تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ساقدوش کیست ؟ | وظیفه ساقدوش در مراسم عقد و عروسی چیست ؟
قایق‌سواری تالاب انزلی؛ تجربه‌ای متفاوت با چاشنی تخفیف
چگونه ویزای توریستی فرانسه را بگیریم؟
معرفی و فروش بوته گرافیتی ریخته گری
بهترین بروکر برای معاملات فارکس در سال 2024
تجربه رانندگی با لندکروز در جزیره قشم؛ لوکس‌ترین انتخاب
اکسپرتاپ: 10 شغل پردرآمد برای مهاجران کاری در کانادا
بهترین سایتهای خرید تیک آبی رسمی اینستاگرام در ایران
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1815539263
الله اعلم در فرهنگ مردم
واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: وبلاگ > خرمشاهی، بهاالدین - امثال و حکم قرآنی هم که در ادب عربی و فارسی به کار می‌رود، فراوان و شمارش ناپذیر است. در این قسمت به کاربرد اصطلاح قرآنی " الله اعلم " در عرف محاوره فارسی پرداخته ایم. یعنی خدا داناتر است. غالباً در محاوره، گوینده برای آن که ادب شرعی را رعایت کند، یا به نوعی خود را دارای ضرس قاطع و اطلاعات جامع نشان ندهد، می‌گوید: الله [یا والله] اعلم. احتمالاً مقتبس از آیه 124 سوره انعام است: « الله اعلم حیث یجعل رسالته» خداوند بهتر می‌داند که رسالتش را بر عهده چه کسی بگذارد. گاه نیز می‌گویند: « الله اعلم بحقائق الامور» خداوند به حقایق امور داناتر است. ان شاء الله (که گاه به غلط بر سر هم به صورت انشاء الله هم می‌نویسند) یعنی اگر خدا بخواهد . در سوره کهف، چنین می‌فرماید: « و هرگز در هیچ کاری مگو که من فردا کننده آن هستم. [و بگو] مگر آن که خدا بخواهد؛ وچون [ان شاء الله گفتن را] فراموش کردی [هنگامی که به یاد آوردی] پروردگارت را یاد کن و بگو باشد که پروردگار من مرا بهتر از این هم به راه آورد ». به این آیه (یعنی آیه اول) آیه مشیت می‌گویند و به عمل گفتن « انشاء الله » که لازمه توحید و ادب شرعی است، استثناء می‌گویند . مفسران و محمدبن اسحاق، صاحب سیره نبوی معروف،می‌گویند: چون سوره کهف آمد،حضرت رسول (ص) بسیار شادمان شدند و با جبرئیل گلایه کردند که چرا مدتی از آوردن وحی تأخیر کرده است: «جبرئیل ،علیه‌السلام ،گفت: ای محمد،ما به فرمان خدای عزوجل فرود می‌توانیم آمدن و سبب دیرآمدن من ای محمد، آن بود که چون کافران از تو سئوال کردند، تو ایشان را وعده دادی که فردا جواب سؤالهای شما باز دهم، و نگفتی ان شاء الله ». در عرف امروز اسلام و تشیع هم مسلمانان این رسم مقدس الهی را پیگیرانه رعایت می‌کنند و هر چه را که به آینده و عزم و اراده‌ای در آینده مربوط شود، به قید زیبای ان‌شاء‌الله (که در تلفظ محاوره گاه به صورت « ایشالا» هم گفته می‌شود ) مقید و مزین می‌کنند . و بدین سان تکیه بر حول و قوه شخصی را ترک کرده، تکیه و توکل به خداوند می‌کنند.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 346]
-
گوناگون
پربازدیدترینها