واضح آرشیو وب فارسی:برنا نيوز: خدايا! بهرحمت خود به من رحم كن
علي (ع) مي آيد. فاطمه (س) هم به همراهش. حسن (ع) در يك سويش و حسين (ع) در سوي ديگر. همينان به همراه محمد (ص) مي آيند براي اثبات دينشان. آن جا كه مي خواهند برتري كلام خدا را بر آناني كه خود را محق مي دانند، نشان دهند. آن جا مسيحيان نجران زير بار حقانيت رسول خدا (ص) نمي روند...
سرويس فرهنگي برنا
پس از فتح مكه توسط سپاهيان اسلام و ايجاد ثبات نسبي، پيامبر(ص) به دعوت جهانيان به اسلام رومي آورد. آن چنان كه براي تمامي پادشاهان و حكام آن زمان در هر نقطه اي، نامه اي حاوي معرفي خود و دعوت است را به همراهي پيكي مي فرستد.
عكس العمل ها چه است و چگونه مي شود بماند. اما ايشان نامهاي به اسقف نجران، «ابوحارثه» نيز نوشته و طي آن نامه ساكنان نجران را به آيين اسلام دعوت فرمودند. بدين شرح كه: «به نام خداي ابراهيم و اسحاق و يعقوب. از محمد، پيامبر خدا، به اسقف نجران. خداي ابراهيم و اسحاق و يعقوب را ستايش ميكنم و شما را از پرستش بندگان به پرستش خدا فرا ميخوانم. شما را دعوت ميكنم كه از ولايت بندگان خدا خارج شويد و در ولايت خداوند درآييد و اگر دعوت مرا نپذيرفتيد بايد به حكومت اسلامي ماليات (جزيه) بپردازيد [تا در برابر اين مبلغ، از جان و مال شما دفاع كند] و در غير اين صورت به شما اعلام خطر ميشود».
اسقف نجران شورايي تشكيل داده و با مشورت آنان قرار بر اين شد كه گروهي به عنوان هيئت نمايندگان نجران به مدينه رفته و از نزديك با محمد (ص) آشنا شوند. با اين اميد كه بفهمند پيامبر(ص) موعود است يا خير.
در بحث ميان پيامبر (ص) با هيئت نجراني، آنان بر ادعاي خود اصرار ورزيده و دليل الوهيت مسيح را، تولد عيسي (ع) بدون داشتن پدر ميدانستند. در ادامه مذاكرات آيه اي نازل مي شود كه: «به درستي كه مَثَل عيسي نزد خداوند مانند آدم است كه خدا او را از خاك آفريد».
با همه اين صحبت ها، هيئت نجراني حاضر به باور اين مسئله نمي شوند و خداوند به پيامبر (ص)، دستور مباهله مي دهد تا حقيقت آشكار و دروغگو رسوا شود.
پيش از نازل شدن آيه مباهله، در آياتي چند به چگونگي تولد عيسي (ع) اشاره مي شود و براي مسيحيان استدلال منطقي آورده اما آن ها با لجاجت و ستيز بر سر حرف خود مي ايستند.
طبق روايات بعد از طرح مسئله مباهله، نمايندگان مسيحي نجران از پيامبر مهلت مي خواهند تا فكر كنند. نتيجه مشورتشان اين بود كه: «اگر مشاهده كرديد محمد (ص) با سر و صدا و جمعيت و جار و جنجال به مباهله آمد با او مباهله كنيد و نترسيد؛ زيرا در آنصورت حقيقتي در كار او نيست كه متوسل به جاروجنجال شده و اگر با نفرات بسيار محدودي از نزديكان و فرزندان خردسالش به ميعادگاه آمد، بدانيد كه او پيامبر خداست و از مباهله با او بپرهيزيد كه خطرناك است.»
و اما در محل مباهله...
پيامبر (ص) و نمايندگان نجران براي مباهله به محل موعود رفتند. اما نمايندگان نجران مشاهده كردند كه پيامبر فرزندش حسين (ع) را در آغوش دارد، دست حسن (ع) را در دست گرفته و علي (ع) و زهرا (س) همراه اويند و به آن ها سفارش ميكند: «هرگاه من دعا كردم شما آمين بگوييد.»
