واضح آرشیو وب فارسی:نیک صالحی: جام جم آنلاين: حتما تابه حال كساني را ديدهايد كه به همه چيز و همه كس شك داشته باشند يا در برابر يك حرف ساده، واكنش خشمگينانه شديدي داشته باشند. آيا از خود پرسيدهايد مشكل اين افراد چيست؟ گاهي اين افراد به عنوان بيماران داراي اختلال شخصيت ناميده ميشوند. اما اختلال شخصيت چيست؟شخصيت بصورت مجموعهاي از رفتار و شيوههاي تفكر شخص در زندگي روزمره است كه با ويژگيهاي بي همتا بودن، ثبات (پايداري) و قابليت پيش بيني تعريف ميشود. شخصيت ميتواند سازگار و يا ناسازگار باشد. ناسازگاري زماني مطرح ميشود كه افراد قادر نباشند تفكر و رفتار خود را با محيط و تغييرات آن تطبيق دهند. سازگاري يا عدم سازگاري ارتباط نزديكي با «انعطاف پذيري» دارد. يك شخصيت سالم با وجود ثبات و پايداري به ميزاني از انعطافپذيري بهره ميبرد. اما افراد ناسازگار در برخورد با موقعيتهايي كه واكنش به آنها مستلزم تغييرات و تصميمات جديد است، تفكر و رفتار انعطاف ناپذيري از خود بروز ميدهند. بر اين اساس، اختلال شخصيت بصورت رفتارهاي ناسازگار و انعطافناپذير در برخورد با محيط و موقعيتها تعريف ميشود. براي آن كه اختلال شخصيت در يك فرد تشخيص داده شود، فرد بايد مشكلاتي در افكار، هيجانات، كاركرد، روابط ميان فردي يا كنترل اميال داشته باشد، الگوهاي رفتاري او بايد مزمن و فراگير باشند و بر جنبههاي مختلف زندگي، از جمله كاركرد اجتماعي، كاري، تحصيلي و روابط نزديك او تأثير بگذارند. اين الگوهاي رفتاري بايد در طول زمان، پايدار باشند و سرآغاز پيدايش آن را بتوان تا دوران نوجواني يا اوايل دوران بلوغ ردگيري كرد. همچنين اين رفتارها قابل توضيح يا تشريح توسط اختلالات ذهني ديگر، سوء مصرف دارو يا شرايط پزشكي ديگر نباشند.ميزان شيوع اختلال شخصيت در كل جمعيت حدود 4 تا 6 درصد برآورد شده است. اگر چه در بين انواع مختلف شخصيتي تفاوتهاي معنيدار وجود دارد. درمان مشكل اصلي افرادي كه اختلال شخصيتي دارند، اين است كه اصلا قبول ندارند بيمار هستند و براي همين، پزشكان چندان كاري نميتوانند برايشان انجام دهند. به عنوان مثال يك فرد افسرده به راحتي حاضر ميشود براي درمان و بهبود به يك روانپزشك مراجعه كند، اما كسي كه اختلال شخصيت و بدگماني دارد، هيچگاه حاضر نميشود به خاطر بدگمانياش به مطب پزشك برود. به هر صورت در درمان اختلال شخصيت دو شيوه رواندرماني و دارودرماني كاربرد دارد. روشهاي مختلف رواندرماني مانند روانكاوي، شناختدرماني، رفتاردرماني، گروهدرماني، آموزش مهارتهاي اجتماعي و... در درمان اختلال شخصيت به كار ميرود. هدف از رواندرماني، آموزش رفتارهاي جديد همراه با ايجاد خودآگاهي و بينش در فرد نسبت به رفتار خود و اثر آن بر جامعه است. در كنار رواندرماني مواقعي وجود دارد كه لازم است از دارو نيز استفاده شود تا فرآيند درمان تسهيل شود. دارودرماني زير نظر روانپزشك اعمال ميشود و ميزان و تعداد مصرف را او تعيين ميكند.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: نیک صالحی]
[مشاهده در: www.niksalehi.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 324]