تبلیغات
تبلیغات متنی
رسانه حرف تو - مقایسه و اشتراک تجربه خرید
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
تاثیر رنگ لباس بر تعاملات انسانی
محبوبترینها
بررسی دلایل قانع کننده برای خرید صنایع دستی اصفهان
راه های جلوگیری از جریمه های قبض برق
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1804436155
بخشش؛ رمز آرامش
واضح آرشیو وب فارسی:سایت ریسک: جام جم آنلاين: بخشش، معجزهاي است كه معدودي از ما قادريم آن را تجربه كنيم. ظاهرا هيچ كس با استعداد ذاتي براي بخشيدن به دنيا نميآيد و هرگز نميتوان فشاري را كه بخشيدن بر شانه يك انسان عادي مي‌گذارد، دست كم گرفت. وقتي احساس مي‌كنيم كسي عميقا آزارمان داده است به اين مرحله دشوار مي‌رسيم كه آيا بايد بگذاريم اين رنج روي دلمان سنگيني كند و همه شادماني‌مان را با خود ببرد يا بايد از معجزه بخشش براي درمان زخم‌هايي كه استحقاق آنها را نداشته‌ايم، استفاده كنيم؟ همه ما بايد از خراش‌هايي كه برمي‌داريم، اين هنر را ياد بگيريم و يادگيري ما هم تقريبا هميشه خلاف خوي و خصلت ماست. تا وقتي لازم است كس ديگري ببخشد، سخنراني‌هاي طولاني ايراد مي‌كنيم، ولي در ميان ما كم هستند آدم‌هايي كه وقتي ظالمانه از سوي كس ديگري آزار مي‌بينند، دل و جرات بخشيدن را داشته باشند. با وجود اين، گاه مردم عادي و نه قديسين، واقعا ديگران را مي‌بخشند و خود را از چنگ رنج و اندوه وحشتناك خلاص مي‌كنند. زندگي ما پر است از آدم‌هايي كه احساسات ما را به شيوه‌هاي مختلف جريحه‌دار مي‌كنند، ولي اين چيزها را نمي‌شود صدمه جدي تلقي كرد. ما از دردهاي غيرقابل اجتناب رنج مي‌بريم، چرا كه انسان‌هاي آسيب‌پذيري هستيم كه در دنياي ديوانه‌اي زندگي مي‌كنيم. ما تا حد زيادي از رنج‌هاي سطحي و پيش پا افتاده‌اي كه واقعا نيازي نيست به خاطرشان كسي را ببخشيم، آزار مي‌بينيم. ازجمله هتك حرمت‌هايي كه ناچاريم به خاطر محروميت از برخي توانايي‌ها تحمل كنيم. بيشتر ما موقعي مي‌رنجيم كه متوجه مي‌شويم ارتباط انساني مهمي كه گمان مي‌كرديم براي هميشه دوام خواهد آورد، موقتي بوده است. اين كه انسان احساس كند كنار گذاشته شده است، غالبا غم‌انگيز است. بعضي از روابط دوستانه بايد قطع شوند و بعضي روابط عاشقانه نيز لازم است تمام شوند و رها شدن و پشت سر گذاشته شدن، معمولا اسباب رنجش افراد مي‌شود. بعضي از ما عادت داريم انكار كنيم. اين درد گاه به قدري آزاردهنده است كه اصلا نمي‌خواهيم آن را بشناسيم. گاهي اوقات حتي اين درد، ما را مي‌ترساند. براي نمونه كساني كه پدر و مادرهايشان آنها را آزار داده و با آنها رفتار غيرقابل تحملي داشته‌اند، غالبا مي‌ترسند اين نكته را بپذيرند كه از آنها متنفرند، بنابراين از هزاران وسيله استفاده مي‌كنند تا درد خود را انكار كنند. هر كس در زندگي‌اش گهگاه مورد ظلم قرار مي‌گيرد كه شايد در هيچ يك از اين موارد، كسي كه آزار مي‌دهد قصد ندارد ظلم كند، ولي قرباني هر بار آن را مانند ظلمي تجربه مي‌كند. به عنوان مثال، بعضي‌ها قصد آزار ديگري را دارند و مي‌خواهند به هر شكل ممكن به او صدمه بزنند، ولي چيزي بيشتر از تلافي مدنظرشان نيست. اين افراد ديگران را مي‌آزارند، چون احساس مي‌كنند قرباني‌شان استحقاق آن را دارد. بعضي وقت‌ها هم آدم‌ها به خاطر اين آزارمان ميدهند كه نمي‌توانند