تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1837066729
تغيير دغدغهها در ادب معاصر
واضح آرشیو وب فارسی:سایت ریسک: تغيير دغدغهها در ادب معاصر خبرگزاري فارس: آنچه محل دغدغه در اين نوشتار و سلسله نوشتارها و گفت‌وگوهايي از اين دست است؛ اين خواهد بود كه علل كم‌توجهي و حتي گاه بي‌توجهي شاعران و اديبان معاصر به «بهاريه‌نويسي» چيست. آنچه در ادب پارسي ذيل عنوان «بهاريه‌نويسي» آمده است اغلب به دوران آغازين و شكوفايي ادبيات «برونگرا» باز مي‌گردد. همان‌گونه كه از معناي لغوي «برونگرا» به ذهن متبادر مي‌شود؛ پرداختن به مفاهيم و مصاديقي باز مي‌گردد كه اغلب خارج از ذهن شاعر و نويسنده او را تحت تاثير مستقيم قرار ميدهد. به بيان ديگر؛ برونگرا بودن در هنر و ادبيات به شيوه‌اي از پرداختن به هنر باز مي‌گردد كه هنرمند اغلب فارغ از تجزيه و تحليل ذهني پديده‌ها و مصاديق؛ صرفا از بيرون ذهن خود متاثر شده و ذهن بيشتر بازتاب و آيينه‌اي مي‌شود كه تصاوير بيروني را آنگونه كه هستند جلوه دهد. در اين شرايط است كه شاعران و ادبيات پارسي‌گوي دو سده‌هاي ميانه دوم و سوم هجري اغلب ادبياتي برونگرا و شاد هستند. آن‌ها اغلب مدح پادشاهان مي‌كنند و صله مي‌گيرند؛ در اين اثني آنچه در وروديه‌ي مدايح اهميت مي‌يابد وصف و حال طبيعت است كه اغلب به بهار و درختان و دشت و دمن پرداخته مي‌شود تا بتوان پيوندي معنوي بين فصل نو و نوزايي طبيعت با حال و روزگار پادشاهان موصوف ايجاد كند؛ اين امر در قصيده‌اي به وقوع مي‌پيوست كه تغزلش پادشاه و كرامت‌هاي او بود. اين رويكرد شاعر به مدح و وصف طبيعت و در كنار آن توصيف شاعرانه‌اي پادشاه؛ تا مدت‌ها در ادب پارسي يكه‌تازي مي‌كرد و هيچ‌گاه از رونق نيفتاد اما به حاشيه رفت. همان‌گونه كه پس از سبك «خراساني»، در سبك «عراقي» شاعران به سبب تغيير اوضاع سياسي؛ و بر مسند قرار گرفتن پادشاهاني كه از ادب پارسي اشارتي نمي‌دانستند؛ سعي كردند دغدغههاي فردي و اجتماعي و عاشقانه را با رويكردي كاملا شخصي و ذهني روايت كنند و شعر پارسي از برون‌گرايي و شادزي‌بودن؛ به درون‌گرايي و غم‌محوري تغيير رويكرد دهد. اين تغيير رويكرد هم مانند سبك خراساني هيچ‌گاه نتوانست تمام شاعران و نويسندگان را به خود جلب كند و هميشه جرياني حاشيه‌اي به راه خود و بدون توجه و عنصر قالب زمان ادامه مي‌داد. رويكرد شاعرانه در سبك عراقي هم حتي پس از سبك هندي در ادب پارسي ريشه دواند و هرگز از ذهن شاعران و اديبان اعصار بعد زدوده نشد. اما آنچه محل دغدغه در اين نوشتار و سلسله نوشتارها و گفت‌وگوهايي از اين دست است؛ اين خواهد بود كه علل كم‌توجهي و حتي گاه بي‌توجهي شاعران و اديبان معاصر به «بهاريه‌نويسي» چيست. يكي از علل اصلي اين رخداد؛ مي‌تواند تغيير ماهيت «موضوع» ادبيات و مردمي‌تر شدن آن (يا اجتماعي‌تر شدن آن) باشد. به اين معنا كه ادب پارسي پس از گذشت دوازده قرن و تجربه مشروطيت تغيير ماهيت داد و ارتباط خود را با بدنه جامعه بيشتر كرده است؛ از سوي ديگر مدح و ثناي افراد و چهره‌هاي درباري يا سياسي مورد نكوهش قرار گرفته و چندان محل دغدغه براي شاعران نيست. اين دو دليل عمده باعث شده ادب معاصر بيش از پرداختن به عناصر بيروني؛ بيشتر ذهن خود معطوف به جريانات اجتماعي؛ عاشقانه و مباحث شهرنشيني و غربت انسان در دنياي معاصر كند. شاعر معاصر بيشتر علاقمند است مفاهيم ازلي- ابدي را در نسبت با انسان معاصر و اجتماع او مورد كندوكاو قرار داده و تعابيري موشكافانه از اين واكاوي به مخاطب عرضه كند. در اين شرايط؛ جايي براي پرداختن به فصول بهار و پاييز و طرب‌انگيزي تابستان و سردكامي زمستان نيست اگر گاه حتي شاعر به چنين مباحثي مي‌پردازد؛ اساسا به معناي مستقيم اشاره نداشته و طبيعي است كه كلامي استعاري در ذهن دارد. چنانكه ديگر «بهار» را براي وصف شكوفه و سبزي برگ‌ها و رود و بلبل نيست؛ بهار مفاهيم ديگري را تداعي ميكند. انتهاي پيام/و/10
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: سایت ریسک]
[مشاهده در: www.ri3k.eu]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 330]
-
فرهنگ و هنر
پربازدیدترینها