واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: حضرت موسي بن جعفر(ع) در هفتم صفر سال 128 هجري قمري در ابواء واقع در سرزمين حجاز ديده به جهان گشود. نام مبارك امام هفتم شيعيان، موسي و القاب ايشان كاظم، صابر، صالح، امين و عبدالصالح مي باشد، كنيه اين امام همام ابوالحسن، ابوابراهيم، ابوعلي، ابواسماعيل و در ميان شيعيان به باب الحوائج معروف است. پدر ايشان امام جعفر صادق(ع) و مادر بزرگوارشان حميده مصفاه از زنان بزرگ زمان خويش، فقيه، عالم به احكام و مسائل بود. امام كاظم (ع) در دوران كودكي تحت مراقبت و تربيت پدر و مادر گراميشان، مراحل رشد و كمال را پيمود و مدت بيست سال از دوران زندگي خود را در محضر پر فيض و مكتب سازنده پدر سپري كرد و در اين مدت از سيره و عمل ايشان الهام و از علوم و دانش امام ششم بهره مي گرفت. امام هفتم شيعيان در علم، مكارم اخلاقي، صدقات، سخاوت و بخشندگي از چنان مقام والايي برخوردار بود كه بدانديشان را مورد عفو و احسان بيكران خويش قرار مي داد. شيخ مفيد درباره آن حضرت مي گويد: او عابدترين و فقيه ترين و بخشنده ترين و بزرگ منش ترين مردم زمان خود بود، زياد تضرع و ابتهال به درگاه خداوند متعال داشت. امام موسي كاظم(ع) با جمع آوري روايات، احاديث، احكام و احياي سنن پدر گرامي و همچنين تعليم و ارشاد شيعيان، اسلام راستين را كه با تعاليم و مجاهدت پدر بزرگوارشان نظم و استحكام يافته بود، حفظ و تقويت كرد. دوران 35 ساله امامت حضرت موسي بن جعفر(ع) از 25 شوال سال 148 هجري قمري همزمان با شهادت پدر بزرگوارشان آغاز و ايشان پيشواي مسلمانان شد. انديشه سياسي امام كاظم(ع) نشات گرفته از وحي، خطابه ديني و برپايه صبر و استقامت بود و براي مبازره با حاكمان جابر عباسي و نيز اثبات حقانيت اهلبيت(ع) از اين دو عنصر بهره ميبرد. نشر فقه جعفري، اخلاق، تفسير و كلام در زمان حضرت امام موسي كاظم(ع) نيز به پيروي از سيره نياكان بزرگوار ايشان ادامه يافت و پيروان اسلام بيشتر از قبل امامت و حقايق مكتب جعفري را شناختند. در اين زمان خلفاي عباسي سعي در دور نگه داشتن امام موسي بن جعفر(ع) از صحنه سياست و تعليم و ارشاد بودند. دوران امامت موسي بن جعفر(ع) مصادف بود با اوج قدرت حكومت بني عباس و هم زمان با خلافت منصور دوانيقي، مهدي عباسي، هادي عباسي و هارون الرشيد كه حضرت نيز به فراخور شرايط زماني حساس هر يك، وظيفه سنگين امامت و هدايت مسلمانان را به خوبي انجام داد. همچنين در تربيت ياران مدير، مدبر، خودساخته و نفوذ دادن آنان در مراكز حساس حكومتي تا مرز وزارت و استانداري به منظور خنثيسازي نقشههاي مخرب و دينسوز دشمنان تلاش كرد و در راه حفظ اسلام به ساماندهي شيعيان با شيوههاي مختلف تربيتي، عملي، مناظرههاي سياسي، كمك به مظلومان، محرومان و مبارزه بيامان با حاكمان جور، ستم و غاصبان خلافت به تشريح مباني حق پرداخت. امام كاظم (ع) سال ها مورد اذيت و آزار، تعقيب و زجر بود و اغلب در تبعيد و زندان به سر بردند، در سال هاي زندان امام بزرگوار با پروردگار خويش راز و نياز مي كرد و خداوند متعال را بر اين توفيق عبادت كه نصيب وي شده است، سپاسگزاري مي نمود. آن امام بزرگوار در سال 183هجري در سن 55 سالگي به دستور هارون توسط مردي ستمكار به نام سندي بن شاهك در زندان مسموم و به شهادت رسيد. پيكر مطهر آن امام شكيبا و صبور را در نزديكي بغداد به خاك سپردند و از آن پس آن سرزمين كاظمين ناميده و پذيراي دلباختگان و پيروان آن امام بزرگوار شد. امام رضا(ع) درباره زيارت مزار پدر بزرگوارشان مي فرمايد:زيارت قبر پدرم، موسي بن جعفر(ع)، مانند زيارت قبر حسين(ع) است. ك/1 380/
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 278]