ليوني و چالش حفظ وضع موجود

واضح آرشیو وب فارسی:ايرنا: "ليوني" و چالش حفظ وضع موجود
خبرگزاري جمهوري اسلامي(ايرنا):گروه پژوهش هاي خبري-محمد خواجوئي:سرانجام پس از كش‌وقوس‌هاي فراوان "ايهود اولمرت" نخست وزير رژيم صهيونيستي از سمت خود استعفا داد و "تسيپي ليوني" جانشين وي در حزب حاكم كاديما و مامور تشكيل كابينه شد.

ايهود اولمرت نخست وزير رژيم صهيونيستي همانطور كه از پيش اعلام كرده بود روز يكشنبه 31 شهريور (21 سپتامبر) در جلسه هفتگي كابينه اين رژيم رسما از مقام خود كناره گيري كرد.
وي ضمن ابراز اميدواري به موفقيت "تسيپي ليوني" جانشين خود و با اشاره به استعفاي خود گفت تصميم استعفا تصميمي آسان نبود.
اولمرت افزود وي دست ياري خود را در سريع ترين زمان ممكن به سوي ليوني دراز خواهد كرد.
نخست وزير مستعفي رژيم صهيونيستي چند ساعت پس از اعلام تصميم خود براي كناره گيري از مقام نخست وزيري در نشست هفتگي كابينه نزد "شيمون پرز" رييس رژيم صهيونيستي رفت و استعفانامه خود را تسليم كرد.
شيمون پرز نيز دوشنبه شب پس از يك روز و نيم مشورت با رهبران فراكسيون‌هاي مجلس اسراييل كنيست ليوني را مامور تشكيل كابينه جديد كرد.
ليوني 42 روز فرصت دارد تا كابينه خود را تشكيل دهد، در غير اين صورت يا بايد فرد ديگري به نخست وزيري معرفي شود يا انتخابات زودهنگام برگزار شود.
گفتني است روز چهارشنبه 17 سپتامبر در جريان برگزاري انتخابات داخلي حزب حاكم كاديما، تسيپي ليوني با پيروزي بر رقباي خود كه مهمترين آنها شائول موفاز وزير حمل و نقل رژيم صهيونيستي بود به عنوان رييس جديد حزب كاديما و جانشين اولمرت معرفي شد.در اين انتخابات كه نيمي از هفتاد هزار عضو حزب كاديما در آن شركت داشتند ليوني تنها 1/1 درصد راي بيشتر از موفاز آورد. او 1/43 درصد آراي شركت‌كنندگان در انتخابات درون حزبي كاديما را كسب كرد در حالي كه موفاز 42 درصد آرا را به خود اختصاص داد.
در اين انتخابات مئير شتريت، وزير امور داخلي و آدي ديختر، وزير امنيت عمومي اين رژيم به ترتيب 5/8 و 5/6 درصد آرا به دست آوردند.
*فراز و فرود اولمرت
ايهود اولمرت دي ماه 1384 پس از آنكه « آريل شارون » نخست وزير پيشين اين رژيم در پي سكته مغزي به اغما فرو رفت اختيارات نخست وزير را بر عهده گرفت .
در پي شكست در جنگ لبنان بود كه مخالفت ها با اولمرت بالا گرفت و از ميزان محبوبيت وي كاسته شد. در حالي كه وي همچنان بر ماندن در قدرت اصرار داشت ولي سرانجام به دليل فشارهاي فزاينده داخلي مجبور شد به كناره گيري از قدرت تن دهد و براي هميشه با زندگي سياسي خداحافظي كند.
ايهود اولمرت تيرماه گذشته پس از اينكه از سوي پليس رژيم صهيونيستي به اتهام فساد مالي بازجويي شد و درخواست براي كناره گيري وي بالا گرفت اعلام كرد براي دور بعد انتخابات رياست حزب كاديما نامزد نمي شود و بلافاصله پس از اعلام نتايج انتخابات حزب كاديما استعفا مي دهد.
