خدايا! به‏رحمت خود به من رحم كن

واضح آرشیو وب فارسی:برنا نيوز: خدايا! به‏رحمت خود به من رحم كن
علي (ع) مي آيد. فاطمه (س) هم به همراهش. حسن (ع) در يك سويش و حسين (ع) در سوي ديگر. همينان به همراه محمد (ص) مي آيند براي اثبات دينشان. آن جا كه مي خواهند برتري كلام خدا را بر آناني كه خود را محق مي دانند، نشان دهند. آن جا مسيحيان نجران زير بار حقانيت رسول خدا (ص) نمي روند...

سرويس فرهنگي برنا

پس از فتح مكه توسط سپاهيان اسلام و ايجاد ثبات نسبي، پيامبر(ص) به دعوت جهانيان به اسلام رومي آورد. آن چنان كه براي تمامي پادشاهان و حكام آن زمان در هر نقطه اي، نامه اي حاوي معرفي خود و دعوت است را به همراهي پيكي مي فرستد.

عكس العمل ها چه است و چگونه مي شود بماند. اما ايشان نامه‏اي به اسقف نجران، «ابوحارثه» نيز نوشته و طي آن نامه ساكنان نجران را به آيين اسلام دعوت فرمودند. بدين شرح كه: «به نام خداي ابراهيم و اسحاق و يعقوب. از محمد، پيامبر خدا، به اسقف نجران. خداي ابراهيم و اسحاق و يعقوب را ستايش مي‏كنم و شما را از پرستش بندگان به پرستش خدا فرا مي‏خوانم. شما را دعوت مي‏كنم كه از ولايت بندگان خدا خارج شويد و در ولايت خداوند درآييد و اگر دعوت مرا نپذيرفتيد بايد به حكومت اسلامي ماليات (جزيه) بپردازيد [تا در برابر اين مبلغ، از جان و مال شما دفاع كند] و در غير اين صورت به شما اعلام خطر مي‏شود».

اسقف نجران شورايي تشكيل داده و با مشورت آنان قرار بر اين شد كه گروهي به عنوان هيئت نمايندگان نجران به مدينه رفته و از نزديك با محمد (ص) آشنا شوند. با اين اميد كه بفهمند پيامبر(ص) موعود است يا خير.

در بحث ميان پيامبر (ص) با هيئت نجراني، آنان بر ادعاي خود اصرار ورزيده و دليل الوهيت مسيح را، تولد عيسي (ع) بدون داشتن پدر مي‏دانستند. در ادامه مذاكرات آيه اي نازل مي شود كه: «به درستي كه مَثَل عيسي نزد خداوند مانند آدم است كه خدا او را از خاك آفريد».

با همه اين صحبت ها، هيئت نجراني حاضر به باور اين مسئله نمي شوند و خداوند به پيامبر (ص)، دستور مباهله مي دهد تا حقيقت آشكار و دروغ‏گو رسوا شود.

پيش از نازل شدن آيه مباهله، در آياتي چند به چگونگي تولد عيسي (ع) اشاره مي شود و براي مسيحيان استدلال منطقي آورده اما آن ها با لجاجت و ستيز بر سر حرف خود مي ايستند.

طبق روايات بعد از طرح مسئله مباهله، نمايندگان مسيحي نجران از پيامبر مهلت مي خواهند تا فكر كنند. نتيجه مشورتشان اين بود كه: «اگر مشاهده كرديد محمد (ص) با سر و صدا و جمعيت و جار و جنجال به مباهله آمد با او مباهله كنيد و نترسيد؛ زيرا در آن‏صورت حقيقتي در كار او نيست كه متوسل به جاروجنجال شده و اگر با نفرات بسيار محدودي از نزديكان و فرزندان خردسالش به ميعادگاه آمد، بدانيد كه او پيامبر خداست و از مباهله با او بپرهيزيد كه خطرناك است.»

و اما در محل مباهله...

پيامبر (ص) و نمايندگان نجران براي مباهله به محل موعود رفتند. اما نمايندگان نجران مشاهده كردند كه پيامبر فرزندش حسين (ع) را در آغوش دارد، دست حسن (ع) را در دست گرفته و علي (ع) و زهرا (س) همراه اويند و به آن ها سفارش مي‏كند: «هرگاه من دعا كردم شما آمين بگوييد.»

