محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1830137212
حرف بزنيد با ما لطفاً
واضح آرشیو وب فارسی:نیک صالحی: همشهری-روشهايي براي افزايش رابطه پدر و مادر با فرزندان. گاهي اوقات صحبت كردن با نوجوانان باعث تغيير رفتار او نميشود. براي برخي از نوجوانان، صحبت، توضيحات، نصيحت‌ها، گفتوگو يا حتي كمك كردن به آنها براي بررسي مشكلات از زاويه‌هاي مختلف باعث مي‌شود تا رفتار خود را تغيير دهند. ولي براي برخي ديگر آنقدر بي‌نتيجه است كه انگار با ديوار صحبت مي‌كني و به‌هيچ‌عنوان باعث ذره‌اي تغيير در آنان نميشود. برخي از بچه‌ها – بچه‌هاي مسئوليت‌پذير – در برابر گفت وگو و توضيحات رفتارهاي مناسبي از خود بروز مي‌دهند ولي براي برخي ديگر صحبت و نصيحت و توضيح، از يك گوش شنيدن و از آن يكي در كردن است و باعث تغيير رفتار آنها نميشود. اين بچه‌ها نياز دارند تا عواقب كارشان را تجربه كنند و با تجربه كردن عواقب كار خود، رفتارهاي مناسب را بروز مي‌دهند. زماني‌كه حساسيت‌هاي بيش از اندازه داشته باشيد، دقيقا كاري را انجام داده‌ايد كه او مي‌خواهد و هنگامي‌كه چنين اتفاقي بيفتد، آنها به حرف‌هاي خود ادامه مي‌دهند تا شما را وادار به نشان دادن عكس‌العمل كنند. يك نوجوان 15 ساله ممكن است بگويد: «من نمي‌خواهم به مدرسه بروم. من نياز به تحصيلات ندارم. از اين همه تكليف نوشتن خسته شدم.» در اين هنگام ممكن است والدين از خود حساسيت بيش از اندازه نشان دهند، ناراحت شده و شروع به نصيحت و ملامت نوجوان خود كنند و به ارزش تحصيلات اشاره كنند. چنين نوجواني ممكن است بگويد: «من اين خانه را ترك مي‌كنم و هيچ‌وقت برنمي‌گردم.» حساسيت‌هاي بيش از حد والدين منجر به چنين عكس‌العمل‌هايي از طرف نوجوان خواهد شد. قبل از آن‌كه حرف بزني، فكر كن ممكن است فكر نكردن شما منجر به بروز عكس‌العمل‌هاي ديگري نسبت به نوجوانتان شود. فرزندتان از شما مي‌پرسد: «مادر مي‌تونم امشب خانه دوستم بخوابم؟» براي دومين‌بار، پس از اينكه او اين سئوال را تكرار كرد. مادر مي‌گويد نه و پس از چند لحظه فكر كردن درمورد آن، مادر مي‌فهمد كه دليلي براي نه گفتن نداشته و به او مي‌گويد كه مي‌تواند برود. برخي از والدين قبل از آن‌كه حتي ذره‌اي به حرف‌هاي نوجوان خود فكر كنند به آنها پاسخ منفي مي‌دهند. پسر من يك كار تابستاني گرفته بود و پس از 2 هفته كار كردن و گرفتن اولين حقوقش به من گفت كه قصد دارد يك ماشين جديد بخرد. اولين فكري كه به ذهنم رسيد اين بود كه: «كاري احمقانه است، تو حتي آنقدر پول نداري تا يك جفت تاير بخري. مي‌داني كه يك ماشين جديد چقدر قيمت دارد؟» به عبارت ديگر مي‌خواستم به او بگويم فكرش مسخره است و عملي نيست. ولي قبل از آن‌كه اين‌گونه پاسخ بدهم، با او درمورد ماشيني كه قصد داشت بخرد صحبت كردم، ما درمورد همه چيز صحبت كرديم، نوع، رنگ ماشين و پس از