واضح آرشیو وب فارسی:سایت ریسک: تلويزيون و ماجراي تكراري پخش فيلمهاي كوتاه خبرگزاري فارس: آيا سينماي جوان و فيلمهاي كوتاه كه در شرايط فعلي با وجود مشكلات عديده و فقدان فضاهاي تشويقي و حمايتي توليدات آن از مرز سه هزار عنوان ميگذرد، اينقدر فاقد جذابيت و مخاطب است كه در ميان شبكههاي مختلف تلويزيون جايي براي او نيست؟ به گزارش خبرنگار سينمايي فارس، چند روزي به جشنواره بينالمللي فيلم كوتاه تهران به عنوان مهمترين رويداد سينمايي حوزه فيلم كوتاه كشور و به نوعي تنها اتفاق مهم در اين عرصه باقي نمانده است كه رسانهها با استقبال از حواشي و متن اين اتفاق به ارزيابي پيرامون ابعاد، هويت، نيازها و ضرورتهاي سينماي كوتاه ميپردازند و در گوشه و كنار در زمينه اين سينما و جايگاه تاثيرگذار آن در ساختار سينماي ملي و نقش موثر و راهبردي آن در آموزش و پرورش استعدادها، نيروسازي و بالا بردن توان تخصصي صحبت ميرود. در اين ميان اين پرسش مطرح ميشود كه رسالت رسانه ملي در اين زمينه چيست؟ بيترديد، راديو و تلويزيون بزرگترين بهرهور و استفادهكننده از دستاوردهاي سينماي كوتاه و سينماي جوان كشور است و بخش بالايي از نيروهاي تخصصي و توليدي رسانه ملي را فارغالتحصيلان مراكز سينماي جوان و دفاتر گسترده آن در استانها و شهرستانها تشكيل ميدهند. تلويزيون علاوه بر بكارگيري از نيروهاي متخصص و آموزش ديده دفاتر سينماي جوان كشور بعضا، در سطح مراكز استانها شايد از محصولات اين سينما هم بهرهمند است. اين در حالي است كه به اذعان فعالان سينمايي كشور تاكنون، رسانه ملي در عرصه حمايت اين سينماگران جوان و فعالان فيلمهاي كوتاه و تجربي نقش حساس و جهت بخشش را ايفا نكرده است. خيليها معتقدند حتي اين رسانه، در اين زمينه كوتاهي هم داشته است و بر اين باورند كوتاهي اين رسانه باعث شده تا برخي از شبكههاي تلويزيوني خارجي زمينههاي جذب بعضي از فيلمسازان جوان را فراهم سازند. به راستي چرا مسئولان صدا و سيما به رغم نياز اساسي و اجتنابناپذيري كه به نيروهاي جوان فيلمسازي و سينماگران جوان كشور دارند تاكنون تدبيري محكم و پايدار در اين زمينه اتخاذ نكردند؟ و اينكه غفلت رسانه ملي از اين ظرفيت عظيم و گسترده ناشي از چيست؟ آيا سينماي جوان و فيلمهاي كوتاه كه در شرايط فعلي با وجود مشكلات عديده و فقدان فضاهاي تشويقي و حمايتي توليدات آن از مرز 3 هزار عنوان ميگذرد، اينقدر فاقد جذابيت و مخاطب است كه در ميان شبكههاي مختلف و فزاينده تلويزيون جايي براي او نيست؟ و آيا متوليان راديو و تلويزيون از اهميت سينماي جوان در شرايط پيچيده و رقابتآميز دنياي امروز غافلند؟ ديدگاه چند تن از صاحب نظران سينمايي و فيلمسازان را پيرامون اين موضوع و معضل ميخوانيم. «انسيه شاهحسيني» كارگردان سينما در اين باره معتقد است، چند سالي است كه از ساخت فيلم كوتاه حمايتهاي بهتري ميشود و همين باعث شده كه فيلمسازان با استعداد زيادي وارد عرصه فيلمسازي شوند و آثارشان معرفي شود. وي ادامه ميدهد: تنها مشكل در اين ميان ديده شدن اين فيلمهاست و بايد براي اين موضوع فكري شود. اين فيلمساز، تلويزيون را مهمترين بازار فيلم كوتاه ميداند و ميگويد: با توجه به حجم برنامههاي تلويزيون و گستردگي مخاطب اين رسانه، نمايش فيلم كوتاه از تلويزيون ميتواند تشويق خيلي خوبي براي فيلمسازان جوان كشور باشد و البته آنها را به آينده كاريشان اميدوار كند و در عين حال ميتواند عامه مردم را با نوع ديگري از فيلم آشنا سازد. او نقش فيلم كوتاه را در سينماي ملي و بومي ما بسيار با اهميت ميداند و عقيده دارد از آنجايي كه يك كارگردان فيلم كوتاه نگراني و دغدغه گيشه ندارد بسيار راحتتر به مسائل بومي و ملي ميپردازد. خصوصا حضور فيلمسازان جوان از دورافتادهترين نقاط ايران در حوزه فيلمسازي كوتاه زمينهاي فراهم ميكند براي آشنايي با فرهنگ نقاط مختلف ايران و اين ميتواند براي فيلمسازان سينمايي براي ساخت فيلم بلند الگو باشد. «سيروس حسنپور» از فيلمسازان، توليدات سينماي كوتاه را خوراك بسيار مناسبي براي رسانهها و تلويزيون ميداند و پيشنهاد ميدهد شايسته است با تعاملي خوب رسانه ملي از محصولات سينماي كوتاه كشور و توليدات فيلم كوتاه بهره گيرد. كارگردان فيلمهاي سينمايي تصميم كبري، چوپان دروغگو، قطار كودكي و غاز مهاجر با اشاره به مشكل اكران فيلمهاي كوتاه خاطرنشان ميسازد: متاسفانه، فيلم كوتاه از لحاظ اكران مشكل دارد و در حال حاضر جشنوارهها تنها فرصتهاي محدود اكران اين آثار هستند و لازم است تلويزيون از اين پتانسيل بيشتر استفاده كند. «جمال شورجه» با بيان اين كه فيلم كوتاه تصويرگر انديشههاي ناب فيلمسازان است نقش تلويزيون را در ديده شدن فيلمهاي كوتاه بسيار مهم ارزيابي ميكند و معتقد است مطمئنا تلويزيون ميتواند به پيشرفت سينماي كوتاه كمك شاياني داشته باشد. وي ميافزايد: مراكزي چون انجمن سينماي جوان و مركز گسترش سينماي مستند و تجربي جاي مشخصي براي عرضه اين آثار ندارند و تنها تلويزيون است كه بايد در اين مورد اقدامات لازم را انجام دهد. وي اضافه ميكند: بايد باكس مشخصي براي نمايش فيلمهاي كوتاه در نظر گرفته شود و حتي ميتوان به فكر يك شبكه مخصوص نمايش فيلمهاي مستند و فيلم كوتاه بود كه در اين صورت كمك بزرگي به رشد و اعتلاي سينماي كشور ميشود و در حال حاضر جاي خالي وجود چنين چيزي احساس مي شود. «حبيبالله كاسهساز» تهيهكننده و كارگردان سينما با تاكيد بر اينكه هر چه در زمينه سينماي كوتاه و جوان كشور برنامهريزي بهتر و منسجمتري داشته باشيم، ميتوانيم به آينده سينما اميدوارتر باشيم، ميافزايد: فيلم كوتاه زمينهاي است براي كشف استعدادهاي جوان و خوشفكر و بهترين راه يافتن استعداد در هر سينمايي به شمار ميرود. وي تلويزيون را مهمترين مكان براي عرضه فيلم كوتاه عنوان ميكند و ميگويد: تلويزيون ميتواند مسير خوبي براي عرضه فيلم كوتاه باشد. چون اين فيلمها با بودجه بسيار كمي توليد ميشود و تلويزيون نيز ميتواند با مبلغ اندكي امتياز اين فيلمها را از سازندگانش بگيرد و از اين طريق هم باكس پخش برنامهاش به نحوي درست پر ميشود و هم كمكي ميشود به فيلمسازان جوان. وي در ادامه بيان داشت: كساني كه در رابطه با نمايش فيلم كوتاه طرحي جامع و كامل دارند، ميتوانند به مديران تلويزيون ارائه كنند. بدون شك از چنين طرحهايي استقبال خواهد شد و زمينهاي خواهد شد براي نمايش فيلمهاي كوتاه از تلويزيون. «قدرتالله صلحميرزايي» از كارگردانان سينما و تلويزيون نيز با تاكيد بر لزوم پيشبيني امكانات نمايش فيلمهاي كوتاه پيشنهاد داد: وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامي ميتواند سينمايي را به نمايش فيلمهاي كوتاه اختصاص دهد و ميطلبد كه سازمان صدا و سيما بكوشد اين گونه آثار از طريق شبكههاي مختلف پخش شود. صلحميرزايي اظهار داشت: به نظر ميرسد كه فرهنگ تماشا كردن فيلمهاي بلند هنوز هم در سينماي ما براي مخاطبان خوب جا نيفتاده است. حالا چه طور ميشود مخاطب را به ديدن فيلمهاي كوتاه واداشت؟ در اين زمينه تلويزيون ميتواند نقش موثري ايفا كند. «رهبر قنبري» از مستندسازان كشور كه همچنان در حوزه فيلمهاي كوتاه نيز فعال است، از بيتوجهي تلويزيون به فيلم كوتاه و مستند انتقاد ميكند و ميگويد: متاسفانه ظرف چند سال اخير گامهاي مثبتي از سوي تلويزيون براي حمايت برداشته نشده است و عملكرد تلويزيون آنقدر نااميدكننده و مايوسكننده است كه ترجيحا بهتر است دربارهاش صحبتي نشود. او ميافزايد: فيلمهاي كوتاه در مقابل فيلمهاي بلند مثل فرهنگستان ادب هستند. در فيلم كوتاه است كه فرمها و شيوههاي جديد ايجاد ميشود و در آينده ميتواند وارد فيلم بلند هم شود. به گفته او كشورهايي كه از سينماي ملي و راديو و تلويزيون ملي بسيار قوي برخوردارند، معمولا براي فيلم كوتاه جايگاه ويژهاي قائلند و از اين فرهنگستان ادب براي يافتن شيوههاي نوين فيلمسازي نهايت استفاده را ميكنند. چيزي كه متاسفانه ما از آن غافل هستيم. قنبري ساخت فيلم كوتاه را به لابراتوار بزرگي تشبيه كرد كه محصولش ميتواند ارزش زيادي داشته باشد و در همين راستا بيان داشت: موقعي كه براي ساخت فيلم كوتاه به يك فيلمساز جوان بودجه ميدهند، مثل اين است كه به يك جوان مبتكر بودجه ميدهند براي انجام يك اختراع و اين در واقع خدمتي است به فرهنگستان ملي كشور. اين فيلمساز با اشاره به فقدان امكان و مكان نمايش آثار كوتاه در كشور يادآور ميشود: در حال حاضر فقط جشنوارهها براي نمايش اين آثار وجود دارد كه به صورت محدودي انجام ميگيرد و نميتواند پاسخگوي همه نياز سينماي كوتاه باشد.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: سایت ریسک]
[مشاهده در: www.ri3k.eu]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 396]