تور لحظه آخری
امروز : چهارشنبه ، 7 شهریور 1403    احادیث و روایات:  پیامبر اکرم (ص):خداوند عزوجل مى فرمايد: هيچ مخلوقى نيست كه به غير من پناه ببرد، مگر اين كه دستش را...
سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون شرکت ها




آمار وبسایت

 تعداد کل بازدیدها : 1812862104




هواشناسی

نرخ طلا سکه و  ارز

قیمت خودرو

فال حافظ

تعبیر خواب

فال انبیاء

متن قرآن



اضافه به علاقمنديها ارسال اين مطلب به دوستان آرشيو تمام مطالب
archive  refresh

چه کسی گناه می کند؟ خدا یا انسان؟


واضح آرشیو وب فارسی:تبیان: چه کسي گناه مي کند؟ خدا يا انسان؟
گناه
از قديم، خيليها بودند که مي گفتند همه چيز به دست خداست تا آنجا که حتي آنکه گناه هم مي کند از خود اختياري ندارد و به خواست خداست که مرتکب آن مي شود. اين گروه را جبري مي گونيد از آن سو گروهي ديگر مي گفتند که خدا وقتي آدم را آفريد ديگر کاري به او ندارد و او خود هر کاري که بخواهد مي تواند بکند!کدام يک از اين حرفها درست است؟آيا خدا با قدرت و سيطره اي که دارد انسان را به کارهاي مختلف وا مي دارد؟يا آنکه اختيار انسان در دست خود اوست تا هرکاري را که بخواهد انجام دهد بي آنکه خدا نقشي در آن داشته باشد؟ امام هادى عليه‏السلام در جواب نامه‏اى كه اهل اهواز به وى نوشتند و مسئله ابتلاى مردم به اختلاف در دين و عقيده به جبر و تفويض را مطرح نمودند و راه چاره را طلبيدند، مطالبى را به تفصيل بيان نمودند كه مرحوم ابن شعبه حرّانى در تحف العقول به تفصيل آورده است. امام هادى عليه‏السلام با استناد به كلام نورانى امام صادق عليه‏السلام كه فرموده‏اند: «لا جَبْرَ وَلا تَفْويضَ ولكِنْ مَنْزِلَةٌ بَيْنَ الْمَنْزِلَتَيْن؛(3) نه جبر است و نه تفويض بلكه جايگاهى است بين آن دو جايگاه.» شروع به طرح جواب مى‏فرمايد و هر دو نظريه را باطل، و نظريه صحيح را امرى بين آن دو مى‏داند و نظر قرآن را شاهد بر صدق چنين مقالى مى‏داند و باز براى تثبيت مسئله به كلام امام صادق عليه‏السلام استناد كرده و مى‏فرمايد: «اِنَّ الصّادِقَ سُئِلَ هَلْ اَجْبَرَ اللّه‏ُ الْعِبادَ عَلَى الْمَعاصى؟ فَقالَ الصّادِقُ عليه‏السلام هُوَ اَعْدَلُ مِنْ ذلِكَ. فَقيلَ لَهُ: فَهَلْ فَوَّضَ اِلَيْهِمْ؟ فَقالَ عليه‏السلام : هُوَ اَعَزُّ وَاَقْهَرُ لَهُمْ مِنْ ذلِكَ؛(4) از امام صادق عليه‏السلام سؤال شد كه آيا خداوند، بندگان را بر انجام معاصى، مجبور مى‏كند؟ حضرت فرمود: خداوند عادلتر از اين است كه چنين كند.(5) سپس از حضرت عليه‏السلام سؤال شد كه آيا خداوند بندگان را به خود واگذاشته و كار را يكسره به آنها سپرده است؟ حضرت فرمودند: خداوند عزيزتر و مسلط‏تر از آن است كه چنين كند.»خداوند مى‏فرمايد: «پروردگارت به هيچ كس ظلم نمى‏كند»آن‏گاه مى‏فرمايد: از امام صادق عليه‏السلام روايت شده است كه فرمود: «النّاسُ فِى القَدَرِ عَلى ثَلاثَةِ اَوْجُهٍ: رَجُلٌ يَزْعَمُ اَنَّ الاَْمْرَ مُفَوَّضٌ اِلَيْهِ فَقَدْ وَهَنَ اللّه‏َ فى سُلْطانِهِ فَهُوَ هالِكٌ وَرَجُلٌ يَزْعَمُ اَنَّ اللّه‏َ جَلَّ و عَزَّ اَجْبَرَ الْعِبادَ عَلَى الْمَعاصى وَكَلَّفَهُمْ ما لا يُطيقُون فَقَدْ ظَلَمَ اللّه‏َ فى حُكْمِهِ فَهُوَ هالِكٌ وَرَجُلٌ يَزْعَمُ اَنَّ اللّه‏َ كَلَّفَ الْعِبادَ ما يُطيقُونَ وَلَمْ يُكَلِّفْهُمْ مالا يُطيقُونَ فَاِذا أَحْسَنَ حَمَدَ اللّه‏َ وَاِذا أساءَ اِسْتَغْفَرَ اللّه‏َ؛ فَهذا مُسْلِمٌ بالِغٌ؛(6) مردم در چگونگى اعتقاد به «قدر» سه دسته‏اند: گروهى بر اين باورند كه كارها، همه به آنان واگذار شده است. اينان خداوند را در تسلطش سست دانسته‏اند؛ لذا اين گروه در هلاكت‏اند. و گروهى گمان دارند كه خداوند، بندگان را بر انجام گناهان، مجبور مى‏كند و آنان را به چيزهايى مكلف كرده است كه طاقت انجام آن را ندارند. اينها خداوند را در حكمش، ظالم دانسته‏اند و به خاطر همين، به هلاكت خواهند رسيد. و گروهى چنين معتقدند كه خداوند، بندگان را به قدر طاقت آنها مكلّف نموده است و به آنان بيش از طاقتشان دستور و فرمان نمى‏دهد. [اينها افرادى هستند [كه اگر كار نيكى انجام دهند سپاس خداوند را به جاى مى‏آورند و اگر كار بدى از آنان سرزند، از خداوند طلب بخشش مى‏كنند. اينان به اسلام حقيقى دست يافته‏اند.»مامعتقديم كه خداوند با جلالت و عزيز، خلق را به نيروى خود آفريد و توانايى پرستش خود را به آنان داد و بدانچه خواست، آنان را امر و نهى كرد. پس پيروى آنان از امرش را قبول نمود و بدان راضى شد و آنان را از نافرمانى خود بازداشت پس از اين، امام عليه‏السلام با توضيح بيشتر مسئله جبر و تفويض را بيان كرده، خطا بودن هر دو را تبيين مى‏كند. حضرت مى‏فرمايد: «فَاَمّا الْجَبْرُ الَّذى يَلْزَمُ مَنْ دانَ بِهِ الْخَطَأَ فَهُوَ قَوْلُ مَنْ زَعَمَ أنَّ اللّه‏َ جَلَّ وَعَزَّ أجْبَرَ الْعِبادَ عَلَى الْمَعاصى وعاقَبَهُمْ عَلَيْها وَمَنْ قالَ بِهذَا الْقَوْلِ فَقَدْ ظَلَمَ اللّه‏َ فى حُكْمِهِ وَكَذَّبَهُ وَرَدَّ عَليْهِ قَوْلَهُ «وَلا يَظْلِمُ رَبُّكَ أَحَدا»(7) وَقَوْلَهُ «ذلكَ بِما قَدَّمَتْ يَداكَ وَاَنَّ اللّه‏َ لَيْسَ بِظَلاّمٍ لِلْعَبيد»(8)...؛(9) اما قول به جبر كه معتقد به آن دچار خطاست، قول كسى است كه گمانش بر اين است كه خداوند، بندگان را بر انجام معصيتها مجبور كرده است و در عين حال، آنان را بر ارتكاب معاصى، عقوبت مى‏كند. كسى كه بر اين باور باشد، به خداوند نسبت ستمكارى در حكمش داده است وكلام خداوند در قرآن چنين چيزى را تكذيب كرده و مردود دانسته است [آنجا كه خداوند مى‏فرمايد]: «پروردگارت به هيچ كس ظلم نمى‏كند» و نيز مى‏فرمايد: «اين (رسوايى در دنيا و عذاب سوزان در آخرت) به خاطر آن چيزى است كه دستانت از پيش فرستاده است و خداوند هرگز به بندگان ظلم نمى‏كند.»از حضرت سؤال شد آيا خداوند بندگان را به خود واگذاشته و كار را يكسره به آنها سپرده است؟ حضرت فرمودند: خداوند عزيزتر و مسلط‏تر از آن است كه چنين كندو در مورد تفويض مى‏فرمايد: «وَاَمَّا التَّفْويضُ الَّذى اَبْطَلَهُ الصّادِقُ عليه‏السلام وَاَخْطَأَ مَنْ دانَ بِهِ وَتَقَلَّدَهُ فَهُوَ قَوْلُ الْقائِلِ: إنَّ اللّه‏َ جَلَّ ذِكْرُهُ فَوَّضَ إِلَى الْعِبادِ اخْتِيارَ أَمْرِهِ وَنَهْيِهِ وَأَهْمَلَهُمْ؛(10) و اما قول به تفويض كه امام صادق عليه‏السلام آن را باطل كرده است و كسى كه معتقد بدان باشد، در خطاست، قول كسى است كه مى‏گويد: خداوند اختيار امر و نهى خود را به بندگان سپرده است و آنان را رها كرده است.»