محبوبترینها
با چاپ روی وسایل یک کسب و کار پرسود بسازید
قیمت دیگ بخار و تولیدکننده اصلی دیگ بخار
معروف‌ترین هدیه و سوغاتی یزد مشخص شد!
آشنایی با انواع دوربین مداربسته ضد آب
پرداخت اینترنتی قبوض ساختمان (پرداخت قبض گاز، برق و آب)
بهترین دوره آموزش سئو محتوا در سال 1403 با نام طوفان ۱۴۰۳ در فروردین ماه شروع می شود
یک صرافی ارز دیجیتال چه امکاناتی باید داشته باشد؟
تعمیرگاه مجاز تعمیر ماشین لباسشویی در شرق تهران
تعمیرگاه مجاز تعمیر ماشین لباسشویی در شرق تهران
جراحی و درمان ریشه دندان عفونی با خانم دکتر صفوراامامی
چه مواردی بر قیمت کابین دوش حمام تاثیر دارند؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1798584323
ترنم شعر (1)
واضح آرشیو وب فارسی:راسخون:
ترنم شعر (1) چند غزل از « عليرضا قزوه » زخم زبانهاخدايا تلخ ميبينم سرانجام جوانها رازمانه سرمه مي سايد شكست استخوانها راچقدر اي روزگاران، زخم از تيغ خودظا خوردنميان خون و خنجر بازي زخم زبانها راخمير و نانوا ديوانه شد از اين همه هيزمخدايا شور اين آتش فروشان سوخت نانها رابه نام نامي طوفان و دريا بال خواهم زدكلاغاني كه مي بنديد راه آسمانها را!به ملاحان بگو وقت ملاحت نيست اين شبهابگو طوفان - بگو پايين نياور بادبانها را-دهان موج را بايد ببندد تربت مولابگو بايد تحمل كرد يك چند اين تكانها راچرا اهل سياست منطق حكمت نمي دانندخدايا بار ديگر بعثتي بخشا شبان ها راخرداد ماه 1388 - دهلي نو كنبه بازار رضاي او دو روزي كسب وجدان كنمتاع حسن خود را ميفروشي؟ رد احسان كنحراجي تازه در بازار مهر دوست افتاده ستاگرچه نرخ لبخند تو ارزان است ارزان كن به آب ديده ات هر صبح دل را شستشويي دهدكان دوست را پاكيزه با جاروب مژگان كنچراغان جهان غير از چراغان دل خود نيستجهاني را چراغان كرده اي خود را چراغان كناگر طوف نگاهش ميكني چشمي ببين خود رااگر در زلف او پيچيده اي حالي پريشان كنعمارتها كه كردي قصر شيطان بود بر هم زنعبادتها كه داري مسجد شرك است ويران كنچو ابراهيم ادهم در مقام دوست مهمان باشبه زمزم مي رسي اما حذر از دلو سلطان كنشكستي اين همه بت را و آخر بت شدي در خودمسلمان كافرا روزي بت خود را مسلمان كنخرداد 1388سفرنامه انسانبه خود برگشته بودم، يك قلم جان بود در دستمقلم، آري قلم، شمشير عريان بود در دستمبه هر جا پر زدم باران آيات خدا مي ريختبه هر جا سر كشيدم برگ قرآن بود در دستمزبان شاپرك را فهم كردم در سكوت گلمگر انگشتر و مهر سليمان بود در دستمبه هم ميخورد دستان و صدايي بر نمي آمدچه بازي بود ؟ آيا سرمه پنهان بود در دستم؟به من چيزي به نام عاشقي آموختند آن شبكليد خانه خورشيد تابان بود در دستم به شهر كودكي برگشتم و شبهاي شيرينشسمرقندي شدم، قند فراوان بود در دستمدلي آيينه وار آورده بودم از سفر با خودخط پيشاني ام حتي نمايان بود در دستمكجا گم كرده ام آيينه صبح قيامت راشفاعت نامه اعمال انسان بود در دستمبه دنبال خودم ميگشتم و چيزي نمي ديدمچراغ روشن حال پريشان بود در دستمهواي ديدن ياران همدل آتشم مي زدبرات ديدن كوي خراسان بود در دستمارديبهشت ماه 1388- دهلي نو اي چراغ مطمئن!چشم هوشي باز شد آيينه حيران شديميك سحر آيينه گم كرديم ، سرگردان شديماشك در چشمان ما پُر شد پريها پر زدندشيشه از دست پري افتاد ، ما انسان شديمدل ز دنيا كندن آسان بود چون دل بستنشبسته شد تا چشم دنيا، محو در مژگان شديمغيرت ما اين نبود و قيمت ما اين نبودهر چه دنيا قدر پيدا كرد ما ارزان شديمشطح و طاماتي سر هم شد به سوداي غزلبا خيال خويش وهم آلوده عرفان شديمغيرتي آموختيم و طاعتي اندوختيمجراتي گل كرد، در باغ ملك پران شديمهوهويي از هر كه بشنيديم، ياهويي زديمخانقاهي هر كجا ديديم دست افشان شديماي چراغ مطمئن، در ما طلوعي تازه باشما كه عمري در شب زلف تو سرگردان شديمارديبهشت 1388- دهلي نوپرده خوانيبهاران بود و مجنون مُرد از بي همزباني هابه قدر عمر پيران كم شد از عمر جواني هادريغا پهلوانان و دريغا پهلوي خواناندريغاتر فتوٍِت نامه بي پهلواني هاشغاد قصه بازي ميكند در نقش رستم همچه زخمي ميخورد سهراب در اين پرده خواني هانمي داني ندانستن چه طرفه صرفه اي داردكه شور هيچ دانان است و دور هيچ دانيهاعزا اين نيست غم اين نيست داغ كربلا اين نيستبه خنديدن شباهت ميبرد اين نوحه خواني هادلم ميخواست در عهد عتيق عاشقي باشمچرا منسوخ شد موساي من عهد شباني ها؟