واضح آرشیو وب فارسی:تبیان: مشكات نور
زینب كبری مهین مشكات1نورعالمی روشن ز نورش همچو طور2دختر زهرا كه ماه آسمانسجده آرد نزد او بر آستانملتمس از جوی فیضش مریم استعیسی از انفاس وی فرّخ دم استدر عوالم هر چه انوار رب استبینم از مشكات ذات زینب استزن، كه دیده صاحب حكم و قضا؟جز ولیّه حق و دخت مرتضیگرچه زن گفتن بود از ما خطالافتی را زاده آمد لافتیزینب كبری گرش دانی تو زنجاهلی جاهل ز دانش دم مزنبحر را فرزند، درّ و گوهر استماه اگر فرزند آرد اختر استگر در آیینه بتابد مهر و ماهماه اگر خوانیش نبود اشتباهالغرض فرزند، مرآت اَب استدختر شیر خدا هم زینب استاوست دنیای من و عقبای منتوشه امروز و هم فردای منهم حیات و هم ممات من بدوستهم پناهم از زمانه فتنه جوستاتكالّم در همه عالم بر اوستمرمرا خاك در او آبروستنی مرا اوتاد 3را، ابدال4رانی مرا، جبریل را، میكال رانی مرا شاهان هفت اقلیم راصاحبان افسر و دیهیم رامدحت او چون توان تقریر كرد؟وحی بتواند بشر تقسیر كرد؟نور وی مصباح بینش آمدهآفتاب آفرینش آمدهدرّة البیضای5 دریای وجودبلكه خود دریای علم و فیض و جودالغرض مستغنی از مدح من استمدح او چون مدح صبح روشن استهفت كوكب از جمالش خوشه چینهشت جنّت راست بانوی مهینخود بهشت اندر جوار كوی اوستنهر كوثر رشحهای6 از خوی اوستلطف او را سایه ناپیداستیدر عبارت سدره و طوبی استیاوست دین و مذهب و ایمان منروشن است از پرتو او جان منغیر درگاهش مرا نبود پناههر چه دارم دارم از این بارگاهعاصیان را ای كه باب رحمتیبر من از رحمت ولی ّ نعمتیآن چه از دستم بر آید ای بتولباشد این خدمت گر افتد در قبولآورم بر آستانت مور وشاین مقامات حسینی7 پیشكشتحفهای بهتر ازین نبود مراكاورم بر آن در دولتسراهشت جنّت را تو بانو بودهایاز ازل بانوی مینو8 بودهایبر جهانی هم تویی فرمانروادردمندان را تو میبخشی دوا"آیةالله آیتی بیرجندی"پینوشتها:1- مشكات: طاقی كه در آن چراغ و قندیل گذارند (غیاث اللغات) چراغدان.2- طور: منظور كوه طور است كه حضرت موسی(ع) در آن به مناجات پرداخت و با خدا سخن گفت.3- اوتاد: (جمع وتد) در اصل به معنی میخها - در اصطلاح به پیشوایان طریقت و صالحان قوم گفته میشود.4- ابدال: (جمع بدل و بدیل) مردان خدا - صالحان و نیكان كه تعداد آنان را هفت یا هفتاد دانستهاند كه هر كدام از آنان بمیرد جانشینش را خداوند بر میگزیند و یا برمیانگیزد كه جای او را بگیرد.5- دُرة البیضاء: مروارید درشت سپید و نورانی.6- رَشحه: تراوش.7- مقامات حسینی: منظور همین مثنوی (مقامات الابرار) است كه شامل مقتل كاملی از واقعه جانگداز كربلاست و ابیات مسطور از آن جا گرفته شده است.8- مینو: بهشت.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تبیان]
[مشاهده در: www.tebyan.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 261]