محبوبترینها
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1845549323
دو شعر از شمس لنگرودي براي خسرو شكيبايي
واضح آرشیو وب فارسی:نیک صالحی: شمس لنگرودي با رفتن خسرو شكيبايي و با ياد اين چهره و صداي بهيادماندني سينما، تئاتر و تلويزيون ايران، دو شعر گفته است. بخش ادب خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، شعرهاي اين شاعر را براي «هامون» خاطره‌ها با نام‌هاي «اشباح» و «مرا به حال خودم بگذاريد» در پي مي‌آورد: «اشباح» بركه‌ي اشك است سينه‌ام و پرندگاني شاد بازي‌كنان به صورت من آب مي‌فشانند. آه خسرو، پادشاه شكست‌خوردگان! تمام لشكريان پارچه‌يي‌ات متواري شدند سربازاني از نور، سايه‌ها تو خسرو اشباح بودي. آه‌ها از هر سوي بامداد بيست و هشتم تيرماه به خانه‌ي تو روان‌اند تو خسرو اشباح بودي سيرت نديده تمام مي‌شوي. دو بركه‌ي اشك است سينه‌ام و پرندگاني كه به صورت من آب مي‌فشانند از پاهايت كه سرد مي‌شوند خبري ندارند. *** «مرا به حال خودم بگذاريد» مرا به حال خودم بگذاريد سنگ‌ها خسرو مرده است و شما بي‌قراريد نامش روي كدام شما حك شود. مي‌خواهم در تاريكي سينما بنشينم و رؤياهايم را ببينم رؤياهايي كه فقط در تاريكخانه‌هاي شما ظاهر مي‌شوند. مرا به حال خودم بگذاريد صف‌ها، باجه‌ها! همه‌تان به خانه‌ي خود مي‌رويد تنها اوست در صف ناآشناياني بي‌بازگشت ايستاده است و دلش براي باجهي سينما تنگ ميشود تنها او به پشت سرش نگاه مي‌كند و پيش مي‌رود. مرا به حال خودم بگذاريد تا صداي قطار را بشنوم كه چهره‌ي او را دور مي‌كند. آه خسرو مردگان! با چشم بسته چطور بازي مي‌كني در فيلمنامه‌اي كه نشانت ندادند در جمع مردگان تماشاچي كه از دلتنگي بسيار آه مي‌كشند. بازي مكن فرقي ميان تماشاگر و بازيگر مردگان نيست. بازي مكن خيمه‌شب‌بازي‌ها فقط براي ادامه‌ي زندگي بود شمس لنگرودي بيست و هشتم تيرماه 87 انتهاي پيام
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: نیک صالحی]
[مشاهده در: www.niksalehi.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 175]
-
سینما و تلویزیون
پربازدیدترینها