واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: به گزارش روز چهارشنبه خبرنگار فرهنگي ايرنا به نقل از پايگاه خبري حوزه علميه آيتالله جوادي آملي،ايشان در پاسخ به اين پرسش كه موسيقيهاي متداول چه تاثيري بر روان آدمي ميگذارد؟ گفت: ابنسينا (رحمهالله) در نمط نهم اشارات و تنبيهات مينويسد: گاهي عارف به نغمه رخم، يعني آهنگ ملايم نياز دارد تا او را متعظ كند. مدرس حوزه علميه قم ادامه داد: در درس مرحوم الهي قمشهاي (قدسسره)، وقتي به اين قسمت از شرح اشارات رسيديم -سه نفر در آن درس حاضر بوديم-، پس از درس، از استاد اجازه گرفتيم تا جناب آقاي رباني خراساني كه از علماي بزرگ تهران بود -يكي از آن سه نفر-، هر شب پس از درس، يكي از غزلهاي استاد را براي ما بخوانند كه ايشان هم اجازه دادند. آيتالله جواديآملي يادآورشد: گاه مناجات، يك جوان را اداره ميكند. گاه نيز يك غزل يا قصيده، كمبودهاي دروني او را ترميم ميكند، اما لذت غزل هرگز در ترانه يافت نميشود. ترانه لذتي كاذب ايجاد ميكند؛ اما غزل شهدي است كه لذت صادق را به همراه دارد و تا پايان عمر با انسان همراه است. غزلهاي حافظ و سعدي چنين است. وي ادامه داد: اگر كسي خود را با ترانه سرگرم كند، در سنين بالاتر، خود متوجه ميشود كه با ذائقه او هماهنگ نيست، در حالي كه انسان با مناجات و غزل انس ديگري دارد. غزل حافظ هميشه ميماند و هرچه سن بالاتر برود، انسان با آن بيشتر مانوس ميشود. آيتالله جواديآملي گفت: همه ميدانيم كه آهنگهاي طربانگيز، خوي حيواني را در ما زنده ميكند. آهنگهايي كه فرشته منشي را در آدم احيا ميكند، به انسان سبكباري ميدهد و بشر را از شهوت و غضب دور ميكند نيز ميشناسيم. به آهنگهاي مشكوك گوش نميدهيم. استاد حوزه علميه قم موسيقي را بر سه قسم تقسيم كرد و افزود: موسيقيهايي كه حالتي روحاني در انسان ايجاد ميكند كه اشكال ندارد، .موسيقيهايي كه به مجالس لهو و لعب اختصاص دارد و شهوت را تحريك ميكند كه اين دسته نامشروع است ، دستهاي از موسيقيها هم مشكوك است، پس با داشتن راه صحيح، ديگر به دنبال مشكوك نميرويم. خواندن غزلها و مناجاتها با صداي خوب، خصيصه ما ايرانيان است. ما ايرانيان به آواز بيش از نواختن علاقه داريم كه بسيار خوب است و بيش از آن هم نياز نيست. آيتالله جواديآملي يادآور شد: درفرهنگ شيعي ما، مستحب است كسي كه اذان ميگويد ، صيت، يعني خوش صوت باشد تا نياز قوه سامعه تامين شود. اشعار خوبي وجود دارد كه اگر با صداي خوش خوانده شود، اين نياز انسان را تامين ميكند. از طرفي، اشعاري كه در اثر پيمودن اين راه فرا گرفته، همه عمر براي او ميماند و هرچه سن بالاتر ميرود، بهره او از اين اشعار بيشتر ميشود. فراهنگ**9187**
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 209]