مدتي به اينجا رسيديم كه قيمت اين ماشين چقدر است و فكر مي‌كنم كه پسرم كم‌كم فهميد كه چقدر راه مانده تا بتواند يك ماشين جديد بخرد. به عبارت ديگر فكر مي‌كنم خود او فهميد كه منظور من چه بوده، قبل از آن‌كه آن‌را به زبان بياورم. بايد از برخوردهاي منفي و شديد و كوچك جلوه دادن احساسات نوجوان يا گفتن اينكه چقدر اشتباه كرده است پرهيز شود و درعوض بايد با او در كمال آرامش برخورد كرد و قبل از آن‌كه شروع به صحبت شود، كمي فكر كرد. البته گفتن آن آسان‌تر از انجام دادن آن است. اما اغلب با تمرين و تكرار، آسان‌تر مي‌شود. به‌جاي نشان دادن عكس‌العمل‌هاي شديد، با نوجوان خود صحبت كنيد، اگر فكر مي‌كنيد كه دليل پافشاري نوجوان شما بر مسئله‌اي خاص، عصباني كردن شماست، هيچ عكس‌العملي از خود نشان ندهيد، اگر ديديد كه مي‌خواهيد كنترل خود را از دست بدهيد يا اينكه قبل از فكر كردن به او پاسخ دهيد، ايده خوبي است كه به او بگوييد شرايط را بررسي خواهيد كرد يا اينكه از عبارت «بگذار كمي فكر كنم بعدا به تو پاسخ خواهم داد.» استفاده كنيد. پس از مدتي، مي‌توانيد با او صحبت كنيد. همچنين مي‌توانيد بگوييد كه بايد اين مسئله را با پدرش درميان بگذاريد و بعدا به او جواب مناسبي خواهيد داد. به‌خاطر داشته باشيد كه پس از مدتي حتما بايد به او جواب دهيد. روش ها ي زير مي‌تواند شما را در استفاد از تكنيك «فكر كردن قبل از حرف زدن» ياري دهد. فرصت‌هايي براي افزايش ارتباط اگر نوجوان شما بيشتر وقتش را در اتاقش سپري مي‌كند و شما در قسمتي ديگر از خانه (مثلا در آشپزخانه) مشغول باشيد، احتمال ايجاد ارتباط بين شما و نوجوانتان كمتر مي‌شود. بنابراين براي ايجاد ارتباط شما و نوجوانتان بايد در يك محل باشيد. پيشنهادهاي زير به افزايش ارتباط بين شما و نوجوانتان كمك مي‌كند. به اين دليل كه ارتباط بين نوجوانان و والدين پس از ورود كودك به اين برهه كاهش مي‌يابد. ارتباط كلامي والدين بيشتر در حد تفهيم موضوع، درس دادن، وادار كردن نوجوان به تغيير زاويه ديد خود، تغيير رفتار، تذكر اينكه كدام كار اشتباه است و چگونه درست آن‌را انجام مي‌دهند يا آگاه كردن آنها از اهميت برخي از فعاليت‌هاست. به‌عبارتي ديگر هنگامي كه با آنها صحبت مي‌كنيم، تنها قصد داريم آنها را نصيحت كرده و از يك مصاحبت لذت‌بخش فاصله مي‌گيريم و اگر بدين شيوه با نوجوانان خود برخورد كنيم، علاقه آنان به مصاحبت با ما كاهش مي‌يابد. هدف مهم در ارتباط با نوجوانان آن است كه در مقابل او موضع‌گيري نكرده و همانند يك دوست با او صحبت كنيم. در ابتدا ميتوان از طريق صحبت با نوجوانمان درمورد مسائل مورد علاقه به اين هدف نزديك شويم، اصولا بچه‌ها دراين دوره بيشتر به ورزش، اسكيت‌سواري، ماشين، موسيقي يا جنس مخالف علاقه‌مندند و اگر بخواهيم كه با او ارتباط برقرار كنيم بايد تنها، همانند يك دوست با او صحبت كنيم