واضح آرشیو وب فارسی:نیک صالحی: اصولا انسان ها باید از امنیت روانی برخوردار باشند یعنی بدانند وقتی به سنی که سن بازنشستگی نام دارد، رسیدند از جانب دولتشان حمایت می شوند به خصوص از لحاظ مسایل درمانی. چون یک سالمند بیشتر در معرض آسیب های جسمانی و روحی روانی قرار دارد و باید ارگانی وجود داشته باشد که این سالمندان عزیز را حمایت کند... گاهی افرادی هستند که کسی را در زندگی خود ندارند، نه خانواده ای و نه فرزندی و نه قوم و خویشی و از همه مهم تر تحت پوشش هیچ بیمه ای هم نیستند. در این حالت فقط دولت باید برای این افراد اقداماتی انجام دهد. شاید هم بهتر باشد قانونی برای این افراد گذاشته شود و مصوبه جدیدی در مجلس صادر شود که چنین افرادی باید از کجا تامین شوند؟ خانم دکتر سیما فردوسی پور، مشاور خانواده با «سلامت» در این باره گفتگو کرده اند. ▪ خانم دکتر! چگونه می توان به سالمندان بدون حقوق بازنشستگی کمک کرد؟ این افراد در بخش های خصوصی هم می توانند از بیمه های خصوصی یا از خیرین کمک بگیرند به صورتی که صندوق هایی باز شود که فقط مخصوص این کار باشد و افراد خیر، این صندوق ها را پر کنند و از لحاظ مالی کمک و این افراد را بیمه کنند تا بتوانند مخارج درمانی خود را بپردازند. اگر هم افرادی هستند که خودشان ملک و املاک دارند ولی نمی توانند یا نمی خواهند ملکشان را بفروشند، یا پیرمرد یا پیرزنی هستند که اصلا نمی دانند باید چه کار کنند، شاید بهتر باشد از مددکاران اجتماعی کمک بگیرند. مددکاران اجتماعی شرایط این افراد را بررسی می کنند و گزارشی از شرح حال و زندگی و دارایی هایشان تهیه می کنند سپس در بخش بازنشستگی ثبت می شود که این افراد خانه دارند ولی خودشان نمی توانند به صورت نقدی هزینه بیمه شان را بپردازند. پس در بخش مددکاری اجتماعی می توانند از وکلا کمک بگیرند. ▪ اگر این افراد سالمند بیمار شوند و بخواهند تحت نظر پزشک قرار بگیرند، هزینه و مخارج درمانی را باید از کجا تامین کنند؟ این افراد باید به مراکز دولتی مراجعه کنند و به نظر بنده این بیمارستان ها و مراکز دولتی هم باید این افراد را از پرداخت هزینه های درمان معاف کنند. چون وقتی قدرت پرداخت هزینه ها را ندارند، پس فقط دولت باید از این افراد حمایت و هزینه های مربوط به آنها را تقبل کند. ▪ آیا بیمارستان ها و مراکز دولتی، هزینه درمان سالمندانی را که هزینه درمان را ندارند اما املاکی دارند که قصد فروش آن را ندارند قبول می کنند؟ بیمارستان ها و مراکز دولتی باید قبل از انجام هر کاری، فرم هایی را در اختیار این افراد قرار دهند و راجع به اینکه چه اموالی دارند و چه نوع کمک هایی را می طلبند و درخواست آنها را از این مراکز دولتی جویا شوند. دولت این اموال را بررسی می کند و تصمیم می گیرد که چگونه با این وضعیت می تواند به این افراد کمک کند. به نظر من از طریق هلال احمر، مددکاری اجتماعی و وکلا باید به این گونه افراد کمک شود. ▪ پیشنهاد شما به فرزندان این افراد چیست و این فرزندان باید چگونه با والدین خود کنار بیایند؟ بچه ها باید ارتباط خیلی گرم و صمیمی با والدینشان برقرار کنند و اگر مال و اموالی دارند یا به اصطلاح از لحاظ مالی مشکلی ندارند، باید والدین خود را بیمه کنند. ▪ اگر فرزندان این افراد از لحاظ مالی مشکل داشتند باید چه کار کنند؟ این افراد باید برای حل مشکل خود به مددکاری های اجتماعی مراجعه کنند و آنها باید طبق قوانین و ضوابط برای این افراد راهی را پیشنهاد دهند و باید بررسی کنند که آیا قانون برای این افراد تا به حال کاری انجام داده است یا خیر. باید بررسی کنند که اصلا وضعیت یک چنین خانواده ای در قانون تعریف شده است یا نه و اگر تعریف نشده باشد پیگیری شود و در سطح مجلس این مساله مطرح شود تا در مورد این افراد که سرپرست و منبع مالی ندارند و چشم دیگران هم به دست این افراد است، صحبت و تصمیم گیری شود. به نظر من همه انسان ها باید به یکدیگر کمک کنند و در این زمینه از خیرین بیشترین انتظار می رود و دولت، بیمارستان ها و مراکز دولتی باید برای سالمندان صندوق هایی به نام صندوق سالمندی تاسیس و از پول داخل آن برای درمان این عزیزان استفاده کنند. ( www.salamat.ir )
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: نیک صالحی]
[مشاهده در: www.niksalehi.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 286]