تبلیغات
تبلیغات متنی
رسانه حرف تو - مقایسه و اشتراک تجربه خرید
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
تاثیر رنگ لباس بر تعاملات انسانی
محبوبترینها
بررسی دلایل قانع کننده برای خرید صنایع دستی اصفهان
راه های جلوگیری از جریمه های قبض برق
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1804818435
نمايش ايمان مرد مکزيکي
واضح آرشیو وب فارسی:نیک صالحی: جام جم:فيلمسازان مکزيکي ، کارلوس ريگاداس را يکي از بهترين و مستعدترين فيلمسازان کشور خود مي دانند. فيلمهاي او موفق به دريافت جوايز متعددي از جشنواره هاي مختلف بين المللي شده اند. آخرين موفقيت او دريافت جايزه هيات داوران جشنواره کن در بهار امسال بود. با وجود اين ، او هنوز در کشور خود و در بين جماعت سينمادوست داخلي ، چهره اي سرشناس است. «نور خاموش» سومين فيلم سينمايي ريگاداس ، ماه قبل روي پرده سينماهاي مکزيک رفت. منتقدان سينمايي «نور خاموش» را بهترين و کامل ترين فيلم او تا به امروز مي دانند. فيلم ، قصه عاشقانه تکان دهنده اي را در يک جامعه منزوي در شمال مکزيک تعريف مي کند. فضاي فيلم بين رئال و سوررئال در نوسان است. اولين فيلم ريگاداس «ژاپن» جايزه دوربين طلايي جشنواره کن را براي کار اول گرفت (در سال 2002). فيلم دومش «نبرد در بهشت» (2004) هم نامزد دريافت نخل طلايي کن شد. «نور خاموش» که به زبان آلماني ساخته شده ، از سوي مکزيک نماينده رسمي شرکت در رقابت هاي اسکار بهترين فيلم خارجي است و پيش بيني مي شود به عنوان يکي از 5 نامزد اصلي اين رشته معرفي شود. خودتان هم قبول داريد فيلمهايتان براي تماشاگراني که به سينماي قصه گو خو گرفته اند، کمي سخت است؟ بله. در عين حال طبع و ذائقه تماشاگران هم به صورت ديگري پرورش يافته است. عموم آنها به شيوه قصه گويي سرراست عادت کرده اند و محصولات هاليوودي در اين رابطه نقش مهمي ايفا مي کنند، همين مساله باعث مي شود آنها سبک قصه گويي آرام ، پيچيده و ديالوگ هاي خاص فيلمهايم را براحتي قبول نکنند. نکته ديگر اين است که هميشه با بازيگران غيرحرفه اي کار مي کنيد؟ کار با نابازيگرها و آدم هاي معمولي را دوست دارم. اين باعث مي شود حال و هواي رئاليستي کارهايم و فضاي واقعگرايانه آنها حفظ شود، البته اين موضوع در عين حال کار مرا در جذب مخاطب بيشتر با مشکل روبه رو مي کند. تماشاگراني که به سينماي عامه پسند و ديدار با ستارگان سينما خو گرفته اند، براحتي حاضر به پذيرش نابازيگران در نقش هاي اصلي نيستند. آيا هيچ وقت به اين فکر نيفتاده ايد که تغيير مسير داده و در سينماي عامه پسند کار کنيد؟ اين مساله آخرين چيزي است که درباره اش فکر مي کنم. يعني اين که چنين چيزي ، زماني مورد توجهم قرار مي گيرد که ديگر هيچ کاري نتوانم بکنم و همه درها را روي خودم بسته ببينم. واقعيت را بخواهيد، به هيچ وجه علاقه اي ندارم که در سينماي عامه پسند و تجاري فعاليت کنم و هدف اصلي ام از فيلمساز شدن ، ساخت چنين فيلم هايي نبوده است. اين نوع سينما، فيلمسازان خودش را دارد و آنها هم دارند با تمام توان در اين رشته فعاليت مي کنند. تصور کلي خودم اين است که يک فيلم وظيفه اي بيشتر از سرگرم کردن تماشاچي خود دارد. فيلمهاي سينمايي بايد به گونه اي در تماشاچي خود تاثير بگذارند که او تا چند روز، ماه يا حتي سال درباره اش فکر کند و موضوع آنها، وي را براحتي رها نکنند. فيلم ها بايد گريبان تماشاچي خود را بگيرند و او را درگير خود کنند. خيلي جالب است که حرفه اصلي شما وکالت است. بله و نمي دانم آيا اشتباه کردم که چند سال آن را در دانشگاه تحصيل کردم يا خير. همان دوران هم سينما را خيلي دوست داشتم و به طور مرتب بيشتر فيلم ها را تماشا مي کردم ؛ اما کمي بعد از آن که کار در رشته حقوق و وکالت را شروع کردم ، ديدم دلم جاي ديگري است و همه حواسم متوجه سينماست. در بلژيک بودم که احساس کردم بايد تکليفم را با خودم معلوم کنم. بعد از يک مکالمه دروني چند روزه تصميم گرفتم وکالت را رها کنم و فيلم ساز شوم. سينما را کجا خوانديد؟ اگر منظورتان تحصيلات آکادميک است ، بايد بگويم به هيچ دانشگاه سينمايي نرفته ام. سينما را از طريق تماشاي فيلم ها، مطالعه کتاب هاي سينمايي و حضور در کلوبهاي سينمايي ياد گرفتم. قبل از اين که اولين فيلم بلند سينمايي را کارگرداني کنم ، در عرض يک سال 4 فيلم کوتاه ساختم. و نکته جالب اين است که هميشه به خاطر توانايي هاي تکنيکي فيلم هايتان تحسين شده ايد؟ همه اين چيزها حسي و غريزي است. اين فيلم ها و تکنيک دروني آنها انعکاسي از آن فيلم هايي هستند که طي اين سال ها ديده ام. فيلم هاي خوب فيلمسازان مطرح سراسر جهان ، بهترين کلاس درس برايم بوده اند. هنگام تماشاي فيلم هميشه به بررسي ، تحليل نماها و سکانس هايشان مي پرداختم. توجه ويژه ام به جوانب مختلف فيلم ها، مرا تبديل به يک منتقد سختگير کرد. مي کوشم هنگام کارگرداني فيلم هايم اين منتقد سختگير را کنار خودم داشته باشم. همين سختگيري بود که از اولين فيلم سينمايي باعث شد کارهايتان مورد توجه منتقدان سينمايي و داوران جشنواره هاي مختلف بين المللي قرار گيرد؟ اين مساله هر بار کار مرا براي ساخت فيلم هاي جديد سخت تر مي کند. احساس مي کنم مسووليتم بيشتر شده و چشم هاي بيشتري مراقبم هستند. خيلي دقت مي کنم که قصه فيلمنامه ام عيب و نقص کمتري داشته باشد و تکنيک فيلم قابل قبول ، جذاب و تازه باشد. مورد توجه قرار گرفتن و جوايز جشنواره ها را دريافت کردن ، هميشه نتيجه خوبي ندارد! به هر حال ، اين جايزه و تحسين ها باعث شده تا تماشاگران عادي هم متوجه کارهاي شما بشوند. بله و اين نکته مثبت ماجراست. با گذشت زمان مي بينيم که تعداد بيشتري از مردم عادي به تماشاي فيلم هايم مي آيند؛ البته هيچ وقت انتظار ندارم که فيلم هايم رکورد فروش را بشکنند يا صدرنشين جدول هفتگي فروش فيلم ها شوند. هنرمندان مطرحي مثل آلفونسو کارون ، گيلرمو دل تورو و آلخاندرو گونزالس ديناريتو از شما حمايت کرده اند؟ آنها مشوقان اصلي ام در صنعت سينماي مکزيک بوده اند. حمايت آنها تاثير زياد و عميقي روي من گذاشت. منتقدان سينمايي مي گويند شما تاثير زيادي روي فيلمسازان داخلي گذاشته ايد؟ من هم اين را شنيده ام و بدون اغراق بايد بگويم از شنيدن چنين چيزهايي خشنود مي شوم. هدفم ساختن فيلم هايي است که حتي پس از بسته شدن پرده هاي سالن نمايش هم با تماشاچي اش همراه باشد. وقتي مي بينم به جز فيلم هاي من ، فيلم هاي ديگري هم با همين هدف ساخته مي شوند، خوشحال مي شوم و احساس مي کنم کار کوچکي براي سينماي کشورم انجام داده ام. درباره «زمان» در فيلم هاي خود چه فکر مي کنيد؟ در شروع «نور خاموش» صداي بلند تيک تيک ساعت را مي شنويم و در بخشي از فيلم هم درباره ناممکن بودن برگشت زمان مي شنويم. فکر مي کنم در سينما خيلي خوب مي شود، اگر آدم بتواند دنيايي را که خودش مي خواهد خلق کند و تو در مقام فيلمساز اين آزادي را داشته باشي که کارهايي را که دوست داري انجام بدهي. در فيلم ، ما زمان را متوقف کرديم تا قصه اي را تعريف کنيم. شايد اين قصه اي است که فقط در ذهن ما مي گذرد. زماني که پيرمرد فيلم ، ساعت را فيکس مي کند در حقيقت در حال