تور لحظه آخری
امروز : یکشنبه ، 27 خرداد 1403    احادیث و روایات:  پیامبر اکرم (ص):بار خدايا براى تو روزه گرفتيم و با روزى تو افطار مى كنيم پس آن را از ما بپذير، تشنگى...
سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون شرکت ها




آمار وبسایت

 تعداد کل بازدیدها : 1801215699




هواشناسی

نرخ طلا سکه و  ارز

قیمت خودرو

فال حافظ

تعبیر خواب

فال انبیاء

متن قرآن



اضافه به علاقمنديها ارسال اين مطلب به دوستان آرشيو تمام مطالب
archive  refresh

خروج پس از دو سال


واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: نيروهاي متفقين (آمريكا، انگليس و شوروي) كه يك سوي نيروهاي متخاصمه در جنگ جهاني دوم بودند علي رغم اعلام بي طرفي كشور ايران، در اوت 1941 در حمله اي يك روزه توانستند، نيروي دريايي، زميني و حتي هوايي كه رضاخان درباره توان بالاي آنها بسيار تبليغ مي كرد،را شكست دهند و ارتش ايران را تسليم خود سازند. اشغال نظامي ايران توسط نيروهاي متفق و ضعف سياسي حاكمان وقت ايران و تاثيرات سياسي، نظامي اين اقدام بر امور جاري مردم اعم از مسائل اقتصادي، اجتماعي و حتي روحي و رواني بارها موضوع بحث كتابها و مقالات تاريخي بوده است اما نفوذ انگليسي ها و روس ها در داخل كشور خود عامل مخرب ديگري محسوب مي شود كه نمي توان آنها را جداي از عوامل سياسي – نظامي فوق در نظر داشت و مورد توجه قرار نداد. زماني كه جنگ دوم جهاني به پايان رسيد، ايران در اشغال قواي سه دولت متفق بود.روس ها و انگليسي ها از ابتداي جنگ در ايران حضور داشتند و نيروهاي آمريكايي نيز به دعوت انگليس به ايران آمده و بدون هيچ قراردادي با دولت ايران، امور حمل و نقل اسلحه و مهمات از خليج فارس تا مرز شوروي را عهده دار شده بودند. مردم نيز در اثر 4 سال اقامت ناخوانده نيروهاي بيگانه و تحمل شرايط سخت زمان جنگ در نهايت عسرت و بدبختي به سر مي بردند. دولت ايران به دنبال اشغال ايران توسط قواي متفقين ناگزير شد به موجب پيمان سه جانبه 9 بهمن 1320 از حالت بيطرفي خارج شده و ابزار اراده متفقين شود. ايران كه از آغاز جنگ، بيطرفي خود را اعلام كرده بود، در ابتداي سال 1322 متفقين به دولت ايران فشار آوردند كه به كلي از حالت بي طرفي خارج شده رسما به آلمان اعلام جنگ بدهد و اخطار كردند كه در غير اين صورت ايران نخواهد توانست در كنفرانس هاي آينده صلح شركت نمايد. بدين جهت دولت ايران ناچار شد به بهانه فعاليت هاي خرابكارانه ماموران و جاسوسان آلماني در هفدهم شهريور 1322 به آلمان اعلام جنگ بدهد.در عوض متفقين موافقت كردند كه دولت ايران به اعلاميه ملل متحد در 11 دي 1320 كه از جانب 26كشوري كه با آلمان در حال جنگ بودند، امضا شده بود، ملحق شود و پس از جنگ در كنفرانس هاي صلح با حقوق متساوي با ديگر دولت ها شركت نمايد. دولت ايران كه تجربه تلخي از مخالفت دولت هاي فاتح جنگ جهاني اول با شركت اين كشور در كنفرانس صلح ورساي داشت، بلافاصله در 23 شهريور 1322 الحاق خود را به اعلاميه ملل متحد اعلام كرد. آخرين اقدام ايران به نفع متفقين در زمان جنگ دوم جهاني، اعلان جنگ به ژاپن بود كه در 9اسفند 1323 صورت گرفت. دولت هاي متفق، هم در پيمان سه جانبه و هم در اعلاميه كنفرانس تهران كه متعاقب نشست سران سه كشور بزرگ در پايتخت كشور ما در 10 آذر 1322 منتشر شد، استقلال و حاكميت و تماميت ارضي ايران را تضمين كرده بودند. در اعلاميه كنفرانس تهران روزولت رييس جمهور آمريكا، استالين نخست وزير