فروردين ماه 1388 - دهلي نو شبانيگزارش سفر به كشمير و وضعيت نگران كننده قبر شاعران بزرگ ايراني دلم را چون اناري كاش يك شب دانه مي كردمبه دريا مي زدم در باد و آتش خانه مي كردمچه ميشد آه اي موساي من، من هم شبان بودمتمام روز و شب زلف خدا را شانه مي كردمنه از ترس خدا، از ترس اين مردم به محرابماگر ميشد همه محراب را ميخانه مي كردماگر ميشد به افسانه شبي رنگ حقيقت زدحقيقت را اگر ميشد شبي افسانه مي كردمچه مستيها كه هر شب در سر شوريده مي افتادچه بازيها كه هر شب با دل ديوانه مي كردميقين دارم سرانجام من از اين خوبتر ميشداگر از مرگ هم چون زندگي پروا نمي كردمسرم را مثل سيبي سرخ صبحي چيده بودم كاشدلم را چون اناري كاش يك شب دانه مي كردمفروردين 1388جمعه ناگاهيعقوب منا يوسفت افتاده در اين چاهديري ست كه خون مي چكد از پيرهن ماهبر مانع خورشيدي، آن خون ستاره ستيا مانده بر آن تكه اي از پيرهن ماهامروز بيا سبز بروييم كه فرداكاري نكند حسرت و كاري نكند آه«يا ايتها النفس...» بخوانيم و بكوچيموز مرگ نترسيم، توكلت علي اللهاين شنبه و آدينه به تكرار، مرا كشتتا چند صبوري كنم اي جمعه ناگاهمهرماه 1375 اي بهار از كوچه ما بي تبسم نگذريعشق يعني اين كه از اندوه مردم نگذريزندگي يعني كه از شور و ترنم نگذريباز اي داوود خوشخوان! لب فروبستي چرا؟از كنار دردهامان بي تكلم نگذريباده پيش آريد، فروردين هشياران رسيدحب مولا داشتن يعني كه از خم نگذرييك سر سوزن به فكر زيردستان نيز باشاي مسيح فرودين از چرخ چارم نگذريخانه دل خانه شور است و شيدايي و شعربوي دف مي آيد اين جا، با تالم نگذرياي نسيم از خانه ما بي سلامي رد مشواي بهار از كوچه ما بي تبسم نگذريزندگي درياست ، يك درياي پنهان در صدفاز دل درياي هستي بي تلاطم نگذرياسفند ماه 1387- دهلي نو تا شب زاينده رودمثل سلطاني كه صبح افتاده است از تخت و تاجگيج گيجم، گول گولم،هاج و واجم،هاج و واجپيش از اين در عهد دقيانوس عشقي بود و نيستعاشقي پول سياهي بود كافتاد از رواج روزگاري عقل و عشق از ما گرفتي خط و ربطروزگاري هند و چين مي داد ايران را خراجعاشقان پر ميكشند اين روزها در قصر وهمشاعران افتاده اند اين روزها از برج عاجزندگي اين روزها اين است : تزويج دو ضدكافر زاهد صفت با شاعر عاشق مزاجصبحها در خانههامان نيست غير از داد و قالشامها در سفرههامان نيست غير از احتياجعارفان يعني خريداران درد بي دواصوفيان يعني گرفتاران زخم بي علاجشيخ يعني آن كه در خلوت نپرسد ازخداخواجه يعني آن كه بازي ميكند با خشت و خاجدر فتوت نامه تان چيزي نخواندم جز حسددر سياست نامه تان حرفي نديدم غير باجبعد از اين بر عقل و دينم ميكشم طرحي دگربعد از اين بر شعرهايم مي زنم چوب حراجغير شاعر كس به شعر شاعران قيمت ندادكس اميرالحاج را حرمت نكردي غير حاجعصر حجيت گذشت و دور عليت رسيدحجت ما همچنان عشق است روز احتجاج كاش باران ميگرفتي در شب ما كاش كاشكاش نرگس مي دميدي در دل ما كاج كاجباز ديشب اصفهاني در دلم دم ميگرفتافتخاري قطعه اي ميخواند از استاد تاج از غروب دهلي نو مي روم تا اصفهانتا شب زاينده رود و سوز آواز سراجاسفند ماه 1387- دهلي نوگريه انگورهادور شو از خود كه بانگ دورها را بشنويدر نمازت گريه انگورها را بشنويتار شد شبهاي تنهاييت، چنگي زن به دلتا صداي هق هق تنبورها را بشنويركعتي از رنگ بيرون آي، اي همرنگ نورنور شو، تا ربٌناي نورها را بشنويسعي كن آيينه را هر صبح، لب خواني كنيسعي كن با يك نظر، منظورها را بشنويپنبه را از گوش بيرون آر، اي حلاج وهمتا اناالحق گفتن منصورها را بشنويبي كه موسي باشي از طور تجلي بگذريبي كه اسرافيل باشي صورها را بشنويتو سليمان ميتواني شد، ولي با چند شرطشرط اول آن كه حرف مورها را بشنويشرط آخر آن كه برگردي به ظهر كربلامحو عاشورا شوي و شورها را بشنوياسفند ماه 1387- دهلي نومنبع: دوهفته نامه پگاه حوزه/خ
#فرهنگ و هنر#
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: راسخون]
[مشاهده در: www.rasekhoon.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 530]
-
فرهنگ و هنر
پربازدیدترینها