محبوبترینها
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1804118593
دانشگاه نبايد به تكرار بيفتد
واضح آرشیو وب فارسی:عصر ایران: دانشگاه نبايد به تكرار بيفتد گفتگو با رئیس دانشگاه پیام نور
دكتر سيد محمد حسينى از سال ۶۹ تاكنون عضو هيات علمى د انشگاه تهران بوده است. وى طى سال هاى ۷۵ … 72 رايزن فرهنگى ايران در كنيا و نماينده مردم در دوره پنجم مجلس شوراى اسلامى بوده و مديرعاملى انتشارات سروش را نيز در كارنامه خود دارد. رئيس كنونى دانشگاه پيام نور و قائم مقام وزير علوم، تحقيقات و فناورى در ابتداى دولت نهم عهده دار معاونت پشتيبانى، حقوقى و امور مجلس وزارت علوم نيز بوده است. گفت وگو درباره مسائل دانشگاهى، فارغ از دغدغه هاى سياسى، اين چهره علمى و دغدغه هايش را كه در لابه لاى مسؤوليت هايش تاليفات متعددى نيز دارد، سادگى و صميميتش را حفظ كرده، بيشتر معرفى مى كند. درباره چيستى و چرايى جنبش نرم افزارى توضيح بفرماييد. جنبش نرم افزارى كه سال ها قبل توسط مقام معظم رهبرى مطرح شد، يك ضرورت است و به ويژه هم اكنون كه ما در آغاز دهه پيشرفت و عدالت هستيم، براى پيشرفت و اقتدار كشور راهى وجود ندارد جز اينكه در زمينه هاى علمى توانمند باشيم. اگر در اين زمينه ها ضعيف باشيم نمى توانيم اقدامات اساسى و جدى را در راستاى پيشرفت داشته باشيم. از قديم هم مطرح مى كرده اند كه «توانا بود هركه دانا بود» و اين جمله زبان ساده اى براى بيان يك حقيقت است و خوشبختانه در كشور ايران اين توان وجود دارد. هم به لحاظ پيشينه تاريخى كه پيشينه درخشانى است، هم استعدادهاى درخشانى را در كشور داريم. از طرفى هم به خاطر محدوديت ها و تحريم هايى كه با آنها مواجه بوديم ناگزير هستيم و راهى نداريم جز اينكه خودمان فكر كنيم و راه هاى ميان بر را پيدا كنيم و بسيارى از چيزهايى را كه ديگران در اختيار ايران نمى گذارند بتوانيم به دست بياوريم. مثل بحث فناورى هسته اى، هوا و فضا، نانو و بسيارى ديگر از رشته ها كه متخصصان داخلى وارد شده اند و نتايج خوبى حاصل شده است. خوشبختانه در كشور ما عنايت به مساله توليد علم است. مقام معظم رهبرى دائماً خط، جهت و افق هاى آينده را مشخص و ترسيم مى كنند و جامعه دانشگاهى را به حركت بيشتر تشويق مى كنند. همين كه ايشان فرموده اند كه بايد گفتمان علمى بر كشور غالب بشود مساله مهمى است. نه اينكه توسعه علمى از مباحث دوم و سوم در كشور باشد. در حال حاضر به عنوان يك بحث جدى در كشور مطرح است و لذا با توجه به اينكه زيرساخت ها در حال حاضر در كشور مهيا است و توسعه خوبى در فعاليت هاى مراكز آموزشى و پژوهشى در اقصى نقاط كشور داشته ايم، تعداد دانش آموختگان كشور براى پيشرفت مناسب است. تحصيلات تكميلى در كشور شكل گرفته است. اوايل انقلاب در بسيارى از رشته ها بايد افراد را براى اخذ كار شناسى ارشد و يا دكترى به خارج از كشور اعزام مى كرديم. در حالى كه هم اكنون در غالب رشته ها اين توان را داريم و در عين حال كه با دانشگاه هاى دنيا تبادل دانشجو داريم، مى توانيم از توان داخلى نيز استفاده كنيم و در اين زمينه حرف براى گفتن داريم. لذا بايد روى اين مساله بيشتر تمركز بشود و مخصوصاً با توجه به اينكه نقشه جامع علمى كشور در حال ترسيم است، ماموريت و وظايف بخش هاى مختلف مشخص باشد كه از كارهاى تكرارى و موازى اجتناب شود و وظيفه هركسى مشخص باشد. حتى بخش هاى خصوصى چه در زمينه آموزشى و چه پژوهشى. كسانى كه مى خواهند در اين زمينه وارد شوند، دقيقاً حيطه كارى شان معلوم باشد و بتوانيم كار را به پيش ببريم. اين است كه مى تواند آينده بسيار خوبى در انتظاركشور باشد. خوشبختانه در سال هاى اخير فضا، فضاى كار و تلاش بوده و كمتر مسائل حاشيه اى در كشور داشته ايم. اميدواريم كه در دولت دهم نيز اين فضا بر كشور حاكم باشد كه بتوانيم از توان علمى دانشمندان كشورمان بيشتر بهره بگيريم. از نظر شما همكارى صنعت و دانشگاه در توسعه كشور چه نقشى دارد؟ چون مى خواهيم علم ما، علم نافع و مفيد باشد و صرفاً به اين بسنده نكنيم كه تئورى هايى را دنبال مى كنيم و بحث هايى مطرح مى شود. واقعاً اگر مى خواهيم دانشمان مفيد باشد چاره اى نداريم جز ارتباط با صنعت. چون هم صنعت، جامعه و دستگاه هاى اجرايى كشور نيازمند به كارهاى تحقيقاتى و علمى هستند. براى اينكه بتوانند بهره ورى خودشان را افزايش بدهند و هم دانشگاه هاى كشور به جهت مادى نياز دارند به منابعى متصل باشند. از اين جهت مساله ارتباط صنعت و دانشگاه مى تواند منافع دو طرفه اى داشته باشد. ضمن اينكه همه جاى دنيا هم به همين صورت است؛ اساساً دانشگاه در غرب كه ايجاد شد به خاطر رفع نيازهاى صنعت و جامعه بود. هرگز اين ديد حاكم نبوده است كه دانشگاه راه خودش را طى كند و صنعت هم به سوى ديگرى حركت كند از اين جهت تعامل و ارتباط اين دو نهاد بايد دوطرفه باشد و هر دو طرف نيز بايد اعتقاد و باور داشته باشند كه هم صنعت و هم دستگاه هاى اجرايى كشور به توانمندى دانشمندان داخلى اعتقاد و باور داشته باشند و هم مرتب در متون درسى و منابعى كه در دانشگاه ها ارائه مى شوند بايد بازنگرى شود تا فردى كه از دانشگاه فارغ التحصيل مى شود كارآمدى و كارآيى براى جامعه داشته باشد و به عبارت ديگر مفيد باشد و يا اساتيدى كه در دانشگاه ها تدريس مى كنند از مسائل و واقعيت هاى جامعه بيگانه نباشند. اين طور نباشد كه كار تعليم و تعلم در دانشگاه به يك كار تكرارى تبديل شود و استاد سى سال يك جزوه تكرارى را تدريس كند و به خودش زحمت ندهد به حيطه هاى مختلف وارد شود. اگر ارتباط دائمى بين صنعت و دانشگاه وجود داشته باشد براى كشور مى تواند مفيد باشد. به ويژه اينكه هميشه تهديدها و تحريم ها عليه كشور ما وجود دارند و نمى توانيم مانند ساير كشورها روى كمك ديگران حساب باز كنيم. بايد در داخل به دانش و فناورى توليد داخل متكى باشيم. بايد اين تهديد را به يك فرصت تبديل كنيم كه بيشترين استفاده را از اين مساله داشته باشيم. براى مؤثرتر شدن اين همكارى چه پيشنهادى داريد؟ در حال حاضر دولت پيش قدم شده و برخى از دستگاه ها را ملزم كرده است كه با دانشگاه ها قرارداد ببندند. در گذشته بسيارى از وزارتخانه ها جداگانه يك مركز تحقيقاتى و پژوهشى داشتند و كارهايى هم انجام مى دادند. به عبارتى خودشان را بى نياز از دانشگاه ها مى دانستند. گاهى اوقات هم اين مساله به حياط خلوتى براى آنها تبديل مى شد كه بعضى از اعتبارات و هزينه هايى را كه مى خواهند انجام دهند تحت عنوان كارهاى پژوهشى باشد و يا صرفاً پژوهش هايى انجام شود و در بايگانى ها خاك بخورند بدون اينكه مفيد باشند. در حال حاضر موظف شده اند با دانشگاه ها وارد مذاكره و گفت وگو بشوند و از طرفى وزارت علوم دانشگاه ها را ترغيب كرده است و اعلام كرده در رتبه بندى دانشگاه ها يكى