فيکس کردن زمان است. او فقط ساعت را درست مي کند و کاري انجام نمي دهد که عقربه ها جلو بروند. هر بار که دست به کار احمقانه يا وحشتناکي زده ام ، اولين احساسم اين است که اي کاش مي توانستم دوباره به عقب برگردم تا آن را اصلاح کنم ، اما معني اش اين نيست که حسرت و افسوس گذشته را مي خورم. علتش هم اين است که من زندگي را قبول کرده ام ، ولي حال و هواي قصه فيلم چنين نيست. اعتقاد کاراکتر اصلي فيلم اين است که مي تواند دنيايي بهتر از دنياي فعلي خلق کند. من هم به معجزه اعتقاد دارم. بعضي ها فکر مي کنند اين فقط تصور و خيال است ؛ اما کاراکتر زن فيلم زنده برمي گردد. اين کار يک حرکت تمثيلي و تقديري از «اوردت دراير» بود. من فکر مي کنم خود واقعيت يک معجزه است. آنچه در کتاب مقدس اتفاق مي افتد از واقعگرايي دور نيست. ديدگاه شخصي خودتان درباره زندگي چيست؟ دوران کودکي ام ، هميشه از مادرم درباره مرگ مي پرسيدم و مي خواستم ببينم بعد از آن چه اتفاقي مي افتد. بعضي وقت ها مي خواستم کشيش شوم. وقتي بحث زيبايي شناسي مي شود، تکنيک کاريتان چيست؟ نوع حرکات دوربين را طراحي مي کنم و همزمان با آن است که حرکات بازيگران هم تعيين مي شود. از بازيگرانم مي خواهم احساس کنند در حال زندگي واقعي هستند. سر صحنه تمرين نمي کنم. بيشتر مواقع اولين برداشت ، بهترين برداشت است. اعتقاد دارم اين شيوه کار، بهترين روش براي ساخت فيلم هايم است. فقط يک نابازيگر مي تواند آن کاراکتري را جلوي دوربين خلق و بازي کند که من مي خواهم. بسياري از نماهايي که مي گيرم متحرکند، اين موضوع کمک مي کند تا امکان ورود به تصاوير و روياهاي دروني آنها را پيدا کنيم. هر مکاني مي طلبد دوربين در جاي خاص و ويژه اي قرار گيرد، اما آزادي عمل در انتخاب تمام زوايا وجود دارد. فيلم هاي شما حس ويژه اي در درون خود دارند. از اين ايده که فيلم بايد فقط يک قصه را تعرف کند متنفرم. نکته اصلي اين است که فيلم به گونه اي جلو برود که شما آن را احساس کنيد و اين حس به واسطه روايت نباشد. براي مثال ، اولين صحنه فيلم من خيلي سينمايي است. نور موجود در آن زيباست و اين خيلي چيزها را مي رساند. در ادبيات چنين چيزي نمي تواند وجود داشته باشد. شما فقط مي نويسيد: «خورشيد بالا آمد.» اما روي پرده اين خورشيد و نوع نورافشاني آن با شما صحبت مي کند. اين را شما نمي توانيد روايت کنيد. فقط مي توان آن را حس کرد. همين نماي افتتاحيه ، از سوي بسياري به عنوان يکي از بهترين افتتاحيه هاي يک فيلم سينمايي ارزيابي شده است. من فيلم را با ستاره ها شروع و تمام مي کنم و اين آغاز و پايان قصه است. پس از آن است که ما وارد قصه و زندگي 3 کاراکتر اصلي فيلم مي شويم. اين مثل حال و هواي زندگي روزمره خود ماست. همه ما فکر مي کنيم مرکز ثقل زمين هستيم ، اما واقعيت اين است که نيستيم! زمين را هم به ستاره ها اضافه کنيد. چنين به نظر مي رسد که دوست داريد در فيلم هايتان چشم اندازهاي مختلف را به نمايش بگذاريد. کودکي ام را در حومه مکزيکو گذراندم. وقت زيادي داشتم که به حوالي سر بکشم. مزارع زيادي آنجا وجود داشت. سوار تراکتور مي شدم (که مشابه اش را در داخل فيلم مي بينيد) و وقت مي گذراندم. صحنه مورد علاقه ام روزهاي باراني است ، علتش اين است که ما فصل خاص باراني در اينجا داريم. اين نکات تاثير خودش را بر من و کارهايم گذاشته است.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: نیک صالحی]
[مشاهده در: www.niksalehi.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 164]
-
سینما و تلویزیون
پربازدیدترینها