وابستگي مالي زنان را وادار به تحمل خشونت خانگي مي كند

واضح آرشیو وب فارسی:ايرنا: وابستگي مالي زنان را وادار به تحمل خشونت خانگي مي كند

ترجمه: آيدين فرنگي: «70 درصد زنان تركيه اي كه در خانه هاي امن زندگي مي كنند، معمولاً از سر ناچاري نزد شوهران شان بازمي گردند؛ شوهراني كه موقع زندگي مشترك اقدام به ضرب و شتم همسرشان كرده بودند.» اين را «نازك ايشيق» مسوول هماهنگ كننده پروژه ايجاد خانه هاي امن جديد براي زنان در هشت استان تركيه بيان مي كند. اجراي اين پروژه از طرف وزارت كشور پيگيري مي شود.

«ايشيق» ايجاد خانه هاي امن براي زنان را داراي اهميت بسياري دانسته و تصريح مي كند: «اين خانه ها پناهگاهي است براي زنان خشونت ديده و استثمارشده اي كه نه در خانه و نه در هيچ جاي ديگر از امكان در امان بودن برخوردار نيستند.»
وي با اعلام اينكه در حال حاضر در 29 استان تركيه 38 خانه امن براي زنان مشغول خدمات دهي است، تاسيس هشت خانه جديد را هدف پروژه تحت نظارت خود دانسته و مي افزايد: «در صورت افزايش هشت خانه جديد هم بايد بگويم اين تعداد خانه امن براي كشوري مثل تركيه به هيچ وجه كافي نيست.»
او كه چندين سال در خانه هاي امن به فعاليت مستمر پرداخته و در پروژه هاي اجرايي و پژوهشي بسياري با موضوع خشونت عليه زنان نيز حضور پررنگي داشته، خشونت اعمال شده عليه زنان را به عنوان يك مساله جهاني مورد ارزيابي قرار داده و مي گويد: «معمولاً خشونت عليه زنان در روزهاي نخست آغاز رابطه بين زن و مرد بروز نمي كند اما خشونتي كه در طول پنج سال نخست زندگي زناشويي از طرف مرد عليه همسرش اعمال شده باشد، در ادامه زندگي مشترك نيز تكرار خواهد شد.»
اين فعال مسائل زنان تاكيد مي كند: «در همه كشورهاي جهان زنان در معرض اعمال خشونت قرار دارند. وقتي زني يك بار در معرض خشونت خانگي قرار گرفته باشد، نبايد تصور كند ديگر چنين حادثه اي براي وي پيش نخواهد آمد. پژوهش ها نشان داده از هر چهار مورد اعمال خشونت ثبت شده در جامعه، سه مورد آن مربوط به خشونت هاي خانگي و اعمال خشونت مرد عليه همسرش بوده است. فراموش نكنيم وقتي قبح اعمال خشونت عليه همسر شكسته شود، رفتارهاي خشونت بار فرصت تكرار مجدد را نيز خواهد يافت.»
او در ادامه سخنانش مساله استثمار اقتصادي زنان را هم مورد توجه قرار داده و اعلام مي كند: «زناني كه تحت استثمار اقتصادي قرار گرفته باشند نيز مي توانند تحت پوشش خانه هاي امن قرار بگيرند.»
«ايشيق» با تاكيد بر اينكه «زنان پس از تجربه خشونت يا استثمار بايد به جاي پنهان كاري، با مراكز مشاوره تماس گرفته و اقدام به كسب اطلاعات براي مقابله با اين وضعيت بكنند» مي گويد: «فردي كه مورد اعمال خشونت قرار گرفته بايد خيلي سريع براي پيدا كردن راه حل دست به كار شود وگرنه بايد بداند به ناچار خشونت هاي بعدي را نيز تجربه خواهد كرد.»
«زنان ساكن خانه هاي امن معمولاً با بچه هايشان به اين خانه ها پناه مي برند و طبق آيين نامه، غير از موارد ويژه، اقامت بيش از سه ماه در اين خانه ها مقدور نيست.» ايشيق با بيان نكته بالا ادامه مي دهد: «خدمات مددكاري در زمينه هاي متعددي به زنان حاضر در خانه هاي امن ارائه مي شود. بيشتر اين زنان كساني هستند كه به صورت جدي در معرض اعمال خشونت قرار گرفته اند. به رغم تفاوت در سرگذشت هر يك از آنها نداشتن استقلال مالي را بايد مهم ترين ويژگي مشترك اين زنان به حساب آورد. سهل انگاري نسبت به سرنوشت خود نيز دومين ويژگي مشترك آنها محسوب مي شود.»
اين كنشگر مسائل زنان وضعيت خانه هاي امن زنان تركيه را اينطور شرح مي دهد: «ما سعي مي كنيم در همه زمينه ها به مراجعه كننده هامان كمك كنيم. پروژه ما طوري طراحي شده كه هر زن بتواند در خانه هاي امن همراه بچه هايش در يك اتاق مجزا اقامت داشته باشد. پس از گذشت مدت زمان معيني زن براساس توانايي اي كه در انتخاب مسير زندگي به دست مي آورد، بايد دست به گزينش بزند. در نهايت آنها يا نزد اقوام خود مي روند يا زندگي تازه اي را شروع مي كنند يا پيش شوهر خود برمي گردند. البته بايد بگويم براساس آمار موجود 70درصد زنان ساكن در خانه هاي امن سرانجام پيش شوهرشان بازمي گردند؛ شوهري كه ضرب وشتم هايش پيشتر زن را مجبور به ترك خانه كرده بود. ايجاد يك زندگي جديد با چند بچه و بدون داشتن درآمد كار ساده اي نيست. بيشتر زنان خشونت ديده اي هم كه پيش شوهر خود برمي گردند، متاسفانه دوباره خشونت هاي خانگي را تجربه خواهند كرد...»
منبع: روزنامه حريت، چاپ تركيه/ 17جولاي2008
جمعه 15 شهريور 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: ايرنا]

[مشاهده در: www.irna.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 132]