اولمرت از زماني كه نخست وزير رژيم صهيونيستي شد دست به عمليات عليه مردم فلسطين و لبنان زد كه مهم ترين آن حمله اين رژيم به نوار غزه بود. اين حمله در پي آن صورت گرفت كه نيروهاي مقاومت فلسطين دو نظامي صهيونيست را كشتند و « گلعاد شاليت » يك نظامي ديگر اين رژيم را به اسارت گرفتند. در اين عمليات دهها فلسطيني نيز به شهادت رسيدند.
تهاجم رژيم صهيونيستي به لبنان نيز در دوره ايهود اولمرت به وقوع پيوست در واقع مي توان گفت افزايش مخالفت ها براي كناره گيري اولمرت و سقوط به سراشيبي در اين جنگ رقم خورد.
در پي اين جنگ بود كه كميته « وينوگراد » با انتشار گزارشي "ايهود اولمرت" نخست وزير، "عمير پرتس" وزير دفاع و " دان حالوتس " رييس ستاد مشترك ارتش را مسئول اصلي شكست در جنگ لبنان دانست .
گرچه مطبوعات و رسانه هاي غربي در صددند كه فساد مالي و گرفتن رشوه اولمرت را برجسته كنند و آن را دليل اصلي كناره گيري وي اعلام نمايند ولي كناره گيري وي از مدت ها پيش و پس از شكست اين رژيم در جنگ لبنان رقم خورد و در واقع اين امر برآمده از پس لرزهايي است كه از شكست سخت اين رژيم از مقاومت اسلامي لبنان در جنگ 33 روزه نشات مي گيرد .
*ليوني كيست؟
تسيپي ليوني متولد هشتم ژوئيه سال 1958 ميلادي در تل‌آويو دختر ايتان ليوني، صهيونيست راستگراي سرشناس و مامور سابق دستگاه اطلاعاتي رژيم صهيونيستي است.
او بعد از پايان تحصيلات دوره دبيرستان به بخش ويژه آموزش افسران زن در ارتش صهيونيستي پيوست. پس از پايان دوره آموزش نظامي وارد دانشگاه بار ايلان در جنوب‌شرق تل‌آويو شد و تحصيلات خود را در رشته حقوق ادامه داد.
بعد از گذشت يك سال از تحصيل در دانشگاه و به خاطر تسلط كامل به دو زبان انگليسي و فرانسه وارد سازمان جاسوسي رژيم صهيونيستي (موساد) شد و كار خود را در بخش اروپايي اين سازمان آغاز كرد و از سال‌ 1980 تا 1984 با اين سازمان همكاري داشت.
پس از قطع همكاري با موساد، كار خود را به عنوان وكيل آغاز كرد. در همين دوره وارد حزب ليكود شد؛ حزبي كه پدرش از رهبران برجسته آن به شمار مي‌رفت. ليوني به عنوان يكي از رهبران جوان حزب ليكود برگزيده شد و بعدها در سال 1999 به عنوان نماينده حزب ليكود به پارلمان رژيم صهيونيستي راه يافت.
آريل شارون، نخست‌وزير سابق رژيم‌صهيونيستي بود كه اولين بار ليوني را به عنوان وزير به كابينه برد و هم او بود كه از تشكيل حزب كاديما به شدت حمايت مي‌كرد. ليوني با تشكيل كاديما به يكي از چهره‌هاي برجسته اين حزب تبديل شد.
ليوني49 ساله پس از "گلدا ماير" نخست وزير دهه هفتاد رژيم صهيونيستي دومين سياستمدار زن اسراييلي است كه به اين مقام مي رسد.
*ليوني و چالش هاي پيش رو
انتظار مي رود نخست وزير جديد رژيم صهيونيستي دوره زمامداري خود را در ميان يك رشته مشكلات سياسي ناشي از اختلاف بين اعضاي كابينه ائتلافي و شكاف در ميان اعضاي حزب آغاز كند. هنوز بي اعتمادي نسبت به اينكه آيا ليوني واقعا قادر به تشكيل دولتي كه بتواند كارايي لازم را داشته باشد، وجود دارد.