و قصد و منظور ديگري نداشته باشيم. براي اين كار مي‌توانيم درباره يكي از مسائل با او صحبت كنيم. شما مي‌توانيد با نوجوانتان درمورد فيلم‌هايي كه ديده، برنامه‌هاي تلويزيوني، ستارگان راك، حوادث مدرسه و ديگر موضوعاتي كه مي‌دانيد به آن علاقه دارد، صحبت كنيد. بسياري از اوقات تنها مهم اين است كه با او صحبت كنيد، بدون اينكه سعي كنيد او را نصيحت كرده يا موردي را به او تفهيم كنيد. صحبت كنيد تا بتوانيد ارتباط برقرار كنيد. بيشترصحبت كنيد نوجوان سر صحبت را باز مي‌كند تا با شما تبادل فكري داشته باشد، ولي درعوض نصيحت‌هايي را مي‌شنود كه به آن علاقه ندارد. مثلاً دختر نوجواني درمورد دوست 16 ساله‌اش صحبت مي‌كند كه به كسي علاقه پيدا كرده است. مادر با دريافت اين اطلاعات شروع به نصيحت دخترش درمورد مسائل جنسي، پسرها و اينكه چقدر بايد حواسش جمع باشد ، مي‌كند. در اين2 نمونه نوجوانان با والدين خود صحبت مي‌كنند تا تنها ارتباط برقرار كنند، اما درعوض تنها نصيحت مي‌شنوند. هنگامي‌كه نوجوان سعي مي‌كند تا با والدين خود گفتوگو كند ولي درعوض چنين پاسخ‌هايي دريافت مي‌كند ارتباط كلامي او با والدينش كاهش مي‌يابد. چون، من گفتم اگرچه ما سعي بر آن داريم تا احساسات نوجوان خود را درك كنيم و به‌گونه‌اي مؤثر با او ارتباط برقرار كنيم، برخي اوقات بايد چنين به آنها پاسخ بدهيم: «اين كار را انجام بده، چون من مي‌گم.» ممكن است فرزندي داشته باشيد كه حاضر نيست جواب نه را بشنود، ممكن است با شنيدن هزاران دليل و توضيح از طرف شما قانع نشده و تنها جوابي كه مي‌خواهد بشنود گفتن «بله» به تقاضايش است. چنين نوجواناني هر پاسخ ديگري را نشنيده مي‌گيرد و دليل آوردن، بحث يا توضيح شما براي او بي‌نتيجه است. برخي اوقات نوجوانتان از شما مي‌پرسد كه چرا من هر روز بايد رختخوابم را مرتب كنم؟ وقتي كه هر شب، به‌هم‌ريخته مي‌شود؟ والدين ممكن است دليل خوبي براي جواب اين سئوال نداشته باشند به‌جز اينكه «اينجا خانه من است، من كار مي‌كنم، هزينه‌ها را من پرداخت مي‌كنم و تا وقتي كه تو در اينجا زندگي مي‌كني، بايد رختخوابت را مرتب كني، چون من مي‌گم.» اين روش نبايد دائما به كار برده شود. ولي اگر نوجواني داريد كه هميشه بايد برايش بسيار توضيح دهيد و تنها چيزي كه او را راضي مي‌كند، موافقت با او يا شنيدن چيزي است كه او دوست دارد ممكن است مجبور نشويد تا از تكنيك «چون من گفتم» استفاده كنيد. نگوييد، چرا؟ اين موضوعي است كه اغلب اوقات با نوجواناني مطرح مي‌كنم كه به من شكايت مي‌كنند: والدينم صحبت‌هاي ما را نمي‌فهمند، آنها اصلا به حرف ما گوش نمي‌دهند، نمي‌دانم بايد چه‌كار كنم تا به حرفم گوش دهند. اغلب هنگامي‌كه نوجواني مي‌پرسد «چرا» اين سئوال منجر به يك سري توضيحات از طرف والدين مي‌شود و به نوجوان چنين احساساتي دست مي‌دهد. نوجوان مجددا مي‌پرسد «چرا؟» و والدين توضيح ديگري مي‌دهند. پس از چند لحظه والدين و نوجوان از برقراري ارتباط عاجز مي‌شوند.