خود را كنترل كنند. دسته ديگر نيز با ريختن سيلاب مشكلاتشان بر سرمان باعث رنجش ما مي‌شوند. آنها واقعا قصد ندارند ما را بيازارند. فقط اشكال اينجاست كه ما در زمان نامناسب و در جاي نامناسب قرار گرفته‌ايم. برخي كودكان نمونه‌هاي بارز اين آزارها هستند. كودكان گاهي اوقات بدبخت‌ترين قربانيان دردي هستند كه از نزاع بزرگ‌ترها بر سر آنها مي‌بارد. اگر فقط آدم‌هايي كه مقاصد بدي دارند بقيه را اذيت كنند، دنيا براي زندگي جاي بسيار امن‌تري مي‌شد؛ اما در اين ميان افرادي نيز هستند كه مقاصد خيرخواهانه‌اي دارند و كارهاي بدي انجام ميدهند. مادري كه كودك بي‌ادب خود را بشدت تنبيه مي‌كند تا به او درسي بدهد يا همسراني كه به يكديگر دروغ مي‌گويند تا از رنج دانستن حقايق، يكديگر را حفظ كنند، از اين دسته‌اند و اين همان بدترين لطمه‌هايي است كه از طرف آدم‌هايي مي‌خوريم كه بهترين نيت‌ها را دارند. اصولا رنجشي كه بحران بخشش را به وجود مي‌آورد 3 بعد اساسي دارد يعني هميشه شخصي، ظالمانه و عميق است. هنگامي كه انسان اين رنج سه بعدي را احساس مي‌كند، زخمي در دلش ايجاد مي‌شود كه فقط با بخشيدن كسي كه انسان را زخمي كرده است، درمان مي‌يابد. در بعد رنج شخصي، گاهي اوقات اين رنج از آنجا سرچشمه مي‌گيرد كه طبيعت به بعضي از افراد بدون آن كه تقصيري داشته باشند از لحظه تولد، سلامت، زيبايي و هوشي كمتر از آنچه به آن نياز دارند، مي‌دهد . در مرحله رنج ظالمانه، كسي ظالمانه آزارمان مي‌دهد، كسي كه به او اعتماد كرده و گمان كرده‌ايم با ما درست رفتار مي‌كند، رفتار غلطي نسبت به ما داشته است. در اينجا درد هنگامي ظالمانه است كه ما استحقاقش را نداريم بي‌آن‌كه نيازي در بين بوده باشد شما را به سويي پرتاب كرده‌اند و هيچ فرقي هم نمي‌كند كه مقصود و منظور طرف مقابل چه بوده است. اغلب كساني كه تصميم مي‌گيرند ديگران را آزار بدهند، اعتقاد دارند كه كاملا عادلانه رفتار كرده‌اند. وقتي افراد به اين شكل آزار مي‌بينند، وارد بحران بخشش مي‌شوند و تا وقتي تاثير ظالمانه بودن صدمه‌اي كه خورده است در ذهن وجود دارد، امكان ندارد با كسي كه ما را آزار داده است به صورت دوستانه ارتباط برقرار كنيم. سومين بعد رنج كه لازم است آن را ببخشيم، رنج عميق است. رنجش‌هايي كه بايد آنها را ببخشيم، آنهايي هستند كه زخم‌هاي عميقي ايجاد كرده‌اند. بيشتر ما با پيوندهاي شخصي وفادارانه به جمع‌هاي انساني بسياري متصل هستيم. در ميان آن جمع نيز با پيوندهاي ديگري با يكديگر ارتباط داريم و قول داده‌ايم كنار هم بمانيم. بيشتر اين قول‌ها در سكوت داده مي‌شوند و در اعمال ما متجلي مي‌شوند. مادري در سكوت محض تعهد مي‌كند از نوزادش مراقبت كند. 2 دوست بي‌آن‌كه كلمه‌اي بر لب بياورند، اين قول را به هم داده‌اند. در هر دو حالت، قولي كه آزادانه به يكديگر داده‌ايم و تعهد كرده‌ايم كه مراقب هم باشيم، رشته‌اي نامرئي است كه ما را كنار هم نگاه مي‌دارد. انسان‌ها به هم اعتماد و روي قول يكديگر حساب مي‌كنند. كودك روي قول مادرش حساب مي‌كند و مطمئن است هر وقت به او نياز داشت، در دسترس خواهد بود. همسران روي قول يكديگر حساب مي‌كنند و در واقع هر جا كه انسان‌ها قول ميدهند با ما باشند و از ما مراقبت و حمايت كنند، ما با اعتماد به آنها پيوند مي‌خوريم؛ بنابراين وقتي پدري خانواده‌اش