ليوني اكنون با دو چالش ناشي از فشار منتقدين كه كم تجربگي هاي وي در عرصه سياسي - نظامي را زير سؤال مي برند و نيز ترميم جايگاه تضعيف شده و پريشان حزب حاكم دست و پنجه نرم مي كند.
ليونى هم اكنون حزبى را تحويل گرفته است كه جايگاه خود را در رقابت با ساير احزاب از جمله ليكود و حزب كار از دست داده است و از اين رو در چهل و دو روز فرصت باقى مانده تا تشكيل كابينه ائتلافى او با چالش هايى براى ترميم اعتبار حزب حاكم دست به گريبان خواهد بود. از سوي ديگر وي موقعيت چندان ممتازي در حزب خود ندارد و همين امر ممكن است بعدها منجر به فشارهاي بيشتري بر وي شود.
ليوني اعلام كرده است كه ترجيح نخست وي، تشكيل دولت وحدت ملي با حضور حزب راستگراي ليكود به رهبري بنيامين نتانياهو است، اما به نظر مي‌رسد كه وي براي دستيابي به اين هدف و يا حتي هر نوع ائتلافي كه اكثريت پارلماني را داشته باشد، با مشكلات زيادي روبرو خواهد شد.
ليوني به نتانياهو وعده سپردن وزارت دارايي در دولت ائتلافي را داده است تا بلكه بتواند نظر وي را جلب كند ،اما بعيد است كه رهبر حزب ليكود به اين وعده رضايت دهد.
حزب ليكود كه داراي گرايش هاي راست و افراطي است از مخالفان جدي سياست هاي دولت اولمرت و حزب كاديماست. برخي نظرسنجي ها نيز دال بر پيروزي نتانياهو و حزب وي در انتخابات زودهنگام است. از اين رو به نظر مي رسد ليكود به رهبري نتانياهو وارد ائتلاف با دولت ليوني نخواهد شد و به مخالفت هاي خود با دولت ادامه خواهد داد.
از همين رو، به نظر مي‌رسد كه ليوني به سرعت از امكان ائتلاف با حزب ليكود و در نتيجه تشكيل دولت وحدت ملي نااميد شود و در جهت تشكيل ائتلافي با اكثريت پارلماني بكوشد.
بنابراين آسانترين راه براي ليوني به منظور تشكيل دولت، حفظ ائتلاف كنوني حاكم بر اسراييل است، اما اين ائتلاف نيز به شدت شكننده به نظر مي‌رسد.
ايهود باراك رهبر حزب كارگر نيز كه مهمترين شريك دولت ائتلافي كنوني است، از مدت‌ها قبل بناي ناسازگاري با حزب كاديما را گذاشته است و روز به روز علاقه بيشتري براي خروج از ائتلاف از خود نشان مي‌دهد.
خواست باراك به خروج از ائتلاف بخصوص با انتخاب ليوني به عنوان رهبر جديد حزب كاديما بيشتر شده است به طوري كه وي بلافاصله پس از انتخابات داخلي حزب كاديما با بنيامين نتانياهو ديدار و در باره برگزازي انتخابات زودهنگام پارلماني با او مذاكره كرده است.
از آنجا كه در يك انتخابات زود هنگام، حزب كارگر شانسي براي كسب كرسي‌هاي بيشتري در پارلمان ندارد، بنابراين بعيد است كه اعضاي مركزي حزب با برگزاري انتخابات زودهنگام كه بيشتر به نفع رقيب ليكودي آنها تمام خواهد شد، موافقت كنند.
بنابراين، احتمالا يكي از اهداف باراك از ديدار با نتانياهو وادار كردن ليوني به واگذاري سهم بيشتري به حزب كارگر در دولت ائتلاف آينده بوده است.