به‌جاي اينكه نوجوان دائما بپرسد «چرا؟» پيشنهاد مي‌كنم كه بگويد «چه‌كار مي‌توانم انجام دهم تا اين امتياز را به‌دست آورم؟» اگر نوجواني كارهايي را كه والدينش براي او تكليف كرده‌اند، انجام دهد. قادر خواهد بود تا به نتيجه دلخواهش برسد. من هميشه به نوجوانان مي‌گويم كه «چرا؟» كاري از پيش نمي‌برد. اما «چه‌كاري مي‌توانم انجام دهم؟» ممكن است راه را براي او باز كند. مثبت، رفتار كنيد همان‌طور كه گفته شده بيشتر ارتباط ما با نوجوانان، گاهي اوقات بيشتر شامل تصحيح رفتار او يا درس دادن و فهماندن مطالب يا تغيير رفتار اوست. بنابراين اغلب ارتباطات منفي است. والدين بيشتر اوقات توجه بيشتري به اشتباهات، بدرفتاري‌ها و شكست‌ها تا موفقيت‌ها و پيروزي‌هاي نوجوان خود دارند. نوجواني كه آشپزخانه را تميز كرده، كار زيبايي انجام داده است ولي يادش رفته كه ظرفشويي را تميز كند، ولي مي‌بينيد كه تمام توجه شما بر قسمتي است كه او ناديده گرفته است، بنابراين بيشتر ارتباطات كلامي شما با نوجوانان منفي است، او از شما دوري خواهد كرد و نتيجه آن خواهد شد كه مقدار زماني‌كه صرف صحبت با شما مي‌كرده كاهش پيدا مي‌كند. با نوجوانتان درمورد موفقيت‌ها، دستاوردها و رفتارهاي مثبت بيشتر از شكست‌ها، اشتباهات يا رفتارهاي منفي‌اش صحبت كنيد. اگر 3 بار در روز با نوجوان خود صحبت مي‌كنيد و هر3 بار آنها منفي است به مراتب بدتر از آن است كه 100 دفعه در روز با او ارتباط باشيد و 50 دفعه آن برخورد مثبت و 50 دفعه ديگر برخورد منفي داشته باشيد. در كل بايد يك قانون خوب را در ذهنتان حك كنيد، هنگامي‌كه حاضر مي‌شويد تا به رختخواب برويد، به‌خاطر بياوريد كه چگونه روزتان را با نوجوانتان سپري كرده‌ايد؟ آيا بيشتر اوقات به برجسته كردن ويژگي‌ها، نگرش‌ها و فعاليت‌هاي مثبت او تا اعمال منفي‌اش پرداخته‌ايد؟ نوجواناني كه مقدار بيشتري ارتباط گفتاري مثبت از والدين خود دريافت مي‌كنند تمايل بيشتري براي صحبت با آنها دارند. اگر چنين اتفاقي بيفتد، خطوط ارتباطي باز خواهد شد و شما بيشتر از احساسات، عقايد و اعتراضات نوجوان خود آگاه خواهيد شد. زياد نصيحت نكنيد برخي از والدين تنها، دائما نصيحت مي‌كنند. يك نوجوان دوست ندارد زياد از او سئوال شود. حتي سئوالات ساده و معمولي نظير: امروز چطور بود؟ ديشب بهت خوش گذشت؟ فردا چه برنامه‌اي داري؟ كه حتي بعضي از اين سئوالات به‌نظر بي‌اهميت مي‌آيند. برخي اوقات نوجواني كه تجربه چنين سئوالاتي را داشته، درمقابل سئوالات والدين تنها جوابي سرسري مي‌دهد يا دقيقا به والدين چيزي را مي‌گويد كه آنها مي‌خواهند بشنونديا اصلا جواب نمي‌دهد.