واضح آرشیو وب فارسی:عصر ایران: عباسپور: جريانهاي سياسي دندان طمع را از دانشگاه بكشند بنابراين در راستاي فرمايشهاي رهبري اولين اقدامي كه بايد صورت گيرد قانونمند كردن ورود نيروهاي انتظامي به دانشگاه و محيط آموزشي است كه ما در كميسيون آموزش و تحقيقات به دنبال اين امر هستيم. جام جم آنلاين: بازگشايي دانشگاهها در آغاز سال تحصيلي مايه نشاط و اميد و ايجاد روح دانش و پژوهش به شمار ميرود. به عبارتي، آغاز سال نو تحصيلي در هر مقطعي از جمله دانشگاه نشاندهنده پويايي در ميان نسل آيندهساز هر كشور و حركت رو به كمال و تكامل هر جامعهاي محسوب ميشود. پرورش نخبگان و دستيابي به كارشناسان متعهد و متفكر از آرزوهاي هر جامعه پويا وروبه تكامل است. بتازگي و پس از انتخابات رياستجمهوري خرداد 88 و ايجاد برخي بسترهاي اعتراضي در اين زمينه، آغاز سال تحصيلي در دانشگاهها نيز با اين محور دستخوش برخي دخالتهاي افراد شد. علي عباسپور تهراني، نماينده تهران و رئيس كميسيون آموزش و تحقيقات مجلس شوراي اسلامي كه خود از فارغالتحصيلان دكتري مهندسي انرژي هستهاي و از استادان دانشگاه است عقيده دارد فضاي دانشگاهي نبايد تريبون جريانات سياسي شود، بلكه فضاي آزاد سياسي بايد با گفتگو و ايجاد بستر مناسب فراهم شود. وي هتك حرمت دانشگاه را از سوي هر نهاد و ارگاني تقبيح ميكند، اما تاكيد دارد حرمت دانشجو و دانشگاهيان بايد به وسيله آنها نگه داشته شود. علي عباسپور كه 4 دوره نمايندگي مردم را در مجلس شوراي اسلامي به عهده داشته و سابقه زيادي در تدريس در دانشگاه دارد نظراتش را در خصوص تحولات اخير دانشگاه در گفتگو با «جامجم» بيان كرد. حضور جريانهاي سياسي را در دانشگاهها چگونه ارزيابي ميكنيد؟ در دانشگاهها نبايد فضاي امنيتي ايجاد شود و در حقيقت هر نظارتي بر دانشگاهها بايد از طريق وزارت علوم و مديريت دانشگاه صورت گيرد. نكته ديگر اينكه جناحهاي سياسي بايد دندان طمع را بكشند و در امور دانشگاهها دخالت نكنند و دانشگاهيان هم نبايد اجازه دهند از دانشجويان و استادان به عنوان بلندگو و سرباز پياده نظام جناحها استفاده شود. شخصيت دانشگاهيان، دانشجويان و استادان ما و قشر فرهيخته بالاتر از اين است كه از بيرون، جناحهاي سياسي آنها را به عنوان ابزاري براي رسيدن به اهدافشان استفاده كنند. معتقديم دانشگاهيان افرادي مستقل و آزادانديش هستند كه بايد حرمت اين استقلال آنها به وسيله خودشان و ديگران حفظ شود. بنابراين اصل بر اين است كه دانشجويان در عرصه سياسي كشور به صورت فعال حضور پيدا كنند. چارچوب نظم و قانون و ضوابط را رعايت كنند و در اين شرايط است كه ميتوانيم بهترين بحث را در بالاترين سطح داشته باشيم كه موجب افزايش سطح تفكر سياسي دانشجويان شده و قدرت تحليل دانشجويان را بالا برده و در نهايت انتظاري را كه ما به عنوان نشاط سياسي از دانشگاهيان داريم اتفاق بيفتد. آيا وزير علوم قادر به حل مشكلات است؟ من گفتهام كه آقاي دانشجو فردي علمي و سياسي است و ما در وزارتخانه كسي را ميخواهيم كه جريانات، مسوولان و رجل سياسي را بشناسد و از طرفي محيط دانشگاه را درك كند كه فضا را به صورت مطلوب به جلو هدايت كند. برخي عقيده دارند بايد با دانشجويان خاطي برخورد ضربتي صورت گيرد و كميته انضباطي تصميم جدي در مورد آنها بگيرد. نظر شما در اين زمينه چيست؟ آستانه تحمل همه براي دانشگاهيان بايد بالا باشد، ما در دانشگاه با نسل جواني با عنوان دانشجو روبهرو هستيم كه در اين مقطع هركدام از آنها وابستگيشان به مسائل مادي حداقل بوده، بنابراين شرايط براي آزادانديشي آنها حداكثر است. البته اين شرايط فرصت طلايي براي جامعه است كه قشر و نسل جوانش تحليل سياسي بالايي پيدا كند. در اين شرايط است كه آشنايي با مسائل سياسي، بينالمللي و معادلات و تبادلات جهاني افزايش مييابد و وقتي دانشجويي از دانشگاه فارغالتحصيل ميشود به عنوان يك كارشناس آگاه به مسائل كشور و جهان خواهد شد. لذا با درك اين شرايط بايد بكوشيم آستانه تحملمان را بالا ببريم، با برخوردهاي قهرآميز با دانشجويان، استادان و محيط دانشگاهي نيز كاملا مخالفيم و تاكيد ميكنيم هرگونه تخلفي هم بايد در چارچوب ضوابط دانشگاه و كميتههاي انضباطي از سوي دانشگاه و وزارت علوم رسيدگي شود. براي حل مساله و پاك نكردن صورت مساله، پيشنهاد شما به عنوان يك استاد دانشگاه چيست؟ بايد اجازه بحث و گفتگو در دانشگاه داده شود تا تبادلنظر صورت گيرد. اگر تبادلنظرها از دايره انصاف خارج نشود بهترين شيوه است؛ اما من برخوردهايي كه با برخي استادان از جمله آقاي دكتر حداد عادل در دانشگاه صورت گرفته را تاييد نميكنم. دانشگاهيان افرادي مستقل و آزادانديش هستند كه بايد حرمت اين استقلال آنها به وسيله خودشان و ديگران حفظ شودچون ايشان فرد فرهيخته و انسان عالمي است كه در كنار تدريس در دانشگاه نقطه نظرات سياسي دارد كه امكان دارد عدهاي از دانشگاهيان و دانشجويان نقطه نظرات سياسي ايشان را نپسندند؛ اما اين دليل نميشود دانشجويان در سر كلاسي كه ايشان قرار است علمشان را عرضه كند و بحث كند بخواهند از اين حيطه خارج شوند، چون خارج شدن از سر كلاس درس يك استاد كه انسان انديشمندي است خروج از دايره انصاف به شمار ميرود. به هرحال ميتوان با هر استادي صحبت و بحث كرد و درجلساتي ايشان را دعوت كرد، اما اين كه كلاس درس را بر هم بزنيم اين نه در شاكن دانشگاه و نه دانشجوي ماست چون بهترين كسي كه حرمت دانشگاه را ميتواند حفظ كند دانشگاهيان هستند. لذا بايد اجازه دهند بالاترين تبادلنظرها در اين محيط صورت گيرد و وزارت علوم هم به عنوان نهادي كه در دولت نمايندگي و مسووليت اين طيف را به عهده دارد بايد قداست دانشگاه را پاس بدارد. ما اعتقاد داريم با مسببان حوادث دانشگاه و مسائل ناراحتكنندهاي چون كوي دانشگاه برخورد شود و حضور نيروهاي خارج از دانشگاه در داخل دانشگاه بايد ضابطهمند شود. ما حوادث كوي را اصلا تاييد نميكنيم و معتقديم بايد از دانشجويان دلجويي شود. به عنوان يك دانشگاهي از موضع صريحي كه رهبري در قبال حوادث دانشگاه گرفتند تشكر ميكنم و حتما بايد دستور صريح ايشان در شناسايي مجرمان پيگيري شود تا ريشه تكرار حوادث تلخي چون كوي دانشگاه خشكانده شود. بنابراين در راستاي فرمايشهاي رهبري اولين اقدامي كه بايد صورت گيرد قانونمند كردن ورود نيروهاي انتظامي به دانشگاه و محيط آموزشي است كه ما در كميسيون آموزش و تحقيقات به دنبال اين امر هستيم. رمز موفقيت و تضمين اين راهكار شما چيست؟ اگر محيط دانشگاه را محيطي سالم از نظر تبادل افكار كنيم و اين محيط را از حالت امنيتي خارج كنيم و احزاب سياسي دست از سر دانشجو و دانشگاهيان بردارند، اين طيف هم حرمت خودش را حفظ كند و همه در دانشگاه تابع مقرراتي باشند كه از سوي شوراي انقلاب فرهنگي تعيين شده، در چنين شرايطي محيط سالمي خواهيم داشت كه بهترين بحثها در آن صورت خواهد گرفت. قطعا هم مسوولان و هم دانشجويان بايد اين محيط را پاس بدارند. در اين فضا است كه ميتوانيم ارتقاي سطح سياسي در بحثها را داشته باشيم و نشاطي را كه در دانشگاه دنبال ميكنيم، پيدا كنيم. اگر خداي ناكرده فضا را امنيتي كنيم و اجازه دهيم نيروهايي ديگر در مسائل دانشگاه دخالت كنند و اگر دانشجويان و دانشگاهها حرمت دانشگاه را نگه ندارند يا ما ضابطهمند در دانشگاه عمل نكنيم، شرايط به صورت مناسب جلو نخواهد رفت. البته ممكن است قوانيني كه ما با عنوان تشكلهاي دانشجويي داريم قانون خوبي نباشد، اما ميتوان آنها را اصلاح كرد، ولي اين كه بگوييم هيچ قانوني نبايد وجود داشته باشد برخوردهايي را پيش ميآورد كه ما را از آزاد انديشي و بحثهايي كه باعث ارتقاي دانشگاه ميشود باز ميدارد. اگر پايبند به قوانين باشيم و حرمت دانشگاه را نگه داريم بحثها ادامه مييابد و مطالبي كه الان در ذهنهاست مطرح ميشود و با بيان مطالب و حساسيتي كه در آن است حقيقت روشن ميشود و وقتي حقيقت مشخص شد انسانها قطعا به آن تمكين ميكنند.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: عصر ایران]
[مشاهده در: www.asriran.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 187]