را بي‌سرپرست رها مي‌كند، بي‌وفاست، چون با كساني كه به او تعلق دارند طوري رفتار كرده است كه انگار غريبه‌اند يا كسي كه به همسرش خيانت مي‌كند. در اينجا طرف مقابل احساس مي‌كند به او هتك حرمت شده است، زيرا كسي كه فقط بايد به او تعلق داشته باشد با او طوري رفتار كرده كه انگار غريبه است. كسي كه عهد وفاداري را مي‌شكند، به رابطه‌اي كه بر اساس قول و اعتماد پايه‌گذاري شده است، بي‌حرمتي مي‌كند و ما ديگر نمي‌توانيم مثل هميشه به چنين رابطه‌اي ادامه دهيم مگر اين كه آن اشتباه جبران شود. اين رنجش عميق‌تر از آن است كه انسان طوري رفتار كند كه انگار هيچ اتفاق ناگواري روي نداده است. هيچ‌كس بي‌وفايي، خيانت و بي‌رحمي را كه از آسيب‌هاي ظالمانه عميق محسوب مي‌شود، نمي‌پذيرد و آن را توهين تلقي مي‌كند. در چنين وضعيتي يا ناچاريم از طرف مقابل جدا شويم و رنجش را با خود به همراه ببريم يا شخصي را كه به ما بي‌وفايي كرده است، ببخشيم. مراحل بخشش ما در 4 مرحله آدم‌ها را مي‌بخشيم. اگر بتوانيم از همه اين مراحل بگذريم، به نقطه عطف آشتي مي‌رسيم. - اولين مرحله رنجش است: وقتي كسي به قدري ظالمانه و عميق شما را مي‌رنجاند كه نمي‌توانيد فراموش كنيد، در واقع شما را به زور وارد اولين مرحله بحراني بخشيدن مي‌كند. بيشتر ما موقعي مي‌رنجيم كه متوجه مي‌شويم ارتباط انساني مهمي كه گمان مي‌كرديم براي هميشه دوام خواهد آورد موقتي بوده است- دومين مرحله نفرت است: شما نمي‌توانيد خاطره اين را كه چقدر رنجيده‌ايد را از ياد ببريد و نمي‌توانيد آرزو كنيد كه حال و روز دشمنتان خوب باشد و گاهي اوقات دلتان مي‌خواهد كسي كه شما را رنجانده است، درست به اندازه خود شما رنج ببرد. - سومين مرحله شفاست: در اين مرحله شما قادر خواهيد بود كسي كه شما را رنجانده است از ديدگاه جديدي ببينيد. شما جريان رنج را به سوي ديگري برمي‌گردانيد تا در واقع خودتان دوباره آزاد شويد. - چهارمين مرحله پيوند دوباره است: شما كسي را كه آزرده خاطرتان كرده است، بار ديگر به زندگي خود فرا مي‌خوانيد. اگر او صادقانه گام پيش بگذارد، هر دوي شما به سوي يك رابطه جديد و تسكين‌دهنده راهنمايي مي‌شويد. چرا بخشش؟ بخشش روشي خلاق براي ضعيف بودن و در نتيجه با انساني‌ترين شيوه و روش براي قوي بودن است. در ذيل به نقاط قوت بخشش مي‌پردازيم. بخشيدن واقع بيني است. براي اين‌كه ما بتوانيم ببخشيم، بايد توان داشته باشيم كه به اشتباهات و شرارت‌هايي كه كسي نسبت به ما روا داشته است، صريح و جدي نگاه كنيم. در چنين مواردي نمي‌توانيم عذر و بهانه بياوريم، چيزي را توجيه يا از آن غفلت كنيم و بايد يادمان باشد كه فقط آدمهاي واقع‌بين مي‌توانند ببخشند. اولين دليلي كه آدم‌ها نمي‌توانند همديگر را ببخشند اين است كه از واقعيت مي‌ترسند. پدر و مادرها فرصت را براي بخشيدن فرزندانشان از دست ميدهند چون مي‌ترسند با واقعيت روبه‌رو شوند و چشم‌هايشان را بر‌‌روي واقعيت مي‌بندند و از بحران بخشش دوري مي‌كنند. مسلما آدم خودش را گول بزند، بسيار آسان‌تر از بخشش است، ولي اثري در شفاي انسان ندارد. بخشش با قدرت دور انداختن توهم و دست برداشتن از گول زدن خود شروع مي‌شود و سر و كارش با واقعيت است. بخشيدن يعني مواجهه: قدرت بخشش تقريبا موقعي واضح ديده مي‌شود كه از مواجهه زاده شود. ما نمي‌توانيم