسب درآمد قلم و زبانشان را به دلخواه ممدوح خود روان می ساختند و بدترین مضامین را به خود نسبت می دادند تا به پادشاه شخصیت والایی ببخشند اما سعدی هیچ گاه زبان به مدح «ابوبکر بن سعد بن زنگی» و یا دیگر کسان نگشود که بخواهد شخصیت خود را خوار و ذلیل نماید و ممدوحان خود را عزیز گرداند؛ بلکه همواره با هنرمندی و زیرکی بسیار بیش از آنکه ممدوح خود را بستاید، به مفاخره خود می پردازد: مرا طبع ازین نوع خواهان نبود سَرِ مِدحت پادشاهان نبود ولی نظم کردم به نام فلان مگر باز گویند صاحبدلان که سعدی که گوی بلاغت ربود در ایام بوبکر بن سعد بود او حتی در برخی از موارد با شجاعت و بی پروایی تمام به نصیحت امیران و حاکمان پرداخته و بی هیچ ترسی از آن ها می خواهد که بر مردم ظلم و ستم نکنند: دانی که دیر یا زود به جای دیگری حادث شود چنان که تو بر جای دیگران بیدار باش و مصلحت اندیش و خیر کن درویش، دست گیر و خردمند، پروران این خاک نیست گر به تأمل نظر کنی چشم است و روی و قامت زیبای دلبران نوشیروان کجا شد و دارا و یزدگرد گردان شاهنامه و خاقان و قیصران سعدی استاد سخن است. او اعجوبه ای است که کلمات، همچون موم در دست اوست و خوب می داند که چگونه از کلمات استفاده کند تا روشی سهل و ممتنع داشته باشد. سهل از این جهت که هرکس که آن را می خواند یا می شنود بتواند به راحتی متوجه معانی و مفاهیم آن شود و ممتنع از این جهت که تقلید از او کار بسیار سختی است و کسی نمی تواند مانند او اینگونه لفاظی کند. واقعیت این است که ادبیات ایران بعد از حضور شاعرانی چون سعدی، مولانا، حافظ و... شیرینی دیگری یافت. پر واضح است که بسیاری از اصطلاحات زبانی، امثال، عبارات و ابیات برجسته فارسی از زبان این شاعران به فرهنگ و ادبیات عامه راه یافت به خصوص سعدی که زبان گیرا و شکرینی دارد. به گفته یکی از بزرگان: هفتصد سال است که ایرانیان به زبان سعدی سخن می گویند. مطالعه و بررسی در مجموع آثار سعدی نشان می دهد که ما با شخصیتی دنیا دیده و باتجربه مواجه ایم که تلاش می کند با قلم خود اندیشیدن را به ما بیاموزد. او معلمی است که اخلاق را در مکتب قرآن و اسلام آموخته است و چون آیینه ای آن را در آثارش منعکس می کند. به جرأت می توان گفت که آثار سعدی دائره المعارف تام و تمام اخلاق اسلامی است؛ علاوه بر این بنابر آنچه از آثار سعدی استنباط و استخراج می شود می توان آن را دانشنامه ای از علوم و فنون و اطلاعات متداول و رایج قرن هفتم نیز دانست؛ چراکه آثار سعدی پر است از نام بسیاری از «خاندان ها، اقوام، قبائل»، «کتاب ها و رساله ها»، نام «جشن های ملی و مذهبی»، «اصطلاحات نجوم»، نام بسیاری از «گل ها، درختان، میوه ها و گیاهان»، اسامی «پرندگان و جانوران»، نام بسیاری «خوردنی ها و نوشیدنی ها»، «واحدهای طول، وزن، پول»، «اطلاعات جغرافیایی، تاریخی و اجتماعی»، نام انواع «فلزات»، پاره ای از «دارو ها و بیماری ها»، نام «عطرهای مختلف»، مشاغل شناخته شده، اصطلاحات «موسیقی»، نام بسیاری از «ظرف ها، پارچه ها، پوشیدنی ها، بسیاری از ابزارآلات جنگی، انواع بازی ها و شگردهای شکار حیوانات» و... که می تواند حاوی اطلاعات و آگاهی های بسیار مفیدی باشد. نامگذاری اول اردیبهشت ماه به عنوان روز بزرگداشت سعدی اگرچه بسیار پسندیده و درخور تقدیر است اما کافی نیست؛ برگزاری چند همایش و فراخوان مقالات در این روز با موضوعاتی پیرامون سعدی درد این عرصه را دوا نمی کند. اگرچه در گذشته های دور نَقل سعدی نُقل شب نشینی های مردم بود و آثار سعدی بیشتر خوانده می شد ولی امروز شکاف عمیقی بین نسل امروز و آثار سعدی به وجود آمده است. این واقعیت غیر قابل انکاری است و نباید از گفتن آن هراسی داشته باشیم. بسیاری از افراد حتی دانشگاهی در خواندن آثار سعدی و دیگر شاعران و نویسندگان مشکل دارند، با این وجود این ها چگونه می توانند مفاهیم و اندیشه های سعدی را درک کنند؟ این دردی است که نگارنده هر روز آن را با پوست و گوشت و استخوان خود لمس و درک می کند. بیاییم همه باهم به جای بیان عبارات کلیشه ای و تکراری، فکری به حال تحول ادبیات فارسی کنیم. هرکس به نوبه خود می تواند سهم عمده ای در آشنایی جامعه با ادبیات داشته باشد و صد البته این مهم بیشتر بر عهده مسئولان فرهنگی کشور است. ای کاش وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی مانند سازمان یونسکو، هر سال را به نام یکی از شاعران و یا مفاخر ایران نامگذاری می کرد تا به عنوان مثال به جای یک روز بزرگداشت سعدی، سال ملی سعدی داشتیم. ای کاش فرهنگستان زبان و ادبیات فارسی و یا بنیاد سعدی که مهم ترین رکن ادبیات امروز ایران است با همکاری وزارت آموزش و پرورش موزه های سعدی شناسی را در هر شهر ایجاد کند؛ بازدید گروهی مدارس و دیدار عموم مردم از این نوع موزه ها می تواند پیوند مردم با ادبیات را ناگسستنی کند. و یا وزارت علوم و شورای عالی انقلاب فرهنگی می توانند با تمهیداتی ادبیات را به سطح آکادمیک جامعه برده و اخلاق ادبی را به قشر تحصیل کرده جامعه تزریق نماید. این مایه تأسف است که در آمریکا رشته درسی «هری پاتر شناسی» ایجاد شده و به صورت دانشگاهی به آن می پردازند و ما با وجود نوابغ بی شمار علمی و ادبی هنوز اندر خم یک کوچه هم نیستیم. ای کاش مسئولان شهری برای نامگذاری شهرها و یا شهرک های جدید خود مانند پردیس یا پرند نام یکی از شاعران نامی ایران چون سعدی را برای این مناطق انتخاب کند تا اشاعه نام این بزرگان زمینه ای برای ترویج اندیشه های فاخر آنان باشد. و ای کاش هایی دیگر که مجال بیان آن ها نیست: شرح این هجران و این خون جگر این زمان بگذار تا وقتی دگر انتهای پیام/
94/02/01 - 10:00
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[مشاهده در: www.farsnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 70]
-
فرهنگ و هنر
پربازدیدترینها