از امتيازات اين است كه حجم قراردادهايى كه با دستگاه هاى مختلف دارند، يعنى رؤساى دانشگاه ها و معاونان پژوهشى بايد انگيزه داشته باشند و كار را بخواهند و اعضاى هيات علمى نيز اين كار را انجام دهند؛ چه فردى و چه گروهى. يكى از تاكيدات وزارت علوم اين است كه كارهاى جمعى انجام شود و صرفاً كارهاى فردى خيلى نمى تواند پاسخگوى نيازهاى جامعه باشد. لذا اين مصوبات فرصت خوبى را فراهم كرده اند كه دستگاه ها اين رويكرد را داشته باشند. در گذشته همين دستگاه ها خيلى از نيازهايشان را از خارج تامين مى كردند و ديگر ريسك نمى كردند كه سرمايه گذارى كنند روى يك كار تحقيقاتى كه نتيجه اش دقيقاً مشخص نيست. چه بسا درآمدها و سودهايى هم براى عده اى در اين واردات وجود داشت كه آنها خيلى علاقه نداشتند كه توان داخلى خيلى در اين زمينه فعال شود. الان هم دولتمردان رويكرد خوبى دارند و اكثر وزراى كابينه اعضاى هيات علمى دانشگاه ها هستند. هم حيطه كارى خود در دستگاه اجرايى شان را مى شناسند و هم به توان دانشگاه ها توجه دارند و درك مى كنند. اين امر سبب شده در حال حاضر نسبت به گذشته يك حركت و جهشى آغاز شود كه بايد تداوم داشته باشد. علاوه بر اين دانشگاهيان نيز بايد از اين فرصت استفاده كنند و كارهاى مؤثرى انجام دهند تا دستگاه هاى اجرايى به ادامه اين روند ترغيب شوند. ضمن اينكه در ايجاد اين ارتباط تنها نبايد به صنعت و كارخانه اكتفا شود، بلكه بايد در تمام زمينه ها از جمله علوم اجتماعى و انسانى، دانشگاه با جامعه ارتباط داشته باشد و به حل مشكلات كمك كند. به عنوان نمونه در مباحث حقوقى، موارد زيادى وجود دارند كه در دستگاه قضايى و در مجلس در زمينه اقتصاد و آسيب هاى اجتماعى مطرح است. در هر عرصه اى مسائل بسيار ساده نيستند و حتماً نيازمند يك كار دقيق هستند. بعضى از تحولاتى كه رخ مى دهند؛ همين پديده انتخابات اخير رياست جمهورى كه در ابعاد مختلف مى شود به آن پرداخت و پژوهش هاى مختلفى روى آن صورت بگيرد. اينكه مردم در انتخابات اين گونه حضور بى نظيرى داشتند كه بالاترين نصاب مشاركت جهانى را ايران به خود اختصاص داد و يك ركورد بى سابقه ۴۰ ميليونى و ۸۵ درصدى كار عجيبى است. درست است كه در رفراندوم جمهورى اسلامى يك شركت ۹۸ درصدى داشتيم اما آن بعد از يك انقلاب بود. الان كه در كشور انقلابى ايجاد نشده است و در شرايط عادى كشور ۸۵ درصد مردم انگيزه حضور پيدا مى كنند، اين پديده اى است كه بايد از زواياى مختلف مورد بررسى قرار بگيرد. مساله ساده اى نيست كه بشود از آن به راحتى گذشت يا حوادثى كه بعد از آن اتفاق افتاد، تماماً قابل تامل است و من معتقدم بايد يك كار مبنايى و علمى روى اين قضيه صورت بگيرد. اينكه هركسى تحليلى ارائه كند براساس برداشت هاى خود و نگرش معدودى كه فرد دارد و اينكه بخواهد يك كار ميدانى انجام دهد و در مورد عوامل مؤثر تحقيق و بررسى كند، من فكر مى كنم اين موارد در دانشگاه ها جاى كار زيادى دارند. آيا انقلاب فرهنگى توانست تحول جدى در فضاى دانشگاه ها را ايجاد كند؟ انقلاب فرهنگى منشاتغييراتى در دانشگاه ها بود اما اينكه تصور شود به تمام اهدافى كه داشت دست پيدا كرد قطعاً چنين چيزى نيست و كار علمى و مبنايى هم زمان بر است و كار ساده اى نيست؛ يعنى دانشگاه ها مثل ساير مراكز نيستند كه با يك تعطيلى و شروع مجدد بتوان تمام مشكلات را برطرف كرد. بالاخره كمبودهايى در كشور وجود داشت كه نيروى متخصص و متعهد و توانمند در كنار منابع درسى بايد وجود داشته باشند. فكر مى كنم الان زمانى است كه بايد كمبودهاى موجود مشخص و بازنگرى شوند و با اهدافى كه انقلاب فرهنگى داشت، همچنين اسلامى شدن دانشگاه ها را جدى تر پيگيرى كنيم و بعد، از هر بخش و فرد در جامعه بخواهيم وظيفه خود را به درستى انجام دهد. آيا اينكه فقط يك سرى ظواهر اسلامى در دانشگاه ها رعايت شود، اسلامى شدن دانشگاه ها مى شود و يا مهم تر از اينها متون و مطالبى است كه در اختيار دانشجويان قرار مى گيرد. مثلاً در بحث هاى جامعه شناسى و روان شناسى و مباحثى كه جزو علوم انسانى هستند و حتماً ديدگاه هاى خاصى در اسلام داريم، همين طور كه تمام ايدئولوژى ها و مكاتب فكرى دنيا براى خودشان يك جهت گيرى ها و ارزش هايى را قائل هستند و اينها خيلى مى تواند مؤثر باشد. اگر در تمام زمينه ها مطالبى را كه در دانشگاه هاى غرب ارائه مى شود عيناً در دانشگاه هاى كشور ارائه كنيم و اسم دانشگاه هايمان را نيز اسلامى بگذاريم، اشتباه است. بايد نوع نگرش به هستى و جهان متفاوت باشد. ما قائل به اين هستيم كه خداوندى كه مدبر و خالق اين جهان است، كار را اداره مى كند. با يك نگاه توحيدى بايد به پديده هاى جهان نگريسته شود و قطعاً در اين زمينه جاى كار وجود دارد. لذا الان با توجه به اينكه دولت، دولتى است كه ارزش هاى اسلامى برايش اهميت دارد و گفتمان انقلاب و امام(ره) را در جامعه احيا كرده است، فرصت خوبى است كه يك همت جدى و يك اراده و عزمى داشته باشيم كه بتوانيم به آن سمت حركت كنيم و اگر اين كارهاى زيربنايى و اساسى را انجام دهيم، در جهت منابع درسى و تربيت افراد معتقد و متعهد بسيارى از مشكلات و آسيب هاى فرهنگى كه در دانشگاه ها با آنها مواجه هستيم برطرف خواهند شد. البته در اين چهار سال اخير كارهاى خوبى در زمينه فرهنگى انجام شد. قبلاً اصلاً معاونت فرهنگى تعطيل شد كه اخيراً احيا شد و اقداماتى در زمينه هاى مختلف صورت گرفت كه احتياج به استمرار دارند و نياز است كه اينها تثبيت بشوند و عمق و ژرفاى بيشترى بيابند و به سطح و ظاهر اكتفا نشود. در همه عرصه ها مى شود برنامه ريزى هاى مفيدى صورت بگيرد كه در چهارسال دولت آينده براى افزايش سطح فرهنگى دانشگاه ها و افزايش سطح بينش دانشجويان بايد كار جدى صورت بگيرد. اينكه در مناسبات مراسم داشته باشيم خوب است. اما بايد دوره هايى وجود داشته باشد كه دانشجو را در زمينه هاى مختلف آشنا كند، فردى بخواهد كار سياسى انجام دهد، نشريه داشته باشد يا در تشكلى شركت كند بايد آموزش ببيند. در همه جاى دنيا هم همينطور است. اينطور نيست كه هر فردى وارد شود و بافته هاى فكرى و ذهنى خود را به ديگران انتقال دهد. نياز به دوره هاى آموزش بيشتر در اين خصوص است. در دانشگاه پيام نور برنامه اى طراحى شده است كه اساتيد و دستيارانى كه جديداً مشغول كار مى شوند، دوره هايى را آموزش ببينند، مديرانى كه نصب مى كنيم همينطور گاهى اوقات مشاهده مى شود در مصاحبه هايى كه افراد براى جذب در هيات علمى در آنها شركت مى كنند اطلاعات ضعيفى در مسائل روز جامعه حتى در سه دهه اخير انقلاب را دارند. اين مباحث بايد در جايى آموزش داده بشوند و وقتى كه بينش دانشجو- استاد در يك سطح خوبى باشد خيلى از آسيب هايى كه با آنها مواجه هستيم برطرف مى شوند و بالاخره اگر فعاليت هاى ايجابى را در