«فَمَنْ زَعَمَ أَنَّ اللّه‏َ تَعالى فَوَّضَ اَمْرَهُ وَنَهْيَهُ إلى عِبادِهِ فَقَدْ أَثْبَتَ عَلَيْهِ الْعَجْزَ وَأَوْجَبَ عَلَيْهِ قَبُولَ كُلِّ ما عَملُوا مِنْ خَيْرٍ وَشَرٍّ وَأَبْطَلَ أَمْرَ اللّه‏ِ وَنَهْيَهُ وَوَعْدَهُ وَوَعيدَهُ، لِعِلَّةِ مازَعَمَ اَنَّ اللّه‏َ فَوَّضَها اِلَيْهِ لاَِنَّ الْمُفَوَّضَ اِلَيْهِ يَعْمَلُ بِمَشيئَتِهِ، فَاِنْ شاءَ الْكفْرَ أَوِ الاْيمانَ كانَ غَيْرَ مَرْدُودٍ عَلَيْهِ وَلاَ مَحْظُورٍ...؛(11) پس كسى كه گمان دارد كه خداوند امر و نهيش را به بندگانش واگذاشته است، عجز و ناتوانى را بر خدا ثابت كرده است و پذيرش هر عملى را كه انجام مى‏دهند، چه خوب باشد و چه بد، بر خداوند واجب دانسته است. و امر و نهى و وعده و وعيد خدا را باطل شمرده است؛ زيرا گمانش بر اين است كه خداوند همه اينها را بر او واگذاشته است؛ چون كسى كه كارها بدو سپرده شده، به خواست خود كارها را انجام مى‏دهد. پس اگر كفر را برگزيند يا ايمان را بپذيرد، نه ايرادى بر او وارد است و نه منعى.»از امام صادق عليه‏السلام سؤال شد كه آيا خداوند، بندگان را بر انجام معاصى، مجبور مى‏كند؟ حضرت فرمود: خداوند عادلتر از اين است كه چنين كندامام هادى عليه‏السلام پس از ابطال هر دو نظريه افراطى و تفريطى، قول حق و نظر صائب را كه «امر بين الامرين» مى‏باشد مطرح مى‏نمايد: «لكِنْ نَقُولُ: إِنَّ اللّه‏َ جَلَّ وَعَزَّ خَلَقَ الْخَلْقَ بِقُدْرَتِهِ وَمَلَّكَهُمْ اِسْتِطاعَةَ تَعَبُّدِهِمْ بِها، فَاَمَرَهُمْ وَنَهاهُمْ بِما اَرادَ، فَقَبِلَ مِنْهُمُ اتِّباعَ أَمْرِهِ وَرَضِىَ بِذلِكَ لَهُمْ، وَنَهاهُمْ عَنْ مَعْصِيَتِهِ وَذَمّ مَنْ عَصاهُ وَعاقَبَهُ عَلَيْها؛(12) لكن مامعتقديم كه خداوند با جلالت و عزيز، خلق را به نيروى خود آفريد و توانايى پرستش خود را به آنان داد و بدانچه خواست، آنان را امر و نهى كرد. پس پيروى آنان از امرش را قبول نمود و بدان راضى شد و آنان را از نافرمانى خود بازداشت و هر كسى را كه مرتكب نافرمانى او شد، نكوهش كرد و به خاطر نافرمانى، عقوبت نمود.»تنظيم براي تبيان: گروه دين و انديشه - حسين عسگري 1. تحف العقول، صص339 ـ 338. 2. همان، ص340. 3. همان. 4. همان. 5. معنى اين كلام، اين است كه اگر قائل به جبر شويم، بايد بگوييم كه ـ العياذ باللّه‏ ـ خداوند، ظالم است، در حاليكه خود قرآن مى‏فرمايد: «وَلا يَظْلِمْ رَبُّكَ اَحَدا»(كهف/49). 6. همان. 7. كهف/49. 8. حج/10. 9. همان، ص341. 10. همان، ص342.                                   11. همان، ص344. 12. همان.





این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: تبیان]
[مشاهده در: www.tebyan.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 352]

bt

اضافه شدن مطلب/حذف مطلب







-


گوناگون

پربازدیدترینها
طراحی وب>


صفحه اول | تمام مطالب | RSS | ارتباط با ما
1390© تمامی حقوق این سایت متعلق به سایت واضح می باشد.
این سایت در ستاد ساماندهی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی ثبت شده است و پیرو قوانین جمهوری اسلامی ایران می باشد. لطفا در صورت برخورد با مطالب و صفحات خلاف قوانین در سایت آن را به ما اطلاع دهید
پایگاه خبری واضح کاری از شرکت طراحی سایت اینتن