مسيحيان با مشاهده اين صحنه به وحشت مي افتند و از اين‏كه پيامبر (ص)، عزيزترين و نزديك‏ترين كسان خود را به ميدان مباهله آورده، دريافتند كه او نسبت به ادعاي خود ايمان راسخ دارد؛ زيرا در غير اين صورت، عزيزان خود را در معرض خطر آسماني و الهي قرار نمي‏داد. بنابراين از اقدام به مباهله خودداري كردند و حاضر به مصالحه شدند.

ابوحارثه اسقف اعظم نجران در اين باره گفته بود: «اگر محمد (ص) بر حق نمي‏بود چنين بر مباهله جرات نمي‏كرد. اگر با ما مباهله كند، پيش از آن‏كه سال بر ما بگذرد يك نصراني بر روي زمين باقي نخواهد ماند».

و به روايت ديگر گفت: «من چهره‏هايي را مي‏بينم كه اگر از خدا درخواست كنند كه كوه‏ها را از جاي خود بكند، هر آينه خواهد كند. پس مباهله نكنيد كه در آن صورت هلاك مي‏شويد و يك نصراني بر روي زمين نخواهد ماند».

مباهله با نجراني ها، از دو جهت نشانه صداقت پيامبر اسلام (ص) است. پيشنهاد مباهله از سوي پيامبر (ص) نشانه حقانيت ايشان بود چراكه تا كسي به صداقت و حقانيّت خود ايمان راسخ نداشته باشد پا در اين را نمي‏ گذارد.

هم چنين پيامبر (ص) كساني را با خود به ميدان مباهله آورد كه عزيزترين افراد و جگرگوشه‏هاي او بودند. اين خود، نشان عمق ايمان و اعتقاد پيامبر به درستي دعوتش است.

آيه تطهير

روزي كه محمد (ص) قصد مباهله كرد، قبل از آن عبا بر دوش انداخته و علي و فاطمه و حسن و حسين (ع) را در زير عباي مبارك جمع كرد و گفت: «پروردگارا، هر پيغمبري را اهل بيتي بوده است كه مخصوص‏ترينِ خلق به او بوده‏اند. خداوندا، اين ها اهل‏بيت منند. پس شك و گناه را از ايشان برطرف و ايشان را پاك پاك كن.»

در اين هنگام جبرئيل آمد و آيه تطهير را در شان ايشان نازل كرد: «همانا خداوند اراده فرمود از شما اهل بيت پليدي را برطرف فرمايد و شما را پاك پاك كند.»

اعمال روز مباهله

در كتاب شريف مفاتيح الجنان، اعمال مخصوصي براي اين روز وجود دارد. يكي از آن ها غسل؛ كه نشان پالايش ظاهر از هر آلودگي و آمادگي براي آرايش جان و صفاي باطن است. دوم روزه؛ كه سبب شادابي درون است و هم چنين دو ركعت نماز و دعاي مخصوص اين روز كه به «دعاي مباهله» معروف است.

دعاي روز مباهله

«خداوندا، بر محمد و آل محمد درود فرست و به من شادي و خرمي، استقامت و گشايش، عافيت و سلامت و كرامت، روزي پاك و فراوان، و هر نعمت و وسعت كه نازل شده يا از آسمان به زمين نازل مي‏شود، قسمت كن.

خداوندا، اگر گناهان چهره مرا نزد تو فرسوده‏اند و ميان من و تو حايل شده‏اند و حالم را نزد تو دگرگون كرده‏اند، از تو درخواست مي‏كنم به نور آبرويت كه خاموش نشود و به آبروي حبيبت محمد مصطفي (ص) و به آبروي وصيت علي مرتضي (ع) و به حق اوليا كه آن ها را برگزيدي كه بر محمد و آل محمد درود بفرستي و هر گناه كه كرده‏ام بيامرزي و مرا در باقي مانده عمرم حفاظت كني...

خداوندا، من مطيع توام، پس از من خشنود باش. عملم را ختم به خير كن و ثواب آن را برايم در بهشت مقرر دار و آنچه خود سزاوار آني براي من انجام ده، اي سزاوار تقوا و آمرزش. رحمت فرست بر محمد و آل محمد و به‏رحمت خود به من رحم كن، اي مهربان‏ترين مهربانان...»
سه شنبه 3 دي 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: برنا نيوز]

[مشاهده در: www.bornanews.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 178]