واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: ** وصف دنيا همانا من شما را از دنياي حرام مي ترسانم، زيرا در كام شيرين و در ديده انسان سبز و رنگارنگ است، در شهوات و خواهش هاي نفساني پوشيده شده، و با نعمت هاي زودگذر دوستي مي ورزد، با متاع اندك زيبا جلوه مي كند، و در لباس آرزوها خود را نشان مي دهد، و با زينت غرور، خود را مي آرايد، شادي آن دوام ندارد، و كسي از اندوه آن ايمن نيست، شناخت ماهيت دنيا، دنياي حرام بسيار فريبنده و بسيار زيان رساننده است، دگرگون شونده و ناپايدار، فناپذير و مرگبار، و كشنده اي تبهكار است، و آنگاه كه به دست آرزومندان افتاد و با خواهش هاي آنان دمساز شد مي نگرند كه جز سرابي بيش نيست كه خداي سبحان فرمود: زندگي چون آبي ماند كه از آسمان فرو فرستاديم و به وسيله گياهان فراوان روييد سپس خشك شده، باد آنها را پراكنده نمود و خدا بر همه چيز قادر و تواناست. ** دنيا؛ سراي فريب كسي از دنيا شادماني نديد جز آنكه پس از آن با اشك و آه روبه رو شد، هنوز با خوشي هاي دنيا روبه رو نشده است كه با ناراحتي ها و پشت كردن آن مبتلا مي گردد، شبنمي از رفاه و خوشي دنيا بر كسي فرود نيامده جز آنكه سيل بلاها همه چيز را از بيخ و بن مي كند، هرگاه صبحگاهان به ياري كسي برخيزد، شامگاهان خود را به ناشناسي مي زند، اگر از يك طرف شيرين و گوارا باشد، از طرف ديگر تلخ و ناگوار است. كسي از فراواني نعمت هاي دنيا كام نگرفت جز آنكه مشكلات و سختي ها دامنگير او شد، شبي را در آغوش امن دنيا به سر نبرده جز آنكه صبحگاهان بال هاي ترس و وحشت بر سر او كوبيد، بسيار فريبنده است و آنچه در دنياست نيز فريبندگي دارد، فاني و زودگذر است، و هر كس در آن زندگي مي كند فنا مي پذيرد. روش برخورد با دنيا در زاد و توشه آن جز تقوا خبري نيست. ** كسي كه به قدر كفايت از دنيا بردارد در آسايش است كسي كه به قدر كفايت از دنيا بردارد در آرامش به سر مي برد، و آن كس كه در پي به دست آوردن متاع بيشتري از آن باشد، وسايل نابودي خود را فراهم كرده، و بزودي از دست مي رود، بسا افرادي كه به دنيا اعتماد كردند، ناگهان مزه تلخ مصيبت را بدانها چشاند و بسا صاحب اطميناني كه به خاك و خونش كشيد، چه انسان هاي باعظمتي را كه خوار و كوچك ساخت، و بسا فخرفروشاني را كه به خاك ذلت افكند حكومت دنيا ناپايدار، عيش و زندگاني آن تيره و تار، گواراي آن شور، و شيريني آن تلخ، غذاي آن زهر، و اسباب و وسايل آن پوشيده است، زنده آن در معرض مردن، و تندرست آن گرفتار بيماري است، حكومت آن بر باد رفته، و عزيزان آن شكست خورده متاع آن نكبت آلود و پناه آورنده آن غارت زده خواهد بود. فراهنگ ** 2006 ** 1071
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 165]