واضح آرشیو وب فارسی:نیک صالحی: هفته نامه سلامت :بچهها حساستر شدهاند ياشار تقيزاده اين روزها اگر به خلق و خوي كودكان اطرافتان دقت كنيد، شما هم تصديق ميكنيد، بچههاي امروزي حساستر از قديم هستند و خيلي زودتر از كوره در ميروند و عصباني ميشوند. البته برخي از اين كودكان خلقوخوي طبيعي ندارند و اصطلاحا بيمارند. اما تعداد همين بچهها كه به نوعي بيماري خاص به نام افسردگي، شيدايي مبتلا هستند هم بيشتر شده است و آنطور كه دانشمندان آمريكايي ادعا ميكنند، شيوع اين بيماري در بين كودكان و نوجوانان 02 برابر شده است. تشخيص اشتباه افسردگي تحقيقات دانشمندان دانشگاه براون نشان داد، 02 درصد كودكان مبتلا به بيماريهاي رواني،از بيماري افسردگي شيدايي رنج ميبرند. در حالي كه پيش از اين تصور ميشد، فقط 1 درصد كودكان بستري در بخش روانپزشكي به اين بيماري مبتلا هستند. دانشمندان با بررسي 193 كودك و نوجوان بستري در بخش روانپزشكي دريافتند، بسياري از كودكاني كه واقعا به بيماري افسردگي شيدايي مبتلا هستند،با تشخيص افسردگي در بخشهاي روانپزشكي بيمارستانها بستري ميشوند و به غلط تحت درمان با داروهاي ضدافسردگي قرار ميگيرند. اين دانشمندان معتقدند، داروهاي ضدافسردگي باعث ميشوند كه بيماران مبتلا به بيماري افسردگي شيدايي رفتارهاي تهاجمي بيشتري از خود نشان دهند و بيشتر به فكر خودكشي بيفتند. از آنجايي كه قبلا اين بيماري در بين كودكان و نوجوانان نادر تلقي ميشد، در تشخيص كودكاني كه در فاز افسردگي اين بيماري به پزشكان مراجعه ميكردند، مورد توجه چنداني قرار نميگرفت و در نتيجه بسياري از اين بيماران با تشخيص افسردگي تحت درمان قرار ميگرفتند، ولي محققان با بررسي مجدد كودكاني كه با تشخيص افسردگي در بيمارستان بستري بودند،ثابت كردند كه از اين پس بايد بيشتر به فكر بيماري افسردگي شيدايي بود. افسردگي يا شيدايي؟ بيماري افسردگي شيدايي همانطور كه از اسمش پيداست دو مرحله دارد: مرحله افسردگي و مرحله شيدايي يا مانيا. به همين دليل به آن اختلال دو قطبي هم ميگويند. در مرحله افسردگي بيمار مثل يك بيمار افسرده داراي خلقي اصطلاحا پائين است. ولي در مرحله مانيا برعكس مرحله افسردگي، معمولا خيلي سرخوش است و اصطلاحا خلقي بالا دارد. در مرحله مانيا، بيمار بيشفعال شده و كم خواب ميشود. همچنين بسيار تحريكپذير ميشود و كوچكترين مخالفتي او را ميرنجاند. از ديگر علايم آن خودبزرگبيني و سرخوشي بيش از حد است. البته تشخيص اين بيماري بر اساس معيارهاي خاصي است كه روانپزشك بايد آنرا تعيين كند و نميتوان كسي را به واسطه كمخواب شدن يا سرخوشي و يا هر يك از اين علايم به تنهايي مبتلا به اين بيماري دانست. بيمار مبتلا به اختلال دوقطبي در فواصل زماني مختلف دچار دورههاي زماني متفاوتي از افسردگي و يا مانيا ميشود. اين بيمار حتي ممكن است در فاصله دورههاي بيماري، خلقي كاملا طبيعي و سالم داشته باشد. بيمار دچار افسردگي شيدايي در مرحله افسردگي ممكن است آنقدر افسرده شود كه كارايي خود را از دست بدهد و يا حتي به فكر خودكشي بيفتد. در مرحله مانيا هم بيمار كارايي خود را از دست ميدهد اما آنچه آنرا خطرناكتر از مرحله افسردگي ميكند،احتمال بيشتر خودكشي در اين مرحله است. بيماري افسردگي با اختلال دوقطبي كاملا متفاوت است و درمانهاي آنها هم با هم فرق دارد ولي بيماري كه در مرحله افسردگي اختلال دوقطبي قرار دارد علايمي بسيار شبيه بيماري افسردگي اصلي بروز ميدهد. به همين دليل تشخيص اين دو بيماري از هم بسيار سخت و مهم است، چرا كه اگر به فرد در مرحله افسردگي اختلال دوقطبي به اشتباه داروهاي ضدافسردگي داده شود، بيمار ممكن است وارد مرحله مانيا شود، كه اين باعث افزايش خطر خودكشي در بيمار ميشود. در صورتي كه براي درمان بيماري افسردگي شيدايي بايد از داروهايي موسوم به پايدار كنندههاي خلق استفاده كرد.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: نیک صالحی]
[مشاهده در: www.niksalehi.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 289]