دانشگاه ها توسعه بدهيم فعاليت هاى فرهنگى، ورزشى، هنرى، جشنواره ها، مسابقات و اوقات فراغت دانشجو را در دانشگاه با برنامه پر كنيم هم براى كشور مفيد است و خود دانشجو دچار افسردگى و بعضى از مشكلات روحى و روانى نمى شود. متاسفانه الان در دانشگاه ها مواردى ولو معدود داشته ايم كه منجر به خودكشى شده اند. اين يك آسيب جدى و يك هشدار است كه بايد روى آن كار شود. نمى توان گفت موردى بوده و نسبت به آن بى تفاوت بود و به بهانه اينكه طرف مشكلات ديگرى داشته ناديده گرفته شود. محيط دانشگاه بايد يك محيط شاداب و سرزنده باشد كه هر كسى در هر زمينه اى علاقه و ذوق و سليقه دارد بتواند فعاليت كند. در گذشته تفكرى وجود داشت كه بر مبناى آن تنها تشكل هاى سياسى بايد فعال مى بودند. اين امر خيلى خوب است و علاوه بر اينكه ما به اين مساله علاقه منديم و معتقديم دانشجويان مملكت بايد سياسى باشند و مسائل روز را تحليل كنند اما بايد توجه داشت كه زمينه هاى ديگرى نيز وجود دارند كه مى توان در آنها فعاليت كرد از جمله فعاليت هاى فرهنگى، هنرى، كانون ها و انجمن هاى علمى كه با همكارى يكديگر مى توانند فضاى خوبى را فراهم كنند. درحال حاضر تقريباً زمينه مهياست و بسيارى از اينها شكل گرفته است. ولى بايد بيشتر برنامه ريزى شود كه دانشجويان دچار سرخوردگى نشوند يعنى اگر دانشجو با يك شور و هيجانى وارد يك كانون ادبى، فرهنگى و هنرى بشود و بعد از مدتى ببيند برنامه اى نيست، دلسرد مى شود؛ البته بخش عمده اى به حركت خودجوش دانشجويان مرتبط است اما معاونت فرهنگى وزارت علوم، نهاد رهبرى در دانشگاه و ديگر نهادها بايد كمك كنند براى تحقق اين برنامه ها در دانشگاه ها تا دانشگاه هاى كشور به محيط هاى فعال و پويا و سرزنده و با نشاطى تبديل شوند، اين امر بسيار ضرورى است و اگر ما فكر كنيم كه دانشجو در دانشگاه فقط بايد درس بخواند و معلوماتى را در ذهنش انبار كند و اطلاعاتى به او منتقل شود و در آينده به فرد مفيدى براى جامعه تبديل شود، اشتباه است. فضاى فرهنگى دانشگاه ها را آسيب شناسى كنيد. دانشجو بايد در مسائل فرهنگى، اجتماعى وارد شود، مانند روحيه اى كه اوايل انقلاب در جوانان بود، مى رفتند در جهاد سازندگى تابستان ها كمك مى كردند در جهت محروميت زدايى از كشور و با واقعيت هاى جامعه آشنا مى شدند و احساس مسؤوليت بيشترى مى كردند. در اين صورت دانشجو يك عنصر فعال و مفيد براى جامعه خواهد بود و خطراتى هم كه تحت عنوان مهاجرت نخبگان و فرار مغزها مطرح مى شود كمتر خواهد شد. اگر افراد تعهد و پايبندى داشته باشند، بيشتر در كشور مى مانند و خدمت مى كنند و حتى خارج از كشور هم كه رفتند، ارتباطشان را به هر ميزانى كه مى توانند با كشور قطع نمى كنند. در حال حاضر در كشور طرح هايى داريم كه خصوصاً از ايرانيان خارج از كشور نيز براى برگزارى دوره هاى كوتاه مدت و فشرده و كارگاه هاى آموزشى؛ همچنين در سمينارها و كنفرانس هاى علمى استفاده كنيم. اگر فردى در دانشگاه به گونه اى تربيت شود كه نسبت به كشور و مردم خودش احساس مسؤوليت داشته باشد، هرجاى ايران و يا خارج از ايران هم باشد اين علقه و ارتباطش را حفظ خواهد كرد. منبع: روزنامه جوان
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: عصر ایران]
[مشاهده در: www.asriran.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 288]
-
گوناگون
پربازدیدترینها