به‌جاي آن‌كه يك‌سري سئوالات پيچ‌درپيچ از نوجوانانتان بپرسيد يا به او بي‌اهميت باشيد بهتر است با او درباره آنچه اتفاق افتاده صحبت كنيد و بدين‌گونه مطالعه را دنبال كنيد تا اينكه او را در مركز قرارداده و دائما از او سئوالات نامرتبط بپرسيد. برخي از نوجوانان شكايت مي‌كنند كه «مادرم از من سئوالاتي مي‌پرسد و قبل از آن‌كه به من فرصت دهد تا جواب دهم، خودش به آنها پاسخ مي‌دهد.» پاسخگويي از طرف والدين بهترين راه براي كم كردن ارتباط بين نوجوان و والدين است. شما بايد يك شنونده خوب بوده و اين فرصت را به فرزندتان بدهيد تا به سئوالات شما پاسخ دهد. دوباره همان نصيحت‌هاي هميشگي.برخي از بچه‌ها به من مي‌گويند كه والدينشان بايد صحبت‌هايشان را در نوار ضبط كنند و تنها كاري كه لازم است انجام دهند، اين بوده كه دوباره آنها را پخش كنند، زيرا آنها چنين نصيحت‌هايي را بارها و بارها شنيده‌اند. يك‌بار نوجواني به من گفت: از اينكه با پدرش گفتوگو كند متنفر است. هنگامي‌كه از او پرسيدم چرا؟ او گفت: هر بار كه كاري اشتباه انجام مي‌دهم يا نمره بدي مي‌گيرم پدرم مي‌نشيند و كلي بامن صحبت مي‌كند، به‌عبارتي ديگر بيشتر ارتباط پدران با نوجوانانشان شامل نصيحت است. گاهي اوقات كه سعي مي‌كنيم تا نكته‌اي را براي نوجواني روشن كنيم، بهتر است آن‌را كوتاه كنيم تا اينكه بخواهيم سخنراني بلندبالايي برايش ترتيب دهيم. نوجوانان اغلب اوقات به نصيحت‌ها گوش نمي‌دهند، ولي زماني ارتباط كلامي شما مؤثر واقع خواهد شد كه خلاصه‌گويي كرده و سر اصل مطلب برويد. اكثر والدين يك نصيحت را بارها و بارها تكرار مي‌كنند و گاهي اوقات يك سئوال را بارها و بارها مي‌پرسند و اين روش باعث بي‌علاقگي فرزندتان و كوتاه كردن ارتباط كلامي شما مي‌شود. اين نوع تكرارها همواره با غرولند همراه است. سئوال «تكاليفت را انجام داده‌اي؟» ممكن است چندين بار در روز پرسيده شود. دستوراتي نظير: برو اتاقت را تميز كن، بارها تكرار مي‌شوند. اغلب اوقات والدين بارها چيزي را تكرار مي‌كنند، زيرا نوجوانشان كاري را كه از او خواسته‌اند، انجام نمي‌دهد. بهتر است به‌جاي آن‌كه 500 بار در روز به نوجوانتان يادآوري كنيد كه اتاقش را تميز كند، قانوني بگذاريد و پاداش و تنبيهي براي آن در نظر بگيريد. دقيقا آنچه را كه از او انتظار داريد و آنچه را كه از انجام دادن و ندادن آن، برايش در نظر گرفته‌ايد به او بگوييد و سپس او را تنها بگذاريد. سئوالات پيچ‌درپيچ، نصيحت‌ها، تكرار سئوالات و دستورات، باعث عصبانيت، رنجش، نافرماني، مخالفت و فرار نوجوان مي‌شود. به‌خاطر داشته باشيد نوجوانان با اين سئوالات آزرده مي‌شوند. هرچقدر ارتباط كلامي شما منفي‌تر باشد، عصبانيت، رنجش و ديگر احساسات منفي بيشتري را در نوجوان ايجاد مي‌كنيد.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: نیک صالحی]
[مشاهده در: www.niksalehi.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 340]
-
سینما و تلویزیون
پربازدیدترینها