واضح آرشیو وب فارسی:نیک صالحی: تالار وحدت پس از اجراي "افرا"ي بهرام بيضايي 90 دقيقه وقت داشت نفسي تازه كند تا ميهمانهاي "پيمان يزدانيان" را ميزبان شود. به گزارش خبرنگار بخش موسيقي خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، شامگاه گذشته پيانوي سياه با پايههاي طلايي، سوغاتي ينگه دنيا در ميانيترين بخش سن تالار وحدت جاي گرفت تا رسيتال پيانوي "پيمان يزدانيان" به سرانجام برسد. اين كنسرت با اجراي آثاري از بتهوون، ليست، شوپن، راخمانينف و يزدانيان همراه بود كه برخلاف بسياري از كنسرتها رأس ساعت اعلامشده زنگ سالنها بهصدا درآمد و يزدانيان پشت پيانوهاي تازهي تالار جاي گرفت. او در بخش نخست اجرا، قطعههايي از فرانتس ليست: نكورتن شمارهي 3 "روياهاي عاشقانه" در لابمل ماژور، بتهوون: سونات پيانو شمارهي 8 "پاته تيك" اپوس 13 در دو مينور، آلگرو - آداجو كانتابيل - روندو آلگرو را نواخت. قطعه بعدي از فردريك شوپن: بالاد شماره يك در سل مينور بود و آخرين قطعه بخش نخست نيز اثري از سرگئي راخمانينف بهشمار ميرفت كه در دو بخش پرلود در سل ديز مينور، پرلود در دو ديز مينور اجرا شد. يزدانيان بعد از هر قطعه به نشانهي احترام به حاضران تعظيم و سالن را ترك ميكرد. اجراي وي 40 دقيقه در بخش نخست طول كشيد، پس از تنفسي 40 دقيقهيي براي اجراي بخش دوم به صحنه برگشت و حدود 40 دقيقه را هم به بخش دوم اختصاص داد. براي اين بخش دستياري پشت سرش نشست تا نتهاي نوشتهشدهاش را ورق بزند. يزدانيان كليدهاي سياه و سفيد را يكبهيك نوازش ميداد، نگاهش را تقسيم ميكرد بر صفحهي سفيد با نتها دستنويسش؛ حاصل همهي اينها رقص انگشتها را در پي داشت. او تاكنون بيش از 40 قطعه براي پيانو نوشته است و ميخواهد مجموعهي آنها منتشر كند. قطعههايي كه خودش ساخته بود، زباني ايراني داشتند. حتا سوييت كوچك كنسرتي را كه در سه موومان بهياد ولفگانگ آمادئوس موتزارت ساخته بود. قطعههايي را كه يزدانيان خود ساخته بود روايتي داستاني داشتند، اما آنچه را كه از بزرگان موسيقي كلاسيك دنيا بازنواخت، شايد بتوان گفت صرفا بازخواني تكنيكي بودند. چند دستور غذاي ايراني براي يك آشپز فرانسوي هم سوييت در چهار موومان بود كه يزدانيان آنرا بهياد "اريك ساتي" تنظيم و نوشته بود كه خود آنرا براي حاضران اجرا كرد. سوييت "حزن" هم در پنج موومان و "پارانويا" و پرلود شماره يك در دو مينور دو قطعه آخري اجراي رسيتال پيانوي اين پيانيست جوان در ساعات پاياني شامگاه جمعه بودند. به گزارش ايسنا، حاضران در تالار وحدت اما با پايان قطعههاي بخش دوم از جا بلند نشده و يكريز پيانيست سياهپوش را تشويق كرده تا بار ديگر به صحنه برگردد. يزدانيان آمد و قطعه "تار" را به ياد كلنل وزيري اجرا كرد. باز هم در ميان تشويق حاضران صحنه را ترك كرد، اما مردم تالار را ترك نكردند و ايستاده و يكريز تشويق ميكردند. يزدانيان دوباره برگشت و قطعه "شكوه" را در حالي كه درهاي تالار باز بودند، اجرا كرد. اهالي سينما بخش قالب حاضران در تالار وحدت را تشكيل ميدادند. يزدانيان كه در كنار تدريس و اجرا فعاليت مستمري در عرصه موسيقي فيلم دارد، گويا با اهالي سينما دمخورتر است تا خانوادهي خودش - موسيقي -؛ اين امر از حضور كارگردانهايي چون جعفر پناهي، كمال تبريزي گواه بود. اين پيانيست، آهنگسازي فيلمهاي يک تکه نان (کمال تبريزي)، يك شب (نيکي کريمي)، سيماي زني در دور دست (علي مصفا)، سربازهاي جمعه (مسعود کيميايي)، رسم عاشق کشي (خسرو معصومي)، کافه ترانزيت (کامبوزيا پرتوي)، ايستگاه متروک (عليرضا رييسيان)، شبهاي روشن (فرزاد مؤتمن)، فرش باد (کمال تبريزي)، گاهي به آسمان نگاه کن (کمال تبريزي)، مزرعه پدري (رسول ملاقليپور)، طلاي سرخ (جعفر پناهي)، پرنده باز کوچک (رهبر قنبري)، از کنار هم ميگذريم (ايرج کريمي)، آب و آتش (فريدون جيراني)، باد ما را خواهد برد (عباس کيارستمي)، بيگانگان (رامين بحراني) و لاک پشت (علي شاه حاتمي)، را در كارنامهي حرفهيي خود دارد. حسين عليزاده هم شب دوم اجرا در تالار وحدت حاضر شده بود. اين اجرا را نشر موسيقي هرمس و انجمن موسيقي ايران تدارك ديده بودند. انتهاي پيام
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: نیک صالحی]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 351]