اما با نگاهي دقيق تر پي مي بريم كه باراك و رفتار تحريك آميز او، تنها مانع پيش روي ليوني براي حفظ ائتلاف كنوني نيست. در حقيقت، حزب مذهبي شاس نيز كه در دولت ائتلافي حضور دارد، دردسري واقعي براي رهبر جديد حزب كاديما تلقي مي‌شود.
حزب شاس كه از سوي منتقدانش به عنوان حزبي «باجگير» شناخته مي‌شود پاي ثابت اغلب دولت‌هاي ائتلافي اسراييل اعم از چپ و راست است، اما براي همراهي با حزب حاكم، معمولا بودجه كلاني را براي مدارس مذهبي تحت امر خود طلب مي‌كند.
ليوني اعلام كرده است كه حاضر به تخصيص بودجه مورد درخواست حزب شاس نيست و از اين جهت ممكن است نگهداري آن در دولت ائتلافي مشكل شود.
افزون بر اين، حزب شاس به رغم شهرتش به ميانه روي در مذاكره با فلسطيني‌ها، اعلام كرده است كه به محض آغاز مذاكره ميان اسراييل و دولت خودگردان بر سر بيت‌المقدس از دولت خارج خواهد شد. در واقع موضع سرسختانه حزب شاس درباره بيت‌المقدس، سبب نزديكي ديدگاه اين حزب به احزاب راستگرا شده است.
بر اين اساس، حفظ حزب شاس در دولت ائتلافي براي ليوني پر هزينه خواهد بود، گر چه احتمال توافق با آنها نيز برايش منتفي نيست.
در اين صورت، اگر ليوني حزب شاس را از دست دهد، امكان جذب احزاب كوچكي مانند حزب چپگراي مرتص، حزب مذهبي يهوديت توراتي متحده و يا احزاب عرب اسرييلي را خواهد داشت.
به جز حزب يهوديت توراتي متحده، ليوني احتمالا علاقه‌اي به ائتلاف با ساير احزاب فوق نخواهد داشت، زيرا حضور حزب مرتص و يا احزاب عرب اسراييلي در دولت ائتلافي باعث مي شود وي بيش از پيش جايگاه خود را در احزاب قدرتمند رژيم صهيونيستي كه گرايش هاي راست دارند از دست دهد.
به بيان ديگر، احزاب ميانه اسراييل معمولا نمي‌خواهند كه از طريق ائتلاف با احزاب چپ يا عرب تبار به صلح با فلسطيني‌ها دست يابند، چرا كه چنين صلحي به احزاب راستگرا اين بهانه را خواهد داد كه مدعي عدم حمايت اكثريت شهروندان يهودي اسراييل از پيمان صلح شوند.
بر اين اساس، ليوني ترجيح مي دهد كه احزاب راستگرا را در دولت سهيم كند تا باز اين نظر با چالش هاي كمتري روبرو شود.
با اين حال، احزاب راست و يا راست افراطي از قبيل ليكود، ئيسراييل بيتنيو (اسراييل خانه ما) و بلوك اتحاد ملي و ملي – مذهبي تمايلي به ائتلاف با ليوني ندارند، مگر آنكه وي به ديدگاه آنها در روند مذاكره با فلسطيني‌ها پايبندي نشان هد كه اين هم نقض غرض است.
به نظر مي رسد رژيم صهيونيستي در شرايطي قرار گرفته است كه رهبران تاريخي خود را از دست داده است و در داخل و خارج با چالش هاي مهمي روبه رو است. از همين رو مهم ترين وظيفه ليوني در شرايط كنوني حفظ همين وضع موجود خواهد بود. البته مشروط به اينكه تسيپي ليوني بتواند ائتلاف كنوني كابينه را حفظ كند يا مانع از ازهم گسيختن آن شود.
در غير اينصورت انحلال پارلمان و برگزاري انتخابات پيش از موعد،در خلال چند ماه پس از آغاز زمامداري او محتمل به نظر مي رسد.
شنبه 6 مهر 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: ايرنا]

[مشاهده در: www.irna.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 206]