اولین باشگاه خلبانی

واضح آرشیو وب فارسی:فان پاتوق:

اولین باشگاه خلبانی

تایگر موس ساخت کارخانه دوهاویلاند بود که در فوریه ۱۹۲۵ آغاز به پرواز نمود. سرعت این هواپیما در موقع نشستن از ۴۵ مایل معادل ۷۲ کیلومتر در ساعت تجاوز نمی کرد و احتیاج به تعمیرات گران و نگهداری در شرایط مخصوص نداشت.

اولین باشگاه خلبانی در سال ۱۹۰۱ تأسیس گردید و پیشنهاد به وجود آوردن این باشگاه به وسیله خانم ورا باتلر به پدرش فرانک هاجز باتلر با بالون کریستال پالاس به خلبانی استندلی اسپنسر در ۲۴ سپتامبر ۱۹۰۱ به پرواز درآمدند. لحظات خوش و هیجان انگیزی در خود احساس کردند و بلافاصله پس از اتمام پرواز به اداره هواپیمائی انگلستان مراجعه و تقاضای تأسیس باشگاه خلبانی نمودند و درخواست آنها پذیرفته شد و باشگاه هوائی انگلستان به وجود آمد.
پس از سال ها کار و کوشش در ۱۵ فوریه ۱۹۱۰ طی مراسمی نام آن را به باشگاه سلطنتی انگلستان تبدیل کردند در حالی که بیش از ۱۰۰۰ نفر عضو داشتند.
بعد از جنگ اول جهانی هزاران نفر فن خلبانی را در باشگاه ها و یا مدارس نیروی هوائی کشور خود یاد گرفته بودند ولی هنوز مخارج تعلیم گرفتن بسیار سنگین بود و عده ای علاقمند به همین دلیل نمی توانستند خلبان شوند.
تعدادی از هواپیماهای تعلیماتی از سرویس ارتش خارج و با قیمت بسیار ارزانی در خدمت افراد و باشگاه ها قرار گرفت ولی باز پرواز و نگهداری آنها مستلزم مخارج گزافی می شد. با این حال تشویق و کمک از طرف دولت و مؤسسات برای تأسیس و ادامه خدمت باشگاه ها مورد توجه بود.
روزنامه دیلی میل برای اختراع هواپیما ۱۰۰۰ پوند جایزه تعیین کرده بود. ژنرال سفتون برانکر رئیس هواپیمائی کشور انگلستان فعالیت شدیدی را برای تأسیس باشگاه ها و تشویق علاقمندان پرواز آغاز نمود. او عقیده داشت هر کسی باید خلبانی بیاموزد و هرگاه مملکتی دارای نیروی هوائی قوی تر و خلبانان ورزیده تری باشد همیشه در مبارزات و جنگ ها پیروز است و به همین منظور در اول سپتامبر ۱۹۲۴ قانونی به تصویب اداره هواپیمائی کشوری انگلستان رسید که به موجب آن به باشگاه های خلبانی کمک شود تا آنها را ه های بهتری را برای تعلیم و تربیت علاقمندان انتخاب کنند.
از جمله به ۱۰ باشگاه به تفکیک وجه نقدی در حدود ۲۰۰۰ پوند داده شد تا آن را برای بهبود وضع باشگاه به کار اندازند و حتی به هر یک از کسانی که موفق به دریافت گواهینامه خلبانی می شدند ده پوند جایزه پرداخت می نمودند. اداره هواپیمائی کشوری مقررات خاصی برای باشگاه ها از لحاظ نوع هواپیما و نحوه تعلیم وضع نمود از جمله قرار شد وزن موتور در هواپیمای آموزشی از ۱۷۰ پوند معادل ۷۷ کیلوگرم بیشتر نباشد و یکی از هواپیماهائی که شرایط پرواز تعلیماتی را حاصل کرد.
تایگر موس ساخت کارخانه دوهاویلاند بود که در فوریه ۱۹۲۵ آغاز به پرواز نمود. سرعت این هواپیما در موقع نشستن از ۴۵ مایل معادل ۷۲ کیلومتر در ساعت تجاوز نمی کرد و احتیاج به تعمیرات گران و نگهداری در شرایط مخصوص نداشت.
هواپیمای تایگر موس حتی بعد از جنگ جهانی دوم برای آموزش خلبانی و شخصی مورد استفاده بود و امکان دارد هنوز در برخی از باشگاه های خلبانی به کار رود.این هواپیما حتی در مسابقات پرواز سال ۱۹۲۶ شرکت نمود و با طی مسافت ۱۴۶۴ مایل معادل ۲۳۵۶ کیلومتر با سرعت ۹۰ مایل معادل ۱۴۵ کیلومتر در ساعت گوی سبقت را از دیگر هواپیماها ربود.
در آمریکا نیز هزاران باشگاه خلبانی برای تعلیم علاقمندان پرواز به وجود آمد. حتی اکتاو شانوت که موفق به اختراع گلایدر یا هواپیمای بی موتور شده بود در کنار دریاچه میشگیان چادر زد و به تعلیم و تربیت جوانان مشتاق به پرواز پرداخت.در زمان جنگ، هواپیماهای کورتیس برای آموزش خلبانی در ارتش و باشگاه ها مورد استفاده قرار گرفت.

آرمان خسروپور بیات