شوروي و چرچيل نخست وزير بريتانيا كمك هايي را كه ايران در تعقيب جنگ عليه دشمن مشترك و به خصوص در تسهيل وسايل حمل و نقل مهمات از ديگر كشورها به اتحاد جماهير شوروي به عمل آورده تصديق نموده و موافقت كردند كمك هاي اقتصادي خود را تا حد امكان به دولت ايران بدهند. درباره دوران بعد از جنگ نيز موافقت كردند كه هر نوع مسائل اقتصادي را كه در پايان مخاصمات ايران با آن مواجه باشد، از طرف كنفرانس ها يا مجامع بين المللي كه براي مطالعه امور اقتصادي بين المللي تشكيل يا ايجاد شود، با مسائل اقتصادي ساير ملل متحد مورد توجه كامل قرار گيرد. دولتمردان وابسته به غرب در ايران گمان مي كردند با در دست داشتن اين همه سند و گواهينامه و دريافت لقب پل پيروزي خواهند توانست حال كه جنگ در اروپا به پايان رسيده است، تخليه خاك خود را از نيروهاي بيگانه خواستار شوند، اما در عمل معلوم شد كار به اين آساني نيست و تازه اول مشكلات است. دولت ايران پس از درخواست هشتم ارديبهشت مبني بر خروج اين نيروها در تاريخ 29 ارديبهشت 1324،طي يادداشت هايي پيروزي در جنگ را به سه دولت بزرگ متفق تبريك گفته و ضمنا از فرصت استفاده كرد و خاطرنشان ساخت كه به موجب ماده 5 پيمان سه جانبه و قولي كه در كنفرانس تهران داده شده بود، پس از پايان مخاصمات در اروپا ديگر لزومي به ماندن نيروهاي متفقين در ايران نيست و بهتر است هر چه زودتر خاك ايران را تخليه كنند تا اوضاع كشور به حال عادي بازگردد و بتوان چاره اي براي بهبود وضع فلاكت بار مردم يافت. اما اين درخواست ها و يادداشت ها بي جواب ماند و متفقين اعتنايي به آن نكردند. در كنفرانس پوتسدام كه از 26 تير تا 11 مرداد 1324 بين سران سه كشور بزرگ ـ استالين نخست وزير شوروي، ترومن رييس جمهور جديد آمريكا، چرچيل (و سپس كلمنت اتلي نخست وزير جديد انگلستان) در حومه پايتخت سابق آلمان تشكيل شد، مساله تخليه ايران از نيروهاي بيگانه مطرح شد، اما شوروي ها به بهانه اينكه هنوز جنگ با ژاپن خاتمه نيافته است با آن موافقت نكردند؛ لذا در اعلاميه نهايي كنفرانس پوتسدام چنين قيد شد: موافقت شد كه سربازان متفقين فورا از تهران عقب كشيده شوند و مراحل بعدي عقب نشيني سربازان از ايران در گردهمايي وزيران خارجه سه كشور كه در اول سپتامبر 1945 برابر با 10 شهريور 1324در لندن برپا خواهد شد، مورد رسيدگي قرار گيرد. هر چند اين رسيدگي، به خروج ظاهري نيروهاي آمريكا و انگليس انجاميد ،‌اما در طول اين مدت نيروهايي را جهت خودمختار طلبي در ايران تربيت كرده بودند و هم چنين شوروي نيز به طور واضح از خروج نيروهايش از آذربايجان امتناع مي ورزيد. سرانجام پس از دو سال، در سال 1326 با روي كار آمدن دولت قوام حضور فيزيكي متفقين در ايران به پايان رسيد و آنها خاك ايران را ترك كردند. اطلاع**9131**1717




این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: ایرنا]
[مشاهده در: www.irna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 484]

bt

اضافه شدن مطلب/حذف مطلب







-


گوناگون

پربازدیدترینها
طراحی وب>


صفحه اول | تمام مطالب | RSS | ارتباط با ما
1390© تمامی حقوق این سایت متعلق به سایت واضح می باشد.
این سایت در ستاد ساماندهی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی ثبت شده است و پیرو قوانین جمهوری اسلامی ایران می باشد. لطفا در صورت برخورد با مطالب و صفحات خلاف قوانین در سایت آن را به ما اطلاع دهید
پایگاه خبری واضح کاری از شرکت طراحی سایت اینتن