كسي را كامل ببخشيم مگر اين‌كه از جنبه‌هاي مختلف با او روبه‌رو شويم و بصراحت بگوييم: «تو به من بد كردي به خاطر همين از تو دلخورم..» بخشش يعني آزادي: هيچ‌كس نمي‌تواند شما را وادار كند كه ببخشيد. فقط آدمهاي آزاد مي‌توانند با كسي كه آنها را آزار داده است كنار بيايند و او را ببخشند. فقط يك انسان آزاد ميتواند با حصارهاي تسويه‌نشده زندگي كند. فقط يك انسان آزاد قادر است، رنجش و نفرت را شفا بدهد. وقتي كه شما كس ديگري را مي‌بخشيد، از آزادي‌اي كه احساس مي‌كنيد حيرت خواهيد كرد. شما در آزادي مي‌بخشيد و سپس به سوي آزادي بزرگ‌تري حركت مي‌كنيد. آزادي قدرت است و شما وقتي كسي را مي‌بخشيد، مي‌فهميد اين قدرت را داريد. اگر شما واقعا خودتان را دوست داشته باشيد، به خودتان احترام مي‌گذاريد و دقيقا همين احترام به خود است كه شما را به مرحله بخشش ديگران مي‌رساند. به طور كلي هر قطع رابطه‌اي يك نفر ديگري را آزار مي‌دهد. آدم بد، عمل بدي انجام مي‌دهد و آدم خوب بابت آن زجر مي‌كشد؛ ولي در پيرامون چنين رنج آزاردهنده‌اي غالبا كلافي از آزارها و نفرت‌هايي وجود دارند كه تقريبا نمي‌شود گره آنها را از هم گشود. چنين باتلاق عاطفي ما را در خود فرو مي‌برد. وقتي 2 نفر از يكديگر آزار ديده‌اند و متقابلا از هم متنفر هستند، نمي‌توانيم از آنها انتظار داشته باشيم به آساني دست از اين كار بردارند. پس مي‌توان گفت بخشش. زمان مي‌برد. زمان فراوان براي انجام اندكي بخشش. گاهي اوقات مدت‌ها با آن كلنجار مي‌رويد، به طوري كه لحظه‌اي كه سرانجام اين كار را انجام ميدهيد به يادتان نميآيد. گاه چنان از مرحله بخشش آرام حركت مي‌كنيم كه نمي‌دانيم چه موقع آن را پشت سر گذاشته‌ايم. اگر شما بتوانيد خودتان را بهتر بشناسيد، به شما در عمل بخشش كمك زيادي مي‌شود. خودشناسي باعث مي‌شود عمل بخشيدن تبديل به معجزه كوچكي شود. با اندكي وقت و اندكي بصيرت بيشتر شايد بتوانيم هم خودمان و هم كسي كه در حق ما ظلم كرده است را بهتر ببينيم. آن وقت حس مي‌كنيم طرف مقابل ما غولي كه بايد او را ببخشيم به نظر نمي‌رسد، بلكه برعكس موجودي ضعيف و محتاج است. همين كه شما بخششي را شروع مي‌كنيد، حس نفرت و كينه را از دست ميدهيد وقتي بخشش آغاز مي‌شود، آزادسازي شروع به فعاليت مي‌كند و نفرت رو به خاموشي مي‌رود. در چنين شرايطي آرزو مي‌كنيم كسي كه ما را آزار داده است بد نبيند و به جنبه انساني وجود او فكر مي‌كنيم. پس بكوشيد نفرت خود را بيان كنيد. مي‌توانيد آن را محرمانه نزد خداوند اعتراف كنيد. در اين صورت مي‌توانيد بگذاريد خداوند كساني را كه شما نمي‌توانيد به خاطر نفرتتان با آنها كنار بياييد، اداره كند. چيزي كه شما به آن احتياج داريد شفا يافتن از عفونت نفرتي است كه آنها در زندگي شما ايجاد كرده‌اند. سرانجام شما حتي مي‌توانيد براي كسي كه شما را آزار داده است، دعا كنيد. لازم نيست عصبانيت خودتان را قورت بدهيد. فقط كافي است نفرت را كنار بگذاريد، به خاطر خودتان اين كار را بكنيد، چرا كه نفرت يك جور بدبختي است كه بايد شفا داده شود و خشم، انرژي‌اي است كه بايد هدايت شود.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: سایت ریسک]
[مشاهده در: www.ri3k.eu]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 591]
-
اجتماع و خانواده
پربازدیدترینها