مسيحيان با مشاهده اين صحنه به وحشت مي افتند و از اينكه پيامبر (ص)، عزيزترين و نزديكترين كسان خود را به ميدان مباهله آورده، دريافتند كه او نسبت به ادعاي خود ايمان راسخ دارد؛ زيرا در غير اين صورت، عزيزان خود را در معرض خطر آسماني و الهي قرار نميداد. بنابراين از اقدام به مباهله خودداري كردند و حاضر به مصالحه شدند.
ابوحارثه اسقف اعظم نجران در اين باره گفته بود: «اگر محمد (ص) بر حق نميبود چنين بر مباهله جرات نميكرد. اگر با ما مباهله كند، پيش از آنكه سال بر ما بگذرد يك نصراني بر روي زمين باقي نخواهد ماند».
و به روايت ديگر گفت: «من چهرههايي را ميبينم كه اگر از خدا درخواست كنند كه كوهها را از جاي خود بكند، هر آينه خواهد كند. پس مباهله نكنيد كه در آن صورت هلاك ميشويد و يك نصراني بر روي زمين نخواهد ماند».
مباهله با نجراني ها، از دو جهت نشانه صداقت پيامبر اسلام (ص) است. پيشنهاد مباهله از سوي پيامبر (ص) نشانه حقانيت ايشان بود چراكه تا كسي به صداقت و حقانيّت خود ايمان راسخ نداشته باشد پا در اين را نمي گذارد.
هم چنين پيامبر (ص) كساني را با خود به ميدان مباهله آورد كه عزيزترين افراد و جگرگوشههاي او بودند. اين خود، نشان عمق ايمان و اعتقاد پيامبر به درستي دعوتش است.
آيه تطهير
روزي كه محمد (ص) قصد مباهله كرد، قبل از آن عبا بر دوش انداخته و علي و فاطمه و حسن و حسين (ع) را در زير عباي مبارك جمع كرد و گفت: «پروردگارا، هر پيغمبري را اهل بيتي بوده است كه مخصوصترينِ خلق به او بودهاند. خداوندا، اين ها اهلبيت منند. پس شك و گناه را از ايشان برطرف و ايشان را پاك پاك كن.»
در اين هنگام جبرئيل آمد و آيه تطهير را در شان ايشان نازل كرد: «همانا خداوند اراده فرمود از شما اهل بيت پليدي را برطرف فرمايد و شما را پاك پاك كند.»
اعمال روز مباهله
در كتاب شريف مفاتيح الجنان، اعمال مخصوصي براي اين روز وجود دارد. يكي از آن ها غسل؛ كه نشان پالايش ظاهر از هر آلودگي و آمادگي براي آرايش جان و صفاي باطن است. دوم روزه؛ كه سبب شادابي درون است و هم چنين دو ركعت نماز و دعاي مخصوص اين روز كه به «دعاي مباهله» معروف است.
دعاي روز مباهله
«خداوندا، بر محمد و آل محمد درود فرست و به من شادي و خرمي، استقامت و گشايش، عافيت و سلامت و كرامت، روزي پاك و فراوان، و هر نعمت و وسعت كه نازل شده يا از آسمان به زمين نازل ميشود، قسمت كن.
خداوندا، اگر گناهان چهره مرا نزد تو فرسودهاند و ميان من و تو حايل شدهاند و حالم را نزد تو دگرگون كردهاند، از تو درخواست ميكنم به نور آبرويت كه خاموش نشود و به آبروي حبيبت محمد مصطفي (ص) و به آبروي وصيت علي مرتضي (ع) و به حق اوليا كه آن ها را برگزيدي كه بر محمد و آل محمد درود بفرستي و هر گناه كه كردهام بيامرزي و مرا در باقي مانده عمرم حفاظت كني...
خداوندا، من مطيع توام، پس از من خشنود باش. عملم را ختم به خير كن و ثواب آن را برايم در بهشت مقرر دار و آنچه خود سزاوار آني براي من انجام ده، اي سزاوار تقوا و آمرزش. رحمت فرست بر محمد و آل محمد و بهرحمت خود به من رحم كن، اي مهربانترين مهربانان...»
سه شنبه 3 دي 1387
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: برنا نيوز]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 179]