واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: سيدرضا صائمي روز يكشنبه در گفت و گو با خبرنگار فرهنگي ايرنا درمورد انتقاداتي كه از سوي تعدادي از افراد حقيقي و حقوقي به برخي از آثار سينمايي و تلويزيوني مي شود، اظهارداشت: استفاده از لهجه ها و قوميت ها در آثار كمدي به معني دست انداختن و تمسخر آن قوميت نيست چون اگر اين گونه باشد، هيچ فيلمسازي نمي تواند به سراغ يك لهجه، قوميت ويا شغل خاصي برود. وي افزود: فيلم ها و سريال هايي همچون شوكران عليرضا افخمي، سايه تنهايي بيژن شكرريز و پايتخت ساخته سيروس مقدم، يكسري انتقادهايي را به دنبال داشتند كه اين يك بحث فراسينمايي است و به مسائل اجتماعي و فرهنگي جامعه برمي گردد. وي در ادامه اظهار داشت: در يك دوره تاريخي، قوميت ها دستمايه تمسخر و بهانه اي براي لطيفه سازي و خنداندن ديگران قرار گرفتند و متاسفانه اين ذهنيت از قبل در مورد يكسري از اقوام وجود دارد. اين روزنامه نگار و منتقد يادآور شد: از طرفي فرآيند تاريخي مدرنيته در ايران به گونه اي بود كه مدرن بودن به پايتخت نشين بودن و شهرنشيني تبديل و در نهايت به وارونه شدن يكسري مفاهيم ارزشي در حوزه اجتماعي منجر شد. صائمي با بيان اينكه كمدي در جامعه نبايد لودگي و مسخره بازي تعريف شود، خاطر نشان كرد: درواقع كمدي ساختار ادبي و هنري بسيار قدرتمندي است كه جدي ترين حرف ها را به زبان طنز بيان مي كند. عضو انجمن منتقدان و نويسندگان سينماي ايران تصريح كرد كه بايد ذهنيت عامه مردم در مورد اين مساله اصلاح فرهنگي شود و اگر اين اتفاق بيافتد، هر نوع شوخي به معني تمسخر تعبير نمي شود. صائمي با بيان اينكه استفاده از يك لهجه تا حدي مي تواند شيرين باشد و اين شيرين بودن به معني تمسخر و استفاده براي خنداندن مخاطب نيست، افزود: اين آثار بايد حرمت قوميت ها را رعايت كرده و امتيازات و نقاط مثبت آنها را نيز مطرح كند كه اين موجب افزايش اعتبار آن قوميت مي شود. وي افزود: بايد نوع ترسيم قصه و شخصيت ها با استفاده از مولفه هاي قوميت، لهجه و شغل به گونه اي باشد كه تصوير سياهي از آن قوم، لهجه و شغل نشان ندهد، ضمن اينكه مخاطبان هم بايد ذهنيت شان را نسبت به خرده فرهنگ ها اصلاح كنند و نگاه بدبينانه اي نداشته باشند. اين منتقد سينما و تلويزيون ساخت اين گونه آثار را در افزايش آستانه تحمل مخاطب موثر عنوان كرد و يادآور شد: اين مساله كه استفاده از يك قوميت، لهجه يا شغل در يك فيلم سينمايي يا سريال تلويزيون به معني دست انداختن آنها نيست، بايد در جامعه نهادينه شود. صائمي با بيان اينكه يك فيلمساز بايد از يكسري واقعيت هاي بيروني بهره ببرد، خاطر نشان كرد: اگر پزشكي را در يك سريال مي بينيم كه رفتار منفي دارد نبايد آن را به جامعه پزشكان تعميم داد، در غيراينصورت فيلمساز نمي تواند براي شخصيت هاي اثر خود به سراغ هيچ نوع شغلي رود و در نهايت وجوه واقع گرايي داستان مخدوش شده و به يك اثر تخيلي تبديل مي شود كه با واقعيت هاي اجتماعي انطباق ندارد. فراهنگ ** 1788 **1588
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[مشاهده در: www.irna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 388]