واضح آرشیو وب فارسی:راسخون:
مددكاران كوچك خانواده نويسنده:زهرا زحمتكش تأثير كار خانگي بچه ها در تكوين شخصيت همه انسانها از قابليتهاي كاري فراواني برخوردارند، ولي بعضي از افراد كارهاي ساده و بعضي ديگر كارهاي پيچيده تر و ارزشمندتري انجام مي دهند. از آنجا كه ويژگي و قابليتهاي كاري افراد در دوران زندگي بويژه در جواني شكل مي گيرد بنابراين، تربيت شغلي نه تنها تعيين كننده جايگاه اشخاص در جامعه و خانواده است، بلكه زمينه آماده شدن آنها براي يك زندگي سالم و پربار در آينده است. دكتر سيد علي زكي زاده، روانپزشك اعتقاد دارد: براي آموزش شغلي كودكان، ابتدا بايد كارهايي به آنان واگذار شود كه بتوانند با روشي معين با موفقيت آنها را انجام دهند. در ضمن لازم نيست آن كار در زمان كوتاهي كامل شود، بلكه مي توان يك يا چند ماه را به آن اختصاص داد. نكته ديگر اينكه كودك بايد در انتخاب لوازم كار آزاد باشد و در برابر كيفيت كاري كه انجام مي دهد، احساس مسؤوليت كند. به همين دليل به جاي اينكه به او بگوييد: «اين جارو را بگير و به اين صورت اتاق را تميز كن»، بهتر است چگونگي انجام كار را برعهده خود او بگذاريد و به او اطمينان دهيد، به هر نحوي كه مي خواهد كار را انجام دهد. براي شروع آموزش از كارهاي بدني استفاده كنيد و كم كم به كارهايي كه به فكر و سازماندهي نياز دارند، روي بياوريد. هر اندازه كار پيچيده تر و مستقل تر باشد، از نظر آموزشي مؤثرتر است. كودكان بايد از سنين كم در كارهاي خانواده شركت داده شوند، البته نبايد در اين كار خيلي زياده روي كرد. ميزان كار پدر و مادر با كودكان بايد كاملاً متفاوت باشد. اگر در منزل كار مي كنيد، كودك بايد عادت كند، به هرنحوي كه مي تواند به شما كمك كند، پس كارهايي را كه از عهده كودك برمي آيد به او واگذار كنيد. به خاطر داشته باشيد، كودكان در مدرسه تكليفهاي درسي نسبتاً سنگيني دارند و اين موضوع بايد در درجه اول اهميت قرار گيرد. بايد به آنها كمك كنيد تا درك كنند در مدرسه نه تنها عهده دار فعاليتهاي فردي هستند، بلكه فعاليتهاي اجتماعي را نيز به عهده دارند و موفقيت آنان در كارهاي مدرسه نه فقط براي والدين، بلكه براي تمام جامعه ضروري است. از طرف ديگر، نبايد اجازه دهيد امور مدرسه، كودكان را از زندگي و كار در مجموعه خانواده بازدارد، زيرا تأثير بدي بر پرورش آنان خواهد گذاشت. زندگي خانوادگي هميشه بايد فضايي متشكل از همياري و فعاليتهاي گروهي باشد. هادي بهرامي مشاور خانواده هم در اين خصوص مي گويد: كودك بايد ياد بگيرد، كارهايي را كه در ابتدا براي او خسته كننده به نظر مي رسند تحمل كند و بداند اهميت يك كار تنها به خاطر جذابيت آن نيست، بلكه به خاطر ضرورت و فايده آن نيز هست. والدين بايد صبور باشند و بتوانند بدون «گله و شكايت، كارهاي ناخوشايند و نادرست كودكان را تحمل كنند. اگر ارزش اجتماعي شغلي براي او روشن باشد، حتي اگر ناخوشايند نيز جلوه كند، انجام آن مي تواند باعث شادماني و رضايت او شود. اگر كودك ضرورت انجام كار خاصي را احساس نمي كند و نمي توان تمايل به انجام آن را در او ايجاد كرد، مي توان از روش تقاضا و درخواست بهره گرفت. درخواست يا تقاضا مي تواند به كودك آزادي انتخاب بدهد. بايد به گونه اي عمل كرد كه كودك انديشه كند، درخواست را با تمايل قلبي خود و نه از روي اجبار اجابت مي كند. از روش درخواست يا تقاضا زماني بايد بهره گرفت كه كودك با طيب خاطر كار را انجام دهد. والدين بايد مراقب باشند تا برادر بزرگتر از برادر كوچكتر جز در همكاري با يكديگر، درخواست كار نكند و براي انجام كارها هيچ نابرابري رخ ندهد. در كتاب چگونه با كودكان ارتباط برقرار كنيم نوشته علي اكبر غرويان آمده: «هرگز كودك را براي اينكه كاري را ناقص انجام داده است، سرزنش و تنبيه نكنيد. بسادگي و با آرامش به او بگوييد، كارش را به خوبي انجام نداده است و بايد آن را درست و كامل انجام دهد. ما تشويق و يا تنبيه در قبال كار را پيشنهاد نمي كنيم. كودك بايد از موفقيت در انجام كار، احساس رضايت بكند. آگاهي از اينكه كارش را به خوبي انجام داده است، مي تواند بهترين مشوق او باشد. رضايت خاطر شما از خلاقيت و ابتكار او نيز مي تواند پاداشي كافي براي او باشد. در برابر دوستان و آشنايان خود، او را به خاطر كاري كه انجام داده است، تحسين نكنيد و ضرورتي هم ندارد او را به خاطر كار بد يا ناقصي كه انجام داده است، تنبيه كنيد. بسيار مهم است كه در اين گونه مواقع، طوري برخورد كنيد كه انگار كار را به طور كامل انجام داده است.»
#اجتماعی#
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: راسخون]
[مشاهده در: www.rasekhoon.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 378]