پرچم تشریفات با کیفیت بالا و قیمت ارزان
پرواز از نگاه دکتر ماکان آریا پارسا
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
سررسید تبلیغاتی 1404 چگونه می‌تواند برندینگ کسب‌وکارتان را تقویت کند؟
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
تعداد کل بازدیدها :
1848384812
این یعنی فاجعه
واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: فرهنگ > سینما - الکسی پوپوگربسکی میگوید که فیلم «چگونه تابستان را گذراندم» برخاسته از ترسهای دوران کودکی او ست. به گزارش خبرآنلاین، «چگونه تابستان را گذراندم» برنده بهترین فیلم جشنواره فیلم لندن داستان تلاش دو مرد برای بقا در مکانی سرد و خشن است. الکسی پوپوگربسکی، کارگردان فیلم که در رشته روانشناسی تحصیل کرده است در گفت‌وگو با سایت «دیزد دیجیتال» درمورد این فیلم که تصاویری چشمنواز و البته خشن دارد بیشتر صحبت می‌کند.«چگونه تابستان را گذراندم» یکی از فیلمهای بخش مسابقه بینالملل جشنواره امسال است. ایده فیلم از کجا آمد؟تقریبا تمام عمرم به فکر آن بودم. بچه که بودم از زمستان می‌ترسیدم. به خاطر تاریکی و سرما همه چیز محدود می‌شد و آزادی لازم برای هیچ کاری را نداشتیم. به شکل اتفاقی با کتاب «خاطرات خلبان قطبی» برخورد کردم. کتابی کوچک که در تیراژ محدود در شرق دور منتشر شده بود و به شکلی عجیب سر از روسیه و دستان من درآورده بود. مجذوب کتاب شدم و دیدم در زندگی بسیار معمولی هم می‌شود به چه مرزهایی قدم گذاشت. بعد از آن هرچه متن مستند در مورد قطب شمال بود خواندم. و با خودم گفتم این داستان را باید تعریف کنم. لوکیشن فیلم را چطور پیدا کردید؟تمام عکس‌های ایستگاه‌های قطبی روسیه را بررسی کردم. یکی از آنها واقعا مرا مجذوب کرد. این عکس مرا به یاد تصویری در فیلم «سولاریس» آندره تارکوفسکی انداخت، همان خانه‌ای که در جزیره‌ای اسیر آب بود. در آن فیلم خانه خیالی بود اما اینجا واقعی. این عکس که لوکیشن ما را تعیین کرد در دوردست‌ترین نقطه روسیه است. سال 2007 سفری به آنجا کردیم و متوجه شدیم فضای بکری دارد و سرشار از معما است. فیلم داستان عدم درک متقابل دو مرد است، این مسئله مشکل همیشگی بین نسل‌های مختلف نیست؟برای من این فیلم داستان دو مرد نیست، داستانی مثلثی است، داستان عدم ارتباط انسان، زمان و طبیعت با یکدیگر. پسر برای لذت به این مکان رفته، می‌خواهد چند عکس بگیرد و در فیس‌بوک بارگزاری کند و پز بدهد. او نمونه یک نسل نیست. او نماینده همه آدم‌هاست. ما اسیر همه چیزهای غیرضروری هستیم. ولی تا به این منطقه برسید احساس پاکی می‌کنید. و متوجه بنیادی‌ترین حواس و احساسات خود می‌شوید. با مردی ملاقات کردم که چهل سال بود آنجا زندگی می کرد، گفت چنان در محیط غرق می‌شوی که دیگر با کسی ارتباط برقرار نمی‌کنی و خیلی راحت از حرف زدن دست می‌کشی. حتی آدم‌ها دیگر با هم غذا هم نمی‌خورند و این برای اهالی روسیه یعنی فاجعه. اما این مسئله خیلی طبیعی رخ می‌دهد، روان افراد در این شرایط چنین عمل می‌کند. معنی‌اش دیوانه شدن نیست، فقط بخش‌هایی از وجود ما از مخفیگاه خود بیرون می‌آیند. برای آشنایی بیشتر با فیلمهای بخش بینالملل جشنوراه فجر اینجا را کلیک کنید. دیزد دیجیتال / 4 ژوئیه 52141
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
-