تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ساقدوش کیست ؟ | وظیفه ساقدوش در مراسم عقد و عروسی چیست ؟
قایق‌سواری تالاب انزلی؛ تجربه‌ای متفاوت با چاشنی تخفیف
چگونه ویزای توریستی فرانسه را بگیریم؟
معرفی و فروش بوته گرافیتی ریخته گری
بهترین بروکر برای معاملات فارکس در سال 2024
تجربه رانندگی با لندکروز در جزیره قشم؛ لوکس‌ترین انتخاب
اکسپرتاپ: 10 شغل پردرآمد برای مهاجران کاری در کانادا
بهترین سایتهای خرید تیک آبی رسمی اینستاگرام در ایران
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1815404167
ابراهیمیان: «خدا در آلتونا حرف میزند» نقد خویشتن است
واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: فرهنگ > تئاتر - محمد ابراهیمیان نویسنده نمایش «خدا در آلتونا حرف میزند» با اشاره به موضوع تنهایی در این نمایشنامه از آن به عنوان نقد خویشتن یاد کرد. به گزارش خبرآنلاین، نشست نقد و بررسی نمایش «خدا در آلتونا حرف میزند» به کارگردانی مسعود دلخواه عصر روز شنبه 28 فررودین در کافه خبر برگزار شد.مسعود دلخواه، محمد ابراهیمیان نویسنده، محبوبه بیات، حمیدرضا هدایتی دیگر بازیگران نمایش، حسین پیشکار آهنگساز جوان این اجرا و رضا آشفته به عنوان منتقد مهمانان کافه خبر بودند. این نشست با بحث تفاوت اجرای صحنه‌ای «خدا در آلتونا حرف میزند» با متن نمایشنامه آغاز شد. محمد ابراهیمیان نویسنده این نمایش که خودش هم در آن بازی می‌کند، معتقد است، اگر کارگردانی به آن درجه از اعتلای هنری برسد که بتواند مختصات خاص اجرایی خودش را داشته باشد، در واقع زبان نمایشی خاص خود را پیدا کرده است به گفته او، دکتر دلخواه از معدود کارگردانانی است که زبان اجرایی خاص در کارگردانی تئاتر را یافته است که نشان‌دهنده تشخص و قدرت او در قلمرو کارگردانی است.او همچنین گفت: «در کارهایی که از ایشان می‌بینید، که دوتای آن از نمایشنامه‌های من بوده، زبان اجرایی خاصی وجود دارد که آن زبان اجرایی شانه‌به‌شانه با ادبیات نمایشنامه پیش می‌رود.»این نمایشنامه‌نویس، با اشاره به این نکته که تلفیق نمایشنامه من با شیوه اجرای دلخواه به یک امضای مشترک رسیده است، ادامه داد: «پیدا کردن زبان اجرا برای یک کارگردان که بتواند به عنوان امضای او باشد، نیاز به گذشت زمان و فرایند طولانی دارد و کارگردان باید از صافی‌های بسیاری عبور کرده باشد. شما بسیاری از کارگردانان را می‌بینید که هیچ یک از اجراهایشان شبیه هم نیست اما در کار دلخواه همه آثار (چه کلاسیک و چه غیرکلاسیک)، اگر این کارها را در شب‌های مختلف بدون ذکر نام کارگردان و برای مخاطبان واحد به روی صحنه ببرید مشخص می‌شود یک کارگردان این کارها را کارگردانی کرده است.»ابراهیمان همچنین گفت از اجرای آثارش توسط کارگردانی که زبان خاص اجرایی دارد، خوشحال است. این نویسنده هرچند برخی از دیالوگ‌های اثرش در اجرا توسط کارگردان حذف شده، اما معتقد است این اتفاق با بی‌انصافی نبوده است.او در این باره نیز توضیح داد: «هر کارگردانی که بخواهد غیرمتواضعانه با متن برخورد کند، این برخورد از طرف نویسنده پذیرفته شده نیست. ارزش کار خلاقانه یک کارگردان زمانی است که تمام فانتزی‌ها و خلاقیت‌ها را در اختیار متن بگذارد و اگر بخواهد دیدگاه‌های خود را به متن تحمیل کند تواضع خود را از دست می‌دهد. برهمین مبنا دانایی بر تواضع است و من به خاطر این اخلاق دکتر دلخواه از بسیاری از دیالوگ‌های درخشان متن گذشتم.»ابراهیمیان با اشاره به این جمله معروف هنریک ایپسن: «تنهاترین انسان‌ها، پر قدرت‌ترین انسان‌ها هستند.» به موضوع تنهایی در نمایشنامه خود اشاره کرد و گفت: «در این اثر بر تنهایی انسان‌ها بسیار تأکید شده و این غربت و تنهایی بیشتر در درون انسان‌ها صورت می‌گیرد.»به عقیده این نویسنده، آنچه این اثر را تراژدی کرده، صحنه آغاز و پایان اجرا است که در هر دو افراد مختلف از مرگ یک انسان صحبت می‌کنند. او در این‌باره گفت: «در همه تراژدی‌ها مرگ همه‌جانبه یک انسان نشان داده می‌شود و در این نمایش ما نیز شاهد مرگ تدریجی پدر هستیم. کسی که یک عمر در انتظار رسیدن به معشوق است و در پایان می‌بینیم او با مرگ به معشوق واقعی (خدا) می‌رسد. این نگاه یک نگاه کاملا شرقی به موضوع مرگ و زندگی است.»ابراهیمیان همچنین با بیان این جمله که نقد خویشتن، جسارت و شجاعت می‌خواهد، افزود: «این نمایش انتقادی از خود است بنابراین شخصیت پدر به راحتی توسط پسر زیر سوال می‌رود و پدر خود به نقد اشتباهاتش می‌پردازد.»او در باره سیاه و سفید نبودن هیچ‌کدام از شخصیت‌های نمایش هم توضیح داد: «چخوف می‌گوید: من هیچ‌کدام از شخصیت‌های آثارم را محکوم نمی‌کنم. من نیز معتقدم محکوم کردن کار قاضی است، پس شخصیت‌های نمایشم را بدون داوری تحلیل می‌کنم و تراژدی بدون ایجاد اصطحکاک میان شخصیت‌های نمایش شکل نمی‌گیرد.»ابراهیمیان همچنین به تأثیر تجربیات فردی خود بر این نمایش اشاره کرد و افزود: «هیچ نویسنده‌ای نیست که از زندگی شخصی خود تأثیر نگیرد.»او به وجود تعامل میان خود به عنوان نویسنده با مسعود دلخواه به عنوان کارگردان اشاره کرد و گفت: «دراین اجرا بخش ناقص نمایشنامه من توسط کارگردانی دکتر دلخواه و بخش ناقص کارگردانی دکتر دلخواه توسط متن من تکمیل می‌شود.»به گفته این نمایشنامه‌نویس، یکی از ویژگی‌های کار دلخواه در این اجرا صیقل دادن مواردی از دیالوگ‌ها و نمایش است که مرتب تکرار می‌شوند تا برای تماشاگر درشت‌نمایی شوند.او همچنین از تنوع میزانسن‌ها در شیوه اجرای این کارگردان هم به عنوان یک ویژگی نام می‌برد و نقش تکمیلی کارگردانی مسعود دلخواه را در این نمایش رضایت‌مندانه می‌بیند.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 132]
-
گوناگون
پربازدیدترینها